Napalingon din ang lahat sa direksyon, nakita nila ang isang lalaking nakatayo sa pinto.Napansin ng lalaki ang kakaibang tensyon sa silid at mga titig na parang may mali."Anong ginagawa mo sa silid na ito?" Malamig na tanong ni Chase, "hindi mo ba alam na ginagamit pa ang silid?""A-ah... pasensya na po sir," alanganing sabi ng janitor, "akala ko po kasi natapos nang gamitin ang silid dahil oras na ng tanghalian."Napakamot ng ulo ang lalaki, halatang nahihiya."Babalik na lang po ako mamaya," sabay yuko niya bilang paghingi ng paumanhin bago isinara ang pinto at mabilis na umalis bitbit ang kanyang mop."Tsk!" Napanguso si Jane, halatang inis na nainis dahil sa pagkaantala ng eksena.Muling tumingin si Chase kay Fae, kinapalan ang mukha at inuulit ang tanong."So… ano na, Ms. Faerie? Kapag pumayag ka, pwede ka na mag-start agad sa office ko, ngayon din." Sabay ngisi.Nagpipigil ng galit si Fae, ramdam niya ang init ng kanyang tainga, ngunit alam niyang kailangan niyang makapasok sa
Napalingon ang lahat at kaagad na natigilan si Chase."Manager Morgan…" sambit niya nang makita ang lalaking pumasok.Humakbang si Morgan, may madilim na ekspresyon. Sa loob-loob niya, kung nahuli siya ng ilang sandali at may nangyari kay Fae, hindi niya alam kung paano niya iyon ipapaliwanag kay Richard.Kanina lang, habang nasa opisina ng presidente, ibinilin ni Richard sa kanya na huwag pababayaan si Fae. Ayusin ang posisyon nito ayon sa kanyang skills at tratuhin siya tulad ng ibang empleyado para hindi siya maghinala. Bagamat sinabing tratuhin na parang ordinaryong aplikante, alam niya — asawa pa rin ng presidente ang babaeng ito na nagngangalang Faerie White.Huminto si Morgan sa harap nila, at malamig na tumitig kay Chase."Anong nangyayari rito, Chase?" tanong niya sa malamig na boses.Kinakabahang nag-ayos ng sarili si Chase, lumunok nang mariin bago sumagot."Manager Morgan, kasi… may nakita akong aplikante at inaayos ko lang ang kanyang posisyon sa aking opisina. Nakita ko
Mabilis na sumugod si Jane sa harap ni Fae, "Fae! Wala kang galang!" singhal niya, "Bakit mo tinatanong si Manager Morgan nang ganyan? Hindi ka pa nga empleyado, kung umasta ka, akala mo kung sino!"Tahimik pero madiin ang tingin ni Fae kay Jane, saka siya ngumiti ng mapanukso. "Jane, bakit ka na-eexcite? May mali ba kung humihingi ako ng opinyon mula sa isang manager? Hindi ba't mas maayos na may second opinion lalo na kung tungkol sa posisyon sa kumpanya? Well…" sabay tingin kay Morgan, "kayo na nga mismo ang nagsabi na magaling ako sa ilang bagay, so bakit hindi natin hayaang si Manager Morgan ang magdesisyon? Baka naman may ibang department na mas mapapakinabangan ako?"Natigilan si Jane. Hindi siya makapaniwala na ginamit mismo ni Fae ang sarili nilang pambobola laban sa kanila. Saglit siyang natameme, pero hindi siya papayag na mawalan ng kontrol sa sitwasyon.Napangisi siya at nagkunwaring kalmado. "Faerie White," sarkastikong tawa ni Jane, "masyado yatang mataas ang tiwala mo
