Sa maiksing panahon na magkasama kaming dalawa ay paunti-unti nang nahuhulog ang loob ko sa kaniya. Sinusubukan ko namang pigilan pero hindi ko kayang labanan ang damdamin ko.
Tuwing sinusubukan ko itong pigilan ay hindi ako mapakali. Hindi ako matahimik na tila ba gusto ko itong ilabas at iparamdam sa kaniya ang tunay na nararamdaman ko. “Airah,” biglang pagtawag ni Ronald sa pangalan ko. Nasa living room ako, umikot ako para harapin siya. “Bakit?” nagtatakang tanong ko ngunit nginitian lang niya ako. “Bakit nga?” pagtatanong ko muli. "Hmm, breakfast is ready," he uttered in a soft voice. "We'll be going to have your training today as promised," he added before he left me here in the living room. Pumunta na agad ako sa kusina at pagkarating ko doon ay nagulat ako dahil iba't-ibang masasarap na pagkain ang nakahain sa mesa. Narito rin ang dalawa nitong kasambahay at nakatayo malapit sa mesa. “Ma'am, may kailangan pa ba kayo?” nakangiting tanong ng isang kasambahay sa harapan ko. "Nothing, you can leave now," I coldly respond, and they nodded, went straight to the door. Kinuha ko na ang tinidor na nakabalot sa tissue at ang kutsilyo. Ini-slice ang pork roast na inihanda niya para sa akin sabay subo sa bibig ko. Malinamnam at masarap naman ang lasa nito. Napansin ko rin na may spaghetti meatballs at Lasagna sa lamesa. Mayroon ring Italian espresso coffee sa gilid ng kinakain kong dish. Tinikman ko ito at matamis naman ang lasa, dahil rin siguro ‘to sa coffee creamer na nailagay. Habang kumakain ako ay may tanong na paulit-ulit gumugulo sa isipan ko gaya ng kung sino ba talaga siya? “Bakit parang pakiramdam ko ay nakilala ko na siya dati?” tanong ko sa sarili. Pagkatapos kong kumain ay agad kong tinawag ang dalawang kasambahay nila para iligpit ang mga pinagkainan ko. Hindi ko na nagawang kainin ang iba dahil nawalan na ako ng gana. Mukhang wala silang alam tungkol sa kanilang amo. Pagkalabas ko sa pinto ay nagulat ako ng mabangga ako sa kung sino kaya paunti-unti akong nag-angat tingin. “Tara na, at hinihintay ka na rin doon ng mga tauhan mo,” walang emosyon niyang sambit. Pilit ko siyang nginitian, “Oo, ito na,” maikli kong tugon. Nararamdaman ko sa sarili ko na paunti-unting lumalalim ang pagkahulog ng nararamdaman ko sa kaniya. Tila ako'y natutunaw sa bawat tingin niya sa'kin at hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit gano'n ang nararamdaman ko. Habang naglalakad kaming dalawa papunta sa training ground nila ay napansin ko na tila napakaseryoso nito ngayon. “May problema ba?” bigla kong tanong ko. “Wala, pero kailangan mong mag-ingat,” panimula niya. “Ayon sa assets ko, hinahanap ka daw ng daddy mo,” pagpapatuloy pa nito sa sinasabi niya. “Huwag kang mag-alala hindi naman kita ipapahamak,” sagot ko. Ngumisi siya, "I didn't say anything like that," he coldly uttered. "What I am saying is you should be careful because you cannot hide forever," he seriously added. May punto rin naman siya at makalipas ang ilang minuto naming paglalakad ay nakarating na rin kami sa training ground nila. Kompleto lahat ng pasilidad na mayroon siya dito sa kaniyang mansiyon. “Miss, Airah!” Kaway sa akin ng isa kong tauhan. Ngumiti ako ng pilit at kinawayan ito pabalik. "How do you want me to practice you?" he asked, so I turned my attention to him. "It's up to you," I coldly replied. Naglakad kami palapit sa mga puting mesa kung saan nakalagay ang iba't-ibang klase ng baril at mga head phones na may malapad na salamin. Nakasabit ang mga target habang paunti-unti itong lumalapit. Kinuha niya ang baril at itinuro sa akin ang tamang paghawak. Pagkatapos no'n ay dahan-dahan niyang inilagay ang headphone na may malapad na salamin sa akin. Pumunta siya sa likod at hinawakan ang mga kamay ko bilang pag-alalay. I feel his soft and warm hands. "This is how you handle the gun," he stated as he directed my hands to the target. "Just keep your attention on the target," he