Mag-log inNagulat ako kahit na may kutob na ako sa gusto niyang gawin. Nanigas ang buong katawan ko, parang tumigil ang oras. Parang nakalimutan ko kung paano huminga.Pero sandali lang.At kusa nang gumalaw ang aking mga labi, parang may sariling desisyon, at matagal na ring naghihintay ng pahintulot.Yun la
Sandaling bumalik ang katahimikan. Pero ngayon, mas mabigat. Mas puno. Mas maraming hindi sinasabi, pero malinaw na nararamdaman.“Balik ka na sa loob,” sabi niya kalaunan. “You need sleep.”Ikaw din, gusto kong sabihin. Pero pinili kong manahimik.Tumango ako at tumalikod. Pero nakakaisang hakbang
HoneyNgayon, sa sarili ko lang aaminin, walang filter, walang palusot. Siya ang dahilan kung bakit ni minsan ay hindi ko man lang naisip si Jacob nitong mga huling linggo. Hindi isang araw. Hindi isang sandali. Kundi sunod-sunod na araw na parang kusa na lang siyang nawala sa isip ko.At doon ako b
HoneyIn two days, pabalik na kami ng Manila. At kahit hindi ko pa man tuluyang iniiwan ang hacienda, ramdam ko na agad ang panghihinayang. Mamimiss ko ang lahat ng nandito. Mula sa tahimik na umaga, sa preskong hangin, hanggang sa mga simpleng ngiti ng mga tauhan sa buong hacienda. Ultimo ang staff
At sa unang pagkakataon, totoo ’yon."Isa pa, I just broke up with my boyfriend kaya hindi ko pa maisip ang tungkol sa bagay na yan."Ngumiti si Ate Nina, banayad na tila ba naiintindihan niya ang lahat bago nagsalita. “Minsan,” sabi niya, “hindi mo kailangang madaliin ang pangalan ng nararamdaman m
HoneyIlang araw na ang lumipas, pero kahit anong pilit kong i-divert ang isip ko, ang fake relationship pa rin namin ni Chanton ang paulit-ulit na bumabalik sa utak ko. Parang sirang plaka. Lalo na kapag naaalala ko yung mga salitang binitawan niya noong mag-sprain ang paa ko. Yung tono ng boses ni







