I LOVE YOU DANGEROUSLY

ESMERALDA LOUISE NUEVO

NAPAPITLAG ako sa gulat nang makarinig ng malalakas na mga putok ng baril baba mula rito sa pangalawang palapag ng bahay ng silid na kinaroronan ko kaya ganoon na lamang ang takot ko.

Kalalabas ko lang ng banyo nakasuot pa ako ng puting roba hindi pa nakakapagbihis at ang buhok kong basa pa na sanang ibabalunbon ko ng isa pang tuwalya hindi ko na na nagawa nang takbuhin ko agad ang pintuan.

Agad pumasok sa isip ko si Papa...

Lumabas ako nasa hallway na ako nang makasalubong ko ang dalawa naming bantay.

Humahangos sila patungo sa akin at nagulat pa akong makita may tama ng bala sa braso ang isa, si Derrick.

"MA'AM! DUMITO LANG KAYO!"

"Anong nangyayari Mauru??" nininerbyos kong tanong sa isa. Hinawakan naman ako nito sa magkabila kong balikat para pigilan akong bumaba.

"Ma'am, h'wag na ho kayong bumaba—"

"Si Papa?!" Nanlalaki ang mata kong tanong, pilit ko pa silang nilalagpasan pero pinipigilan nila ako.

"Let go of me, Mauru! Inuutusan kitang bitawan ako!" sigaw ko dito pero umiling lamang ito hawak na ako sa braso kaya pinandulatan ko siya.

"Umalis ka sa daraanan ko! Papa needs me, he might get killed—" Lalo akong nataranta pero natigilan ako nang sigawan niya ako.

"MA'AM!" batid nito na makinig ako. "Bilin ho ng Don, h'wag kayo pabababain, kaya tayo na ho at tumakas!"

"NO!" Tinabig ko siya.

"Kayo ang tumakas, I will go where my father is! kung kayo mga tauhan niya kaya siyang iwan sa oras ng gipitan, me, I won't!" I emphasized hard headedly.

Natampal na lang nilang pareho ang kanilang mga noo at parehong mga napamura.

Hindi ko na sila pinansin pa at hindi na hinintay pang pigilan ako ulit mabilis ko silang nilagpasan.

Narinig ko pa silang sumigaw. "MA'AM!"

"Ang tigas talaga ng ulo!" narinig ko pang sinabi ni Mauru.

"Tara na, Mauru! Hayaan na lang nating mam*tay iyan, ayaw papigil eh!" Boses ni Derick iyon kaya napatiim bagang ako.

Habang nananakbo ako bigla akong napa-tangis. G*go... palibhasa duwag!

Narinig ko si Mauru na minura ito sabay pinagalitan pa, sinubukan akong habulin pero tumakbo ako nang mabilis kaya wala nang nakapigil pa sa aking bumaba.

Hindi na rin ito sumunod pa dahil alanganin na at talagang ako lang itong sumusuong sa panganib sa kagustuhan kong puntahan sa baba si Papa.

Hanggang marating ko na ang hagdanan tinahak ko ang baitang pababa, natanaw ko kaagad ito na nakatayo sa entrada ng bahay pero nawindang ako na makitang may baril na nakatutok sa ulo nito hawak ng isang... matikas na lalaki.

At ang iba naming bantay ay nakahandusay na sa sahig, may mga tama rin ng bala kung saan parte ng katawan nila mukang ang iba binawian na kaya agad akong napasigaw nang tuluyan na akong makababa.

"PAPA!"

All their eyes went on me. Hindi ko alam saan ba ako kumuha ng tapang at ang tingin ko, na kay Papa na nanlalaki ang mga mata ngayon sa akin at batid na bakit ako bumaba?!

"ESME! BUMALIK KA SA TAAS!" sigaw ni Papa na may katigasan pero ang mata nahihindik at kitang-kitang ngayon ay nababahala para sa buhay ko.

Pero ako itong natatakot para sa kanya kasabay no'n ang paglamlam ng mga mata kong makita ito, pero agad din tumalim nang dumako ako sa lalaking may hawak ng baril na nakatutok sa ulo ni Papa... lalaking hindi ko kilala na ngayon ko lang nakita at nasa akin na ngayon ang madilim nitong mga mata.

"WHO ARE YOU PEOPLE?!" matapang kong sambulat sa kanila at humakbang pa talaga ako papalapit.

"HOW COULD YOU TRESPASSED IN OUR HOUSE AND HOW DARE YOU POINTED A GUN AT MY FATHER??" I added a burst in anger and pointed my index finger at the man who's pointing his gun at my Papa.

At tumigil ako sa tamang distansya lang, nakakatakot oo, natatakot ako inaamin ko dahil sino bang hindi?

