Natagpuan ko siya malapit 'kay Leon at nakikipag-usap sa isa naming kagrupo.
I stared to walked towards them. Mag-papaalam na ako dahil kailangan ko ng umuwi. Kahit na ayoko sanang lumapit sa kung saan si Leon ay wala akong choice. Doon din naman ang dadaanan ko para makauwi.
"Tessie," tawag ko ng nakalapit. Nakita ko kung paano bumaling sa banda namin si Leon matapos kong masabi iyon.
"Oh, Maren?"
"We're done today, right?"
"Oo bakit?" kumunot ang kaniyang noo.
"Mag-papaalam na sana ako, kailangan na ako sa bahay e.." nahihiya akong ngumiti.
"Oh? Ganon ba, sige ingat!" ngiti niyang sabi.
I smiled back. "Ingat din kayo!" then I waved my right hand and step forward.
"Malapit lang dito ang bahay niyo 'di ba?" tanong ni Tessie.
Tumango ako. "Oo, diretso lang dito haggang sa pinakadulo." sabi ko sabay turo sa kung nasaan si Leon.
Tumango siya at ngumiti. I wave my hands again and say goodbye before started walking across where Leon is. I will pass in front of Leon, and I don't know if I will say goodbye or not. Hindi na lang ako tumingin sa banda niya at binilisan na lang lumagpas. Sunday went really fast. I worked in the beach resort as usual and go home after.
I thought my Monday will gonna be my peaceful day but I was wrong. I just saw Anton waiting infront of our classroom and I even saw a box in his hand. Gusto kong umatras pero huli na ang lahat he just saw me! Nag-pretend na lang akong hindi siya nakikita habang malalaki ang hakbang papunta sa room. Bakit ba siya nandito? Ito ang pinaka-ayaw ko. Sinabi ko na ngang hindi pwede dapat tapos na roon pa lang at sana respetuhin niya iyon. Pero ano ito? Nakakainis naman. Umagang-umaga!
"'Yan ang nililigawan niya? Ano ba 'yan, he has bad taste!" rinig kong sabi ng isang babae pagkatapos kong lagpasan sa hallway.
"Magaling daw 'yan manuklaw e, lalo na sa mga mayayaman, you know her past suitors before 'di ba? She's gold digger." namilog ang aking mga mata. That's not true! "Magaling daw 'yan manuklaw e, lalo na sa mga mayayaman, you know her past suitors before 'di ba? She's gold digger." namilog ang aking mga mata. That's not true!
Wala pa nga akong naging boyfriend. Gold digger na agad? Hindi ko alam kung anong problema nila sa akin kung bakit pinapakialaman nila ang buhay ko, kung bakit pinagchi-chismisan nila ako. Noong una, noong bago pa lang sa akin ang mga ganito ay malaki ang epekto ng mga 'yun sa akin pero kalaunan naman ay nasanay na at hindi na lang pinapansin ang mga sabi-sabi.
I tried to calm myself and continued to walk. Pansin ko ang mga matatalim na titig lalo na sa mga babae at pinalagpas ko na lang iyon. They don't deserve my attention.
"Hey!" hinarang ako ni Anton ng papasok na sana ako sa room namin.
Iritado akong napabaling sa kanya. Napapikit at napahinga ng malalim bago nagsalita. "Anong kailangan mo sakin?"
"I just want a small conversation with you. Hindi kita nakita buong week. What happened to you? Sabi ng isang classmate mo absent ka ng dalawang araw. Why?" sunod-sunod niyang tanong.
Napahinga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Look, I don't wanna explain everything to you. Also, 'di ba sabi ko sayo hindi nga pwede." mahinahon kong sabi.
"Ouch!" sabi niya at hinawakan niya ang kanyang dibdib na parang may masakit doon. " 'Di ba sabi ko rin na hindi ako susuko?" he smirks.
Napahinga ako ng malalim. "I'm not joking."
"I am not too!"
Sasagutin ko pa sana siya ng mahagip ng mata ko ang Prof namin sa likod ni Anton. "Nandiyan na Prof namin, kailangan ko ng pumasok."
"Oh!" he looked behind and back at me again. "Okay, this is for you, Maren." sabi niya sabay lahat ng mahabang box.
Umiling agad ako. Nakita ko kung paano niya tinaas ang isa niyang kilay. "I know you will say no so, you will accept it, or I'll stay here?"
Namilog ang aking mga mata. "What the—"
"You choose Maren, malapit na 'yung Prof mo." he's smirking.
Napapikit ako at mabilis na kinuha iyon at agad siyang tinalikuran. Pagpasok ay nakita ko agad ang mga titig ng mga kaklase ko at halos mapairap ako. Iritado kong inalis ang bag ko at padabog na umupo bago nilagay ang box na binigay ni Anton sa desk ko.
"Kanina pa 'yon dito." Narinig kong sabi ni Lhara.
"He's annoying Lhara." wala sa sarili kong sabi habang nakatitig sa box na binigay. Isa itong box ng chocolate at base sa box pa lang ay alam ko ng mamahalin.
Dumating na ang Prof namin kaya hindi na namin naituloy ang usapan. Nagpa-answer lang ito sa libro at agad din akong natapos. Bilang pa lang sa kamay ang tapos kabilang na doon si Lhara. I pass my answers and excuse myself to my Prof that I will go to my locker. Bumalik ako sa upuan at agad kinuha ang box ng chocolates.
"Oh, saan ka pupunta?" tanong ni Lhara.
"Ilalagay ko lang 'to sa locker." sagot ko. Tumango lang siya at nagsimula na akong maglakad palabas ng room.
Our lockers are located in the first floor of the department. Pagdating doon ay agad akong nagtungo sa locker bago binuksan ito pagkatapos ay nilagay ang bigay ni Anton.
"Siya ba 'yon?" rinig ko sa malayo.
Hindi ako lumingon dahil busy ako sa pag-aayos at sigurado akong hindi ako kaya nagulat na lang ako ng may biglang tumulak sa akin. Masakit ang bagsak ko sa sahig at agad na ininda iyon.
"Ikaw nga! Ang kapal ng mukha mong ahasin si Anton! He's my boyfriend! Kung hindi ka nagpakita ay hindi ka niya magugustuhan!" galit na sigaw ng hindi ko kilalang babae.
Kumalabog ang puso ko. This is the first time I've experienced this. Apat sila. At base sa uniform ay taga College department ang mga ito. Marahas akong hinigit ng dalawa pang kasama niya upang maitayo at halos mahiwalay ang dalawa kong kamay dahil doon.
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab