MasukShare
CHAPTER 63
Terakhir Diperbarui:
2025-05-19 11:47:38
Bab terbaru
Contract of Hearts THE FINAL EPILOGUE
Althea’s POVTahimik ang buong bakuran, maliban sa tawanan ng mga bata na naglalaro sa ilalim ng puno ng mangga. Nakaupo ako sa veranda, may tasa ng kape sa kamay at ang liwanag ng hapon ay sumasayad sa mga halaman na itinanim ni Mama noon. Ang bahay na ito—kung saan ako lumaki, nagrebelde, nagmahal, at bumalik—ngayon ay punong puno ng bagong alaala.Sa dami ng pinagdaanan ko, akala ko noon hindi ko mararating ang ganitong yugto ng buhay. Pero ngayon, habang nakikita ko ang anak ko at ang mga pamangkin niya na tumatakbo sa damuhan, ramdam ko kung gaano kaganda ang cycle ng pamilya.Dumating si Adrian, may dalang tray ng snacks. “Para sa mga gutom na apo,” biro niya habang nakatingin kina Mama at Daddy na nakaupo sa ilalim ng puno. Si Daddy, kahit medyo mabagal na kumilos, nandun pa rin yung postura niya. Si Mama naman, hawak ang isang maliit na gitara at tinutugtugan ng simpleng lullaby ang bunso naming anak na nakadapa sa kandungan niya.Lumapit ako sa kanila, umupo sa tabi ni Mama.
Contract of Hearts CHAPTER 155: The Final Chapter
Althea’s POVHawak ko ang gitara ko sa backstage, pinakikiramdaman ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi dahil kinakabahan ako sa performance, kundi dahil alam kong ito na ang huling chapter ng mahabang kwento ko. Ang daming pinagdaanan para makarating dito — mula sa pagiging batang matigas ang ulo, hanggang sa pagiging babaeng natuto magmahal at magpatawad.Ngayon, narito ako sa harap ng isang malaking audience. Pero higit sa lahat, narito ang dalawang taong dahilan kung bakit naging posible ang lahat ng ito: sina Mama at Daddy.Naririnig ko ang tawanan ng audience, ang murmur ng mga tao habang naghihintay. Ramdam ko ang init ng ilaw mula sa stage na para bang nagsasabing oras na para tapusin ito sa paraang dapat — puno ng puso at pasasalamat.Pumikit ako sandali at huminga nang malalim. Naalala ko ang lahat ng sakripisyo nila. Ang mga gabing nag-aaway kami, ang mga araw na tahimik silang sumusuko sa akin pero hindi ako iniwan. Ngayon, gusto kong ibalik sa kanila lahat ng pagmamahal a
Contract of Hearts CHAPTER 154: Looking Back
Althea’s POVNasa terrace ako ngayong gabi, hawak ang tasa ng tsaa habang nakatingin sa malayo. Tahimik ang paligid, maririnig lang ang mahina at banayad na hampas ng hangin sa mga halaman ni Mama. May lamig ang gabi pero hindi iyon sapat para palamigin ang init ng mga alaala na bumabalik sa akin ngayon.Hindi ko alam kung bakit ngayong gabi, pero parang kusa na lang sumulpot sa isip ko ang mga nakaraang taon. Yung mga panahong hindi ako marunong makinig, yung mga gabi na sumisigaw ako para ipaglaban ang tingin kong tama. Yung panahon na galit ako sa mundo at pakiramdam ko lahat ay kumokontra sa akin.Tumingin ako sa langit. Ang dami nang nangyari mula noon. Ngayon, may pamilya na ako, may anak na tinitingala ako. Hindi ko maiwasang mapaisip kung paano ako umabot sa puntong ito mula sa dating batang galit at palaging sumusuway.Naalala ko pa yung unang beses na nagsinungaling ako kay Mama at Daddy para lang makalabas kasama ang mga kaibigan ko. Ang bigat ng kaba noon, pero sa oras na
Contract of Hearts CHAPTER 153: Full Circle