added. Mas hinigpitan pa nito ang paghawak sa kamay ko habang dinidirekta niya ang mga kamay ko sa mismong target dahil palapit na ito sa direksyon namin. Inilagay niya rin ang kaniyang daliri sa gatilyo ng baril at kinalabit ito. "That's how you shoot the target," he stated to me and removed his hands away from mine. He clicked the button for the target that fastened the sample target came back to its position and stopped moving. I nodded, "Okay, thanks." I shortly replied. Umikot ako para harapin siya, pero kinuha lang nito sa akin ang baril na hawak ko. Napatingin siya sa akin at nagtama ang aming mga mata. Hanggang sa naramdaman ko na lang biglang bumilis ang tibok ng puso ko. “What?” tanong niya ng mapansing nakatitig ako sa mga mata nito. “N-Nothing,” napailing-iling at napakurap-kurap. “Hmm, do you want to say something?” nagtatakang tanong niya. “Sabihin mo na,” dagdag pa niya. “N-Nothing,” nauutal kong tugon. He bent his fist and placed it on the table. "Okay, try it yourself how to shoot," he handed me the gun with a full clip of bullets and pointed to another target in the second row. I pulled backwards the gun hammer and focused on the target as it slowly approached towards me. "Okay, I am going to shoot this target," I uttered and pulled the trigger. He stopped the target and saw where the bullet went by, if it was in the center or in the side. "One more, almost in the middle." Sinunod ko ang sinabi niya at muling ikinasa ang baril. Nag-focus ako sa target at tinignan ito ng maayos mula sa malayuan hanggang sa tinutok ko na ang baril sa direksyon ng target. I pulled the trigger and released the bullet inside the gun until I heard a loud sound from the bullet I released. He walked towards me again and checked where the bullet went. After he checked, he smiled towards my direction and gave me a thumbs up. "I will train you more, it goes in the middle so you did great," he stated, walking back towards me. “Thank you,” nakangiti kong tugon. "Just rest, and I will train you tomorrow in combat training where you can protect yourself. It seems I have an important agenda for today," he explained, staring at his ringing phone. "Okay, you have nothing to worry about," I replied, forcing a smile. I signaled one of my mobsters, and he quickly approached me. "Follow him, and I want you to tell me his every move. It seems there's something he's hiding from me," I stated, and he listened to what I was asking him to do. "Don't worry, we'll take care of it," he responded, looking at the surroundings before turning his attention back to me. "That's good," I replied, and he just gave me a nod. Umalis na ang apat kong tauhan para gawin ang ipinag-uutos ko. Hindi ko rin alam kung bakit ganito na lamang kalalim ang kuryosidad ko sa kaniya lalo na't sa bawat oras na lumilipas ay mas lumalalim pa ang nararamdaman ko. Lumapit sa akin ang ilan sa mga tauhan niya at pinayuhang pumasok na sa loob ng mansiyon at makapagpahinga na. I glanced at my mobsters so they walked towards me and followed me walking towards inside the mansion. There are a lot of surveillance cameras here so those mobsters I asked should be more careful. After a few minutes passed, I received a call. "Hello, Miss Airah, it seems Mr. Navarra went to your old grandmother's mansion that she left before she went abroad," the caller said. I paused for a second, my mind racing after hearing those words. "What do you mean?" I asked, and he fell silent for a moment. "It seems there's something important left there," he replied. "Okay, just keep investigating him." "I'll update you later, Miss Airah, and we'll go find out what it is," he added and hung up the phone call. His mobsters keep eyeing me while my mobsters just behave because they don't like how they glanced at me. I signaled them to stay out of trouble since we are in someone's estate, not in my estate. "Just don't mind them boys," I stated, and they gave me