LOGINNapatingin si Fernando at agad na ngumiti."Oh, gising ka na pala, anak. Halika, mag-breakfast ka na," magaan niyang sabi.Hindi agad tumugon si Micaela, bagkus ay naglakad papunta sa tabi ni Fernando at naupo sa upuang katapat ni Fae. Tahimik lang siya sa una, ngunit kapansin-pansin ang malamig na tingin niya kay Fae—matulis, sinusuri mula ulo hanggang paa na para bang sinusukat kung may karapatan ba talaga itong maupo sa mesa ng mga Baker."Wow," ani Micaela matapos ang ilang segundo, nakangiting pilit habang nakatingin sa pagkain. "Mukhang masarap 'tong breakfast. Hindi ko akalaing marunong ka palang magluto… nakakapagtaka lang, kasi hindi naman halata."Napatawa si Fernando, akala'y biro lang iyon. "Magaling talaga 'tong si Fae," aniya habang kumukuha pa ng pagkain. "Parang may natural talent sa pagluluto."Ngumiti si Fae, kalmado lang kahit ramdam niya ang tusok ng mga salita ni Micaela. "Ay, simple lang 'yan," magaan niyang sagot. "Pero kung gusto mo, turuan kita minsan. Para ne
Nagpatuloy sa pag-uusap ang mag-ama hanggang sa inabot sila ng gabi. Mainit ang usapan nila—punô ng tawanan, kuwento, at mga pagbabalik-tanaw na tila binubura ang dalawampung taong pagkawalay nila sa isa't isa. Sa gitna ng kanilang munting pagdiriwang ng muling pagkikita, bumalik si Micaela kinagabihan. Amoy-alak ito, halatang galing sa isang party—magulo ang buhok, bahagyang namumungay ang mga mata, ngunit nakataas pa rin ang ulo na parang wala siyang ginagawang mali.Nasa kusina sina Fernando at Fae noon. Hinahain ng mga maid ang mga pagkain; nakaupo si Fernando sa main chair, at sa kanan niya ay si Fae—sa mismong upuang matagal nang bakante at walang ibang pinauupo roon.Nang pumasok si Micaela, napatigil siya. Nakita niyang abala si Fae sa pagtulong sa maid habang ang kanyang ama ay nakangiting nakamasid sa anak. May ngiti sa labi ni Fernando nang mapansin ang pagdating ni Micaela."Oh, nakauwi ka na," sabi ni Fernando sa magaan na tono. "Halika, sabayan mo kami ng ate mo kumain."
Lumingon si Fernando sa pagitan ng dalawang babae, at bahagyang ngumiti."Faerie," mahinahon niyang sabi, "ipapakilala ko sa 'yo si Micaela Genes — ang adopted daughter ko. Mas bata siya sa 'yo ng isang taon. Inampon ko siya noong anim na taong gulang pa lang siya, mula sa isang ampunan dito sa Cebu."Bahagyang lumapit si Micaela, nag-abot ng kamay. "Hi," malamig niyang bati, kasabay ng ngiting pilit.Nagkamay sila ni Fae, ngunit sa sandaling magtagpo ang kanilang mga palad, tila may kuryenteng hindi maganda ang dumaloy sa hangin.Ramdam ni Fae ang kakaibang pakiramdam — parang may pader sa pagitan nila, isang tahimik na hostility na hindi niya alam kung saan nanggagaling.Pagkatapos ng maikling pagbati, umupo si Micaela sa tabi ni Fernando, maayos ang tindig, nakataas ang baba, at ang bawat galaw ay maingat at kontrolado — isang uri ng pino at sanay na asal ng anak-mayaman. Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti, ang mga mata nito ay mapanuri at malamig, parang tumitingin lamang sa isa
Pagpasok nila sa loob ng villa, agad na napahinto si Fae — hindi dahil sa gulat, kundi sa pagkakamangha.Ang malawak na sala ay tila obra maestra ng karangyaan: ang kisame ay mataas at may gintong chandeliers, ang sahig ay gawa sa marmol na kumikislap sa bawat hakbang, at ang mga pader ay napapalamutian ng mga mamahaling painting na halatang mga orihinal. Ang bawat sulok ng villa ay amoy luho at kapangyarihan — mula sa mga antique furniture hanggang sa mga kurtinang gawa sa imported silk.Ngunit kahit ganoon, hindi masyadong nagulat si Fae.Sanay na siya sa ginhawa ng buhay, lalo na't sa villa nila ni Richard sa Makati, bagaman mas moderno at elegante iyon. Alam niya ring pamana pa ang villa ng kanyang ama — matibay, klasikong istruktura, at puno ng kasaysayan ng pamilyang Baker. Kaya imbes na magulat, ngumiti lang siya at napaisip, "Ibang-iba nga lang ang istilo ng mga Baker sa mga Gold."Makalipas ang ilang sandali, naupo silang mag-ama sa magarang sofa na kulay cream, habang ang is
Sa labas ng napakalawak na Baker Hacienda, nakatayo si Fae sa tabi ng gate, habang ang malambot na hangin mula sa dagat ay bahagyang pinapagulong ang kanyang buhok. Sa di kalayuan, tanaw niya ang mga green hills na nakapalibot sa estate, ang mga guard na nakatayo sa bawat dulo ng gate, at ang mala-palasyong villa na tila isang kaharian sa gitna ng modernong Cebu.Suot ni Fae ang isang white silk blouse na may ribbon sa leeg, high-waisted beige slacks, at cream-colored heels — simple ngunit elegante. Sa kanyang braso ay nakasabit ang isang brown leather handbag, at sa kanyang leeg ay nakalaylay ang rose jade pendant — ang tanging koneksyon na mayroon siya sa kanyang tunay na ama.Sa likod niya ay nakaparada ang silver sedan na binili niya nakaraan, kumikintab sa ilalim ng araw na parang kasama ring kinakabahan. Hindi alam ni Fae kung ilang beses na siyang napalakad-pabalik sa tapat ng gate — parang sundalong naghihintay ng utos pero ang kalaban ay sarili niyang kaba.Paminsan-minsan, n
Cebu City.Sa oras ng dapithapon, unti-unting nababalot ng gintong liwanag ng araw ang Business Central District, ang pinakamayamang lugar sa buong lungsod. Sa bawat kanto ay naririnig ang tunog ng mga sasakyang nag-uunahan sa malalapad na kalsada—mga mamahaling kotse, sports cars, at SUV na tila naglalaban sa kinang ng kanilang pintura.Ang mga gusali ay matatayog, ang ilan ay salamin ang buong harapan, nagrereflect sa kumikislap na dagat na tanaw mula sa baybayin. Sa ibaba, mga mamahaling café at fine-dining restaurants ang okupado ng mga taong naka-business attire—mga negosyante, tagapagmana, at pulitikong kilala sa Cebu. Ang bawat sidewalk ay maaliwalas, puno ng ornamental plants at ilaw na nakapulupot sa mga puno, tila naglalatag ng karangyaan sa bawat hakbang.Sa malayo, tanaw ang mga kilalang condominium towers at luxury offices ng mga sikat na kumpanya—isa na roon ang Baker's Group Tower, isang gusaling gawa sa salamin at bakal na may sariling helipad at emblem ng "B" sa itaas





![My Ex's Uncle Is My Husband[FILIPINO]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

