Kinabukasan ay hindi na ako tinantanan ng loko at panay na ang tanong kung kamusta daw ba. At dahil nga kaibigan ko siya ay sinabi ko sa kanya ang nararamdaman ko para sa babae.“As in?” gulat niyang tanong na tinanguan ko naman. Kaya simula non ay lagi na kaming nagpupunta ni Jerome doon para lang
NinaGalit si Chase. Kita ko iyon sa mukha niya.Nang makita siya ni Riz ay agad na yumapos sa kanya ang bata at umiiyak na nagsabing kukunin nga daw ako ng lalaki sa kanila. Ang tinging ibinigay niya sa akin ay nanghihingi ng eksplanasyon at handa naman akong ibigay iyon.“It’s okay, sweetheart. Di
Nag-angat siya ng tingin sa akin na sinalubong ko naman. Napansin ko ang paggala ng kanyang mga mata sa kabuuan ko bago niya inayos ang aking buhok. Pakiramdam ko ay namula ang aking pisngi dahil doon, nahiya ba.“Eherm, okay lang ba?” tanong ko. Kahit na binabalot na ang puso ng saya dahil sa nakik
NinaNaloka ako dahil kakakuha lang namin ng damit ay gala night na rin pala kina Sabaduhan. Ano ba yan, ganito ba sila ka-rush? Ganito ba kung kumilos ang mga mayayaman?“Paki light lang po ha..” sabi ko sa stylist na kinuha ni Chase. Ngumiti ang babae at tsaka tumugon.“Iyon din po ang sabi ni Mr.
NinaSama sama na kaming lumabas ng hotel room at hindi na pumayag na magpakarga pa si Riz kaya naman hawak namin siya ni Chase sa magkabilang kamay ng lumakad na kami papunta sa event hall daw.Tuwang tuwa naman ang mga lolo at lola niya dahil napaka independent daw. Ang hindi nila alam ay excited
“Akalain mong ang lakas ng loob mong pumunta dito?” mataray na sabi ni Carmelite San Victores. Kasama niya si Lakeisha na hindi inaalis ang tingin sa anak ko. Itinago ko naman sa likuran ko si Riz dahil baka mapagbuntunan pa ng matanda at pagsalitaan ng hindi maganda.“Excuse me ho,” sabi ko at bala
Nina“Wala akong pakialam sa drama niyo ng pamilya niyo. Kung anuman yang mga pinagsasabi niyo, doon niyo sa bahay niyo pagdiskusyunan. Huwag niyong idamay ang mga taong walang kamalay malay,” sabi ni Mrs. Lardizabal. Hiyang hiya na talaga ako sa mga nangyayari.“Asawa ko,” awat ni Mr. Lardizabal ng
“Hindi niyo ako iiwan?”“Syempre naman, love ka namin ni Mama mo. Be a good girl at sama ka muna kila lola mo.”“Okay po.” Inabot ni Chase si Riz kay Mrs. Lardizabal.“We’ll wait for you, hija,” sabi niya sa akin na tinanguan ko naman na may kasamang alanganing ngiti.“Be calm, son.” Tinapik naman n
Third PersonNang matapos mag-usap ay nanatiling nakatingin si Chanden sa screen ng kanyang cellphone. Tigib ng kaligayahan ang kanyang puso, isama pa ang excitement na bumabalot sa kanyang buong katawan dahil sa binabalak gawin mamaya.Muli niyang itinuon ang isip sa trabaho matapos niyang ibaba an
Third PersonNasa condo si Noelle, abala sa pag-aalaga sa ngayon ay apat na buwang gulang na anak na si Eithan. Kabila ng pagiging mag-isa buong araw habang nasa trabaho si Chanden, dama pa rin sa kanyang kilos at mukha ang kasiyahan. Hindi niya man verbal na sinasabi, pero mahal na mahal niya ang p
ChandenPakiramdam ko’y nabunutan ako ng tinik nang pumayag si Noelle na magkaroon kami ng sariling bahay malapit kina Mommy. Hindi ko na kailangang ipilit pa dahil kusang loob siyang sumang-ayon.Sa totoo lang, mas kampante sana ako kung sa condo lang kami titira. Mas convenient, mas manageable. Pe
NoelleAbala ang lahat sa paligid. May kanya-kanyang ginagawa ang bawat isa. May nag-aayos ng lamesa, may tumatawa habang nagbabalot ng giveaways, at may mga batang nagtatakbuhan sa hardin. Nasa bahay kami ng mga biyenan ko para sa binyag ni Eithan.Dalawang buwan na ang nakalilipas mula nang isilan
NoelleMaingay at parang nagkakagulo sa paligid ko. Parang may kasayahan, parang may kagalakan. Pero ang bigat pa rin ng talukap ng aking mga mata, tila ba ayaw pang bumangon ng diwa ko mula sa pagod.Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, pinilit salubungin ang ingay sa paligid ng panibagong
Chanden“Your baby boy, Mr. and Mrs. Lardizabal,” nakangiting wika ni doktora habang dahan-dahan niyang inilapat ang munting katawan ng anak namin ni Noelle sa ibabaw ng tiyan ng aking asawa.Halos mapaluha ako sa eksenang iyon. Hindi ko akalain na magiging saksi ako ng gannitong scene na sa T.V. ko
ChandenDagling nagsilapit ang ilang staff ng ospital nang itigil ko ang sasakyan sa tapat ng emergency. Wala na akong ibang inisip kundi si Noelle. Hininto ko ang kotse nang halos wala sa wisyo, binuksan ko agad ang passenger seat, at dahan-dahang iniangat ang katawan ng aking asawa na sa bawat gal
Chanden Kabuwanan na ni Noelle at lagi na siyang nakabestida para daw ready kapag manganganak na siya. Ayon sa kanyang doktor, anumang oras ay maaaring lumabas na ang aming munting anghel. Ramdam ko ang halo-halong emosyon. Kasabikan, kaba, at higit sa lahat, pagmamahal. Pero kahit anong saya ang
Chanden “Magpahinga ka lang muna, Lovey,” malumanay kong sabi habang inayos ko ang throw pillow sa kanyang likod. “Ako na ang bahala sa lahat dito sa bahay. sa pagkain, sa mga kailangan mo, kahit gusto mo pa ng midnight snack o simpleng yakap, sabihin mo lang, ako na ang bahala.” Hindi ko mapigila