Kabanata 57

"No thank you, Letisha?"

Nasa pintuan na ako ng kuwarto pero sinundan pa rin ako rito ng damuh0.

"Bakit naman ako magti-thank you?" I shot back, raising a brow.

"Because I saved you from possible danger," he said proudly.

"Huh?" maang kong sabi para inisin siya. "Napabalik mo ako dito nang walang choice. Asan ang pag-save doon?"

Lumukot ang mukha niya, pagkatapos ay suplado siyang nag-iwas ng tingin sa akin.

"Just to remind you, Shaun," I said flatly, "I’m even less safe when I’m with you. Saka na ako magti-thank you ’pag sigurado na akong hindi ko na makikita ang pagmumukha mo!"

Pinagsarhan ko na siya ng pintuan. Agad din naman niyang nabuksan iyon kasi hindi ko naman intensyon na i-lock. Isa pa, mabubuksan din naman niya kahit i-lock ko pa.

Sumungaw siya sa pintuan. Hindi niya lubos na ipinasok ang katawan niya rito sa loob, tanging ulo lang niya.

"What?!" bulyaw ko nang hindi siya umimik.

Umiling siya. "Just wanted to ask if you’re still planning to run away or not?"

Nakangiti pa ’