Pagkalabas nina Morgan at Fae mula sa interview room, agad na nagsalita si Fae,"Sir Morgan, I just agreed to that offer para lang matahimik yung dalawang 'yon. Pero… may iba pa bang available na posisyon? Kasi honestly, I'm not after that title."Natigilan si Morgan, saglit na nag-isip habang naglalakad sila sa hallway.'Matagal nang gustong makuha ni Chase ang Director position,' naisip niya, 'pero hindi siya pwedeng ilagay doon. Abusado, mapagmataas… at alam niyang inoobserbahan pa siya kaya hindi nagmamadali.'Napabuntong-hininga si Morgan at nagpatuloy sa isip, 'Ang dami ring qualified na aplikante pero hindi ko kayang isugal ang ibang tao sa posisyong 'to, siguradong magiging target sila ni Chase. Pero si Ms. Faerie… she's different. Qualified siya — at asawa siya ng presidente. Ang gagawin ko na lang ay iulat ang kaganapan, at sigurado akong hindi tatahimik na lang ang president kung may ginawa si Chase sa madam. Kaya't wais ang ideya na ibigay sa kanya ang posisyong ito.'Tumi
Ilang minuto bago ang pagdating ni Fae.Sa loob ng opisina ng presidente, nakaupo si Richard sa malaking leather chair sa likod ng executive desk, habang si Kevin naman ay relax na nakaupo sa single sofa sa harap niya, may hawak na tablet at ilang papel."So far sir, maganda ang takbo ng Everest Corp. Tumaas ng 12% ang sales ng mga industrial equipment natin this quarter," ulat ni Kevin habang sinusuri ang tablet.Tumango si Richard, kaswal na nakasandal at naglalaro ng paperweight sa kamay."Good. Paano naman yung bagong project natin sa south? Yung construction equipment distribution?""Ayun sir, on track na. Kakapirma lang ng kontrata with two major contractors sa Cebu. They'll be getting 60% of their heavy equipment from us," sagot ni Kevin, sabay abot ng isang folder.Binuklat ni Richard ang folder at nagbasa-basa."Not bad. Gusto ko, Kevin, bantayan mo 'to. Siguraduhin mong walang sablay, lalo na sa delivery at after-sales service. Ayokong may bad feedback d'yan.""Yes sir. Naka
"Ma'am?" takang tanong ni Fae, sabay turo sa sarili. "Ako ba 'yung tinatawag mong Ma'am?"Muling inulit ni Kevin, halatang kabado."Ma'am, mali ang iniisip mo—" hindi niya naituloy ang sasabihin nang umubo at tumayo si Richard."Bakit mo ako tinatawag na Ma'am, Mr. Gold?" tanong ni Fae, nakataas ang kilay.Magsasalita pa sana si Kevin nang biglang umepal si Richard. "Mr. President, sa tingin ko tapos na ang pag-aayos ni Manager Morgan sa ibaba."Biglang may nag-click sa utak ni Kevin."Ah oo! Oo nga pala," sabay tawang sambit. "Naalala ko, kailangan ko pa palang i-check yung mga inayos ni Morgan."Tumingin siya kay Fae at Richard. "Richard, nandito na ang asawa mo… maiwan ko muna kayo, iche-check ko yung pag-aayos sa ibaba."Bago pa makapagsalita si Fae, sumingit na si Richard. "Okay, Mr Gold, salamat." sabay magalang na hinatid palabas ng opisina.Habang palabas si Kevin, mahina at may pagbabantang bumulong si Richard, "May kasalanan ka sa'kin."Tumingin si Kevin at nakita ang matali
Hindi pinahalata ni Richard ang galit at ngumiti na lang kay Fae."Good job, Mrs. Gold. I'm proud of you."Ngumiti si Fae at nagpatuloy sa pagsubo. Habang kumakain, hindi niya maiwasang mapasulyap kay Richard. Napansin ito ni Richard at bahagyang napakunot ang noo."May dumi ba sa mukha ko? Kanina ka pa sulyap nang sulyap," tanong ni Richard.Ngumiti si Fae. "Ang gwapo mo pala," ani niya.Biglang naging proud ang mukha ni Richard. "Lagi naman akong gwapo. Ngayon mo lang ba napansin?"Tumawa si Fae. "Alam kong gwapo ka, iba lang pagka-gwapo mo ngayon kasi good mood ako."Napailing si Richard. "Ah ganun pala? Depende ang pagka-gwapo ko sa mood mo?"Ngumiti lang si Fae bago iniba ang usapan. "By the way, gusto ko sanang i-celebrate 'tong simula ng magandang buhay natin…" Tumigil siya saglit, tila nag-iisip. "Saan mo gustong kumain?""Imperial Hotel," agad na sagot ni Richard.Halos mabilaukan si Fae habang sumubo ng kanin. Agad niyang kinuha ang baso at uminom ng tubig."Imperial Hotel?!
