Chapter 14

Chapter 14

EVERYTHING is normal na simula nang matapos ang trial sa kaso ng mga Reyes laban sa mga Sanchez, but that’s Marina’s thoughts. Nakakausap na nila ng maayos si Hendrix at balik na sa pag-business ang family nito pero pansin pa rin ni Marina ang lungkot sa mga mata ni Hendrix, sa tuwing nakikita niyang ganu’n ang kaibigan ay naalala niyang nakipag-break na ito sa girlfriend na si Catherine. Wala man lang nakakapansin sa mga kasama nito.

That day was busy, ayaw man ni Marina na sumama sa mama niya ay kailangan na may mag-assist dito, invited lamang ang ina niya sa isang kasal bilang ninang. The motif of the wedding is earth color to beige, all of them are wearing filipiana as the dress code of the wedding.

As usual kailangan sumunod ni Marina sa tema, simple lang naman ang filipiana niya na may touch of modern style na maigsi ang palda sa harapan habang mahaba sa likod nito na kulay beige and white sandals na may two inches lang ang taas, ayaw niyang mag-suffer siya sa huli lalo na’t hindi naman siya sanay magsuot ng mga ganu’ng damit kung hindi lang dahil sa ina niya.

Napuno ng dried flower ang simbahan ng parokya nila na gawa sa makalumang bato lalo na’t noong panahon pa ito ng mga kastila nakatayo. Nakaupo lang si Marina sa mga bisita, hinanda niya ang camera ng phone niya nang isa-isa pumasok ang entourage para makuhaan niya ng litrato ang ina.

May isang pamilyar na mukha ang nakita ni Marina sa pila, dahan-dahan namilog ang mga mata niya nang tuluyang dumaan ito sa puwesto niya habang may kapartner na babae at hindi maiwasang mapatitig din ito sa kanya nang mapansin siya.

Agad na umiwas ng tingin si Rina, bigla na lang nag-init at namula ang pisngi niya sa ayos ni Filan ngayon, not usual na porma nito mas lalong lumabas ang pagiging Sanchez ni Filan sa tindig niya ngayon, alam niyang hindi lang siya ang nakapansin dahil ang mga katabi niyang bisita sa gilid ay pinag-uusapan siya.

Pinapanood lang ni Rina ang mga nangyayari sa kasalan na iyon, doon niya nalaman na isa pala si Filan sa secondary sponsor sa kasal. Nang matapos ang kasal sa simbahan ay diretso silang pumunta sa reception na malapit lang din sa simbahan na may temang vintage garden.

Pakiramdam ni Rina mapapagod siyang bumati sa mga kakilala ng ina niya lalo na’t sikat sila roon, kailangan niyang ngumiti at magkunwaring okay kahit na alam niyang hindi siya sanay. Nang makaupo si Rina at ang kanyang ina sa nakalaang lamesa para sa kanila ay bigla na lang may tumawag sa phone nito kaya nag-excuse na muna sandali, natatakot si Rina na maiwanan ng ina sa party na iyon.

Nang bumalik ang ina niya’y agad na nilabas ang sobreng ampao nito at inabot sa kanya. “Para saan ito?”

“I need to go, importante lang…”

“Sasama na ako sayo,” nagmamadaling wika ni Rina pero pinigilan siya ng ina.

“Huwag na, dito ka lang and enjoy. Beside ikaw ang representative ko, ikaw na ang magsabit niyan sa bagong kasal, umuwi ka pagtapos na ang wedding for respect.”

Napangiwi si Rina. “What? I don’t know them.”

“Relax, hindi ka naman nila kakainin, bye, I’m going now.”

Tinignan lang ni Rina ang paalis na ina at napabuntong-hininga. Pagharap ni Rina sa kanan nabigla pa siya nang makita si Filan na maupo na dapat ay upuan ng ina niya.

“Anong ginagawa mo rito?” hindi aware si Rina na bumibilis ang tibok ng puso niya habang namumula na naman ang mga pisngi niya.

“Sinasamahan ka, bawal ba?” mapang-asar na tanong ng binata.

“Baka kung anong isipin nila, lumipat ka na sa upuan mo,” pasimpleng bulong ni Rina kay Filan.

“I know the feeling na iwan sa ganitong lugar, but I’m used to it. Alam ko kung saan pupunta ang mama mo for important meetings kasama ko para sa project na magaganap dito sa province, I’ll escort you habang wala siya hanggang sa matapos ang kasal,” sabay ngiti ni Filan sa kanya.

‘Anong nakain ng isang ito?’ duda ni Rina sa isip. “Are you sure? Kaya kong mag-isa, I can manage, hindi rin naman ako magtatagal, I think pagkatapos kumain ay uuwi na ako…”

“Hindi mo ba hihintayin yung first dance ng mag-asawa,” sabay turo ni Filan sa hawak niyang ampao.

Tinago ni Marina ang hawak agad sa kanyang bag, she miscalculated the situation kay wala siyang magagawa kundi ang magtagal.

After the first program of the wedding agad naman silang hinain ng makakakain, nagningning ang mga mata ni Rina punong-puno ang lamesa nila ng mga pagkain lalo na ang favorite niyang seafood. Napansin ni Filan ang kislap sa mukha ni Rina.

