Natagpuan ko siya malapit 'kay Leon at nakikipag-usap sa isa naming kagrupo.
I stared to walked towards them. Mag-papaalam na ako dahil kailangan ko ng umuwi. Kahit na ayoko sanang lumapit sa kung saan si Leon ay wala akong choice. Doon din naman ang dadaanan ko para makauwi.
"Tessie," tawag ko ng nakalapit. Nakita ko kung paano bumaling sa banda namin si Leon matapos kong masabi iyon.
"Oh, Maren?"
"We're done today, right?"
"Oo bakit?" kumunot ang kaniyang noo.
"Mag-papaalam na sana ako, kailangan na ako sa bahay e.." nahihiya akong ngumiti.
"Oh? Ganon ba, sige ingat!" ngiti niyang sabi.
I smiled back. "Ingat din kayo!" then I waved my right hand and step forward.
"Malapit lang dito ang bahay niyo 'di ba?" tanong ni Tessie.
Tumango ako. "Oo, diretso lang dito haggang sa pinakadulo." sabi ko sabay turo sa kung nasaan si Leon.
Tumango siya at ngumiti. I wave my hands again and say goodbye before started walking across where Leon is. I will pass in front of Leon, and I don't know if I will say goodbye or not. Hindi na lang ako tumingin sa banda niya at binilisan na lang lumagpas. Sunday went really fast. I worked in the beach resort as usual and go home after.
I thought my Monday will gonna be my peaceful day but I was wrong. I just saw Anton waiting infront of our classroom and I even saw a box in his hand. Gusto kong umatras pero huli na ang lahat he just saw me! Nag-pretend na lang akong hindi siya nakikita habang malalaki ang hakbang papunta sa room. Bakit ba siya nandito? Ito ang pinaka-ayaw ko. Sinabi ko na ngang hindi pwede dapat tapos na roon pa lang at sana respetuhin niya iyon. Pero ano ito? Nakakainis naman. Umagang-umaga!
"'Yan ang nililigawan niya? Ano ba 'yan, he has bad taste!" rinig kong sabi ng isang babae pagkatapos kong lagpasan sa hallway.
"Magaling daw 'yan manuklaw e, lalo na sa mga mayayaman, you know her past suitors before 'di ba? She's gold digger." namilog ang aking mga mata. That's not true! "Magaling daw 'yan manuklaw e, lalo na sa mga mayayaman, you know her past suitors before 'di ba? She's gold digger." namilog ang aking mga mata. That's not true!
Wala pa nga akong naging boyfriend. Gold digger na agad? Hindi ko alam kung anong problema nila sa akin kung bakit pinapakialaman nila ang buhay ko, kung bakit pinagchi-chismisan nila ako. Noong una, noong bago pa lang sa akin ang mga ganito ay malaki ang epekto ng mga 'yun sa akin pero kalaunan naman ay nasanay na at hindi na lang pinapansin ang mga sabi-sabi.
I tried to calm myself and continued to walk. Pansin ko ang mga matatalim na titig lalo na sa mga babae at pinalagpas ko na lang iyon. They don't deserve my attention.
"Hey!" hinarang ako ni Anton ng papasok na sana ako sa room namin.
Iritado akong napabaling sa kanya. Napapikit at napahinga ng malalim bago nagsalita. "Anong kailangan mo sakin?"
"I just want a small conversation with you. Hindi kita nakita buong week. What happened to you? Sabi ng isang classmate mo absent ka ng dalawang araw. Why?" sunod-sunod niyang tanong.
Napahinga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Look, I don't wanna explain everything to you. Also, 'di ba sabi ko sayo hindi nga pwede." mahinahon kong sabi.
"Ouch!" sabi niya at hinawakan niya ang kanyang dibdib na parang may masakit doon. " 'Di ba sabi ko rin na hindi ako susuko?" he smirks.
Napahinga ako ng malalim. "I'm not joking."
"I am not too!"
Sasagutin ko pa sana siya ng mahagip ng mata ko ang Prof namin sa likod ni Anton. "Nandiyan na Prof namin, kailangan ko ng pumasok."
"Oh!" he looked behind and back at me again. "Okay, this is for you, Maren." sabi niya sabay lahat ng mahabang box.
Umiling agad ako. Nakita ko kung paano niya tinaas ang isa niyang kilay. "I know you will say no so, you will accept it, or I'll stay here?"
Namilog ang aking mga mata. "What the—"
"You choose Maren, malapit na 'yung Prof mo." he's smirking.
Napapikit ako at mabilis na kinuha iyon at agad siyang tinalikuran. Pagpasok ay nakita ko agad ang mga titig ng mga kaklase ko at halos mapairap ako. Iritado kong inalis ang bag ko at padabog na umupo bago nilagay ang box na binigay ni Anton sa desk ko.