"Anong ginagawa niyo dito?" tanong ni Fae sa malamig na tono.Walang paalam na humakbang si Glenda papasok, kasunod si Geraldine. Pasimpleng nagbugaw ng kung anong imahinasyong langaw si Glenda habang lumilinga-linga."Ano ba naman 'yan, Fae," umpisa ni Glenda, "nagtitiis ka sa ganitong lugar? Kung umuwi ka na lang sa White Villa, edi sana naka-aircon ka pa. Hindi yung..." Tumingin siya sa paligid, kita ang pagtataas ng kilay. "...ganitong maliit at luma pang apartment. Diyos ko, ang sofa, parang vintage."Sumingit si Geraldine, nakatakip ang ilong habang tumitingin-tingin sa paligid."Oo nga, Ate. Sa Villa, hindi ganito ang lagay mo. Sukat lang yata ng walk-in closet ko 'tong buong apartment mo."Nakasimangot na lumapit si Fae, "Kung naparito kayo para pilitin akong bumalik, umuwi na lang kayo. Hindi ako uuwi, kahit anong pamimilit o pananakot pa ang gawin ninyo."Hindi man lang naupo sina Glenda at Geraldine, halatang iniisip na marumi o masisira ang kanilang branded outfits ng mga
Sa loob ng opisina ng presidente sa Everest Corp, naglakad na si Richard papunta sa upuan na nasa executive desk. Mag-uumpisa na sana siyang umupo nang bigla siyang pigilan ni Fae."Hoy! Ano ka ba, Richard?" awat ni Fae, sabay hawak sa braso niya. "Mauuna ka nanaman? Dito ka nga lang sa tabi!"Napasinghap si Richard, napatingin kay Fae na parang nabunutan ng karayom. Samantalang si Manager Morgan at Kevin sa gilid ay parehong nagpipigil ng halakhak, nanginginig na halos ang balikat.Walang nagawa si Richard kundi umatras ng kaunti, sabay hikab na kunwari'y relax. "Aayusin ko lang ang uupuan ng presidente," palusot niya, saka marahang humakbang, maharlika ang kilos habang hinila ang swivel chair.Pagkatapos, tumingin siya kay Kevin sabay bigay ng isang matalim pero nakatawang tingin. "Mr. President, mangyaring maupo," aniya, sabay gesture na parang butler na inaanyayahan ang hari.'Mamaya ka sa akin, Kevin…' naisip ni Richard habang pinisil ang isang matalim na ngiti.Naglinis ng lalam
Hindi nila pinansin ang bulalas ni Jane, ngunit may pagdududang tumingin si Fae kay Richard."Sabihin mo nga," ani niya sa seryosong boses, "may tinatago ka ba sa 'kin?"Natulala si Richard pero mabilis na nag-isip. Tumawa siya ng awkward bago tumikhim at sabay sabing, "Baka nagkamali lang sila… o baka nagpa-practice?"Mabilis na sulyap ang ibinato ni Richard kina Manager Morgan at Kevin na mabilis namang nakuha ng dalawa ang nais niyang ipahiwatig."Ah! Oo, practice lang!" agad na sabi ni Kevin, sabay tawa."Right, right, rehearsal lang 'yan," dugtong ni Manager Morgan habang tumango-tango.Hindi pa rin kumbinsido si Fae. Tumingin siya kay Kevin, itinuturo ito habang nakakunot ang noo. "Mr. Gold, 'di ba ikaw ang presidente? Bakit… para saan kayo nagpa-practice?"Tila naalimpungatan si Kevin bago bumungisngis. "Oo nga! Tama! Ako nga… ang president, hehe. Role play lang 'to! For… team building!"Tumango si Manager Morgan. "Mahilig talaga si Mr. Gold sa surpresa," sabay ngiti.Tumango a