a nod. Nakatanggap muli ako ng tawag mula sa tauhan ko, "We almost got caught, Miss Airah, but we got the information you need from the old drawer of your grandma's cabinet," he informed me. "Maybe you should contact her and ask her regarding this because it seems Mr. Navarra has authorized the use of this property," he added, which surprised me. "I will, but for now, you should head back here right now before he catches you," I commanded. "We will, Miss Airah." He replied and hung up the call. I will just need to wait for them and get the result that I want to know, but this isn't the end of the investigation about him. Nakaupo ako ngayon sa living room habang nakabantay sa akin ang apat kong tauhan. Ang iba sa mga tauhan ko ay sumama sa tauhan ni Ronald habang nililibot ang paligid. I heard the gate open outside and I knew it was them, my mobsters. I quickly ran towards the main door and opened the door knob until I saw a black luxurious car. Ronald allowed us to use his car as long as we took care of it. Ipinarada na nila ito at pagkaparada nila sa garahe ay agad na bumaba ang pintuan ng garahe. Naglakad sila papunta sa akin at sinundan ako papunta sa loob. "We found an envelope, Miss Airah," one of my mobsters handed it to me. "It contains information about him, the letter from your grandma and your pictures together," he explained, which raised my eyebrow. "What? But how?" I asked because I had no idea. "We also don't have an idea, Miss Airah, but based from your pictures, you look so close together," he commented, and I looked at each of the pictures. It seems like there's something in these pictures, information, and about the letter from my grandma. I took the letter out of the envelope and read it, which surprised me. I also saw some medical records that stated that I had amnesia.RONALD NAVARRA'S P.O.V.My wife has been in extremes distress nowadays because of what these past events happened. I can't blame her because I know, there's still impact in her well-being after all.I want to be her side while she's in that situation. I want to be her comfort and shield through the darkness. “Kamusta na pakiramdam mo?” tanong ko ng makita ko siyang bumaba na sa hagdan.Nakahawak ito sa kaniyang sentido bago sumulyap sa direksyon ko. “Medyo, okay na at huwag kang mag-alala dahil magiging maayos rin ang pakiramdam ko,” pilit na ngiting tugon niya.Sinusubukan niyang itago ang lungkot na nararamdaman niya pero iba ang sinasabi ng kaniyang mga mata. Alam kong may mga pinagdadaanan siya ngayon, gusto kong manatili sa tabi niya at damayan siya.Naglakad ako papunta sa direksyon niya nang mapansin kong nakatingin siya sa malaking bintana at mukhang malalim ang iniisip. Natigilan siya sandali ng maramdaman niya ang presensya ko at paunti-unti akong nilingon.Huminga siya ng
AIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V. Pagkatapos ng nangyari kahapon, hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa mga narinig ko mula kay Dexter. Nakatanaw lang ako sa bintana habang iniisip pa rin ang mga salitang binitawan niya.Paano ako maniniwala? Tinutukan niya ako mismo ng baril at nakikta ko sa kaniyang mga mata noon na seryoso siya. Wala akong nakita noon na napipilitan lang siyang gawin ‘yon dahil sa takot.“Baka nagpapanggap lang siya,” isang pamilyar na boses ang galing sa likuran ko kaya umikot ako para harapin ito.“Ronald, ikaw pala,” pilit na ngiting sambit ko.“Baka nililinlang ka lang ng Dexter na ‘yon,” aniya habang naglalakad palapit sa direksyon ko.Napatingin ako sa mga mata niya, inilapat nito ang kaniyang kamay sa pisngi ko bago niya ako dahan-dahang niyakap. Ipinilig ko na lang ang ulo ko sa dibdib nito habang hinahaplos niya ang buhok ko.“Let's figure out this together again, okay?” kalmado niyang sambit.“Alright,” mahina kong tugon.Kumalas na siya sa pagkak
NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. My mother has been watched for days, and I can't bear just watching these things while this man has something to pull off. What's so special about an old man's death wish? Will his soul haunt him every night and turn his dreams into nightmares if he doesn't make it? How ridiculous! My mother thought that this man was so honored and noble, but guess what? He's doing the most ridiculous thing a man can do just to live. Was he just going to live like this, like a dog, even after his master's death? Let me guess, Dexter is some kind of slave? Oh, come on, man, I know what you are — just a pet of a billionaire and powerful man inside this dark organization. “Dinudungisan niya lang ang pangalan niya,” mapanuya kong komento. Bumaba ako ng sasakyan at isinara ang pintuan. Napatingin akonsa direksyon nila at hindi ako makapaniwalang ganitong klaseng tao siya. Inilabas ko ang baril bago hinahaplos-haplos ito habang tinitigan ko ito. Dahan-dahan akong nag-anga
DEXTER LAZIO'S P.O.V.Tumigil ako sa labas ng Dayron's villa at doon ko nakita si Airah na pumasok sa loob ng gate, kasama ang mga ibang tauhan nila. Napansin kong mas naging mahigpit ang kaniyang asawa para sa kaniyang seguridad.I only used her father's death as a reason.She must know the reason behind these matters, so she would understand.“Ano nang plano?” tanong ng kasama ko habang nanatiling nakatitig sa direksyon nila.Ang mga mata ko ay nanatili lang sa kanila habang sinusundan sila ng tingin. “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa ngayon,” tugon ko naman.Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. “Just tell if there's something I can help.” “Sure.” Hindi ko alam ang rason kung bakit sila narito ngayon dahil wala naman akong maisip na dahilan. Maaaring may kinuha silang gamit mula sa loob ngunit hindi ko malaman kung ano ‘yon. Sa tingin ko ay mga dokumento o kaya'y mga naiwang armas sa loob.Ilang minuto pa ang nakalilipas ay napansin kong bumukas muli ang malaking gate sa harapan
RONALD NAVARRA'S P.O.V. As far as I know, I need to protect my wife from this danger. I want my family to be safe despite how cruel this world is, and how dangerously this world spins in our lives. They're the real treasure that I've ever had and could ask for. “Dad,” pagtawag sa akin ng anak kong si Niccolò kaya umikot ako para harapin siya. “ Mom seems so stress lately,” sambit niya sa nag-aalalang boses. “Just let her rest,” kalmadong tugon ko naman habang nakapamulsa. Nilagpasan na ako nito at naglakad papuntang hagdan bago dumiretso sa kuwarto namin ng mommy niya. Bumuntong hininga ako at napaisip bigla dahil nariyan pa rin ang panganib. Hinding-hindi mawawala ito at mukhang hindi pa doon natatapos lahat. Nariyan pa ang kanang kamay ng kaniyang sakim na ama na si Dexter na maaaring sumira sa aming dalawa. Anong klaseng utos naman kaya ibinigay sa kaniya? Is this his death wish? I can't believed that even a dead person would still be able to fulfill his death wish with his on
DEXTER LAZIO'S P.O.V. Ngumisi lang ako at binalewala ang pagbabanta nito sa akin at hinawakan ang nguso ng baril niya na dahilan ng mas lalong pagkainis nito sa akin. "Bakit hindi mo ako subukang patayin ngayon?" pang-aasar ko sa kaniya. Nararamdaman ko na ang paggalaw ng daliri niya habang paunti-unti niyang pinapagalaw ito patalikod sa gatilyo ng baril hanggang sa narinig ko siyang tumawa sa likuran ko na ikinabigla ko. "I'll give another chance," sambit nito sa akin. "Stay away from my family and I will let you go or this is the end of your happy days. Now choose, your choose will be my gun's command." Tumatawa nitong wika na parang bang nang-aasar nito. My knuckles whitened and the rage erupted from my chest. "Do you think I would fall in your trap?" sambit ko sa kaloob-looban ko. Naramdaman ko ang paghakbang pa nito palapit sa akin, " Choose one and let's assumed that I'm your genie," mapagbantang bulong nito sa akin. Bumigat ang paghinga ko sa hindi ko malamang dah