CHAPTER 64

Halos dalawang oras din akong nakaupo lamang sa may puntod ni Mama. Kusa na lang ding tumigil ang mga mata ko sa pagluha. Sinadya ko ring patayin muna ang phone ko upang walang makaabala sa akin. Sinigurado ko naman kay Trevor na ayos lang ako para hindi siya mag-alala. Alam niyang pareho naming kailangan ng time at space para mas makapag-isip. We needed each other before, but for now, it might be better this way, ang magkalayo muna kami pansamantala.

Nagpasya na akong tumayo sa pagkakaupo. Inayos ko rin ang sarili ko dahil babalik na ako sa ospital. My father needs me there.

“Bibisita na lang po ulit ako, Mama. Mahal na mahal po kita at miss na miss na po kita.”

Humakbang ako palayo ngunit dahil sa pagka-absentminded ko ay hindi ko napansin na may kasalubong ako. Bumalik lang ako sa huwisyo nang hawakan ng kasalubong ko ang braso ko.

“Emerald.”

Tumingin ako sa kaniya at bahagya akong nagulat. “Gino, ikaw pala ‘yan.”

Si Gino, ang ka-teammate ni Trevor dati at ang lalaking tumulong sa