Nagkumpulan ang mga tao sa paligid. May ilan nang kumuha ng cellphone, may live sa Facebook, may nagsisigaw ng, "Nakunan ko! Nakunan ko lahat!" habang ang ibang tao ay hindi pa rin makapaniwala sa nasaksihan nilang eksena."Grabe 'yung lalaking 'yon… para siyang action star!""Sinabi mo pa! Ang bilis, parang si Liam Neeson!"May isa pang nagsalita, "Teka, hindi ba siya 'yung bumaba sa Rolls-Royce kanina?"Napalingon ang mga tao sa kinatatayuan ng kotse—ang makintab at marangyang sasakyan na tila hindi babagay sa eksenang iyon. Natahimik ang iba, tinitigan ang kotse, tapos si Richard, tapos si Fae.May bulong-bulungan."Sino ba talaga 'yun? Mayaman ba siya?""O baka bodyguard ng isang VIP?""O baka agent ng government… o ng mafia?!"Habang kinukuyog ng mga tanong at bulungan ang paligid, lumapit ang isang reporter na may hawak na mic."Sir, excuse me! Anong pangalan ninyo? Paano ninyo natutunang gawin 'yon? Anong trabaho ninyo? May training ba kayo?"Si Fae, na ngayo'y medyo nakakabawi
Nanlaki ang mga mata ni Fae, ramdam niya ang lamig ng kutsilyo sa kanyang balat, kasabay ng malamig na pawis na bumalot sa kanyang likod.Ang mga pulis ay nagtaas ng kamay, umaamo, pinipilit kalmahin ang babae.Ang mga tao naman, napaatras, walang makakilos.Maging si Richard ay nagdadalawang-isip—isang maling galaw at baka mapahamak si Fae.Tila tumigil ang oras. Ang kapalaran ni Fae ay nasa kamay ng isang baliw na desperadong budol!"Layuan niyo ako!" sigaw ng babae, mahigpit ang hawak kay Fae habang ang balisong ay tutok pa rin sa leeg ng dalaga. "Kundi, magsisisi kayo!""Kalma lang, ma'am," marahang sabi ng isang pulis habang iniangat ang dalawang kamay bilang senyales ng hindi pag-atake. "Walang lalapit. Pero pakiusap, bitawan mo ang babae. Walang kailangan masaktan dito.""Shut up!" singhal ng budol na babae, nanginginig ang boses, pero hindi pa rin bumibitaw. "Akala niyo ba madali akong hulihin?! Ha?!"Napalunok si Fae, nangingilid ang luha sa kanyang mata habang pinipilit mana
Naging seryoso rin si Fae at nakaramdam ng kakaibang kaba matapos makita ang pagbigat ng mukha ni Richard. Tumahimik ang paligid, ang mga tao na kanina'y nag-aaway at nagtuturuan, ngayon ay tahimik na nakapalibot at naghihintay.May mahinang bumulong, "Doctor ba siya?""Oo nga, baka," sagot ng isa, sabay tango sa katabi."Grabe, nakita ko siyang bumaba dun sa Rolls-Royce... baka big time 'yan o di kaya isang bigating doctor," sabi pa ng isa, sabay turo sa kotse ni Richard.Marami pang mahihinang bulungan ang kumalat sa paligid, ang iba'y nagsasabi na baka nga eksperto sa medisina ang lalaking bumaba sa mamahaling sasakyan. Tumindi ang tingin ng mga tao kay Richard, para bang umaasa silang mailigtas niya ang matanda.Habang iyon ang nangyayari, muling sinuri ni Richard ang pulso ng matanda. Banayad niyang pinisil ang pulso nito, pagkatapos ay inilapit pa ang kanyang daliri sa ilong ng matanda para tingnan kung may paghinga pa.Napailing si Richard nang marahan, dahilan para lalo pang b
"Anong nangyayari?" Walang malay na tanong ni Fae."Hindi ko rin alam," sagot ni Richard, seryoso ang ekspresyon.Sa gilid ng kalsada, may nagtipong mga tao. Sa mismong harap nila, huminto ang isang kotse na naging sanhi para mapatigil din sila. Maraming nag-uusap-usap, ang ilan pasigaw pa."Tingnan natin," ani ni Richard bago bumaba ng kotse."Sandali!" tawag ni Fae, mabilis na inalis ang seatbelt at sumunod kay Richard.Paglapit nila, nakita nila ang isang matandang lalaki, nasa edad 60s, nakahiga at walang malay sa gitna ng kalsada. Nakapagitna siya sa mga nag-uusap na mga tao. Marami ang nagtatalo kung ano ang tunay na nangyari."Nabangga mo siya!" sigaw ng isang babae, galit na galit habang dinuduro ang driver ng kotse."Bigla siyang natumba! Hindi ko siya nabangga!" depensa naman ng driver, napapakamot ng ulo sa stress."Ikaw talaga, kita ko, binangga mo siya!" sigaw ng babae."Hoy, ako mismo nakita ko, bigla siyang natumba, wala kang karapatang manisi agad!" sabi ng isa pang la