I saw this man wearing a black business suit, and he looks very neat and clean and I also noticed that he is very tall... and very good handsome.

And his eyes? Too dark.

Pero hindi ito ang oras para pagpantasyahan ko ang kalaban! He's going to kill my Papa if I won't do anything just to distract him!

Nakakanginig man sa galit pero nakakanginig din ng tuhod dahil sa takot ngunit kung hindi ko rin naman tatapangan, wala rin mangyayari, kaya nilakasan ko ang loob ko kahit parang tingin niya pa lang, tinutupi na ako sa walo.

"Your daughter?" The man asked Papa and his eyebrows raised in curiosity. Damn... his voice is so cold at nakakatindig balahibo.

And it also can sends you... fear.

Lalo niya pang idiniin ang nguso ng baril sa noo nito nang hindi ito sumagot kaagad at ngayon bakas lalo ang takot sa mukha nito dahil nakitaan pa nga ang lalaki ng pagka-interes sa akin.

"H'wag ang anak ko," matapang pero may pakiusap na sinabi ni Papa na ikinangisi naman ng lalaki kaya napalunok ako.

"Hindi mo lang nakuha ang gusto mo sa kumpanya ko ito ang ginagawa mo ngayon, Mr. Sullivan?" Papa's tone is full of madness and disappointment.

Naging masama ulit ang tinging ipinukol ni Papa sa lalaki na hindi na rin iniaalis pa ang tingin sa akin matapos dumako ang itim na itim nitong mga mata sa direksyon ko.

Para bang sinasabi ng tingin niya na, 'I found something more interesting here,' kaya ako napaatras nang magumpisa na akong lukubin ng totoong takot.

Hindi ko alam kung pagsisisihan ko bang bumaba pa ako at pareho pa ata kami ni Papa ng kahahantungan.

"Why didn't you tell me, Mr. Nuevo that you have this pretty little brave daughter, hmm?" he asked Papa in amusement, like my father was required to tell him.

Pero akmang sasagot na sana ito nang ako ang matapang na nagsalita. "Bitiwan mo si Papa, let go of him, bastard! And take your gun away from him!" I ordered through my toughness and authorative voice.

Pero nagulat ako nang tumawa lang siya, tinawanan niya lang ako kaya itong si Papa nagtangis at sumenyas na sa akin na umalis na ako at tumakbo na pero hindi ko na nagawa pa.

Dahil tila sinasabi rin ng mga mata niyang h'wag ko nang subukan kaya para akong natuod.

"Don't tell your daughter to run, Mr. Nuevo, because she has no longer way out," he said to Papa with a chuckle and he turned back his gaze on me.

"And you little tiger, who do you think you are to order me around hmm?" he asked me with not so common smile on his face. Klase ng ngiting hinding-hindi mo magugustuhan makita.

At nagulat ako ganoon din si Papa nang biglang sa akin na niya itinutok ang baril na hawak niya kaya nahigit ko ang paghinga ko at ang mga tauhan niya naman, si Papa ang tinutukan na ngayon parang tinakasan na ng dugo sa mukha.

"MR. SULLIVAN!" Papa yelled out of worry and fear but more like he's pleading him not to shoot me.

Napalunok ako pero nanatiling matapang ang tingin ko kahit man lang sa mukha at bibig maipakita kong hindi ako pasisindak.

"Papa ko iyang tinitutukan niyo ng baril mga damuho kayo!! Kaya ibaba niyo iyan ngayon din!" muli kong sigaw hindi alintana na may nakatutok din sa akin habang nakakuyom ang dalawa kong palad.

Nakangiti niyang binalingan si Papa. "Your daughter seems like a brat, and kinda bossy." He chuckled but looked amused. "And it looks like you didn't teach her manners how to bow her head to a higher up, don't you?"

My lips parted. Really? He has the guts to question how my father raised me? Sinong hindi magsisigaw kung magulang mo may baril na nakatutok sa ulo niya??

And who is he for me to bow my head?!

Napatiim bagang ako. "Don't question how my father raised me! Because it is you who entered our house without permission and—"

Natigilan ako at napatulala sa bilis ng pangyayari nang walang pagdadalawang isip niyang kinalabit ang gatilyo ng hawak niyang baril at ang bala... biglang... hinawi ang buhok ko at naputol ang ilang hibla.

Ramdam na ramdam ko ang pagdaan nito sa gilid ng mukha ko, bandang pisngi at sa tainga. Sa may likuran ko... sa dingding ng bahay doon banda bumaon ang balang pinakawalan niya.

"ESME!!" sigaw ni Papa pero hindi nila hinayaang makalapit ito sa akin habang naiiyak na at walang magawa hindi rin ako magawang lapitan.

Did he... pull the... trigger?