“You like that?”

“Yes, very much.”

They start to dig in sa pagkain nila, abala lang si Rina sa kinakain niya habang paminsan-minsan ay napapasulyap si Filan sa kanya.

After the eating tumawid na rin sa second program ng reception, pagkatapos magpasalamat ng mag-asawa sa mga um-attend, nag-umpisa na rin silang sumayaw for their first dance as husband and wife. Isa-isa na rin tumayo just to give their pakimkim, tumayo na rin si Filan at doon lang din napansin ni Rina na kailangan na rin niyang isabit yung inabot sa kanya ng mama niya.

Si Filan sa groom at si Rina naman sa bride, nagkatinginan pa sila kaya hindi agad naikabit ni Rina yung sa kanya na napansin naman ni Filan, walang anong lumapit ito sa gawi niya para tulungan siya. Natigilan si Rina at pakiramdam niya pinagtitignan sila ng mga tao roon lalo na ng alalayan siya.

Nang matapos ay agad na bumitaw si Rina at nahihiyang umalis para dumiretso sa banyo. Pagkapasok ni Rina sa loob ay nakahinga siya ng maluwag, pansin niyang pinagpapawisan din siya.

“Tapos na, pwede ka nang umuwi,” bulong ni Marina.

Nang maayos ni Rina ang kanyang sarili roon ay agad na siyang lumabas para umalis pero pagbalik niya sa lamesa nang may humarang sa kanya na isang emcee na bakla sa kasal.

“May another one pa tayong sasali para sa bouquet games!” sigaw nito.

Nagpalakpakan naman ang mga bisitang nanonood, Rina thought that she didn’t sign for this. Wala nagawa si Rina kundi ang sumama sa mga dalagang nakapila sa nakakulong na bouquet sa loob ng animoy hawla,  siya ang pinaka-last. Binigyan din sila ng tig-isang susi, kung sino ang nakapagbukas ng hawla sa kanya ang bulaklak.

Pinagdadasal na lamang ni Rina na may makakuha ng tamang susi, palinga-linga rin siya sa paligid para malaman niya kung na andoon pa ba si Filan, ngunit hindi niya nakita ang binata at naisip niyang baka umuwi na ito, kaya nag-aalala siya.

Saka lang napansin ni Rina na wala pang nakakapagbukas ng hawla sa mga hawak na susi ng mga kasama niya kaya napatingin siya sa hawak niya hanggang siya na lamang ang natira, narinig niya ang mga pang aasar na nasa kanya raw ang maswerteng susi.

“Baka ikaw na ang magwagi, pwede mo na rin mauwi si papa Filan!” asar ng baklang emcee roon.

Hinanap ng mga mata ni Rina si Filan hanggang sa makita niyang nakaupo na ito kasama ang groom habang hawak ang garter, Rina doesn’t know na nauna ang garter game bago ang bouquet, ilang minuto lang naman siyang nagbanyo tapos malalaman niyang si Filan pala ang nakakuha.

Humarap na si Rina sa lalagyan ng bulaklak, nanginginig niyang binuksan ang lock nitong hugis pusa at kulay pink hanggang sa hindi nga siya nagkamali at nabuksan nga niya kaya naghiyawan ang lahat, gusto na niyang magtago o lamunin ng lupa para mawala na siya roon.

Hindi alam ni Rina kung paano niya ikwento sa ina ang nangyari pagkatapos siyang iwan nito. Walang nagawa si Rina kundi ang umupo sa white chair para sa kanya, mahigpit ang pagkakahawak niya sa bulaklak at mas lalong namula ang pisngi niya nang humarang si Filan na nakaharap sa kanya.

Tilian ang lahat ng mga tao roon, nagsama ang isang Sanchez at isang Hidalgo sa ganitong seremonya, sinong hindi pag-uusapan? Lumuhod si Filan sa harap niya for that moment nakalimutan niya ang ingay at nakatutok lang sa binata.

“Don’t be so obvious and don’t mind them, just look at me in the eye,” wika ni Filan.

Iyon nga ang ginawa ni Marina nakatitig lang ang nangungusap niyang mga mata sa binata, hindi na niya napansin na mabilis na isuot sa kanyang kanang legs hanggang itaas ng tuhod niya ang garter. Nakita ni Rina kung paano nag-smile si Filan sa kanya.

Nag-umpisang tumugtog ang slow love songs, nang tumayo si Filan ay nilahad ang kamay sa kanya. “Can I take you a dance?” the way Filan giving her half-smile parang matutunaw si Rina sa kinauupuan niya.

Ibinigay naman ni Rina ang kamay niya sa binata at saka siya dinala sa dance floor nito, and that moment nakita na lang niya ang sarili na sinasayaw ng binata. Nakatingala lang si Rina kay Filan habang nagtititigan silang dalawa, she feel nostalgic, para bang napaka-magical ng araw na iyon at hindi niya maipaliwanag na nararamdaman, basta yung unfamiliar feelings na iyon mas lalong bumubuhay sa puso ni Rina.

In that day, Marina felt so special.