"I-ikaw? Kotse mo 'to?" dudang tanong ni Fae, nakataas ang isang kilay."Fae, let me explain—" sambit ni Richard, medyo nabubulol pa habang nag-iisip ng excuse.Muling nagsalita si Fae, sumimangot. "Mali. Paano ka magkakaroon ng ganitong klaseng sasakyan? Siguro... Siguro sasakyan 'to ni President Gold!" mariing sabi niya.Ha? Natigilan si Richard, bago mabilis na tumango. "Oo, oo! Tama! Sasakyan ni President Gold 'yan!" mabilis niyang sagot.Tumango si Fae pero hindi pa rin kuntento. "Eh bakit nasa 'yo?""May nangyari kasi kagabi..." ani Richard, sabay isip ng mabuting dahilan.Nanlaki ang mata ni Fae. "May nangyari sainyo?!" sambit niya sabay takip sa sariling bibig.Halos mapasapo si Richard sa noo. 'Langhiyang iniisip mo, Fae,' bulong niya sa sarili."Ano bang naiisip mo, Fae?" reklamo niya, hindi alam kung matatawa o maiiyak. "Kagabi, hinatid ko si President Gold pauwi, tapos nagpaalam akong umuwi. Pero nung papaalis na ako, sinabi niya na ihatid ko yung kotse sa kumpanya. Kaya l
Nakatitig si Fae sa papalapit na Richard. Ramdam niya ang init ng hininga nito na halos sumasalubong na sa kanya. Mas bumibilis at lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Ito ang kanyang unang beses na may lalaking ganito kalapit sa kanya.Halos ilang pulgada na lang ang pagitan nila nang hindi na niya kinaya. Mabilis siyang napaatras, parang may sariling utak ang katawan niya. Tumayo siya na parang robot, at walang sabi-sabing tumalikod."Matutulog na ako! Maaga pa ako bukas sa trabaho!" bulalas niya, halos patakbo nang naglakad papunta sa kwarto.Pagkapasok sa loob, isinara niya ang pinto nang may malakas na blag! Halatang halata ang kaba.Napangisi si Richard nang makita ang nangyari bago kaagad na nahiga sa sofa.Nakasandal si Fae sa pinto, nakatakip ang isang kamay sa kanyang dibdib na parang gustong pigilan ang mabilis na tibok ng puso niya."Kalma lang, Fae… kalma lang..." bulong niya sa sarili habang pilit pinapakalma ang sarili. Pero kahit anong gawin niya, hindi niya mapigila
Napakunot ang noo ni Fae. "Bakit? May mali ba? Maalat ba?" tanong niya, halatang kinakabahan.Tahimik si Richard ng ilang saglit, tila ba may malalim na iniisip. Pagkatapos ay tumingin siya kay Fae—at biglang ngumiti nang buong-buo."Ang sarap!" sabi niya. "Grabe, Fae. Ito na yata ang pinaka masarap na sinigang na natikman ko."Napasinghap si Fae, sabay kurot sa braso ni Richard. "Akala ko kung ano na, ha! Nag-alala ako!"Tumawa si Richard habang patuloy sa pagkain. "Well, worth the drama. Saka bagay na bagay 'tong sinigang sa ending ng gabi natin—mainit, maasim, pero comforting."Napangiti si Fae, at naupo na rin sa harap niya. "Thank you, Richard. Sa pagdating… at sa pagiging ikaw.""Hindi ako papayag na sirain nila ang kahit isang gabi mo, Fae," sagot ni Richard, habang tinitigan siya ng malambing.Napangiti si Fae at nagsimula na ring kumain. Ilang sandali pa, nagsalita si Fae habang nakatingin sa sabaw, "Alam mo, simula ngayon… paglulutuan na kita palagi."Napatingin si Richard s