"Kanina pa 'yon dito." Narinig kong sabi ni Lhara.
"He's annoying Lhara." wala sa sarili kong sabi habang nakatitig sa box na binigay. Isa itong box ng chocolate at base sa box pa lang ay alam ko ng mamahalin.
Dumating na ang Prof namin kaya hindi na namin naituloy ang usapan. Nagpa-answer lang ito sa libro at agad din akong natapos. Bilang pa lang sa kamay ang tapos kabilang na doon si Lhara. I pass my answers and excuse myself to my Prof that I will go to my locker. Bumalik ako sa upuan at agad kinuha ang box ng chocolates.
"Oh, saan ka pupunta?" tanong ni Lhara.
"Ilalagay ko lang 'to sa locker." sagot ko. Tumango lang siya at nagsimula na akong maglakad palabas ng room.
Our lockers are located in the first floor of the department. Pagdating doon ay agad akong nagtungo sa locker bago binuksan ito pagkatapos ay nilagay ang bigay ni Anton.
"Siya ba 'yon?" rinig ko sa malayo.
Hindi ako lumingon dahil busy ako sa pag-aayos at sigurado akong hindi ako kaya nagulat na lang ako ng may biglang tumulak sa akin. Masakit ang bagsak ko sa sahig at agad na ininda iyon.
"Ikaw nga! Ang kapal ng mukha mong ahasin si Anton! He's my boyfriend! Kung hindi ka nagpakita ay hindi ka niya magugustuhan!" galit na sigaw ng hindi ko kilalang babae.
Kumalabog ang puso ko. This is the first time I've experienced this. Apat sila. At base sa uniform ay taga College department ang mga ito. Marahas akong hinigit ng dalawa pang kasama niya upang maitayo at halos mahiwalay ang dalawa kong kamay dahil doon.
Tinulak nila ako sa katabing locker at ininda na naman ang sakit sa likod pagkalapat sa malamig na metal. What the hell. Sobrang sakit noon. "W-Wala akong ginawang masama." halos pabulong kong sinabi dahil sa takot na nararamdaman. Lumapit ang babaeng nagsabi na boyfriend niya si Anton. Ang dalawa ay hawak pa rin ako sa magkabilaan. "I can ruin your life and your family." bulong niya at naramdaman ang isang matulis na metal sa gilid ng aking tiyan. Bumaling ako roon at namilog ang aking mga mata. Nakatutok sa akin ang isang matulis na gunting! Biglang humina ang aking mga tuhod. "P-Please! Anong g-gagawin niyo sa akin..." kinakabahan at naiiyak kong ng tanong. Magsasalita na sana ang babaeng nasa harapan ko ng may nagsalita hindi kalayuan sa amin. "Anong ginagawa niyo." boses ni Leon ang narinig ko. Pare-pareho kaming nagula
Hi there bestie! Thank you for reading my work! It means a lot to me. Enjoy reading! KABANATA 5 "Dito na lang tayo kumain Maren, baka nandoon sila. Ako na lang ang bibili." alok ni Lhara ng break time namin. Tumayo na siya dahilan kung bakit tumayo na rin ako. "Huh? Samahan na kita." Umiling siya. "No, just stay here. I know inaabangan ka ng mga 'yon." I took out a deep breath and just nodded. Tama nga naman siya. Kanina lang iyong nangyari at sariwa pa rin sa akin. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang makita ang mga babaeng iyon ngayon, naiisip ko pa lamang ay nanginginig na ang kamay ko. Pinilig ko ang aking ulo at winaksi ang mga naiisip. Kukuha na sana ako ng pera sa bag ko pero agad akong pinigilan ni Lhara. "My treat, okay?" she said at agad akong tinalikuran. She knows I'm gonna protest that's why she
He doubled the amount of my salary in my work every Saturday in their mansion. Namilog na naman ang mga mata ko ng makita ang valid date of being maid. Until next year! What?! "Question?" nakuha niya ang gusto kong iparating. "Hanggang next year? Also, the salary—" "Ikaw lang ang nakilala kong nagreklamo pa. Kulang pa ba 'yan? Tataasan ko pa?" he said sarcastically. Uminit ang aking pisngi at pinirmahan na lang. Hindi na ako nagreklamo pa dahil sa kahihiyahan. I just wanted to say that the salary is too high! 'Yun lang! Bakit kailangan pang ipahiya. Gusto ko na lang umalis dahil sa hiya kaya agad ko ng pirmahan ito pagkatapos ay ibinalik ang ballpen sa lamesa bago bumaling sa kaniya. "Sige," Tumango ako at umambang umalis dahil hindi ko na makayanan ang pagkahiya. Agad akong tumalikod at maglalakad na sana pero nagsalita siya. "Where are you going
Hi my love! thank you for reaching this kabanata! ;)) enjoy reading and don't forget to drink water! Kita sa buong mukha niya ang pagkairita and calmness remained on my face while waiting for her answer. Naiirita rin naman ako pero ayokong makita nila iyon dahil alam kong lalala lang. Nang walang mahintay na sagot ay tumango ako. "Okay, I'll let him know." I marked as I quickly forced myself to get past them. Nakaharang sila sa pintuan e! Shockness immediately build in Jasmine face before I get past with her. Nanatili siyang nakatayo hanggang sa wakas ay nakalabas din ako sa restroom. Walang atubli akong naglakad palayo nang marinig kong sumigaw si Jasmine. "Don't you dare, Maren! Sisirain ko ang buhay mo!" desperado niyang sigaw ng mabalik siguro sa sarili. Hindi na ako lumingon at binilisan pa lalo ang paglalakad. Mabuti na lang at nalampasan ko
He's smirking when I glanced at him. Apat silang kaibigan ni Leon. Lahat mayayaman dahil lahat ng magulang nila ay negosyante kaya hindi nakakapagtaka kung bakit magkakaibigan ang mga ito. "Just shut up, Kliyan!" iritadong sabi ni Noah ng makita sigurong bumaling ako roon. Binalik ko ang phone niya na may lamang numero ko. Nagpasalamat siya at tumango lang ako bago nagpaalam. Madali ko lang nakita si Lhara kaya agad-agad din akong pumunta kung nasaan siya. Days past smoothly and now it's already Friday. Next week na sembreak namin kaya sa araw na ito ay halos lahat ng teacher namin ay hindi na nagturo at pinag-attendance na lamang kami. Wala kaming ginawa kundi ang manood ng palabas sa room since meron naman kaming TV at bawal din naman lumabas kung oras ng klase. "Maren, daw!" tawag ng kaklase ko sa pintuan namin. "Anong meron, bakit sunod-sunod, Maren? Ikaw ha!" kanty
Binasa ko ulit ang nakasulat. Two meals. Bring at the kiosk. Oh? Ngayon lang ulit siya kakain doon a? Last time e noong first day ko pa sa kanya. Naglalakad na ako ngayon papunta sa kiosk namin dala ang pinapabili ni Leon. Pagkatapos nito ay aalis din agad para bumili ng meal ko naman. I decided to just eat in the room since may mga kaklase rin namang akong kumakain doon. Agad akong dumiretso sa pinakadulo kung nasaan siya noon dahil alam kong doon siya namamalagi kapag nasa kiosk. Tama nga ang hinala ko dahil nandoon ulit siya at mag-isa kaya agad akong lumapit. Baka sabihin na naman niyang sinayang ko ang oras niya. This man so artistical! "Here." bungad ko at nilapag pagkatapos ay nilapag ang tray na may lamang dalawang klase ng pagkain at dalawa ring inumin. Inalis ko iyon sa tray gaya ng lagi kong ginagawa pagkatapos ay nilagay sa lamesa at inayos. Gaya ri
"But you're my personal maid." tumaas ang kanyang kamay. "Titignan ko pa," sagot ko bago umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung saan ako magtatrabaho ngayong break. Sa mansion ba nila o sa beach resort? Ngayong personal maid niya na ako ay baka hindi na ako makatrabaho sa resort. "Bakit may iba ka pa bang trabaho?" "Oo," sagot ko bago uminom. I saw how his brows furrowed and averted his eyes of me. I saw how he swallowed and licked his lips, making it more redder. Bahagya akong napakurap-kurap. Binaba ko ang inumin while trying to restore my coolness. I can't help but notice his small movements. I just find it very catchy... Bumaling siya muli. "Where?" his tone change... it's like this one more.. husky. "U-Uh, sa beach resort." his brows furrowed. Nagtatanong ang mga mata nito kaya alam ko na agad kung
Nakakainis lang dahil napunta pa ako sa ganitong sitwasyon. He eyed me sharply and I suddenly shivered. "You suggest, do you think I know some good spots here?" suplado niyang sagot. Good spots. Napaisip ako. Sa blue lagoon kaya? Pero medyo malayo iyon dito at lakad o sakay ng kabayo lang ang pwede kung pupunta. Sa beach resort! Pero ayaw ng mokong ma-sunburn. Sa bayan? Sa talampas na lagi ko kayang pinupuntahan? O sa burol? I don't know, hell. "Hm, you choose, sa blue lagoon, beach resort, bayan, talampas o sa burol?" I asked him. Nakatayo ako medyo malayo sa harapan niya habang siya ay kampanteng nakahiga sa lounge with his sunglasses on. He's wearing a plain white shirt and a jeans while me a sleeve top and jeans too. "Pupuntahan natin niyan lahat but for now, I want to know where you're always be in those places you just mentioned." sabi niya at umupo na. &n