ตอนที่ 4 ความรู้สึก 2/3

==Part Soa==

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ กริ๊ง~

เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าปลุกฉันให้ตื่น ฉันเอื้อมมือขึ้นไปปิดนาฬิกาปลุกที่บ่งบอกว่าขณะนี้เวลาหกโมงเช้าแล้ว ฉันแกะมือพี่เมสันที่กอดฉันอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนออกเบา ๆ เพื่อที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาลัย บิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ

“ชิท!!!” ฉันสบถออกมาอย่างลืมตัวเมื่อถูกพี่เมสันที่มาอยู่หน้าห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อุ้มฉันขึ้นแนบอก พลางเดินไปวางฉันลงที่เตียงแล้วขึ้นคร่อมฉันไว้

“พูดไม่เพราะเลยนะคะคนสวยของพี่เนี่ย” พูดพลางไซ้ซอกคอพร้อมพรมจูบเบา ๆ

“อื้อ...พี่เมสันหยุดเลยค่ะ หนูจะไปแต่งตัวแล้ว ไม่อยากไปมหาลัยสายนะ” ฉันพูดพร้อมกับจับหัวเขาไว้ให้หยุดนิ่ง เขายิ้มให้ก่อนจะจุ๊บปากฉันทีหนึ่ง

“วันนี้พี่ไปส่งนะคะ เลิกเรียนแล้วพี่ก็จะไปรับที่มหาลัยด้วย ปิดร้านแล้วพี่ก็จะมาส่งที่บ้าน” เขาจุ๊บปากฉันอีกรอบก่อนจะดึงผ้าขนหนูที่ฉันพันตัวเองไว้หลังอาบน้ำเสร็จออกแล้วเอาพาดไหล่เดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ทิ้งฉันให้นอนหน้าแดงเปลือยอยู่บนเตียง มาดึงออกดื้อ ๆ แบบนี้ได้ไง พี่เมสันต้องเป็นโรคจิตไปแล้วแน่ ๆ เอ๊ะ หรือเขาเป็นมาตั้งนานแล้วนะ

ฉันรีบลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำในตู้เสื้อผ้ามาสวมไว้ก่อนจะเริ่มทาครีม แต่งหน้า แต่งตัวเสร็จสรรพ พี่เมสันก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูพันเอวไว้ และผมที่เปียกน้ำนั่น...ขับให้ใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาดูหล่อขึ้นไปอีก

“จ้องอะไรขนาดนั้นคะ หลงหน้าหล่อ ๆ ของพี่แล้วเหรอ” พูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ฉันรีบถอยหลังออกมาหยิบกระเป๋าและโทรศัพท์มือถือลงไปข้างล่างทันที ซักพักพี่เมสันก็เดินลงมาพร้อมผ้าขนหนูที่พันเอวเหมือนเดิม ทำให้ฉันต้องรีบวิ่งไปปิดม่านประตูหน้าบ้านทันที

“ทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อเนี่ย”

“ก็พี่ไม่มีเสื้อใส่อะ จะให้ใส่ตัวเดิมก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ” ฉันถอนหายใจก่อนจะรีบเดินขึ้นไปหาเสื้อพี่จีให้ ปกติเห็นใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีน ถ้าลองเปลี่ยนเป็นเสื้อคอกลมแขนยาวตัวนี้ กับกางเกงคาร์โก้ตัวนี้จะเป็นยังไงนะ เลือกได้ฉันก็รีบวิ่งลงมาส่งให้พี่เมสันทันที

“ไม่มี...”

“ลองใส่ดูก่อนเถอะ ถ้าไม่เข้ากับพี่เดี๋ยวหนูไปหามาเปลี่ยนให้ค่ะ” พี่เมสันยอมใส่อย่างว่าง่าย อื้ม...ฉันนี่เทสดีแฮะ แต่งตัวดี ๆ ก็หล่อขึ้นมาอีก ใส่แต่แนว ๆ เดิม ๆ อยู่นั่นแหละไม่เบื่อรึไง

“เป็นไง”

“หล่อค่ะ” ฉันชูนิ้วโป้งให้

“พี่จะกินอะไรไหม หนูจะกินซีเรียลกับนมก่อนไปเรียน”

“กินแบบหนูค่ะ” พูดจบก็เดินมากอดฉันจากด้านหลังแล้วไซ้ซอกคอฉันอีกแล้ว อยู่เฉย ๆ ไม่เป็นรึไง

“อื้อ...นี่ถ้วยพี่ถือไปเองนะคะ” ฉันหดคอหนีแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ซักพักเราก็กินอาหารเช้าเสร็จ ฉันเก็บถ้วยไปล้างไม่วายมีพี่เมสันเดินตามมาลวนลามฉันเหมือนเดิม สั่งคนมาตัดมือทิ้งดีไหมหนิ ฉันตรวจความเรียบร้อยภายในบ้านก่อนจะล็อกแล้วเดินไปขึ้นรถพี่เมสันทันที

มหาวิทยาลัย X

ไม่นานก็ถึงหน้าตึกเรียนฉันปลดเข็มขัดนิรภัยออกกำลังจะเปิดประตูก็โดนคนข้าง ๆ ดึงเข้าไปจูบซะก่อน

