Right Bride, Wrong Time

"Never lose your ace in a battle or else, you'll end up losing the game. Know how to play your cards, make sure that your alas will stay with you until the end."

I constantly remind myself to play my cards wisely, but I was too preoccupied to realize that my opponent was doing their hardest to obtain it as well. In the Philippines and other nations, our family is well-known for being one of the powerful families that hold significant companies both domestically and outside.

We have a lot of connections but all of those were useless the moment I needed them.

I could call a bunch of back-ups if I wanted and needed to, but how will I do it knowing my ace is on my opponent's hand?

"One wrong move West, pasasabugin ko ang ulo ng babaeng 'to." Nakangising ani sa akin ni George.

I let them beat me until I lost my consciousness. This is not me, I always make sure I always win. In every battles I've faced I always fight for myself until I beat them down and felt the victory, but this time it's completely different.

I'd rather be dead than seeing her killed by that man. If my death would be his satisfaction for her freedom, I am willing to sacrifice myself then.

Halos hindi ko na maramdaman ang aking katawan, limang lalaki ang walang sawang pinagsu-suntok ako at pinagpa-palo ng mga matitigas na bagay. Kayang-kaya ko sana 'to kung hindi niya lang hawak si Cheska.

I feel numb and hurt hearing her crying, nagmamakaawa ito na tigilan na ako pero I smiled to her to make her feel na kaya ko 'to at gagawin ko ang lahat para sa kan'ya.

"Tama na please," umiiyak na saad nito habang nagpupumiglas na makawala kay George.

"West lumaban ka!" umiiyak na sigaw nito sa akin.

Umiling ako, alam ko na sa isang maling galaw ko ipuputok sa ulo ni Cheska ang baril na hawak ni George.

Kitang-kita ko sa mukha ni George ang saya na makita ako sa kalagayan na iyon. Ang puting suot ko kanina ay nababalutan na ng mga dugo ko mula sa aking sugat.

Ito sana ang pinakamasayang araw ng buhay ko...

Nakatulala lang ako sa kisame at puro puti lang ang aking nakikita, simula ng araw na iyon halos nawalan na rin ako ng ganang magpatuloy sa aking buhay. Halos gabi-gabi laman ng panaginip ko ang mga ginawa ni George sa akin. Muli kong naalala kung bakit humantong kami sa ganoong pangyayari.

Wala akong ibang gusto gawin noon, I just want to make my Dad proud of me kaya lagi kong sinisigurado noon na lagi akong honor o kaya dean's lister kahit pa nakapa-basagulero ko.

I didn't thought na iyon ang magiging simula ng galit ni George sa akin. He is my rival eversince.

I don't have any intention too to ruin their business, I want our business to be successful that's why I worked hard for it. I want to give Cheska the life she deserved.

"Sir oras na po para uminon ng gamot," ani ng nurse na kakapasok lang sa loob ng aking silid.

Narinig ko ito pero hindi ko ito nilingon.

"Sir kailangan mo na 'to inumin kasi ako po ang mapapagalitan kapag binalik ko na naman ito doon," lumapit ito sabay aayusin na sana ang gamot para ibigay sa akin.

Tinignan ko ito ng masama, bumangon ako sabay hinablot ang dala nitong lalagyan. Malakas ko iyong hinagis sa may pintuan.

"Hindi na maibabalik ng gamot na 'yan ang buhay na meron ako dati!" sigaw ko rito.

I just did what I needed to do pero bakit ganito 'yong nangyare? I want to give Cheska the best life but George ruined everything.

Isang malakas na hiyaw ang aking pinakawalan, sinuntok ko ang pader sabay sinira ang mga gamit na nandoon. Tinanggal ko rin ang suwero na nasa kamay ko at hinayaang tumulo ang dugo mula doon. Walang katumbas ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

Kung puwede lang sana mawala na lang ng tuluyan.

***

Isang balita ang sumira ng araw ko na sa palagay ko ay magiging dahilan sa pagkasira ng buhay ko.

"I need her, alive!" sigaw ko sa aking kausap sa kabilang linya.

Imbes na sagot ang aking makuha ay isang nakakalokong halakhak ang ginawa nito.

 Napakuyom ako sa aking kamao nang marinig ang sinabi ni George, hindi ko mapigilang masaktan sa naiisip kong puwede nilang gawin sa mapapangasawa ko.

It's a war against me and George only pero bakit nadadamay na si Cheska?

"Sir may pinadalang video si George," saad ni Caleb sabay pinakita sa akin ang tinutukoy nito.

"Argh!" Malakas na sigaw ko nang makita kung paano nila pinapahirapan si Cheska, kitang-kita sa mata nito ang sakit na nararamdaman at ang mga pasa nito sa katawan.

"Cheska," mahinang saad ko sabay dali-daling kinuha ang susi ng aking sasakyan.

"Sir ako na," ani ng driver ko pero hindi ko ito pinansin.

"Huwag na huwag niyo akong susundan!" Matigas na bilin ko at pinaharurot na ang sasakyan.

I never beg to anyone before, pero para sa babaeng mahal ko— I will do everything no matter what it cost.

Hindi ko na pinansin ang mga busina ng mga sasakyang nauunahan ko, hindi ko na rin sinusunod ang traffic light. It’s a matter of life and death, ayaw kong pagsisihan ang isang segundo na sasayangin ko.

“I will save you, Ches…” bulong ko sa hangin at walang alinlangan na pinaharurot muli ang sasakyan.

Kanina pa tunog nang tunog ang aking cellphone pero hindi ko na iyon pinansin. Wala na akong ibang iniisip kung ‘di makuha sa mga kamay ni George si Cheska.

Hindi ko alam kung ano pa ang kaya kong gawin kapag may nangyaring masama sa kan’ya. Alam kong ako ang sisisihin ng mga magulang niya kapag nalaman nila kung ano ang nangyare sa anak nila.

Huminto ako sa harap ng isang abandonadong building, gaya ng usapan namin ni George ay wala akong ibang dadalhin kung ‘di ang sarili ko lang. Mayamaya pa ay tumunog ulit ang aking cellphone, napailing ako nang makita ang mensahe ni George.

“Don’t you dare bring any weapons or else, hindi mo na makikitang kumpleto at buo ang babaeng pinakamamahal mo.”

“D*mn!” malakas na sigaw ko at iniwan sa loob ng sasakyan ang baril ko.

Dali-dali kong pinasok ang building at umakyat sa second floor.

“Long time no see, West.”

Nilibot ng aking paningin ang loob ng building, napasinghap ako nang makitang si George ang nagsasalita.

“Where’s Cheska?” diretsong tanong ko rito.

Ngumisi ito sinenyasan ang mga kasama nito.

“Ches!” nagaalalang sigaw ko nang makitang nanghihina ito at akay-akay ng alalay ni George.

Parang nabasag ang puso ko nang makita ang kalagayan nito, she tried her best to smile on me.

Lalapit na sana ako nang bigla akong hawakan ng mga kasama ni George.

“Ops! Not too fast,” nakangisi nitong sambit.

“What the hell do you want, George?” gigil na tanong ko rito.

“I wanna see you suffer,” sagot naman nito sabay hinila ang buhok ni Cheska at marahas na pinaharap sa akin.

“George!” sigaw ko rito sabay pumiglas nang makitang nasaktan si  Cheska sa ginawa nito.

Tumawa ito nang malakas sabay lumapit sa akin at marahas na pinaharap sa kan’ya.

“Ang sarap talaga sa pakiramdam na nakikita kang nasasaktan at naghihirap, the one and only West Ryder pleading not to hurt his lover.

I can’t help not to show them my vulnerability, buhay ni Cheska ang nakasalalay dito.

“Let her go,” mariin na saad ko.

Umiling ito sabay sinipa ang sikmura ko. Napaigik ako sa ginawa nito, inipon ko ang aking buong lakas sabay nagpumiglas at isa-isang pinagsu-suntok ang mga humawak sa akin.

Tinadyakan ko ang sikmura nito sabay sinuntok ang mukha ng isa pang lalaki na aamba rin sana sa akin ng suntok.

“West!” humahagulgol na sigaw ni Cheska.

Nilingon ko ito at natigilan sa ginagawa ko, “No, no please.” Nagmamakaawang saad ko nang makitang tinuon ni George ang hawak nitong kutsilyo sa leeg ni Cheska.

“Continue doing that at hindi ako magda-dalawang isip na gilitan ang leeg nito!” may pagba-bantang saad ni George.

Hindi na ako nakapalag at bigla na lang nandilim ang aking paningin nang maramdaman ang matigas na bagay na hinampas sa ulo ko.