Althea’s POVHawak ko ang makapal na photo album na ilang taon nang naka-display sa sala. Ito yung album na unang binuo ni Mama noong kasal pa lang nila ni Daddy, at simula noon, naging tradisyon na namin na magdagdag ng mga bagong pictures bawat mahalagang yugto sa buhay namin. Noon, ako lang ang nasa huling mga pahina — baby pictures ko, unang birthday, first day of school. Ngayon, habang nakaupo ako sa harap ng album na ito, mapapansin na lumawak na ang kwento. May sarili nang pahina para sa pamilya ko.Dahan-dahan kong nilipat ang mga pahina habang nakaupo sa sahig ng sala. Nasa tabi ko ang anak ko na abala sa pagdudrawing, si Adrian naman nasa kabilang sofa, nagbabasa ng dokumento pero paminsan-minsan ay sumusulyap sa amin.Tumigil ako sa pahina kung saan nakalagay ang picture ng wedding namin. Nasa gitna kami ni Adrian, nakangiti, habang nasa gilid sina Mama at Daddy, parehong puno ng emosyon. Naalala ko pa ang araw na iyon, kung gaano kabigat at gaano kagaan sa puso. Kabigat da
Contract of Hearts CHAPTER 52: Grandparents
Althea’s POVHindi ko pa rin talaga makalimutan kung gaano kabigat ang emosyon na naramdaman ko noong araw na iyon. Five years old na ang anak ko ngayon, at kahit gaano siya kalikot at katalino, may mga moments pa rin na para siyang baby sa mata naming lahat.Nasa garden kami ng parents ko noon, isang simpleng weekend lunch lang dapat kasama ang buong pamilya. Pero naging espesyal ang araw dahil may isang maliit na eksenang hindi ko akalain na tatatak sa puso ko.Si Daddy—ang laging seryoso, laging composed—ay tahimik na nakaupo sa bench, pinapanood ang apo niya habang tumatakbo sa paligid. Nasa kamay niya ang isang maliit na laruan na bigay niya noon pa, at nakita ko kung paano siya napapangiti sa bawat tawa ng anak ko.Lumapit ako sa kanya. “Dad, okay ka lang?”Tumingin siya sa akin saglit, at doon ko nakita na medyo namumula ang mata niya. “Thea, hindi ko alam bakit pero… parang kahapon lang hawak kita sa ganito ring garden. Ngayon, apo ko na ang tumatakbo dito. Iba pala ang pakira
Contract of Hearts CHAPTER 151: Teaching Music to Her Daughter
Althea’s POVLimang taon na ang lumipas mula nang una kong makita ang maliliit na kamay ng anak ko. Parang kailan lang, mahigpit ko siyang yakap sa ospital, natatakot akong baka madapa siya o may mangyari sa kanya. Pero ngayon, heto na siya—malaki na, matalino, at parang maliit na bersyon ko na may halo ring ugali ng tatay niya.“Mommy, tama ba ‘to?” tanong niya habang hawak-hawak ang maliit niyang ukulele. Mali pa ang paghawak niya sa chords pero kita ko ang effort sa mga daliri niya. Nakaupo siya sa maliit na stool sa tabi ng baby grand piano na minsan ginagamit ko sa pagtuturo sa kanya.Ngumiti ako at lumapit sa kanya. “Medyo mali ang hawak mo, sweetheart. Sige, Mommy will show you.” Hinawakan ko ang maliliit niyang daliri at inayos ang posisyon. “Dito dapat nakapindot para tumunog nang maayos. Try mo ulit.”Sinubukan niya ulit at medyo mas malinaw na ang tunog ngayon. Bigla siyang napangiti at parang proud na proud sa sarili. “Narinig mo, Mommy? Tama na!”Tumawa ako. “Oo, tama na
Anda juga akan menyukai
Nang Namulat Ang Kanyang Mata
Simple Silence1.1M DibacaTHE REBOUND BRIDE
Jewiljen333.6K DibacaAng Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman
Sixteenth Child1.7M DibacaLove Heals: The CEO's Fiancée is a Medical Genius
Mysaria788.6K DibacaSEDUCING NINONG AMADEUS
Rachel638 DibacaLoving Mr. Chavez
Yarnie325 DibacaBabysitting the Billionaire's Triplets
sahria iv49 DibacaThe Billionaire's Blind Son
LuvtheMauve206 Dibaca