“ก่อนจะไปเรียนต้องจูบลาว่าที่ผัวก่อนนะคะ” คำพูดพี่เมสันทำฉันหน้าแดง ฉันจึงรีบเปิดประตูรถลงไปแล้วเดินเข้าตึกทันทีโดยไม่ได้ตรวจสอบความเรียบร้อยของตัวเองก่อน จนรปภ.หน้าตึกทักฉันขึ้นมาว่าปากเลอะฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องแล้วเช็ดทันที บ้าเอ๊ย...พี่เมสันนะพี่เมสัน

==Part Mason==

ผมมองคนตัวเล็กที่รีบวิ่งลงรถไปด้วยความเร็ว ดูก้นที่วิ่งดุ๊กดิ๊กนั่นสิ อยากจับมาฟัดแรง ๆ ซักที ผมยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะขับรถตรงไปร้านทันที

ร้านกาแฟ X

“เชรดดด วันนี้เปลี่ยนลุคเหรอวะ หล่อสัส แต่เสื้อคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน” ไอ้บอยทำหน้าครุ่นคิด จะไม่คุ้นได้ไงก็เสื้อไอ้จี

“อืม...น้องโซของกูเป็นคนจัดการให้”

“อย่าบอกว่ามึงไปนอนกับน้องนะไอ้เวร” ไอ้บอยมันกำคอเสื้อผมพร้อมถลึงตาใส่ น้องโซมีพี่ชายกี่คนกันแน่วะ

“แล้วปากมึงเปื้อนอะไร ลิปสติก?” ผมเดินไปส่องกระจกในร้านแล้วก็เห็นเป็นรอยลิปสติกของคนที่เพิ่งจูบกันมาเมื่อครู่ ผมอมยิ้มก่อนจะเช็ดออก ผมมองทั่วร้านยังไม่เห็นพี่แคทมาทำงานก็โชคดีไป ไม่งั้นได้แซวกันทั้งวันแน่ ๆ

“ไปเตรียมเปิดร้านได้ละมึงอะ”

“ตอบคำถามกูครับ เมื่อคืนมึงนอนกับน้อง?”

“เออ ก็น้องโซของกูทำไมกูจะนอนด้วยไม่ได้ ว่าที่เมียกู”

“มึงทำอะไรน้อง”

“ไม่ได้ทำนอนกอดเฉย ๆ น้องโซตัวนุ่มนิ่มจัด อยากไปนอนกอดทุกวันเลยมึง”

“มึงเนี่ยนะจะนอนกอดเฉย ๆ ถุย” เอ้าไอ้นี่กับผู้หญิงคนอื่นก็อาจจะไม่รอด แต่กับน้องโซที่เป็นว่าที่เมีย และว่าที่แม่ของลูกกูก็อยากทะนุถนอมป่ะวะ

“กูไม่เคยมองน้องเหมือนผู้หญิงคนอื่น กูจริงจัง กูจะเอาน้องมาเป็นแม่ของลูก”

“หึ! มึงเพิ่งรู้จักน้องได้แค่อาทิตย์เดียว แถมมึงยังเอาไปทั่วอยู่ มึงใช้คำนี้กับน้องไม่ได้”

“กูไม่ได้เอาใครตั้งแต่กูรู้จักน้อง มึงเชื่อใจกูเถอะกับน้องกูจริงจัง” ผมมองหน้ามันจริงจังให้มันรู้ว่าคนนี้กูจริงจังจริง ๆ ไอ้บอยถอนหายใจออกมาก่อนจะถามต่อ

“แล้วรอยลิปสติก?”

“ก็ของน้องกูไปส่งน้องที่มหาลัยมา น้องเลิกแล้วกูจะไปรับ มึงนี่ถามมากจังวะ เป็นพี่ชายน้องอีกคนรึไง” ผมเดินหนีมันไปหยิบผ้ากันเปื้อนหลังร้านมาผูกเอวไว้ พร้อมกลับมาจัดโต๊ะเพื่อนเตรียมเปิดร้าน

“ไอ้จีมันฝากเราดูแลน้อง กูก็ต้องถามป่ะวะ น้องไอ้จีก็เหมือนน้องเรา ไม่สิ เหมือนน้องกูเพราะสำหรับมึงไม่ได้คิดแค่น้อง ถ้ามึงจะจริงจังกับน้องกูไม่ว่า แต่ช่วยบอกไอ้จีก่อนที่มันจะรู้เอง อีกอย่างถ้ามึงทำน้องมันเสียใจ เสียน้ำตาเพราะมึง มึงคิดว่าจะได้เจอน้องอีกเหรอ ไอ้จีคงตัดมึงออกจากชีวิตมันและน้องมัน และถ้าตอนนั้นกูรักน้องเหมือนน้องแท้ ๆ ขึ้นมาแล้วกูก็ไม่ต่างจากไอ้จี กูจะตัดมึงออกจากชีวิตกูเหมือนกัน โทษฐานที่ทำน้องกูเสียใจ” บ่นไปเถอะมึง กูรักของกูมาเป็นอาทิตย์ถ้าโดนทืบแล้วได้มาเป็นเมียก็ยอม มีพี่เขยเป็นไอ้จีก็ไม่ได้แย่ ผมคิดไปยิ้มไป