Because of the shock, I'm stunned.

Napatulala na lang ako at pinapakiramdaman ang sarili kung may masakit, o tama ba ako, o kung nadaplisan man lang ba ako... pero wala naman akong naramdaman.

It's just my soul almost left my body.

I didn't see that coming.

The man smirked mercilessly and he put down the gun while he's watching how shocked I am, and how I feel afraid.

"You're making too much noise, young lady you hurt my ears that's why you almost see heaven," he said like it is nothing and he chuckled no soul.

"But you should be more thankful that I'm in my very good mood, at least I didn't shoot you between your eyes," he added that defenitely sends me shiver...

What a... psycho.

Napaupo na lang ako sa sahig kasabay ng pagdaloy ng luha sa magkabila kong pisngi. How could a man do this? Is he still a human?

Hindi ko mapigilan manginig at nakita ko ang mga paa niyang suot ang makintab na itim niyang sapatos na papalapit sa akin kaya ang Papa ko sumigaw ulit kasabay ng pagpupumiglas.

"H'wag ang anak ko, Mr. Sullivan! Wala ako atraso, ni utang sa iyo para gipitin mo kami! Lalo na ang pahirapan kami!"

Wala naman palang atraso pero bakit? Bakit nandito ang lalaking ito at nanggugulo. Hindi ako nakaumang nang iniluhod ni Mr. Sullivan ang isa niyang tuhod sa harapan ko at ang isa nakatiklop at itinukod ang braso at siko dito.

At ang libre niyang kamay, inihawak niya sa baba ko itiningala ang mukha ko at ngumisi, kahit pagpitlag o pagsinghap hindi ko na nagawa dahil sa pagkatulala.

"Are you afraid now sweetie? Nasaan na ang tapang mo?" he questioned me with a dark chuckle but his tone was more like a mocking...

He's a very good looking man, indeed. I admit it. But the danger he's bringing is screaming from his dangerous presence.

My lips parted and trembled. "Pakawalan mo kami... ang Papa ko..." Kahit parang kinakain ng sikmura ko ang sarili niya nagawa ko pa rin siyang kausapin.

"A Papa's girl, huh? I see," he teased me at tumango-tango pa but what he said next I didn't expect.

"I'm kinda jealous." He chuckled and sounded like he just joking but suddenly another shock hit me and I gasped when he held my jaw so tight which made my eyes widened in fear.

It hurts as it burns!

"Esmeralda!!" I heard Papa scream my whole name and I can sense his fear too. "Bitiwan mo ang anak ko, Vihaan Sullivan!"

But this man named Vihaan remains cold and fearless towards me, pinagmamasdan nang mabuti ang mukha ko na tahimik pero nangingilid ang luha kaya nahawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin.

Sinusubukan ko alisin but he's so strong.

"You're beautiful, I can see..." Adoration is now visible on his face and his eyes, habang masusing sinusuri pa ang bawat sulok ng mukha ko.

Hinawakan pa niya ang basa-basa kong buhok na wala pang suklay pero natutuyo na rin, kumuha siya ng ilang hibla hinawakan at dinama niya sa pagitan ng hintuturo at hinlalaking daliri nang ipagkiskisan niya.

Anong ginagawa niya?

"Pakawalan mo magulang ko, nakikiusap na ako..." saad ko at sa pagkakataong ito may lamyos na.

"Matanda na siya..." Napalunok pa ako hirap man akong bumigkas pero nakikita niya ang labis na pagsusumamo ko.

"Hindi ko alam kung anong gusto niyo sa kanya kahit sinabi na niyang wala siyang atraso sa inyo, o kahit utang wala rin kaya sana hayaan niyo na siyang mabuhay."

"In one condition."

Natigilan ako. Payag siya?

Pakakawalan niya na ba kami?

"A-Anong kundisyon?" I swallowed hard.

"You will come with me," he simply said and he grinned while his gaze remained on me.

Nanlaki bigla ang mata ko kahit si Papa nawindang, agad itong umiling batid na h'wag na h'wag akong papayag.

What the...

"Your father refused to bond our bussiness together, and because I am not accepting a NO for an answer, that's why I'm here for him to know who I am and to show him what a man like me can do after he rejected my offer."

Siguradong napaka-laking pakinabang sa kanya ng kumpanya namin kaya ganito na lang ito at talagang sinadya pa ang Papa ko, sa klase niya mukang illegal ang gawain niya kaya hindi pumayag si Papa sa gusto niya.

"But now, seeing that he has a beautiful daughter here, I already changed my mind." He smirked. "As you can see, I'm not after to your company business anymore..."

"Because..." He grinned. "I am now..." He slowly giving his words out of his lips and he caressed my soft wet cheek. "After you, pretty little tiger."