Kylie
Kasalukuyan akong nakatambay at nagbabasa sa hardin namin kasama ang matalik kong kaibigan na si Adrian. Aalis na kasi siya mamaya patungong ibang bansa para magbakasyon kaya naisipan niyang tumambay muna rito sa ’min. Susunduin na lang daw siya ng papa niya na si Tito Sebastian kapag paalis na sila.Ilang linggo na rin ang nakalilipas magmula ng magtapos kami ng senior high school. Kaya naman ay gusto raw muna niyang magliwaliw bago kami tumuntong ng kolehiyo sa susunod na pasukan.Ngunit nagambala ang tahimik kong pagbabasa nang bigla na lang niya akong kiniliti. Magkatabi lang kasi kami habang nakaupo sa damuhan. Dahil dito ay biglang naging alerto ang mga nagkalat naming tauhan sa paligid. Kaya naman ay mabilis ko silang sinenyasan na ayos lang ako.“Ibang klase talaga kapag anak ka ng isang mafia boss. To the rescue agad ang mga men in black!” bulong ni Adrian bago ngumisi.Mahina ko namang binunggo ang balikat ko sa kanya. “Sira! Wala kasi si Papa ngayon. Kaya siyempre ay bantay sarado talaga ako kahit dito mismo sa loob ng bahay namin.”Natawa naman siya bago inilibot ang tingin sa paligid. “Mansyon kamo. Sa sobrang lawak nitong lugar n’yo ay hindi na ako magtataka kung bibihira lang kayo magkita ni Tito Kairo.”Napailing na lang ako sa kanya at nagpatuloy na sa pagbabasa.Nagkakilala kami ni Adrian noong orientation day para sa mga high school freshman dahil magkatabi kami sa upuan. Nang magsimula naman ang pasukan ay nagulat pa kami pareho dahil nasa iisang seksyon lang pala kami. Kaya magmula noon ay naging mas malapit na kami sa isa’t isa hanggang sa naging matalik na magkaibigan kaming dalawa.Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay natuklasan niya ang lihim ng pamilya ko. Ang katotohanan na parte kami ng underground society at isa si Papa sa tinitingala na mafia boss sa mundong ginagalawan namin.Ang buong akala ko noon ay matatakot siya sa ’kin at lalayuan na ako. Pero kabaliktaran ang nangyari. Magmula kasi nang malaman niya na anak ako ng isang mafia boss ay mas lalo pa siyang naging protective sa ’kin.“Pero ito seryosong tanong. Siyempre kapag nagretiro na ang papa mo ay ikaw na ang papalit sa puwesto niya. After all, you’re his only child. Tatanggapin mo ba ang posisyon na iaatang sa ’yo kapag nagkataon?”Natigilan ako at marahas na napalingon sa kanya. Sa pagkakataong ito ay seryoso na ang kanyang mukha.Malalim akong napabuntonghininga at tuluyang ibinaba ang hawak na libro. “Sa totoo lang ay hindi ko alam. Ayos lang sa ’kin na saluhin ang responsibilidad sa pagpapatakbo ng negosyo. Pero ibang usapan na kasi ang pagiging isang mafia boss. Ni minsan ay hindi ako nagkaroon ng interes tungkol sa bagay na ’yon.”Napatango naman siya. “May ilang taon ka pa naman para pag-isipang mabuti ang tungkol sa bagay na ’yan. Pero kapag nagkataon ay kunin mo akong bodyguard mo, hah.” Itinaas baba pa niya ang kanyang kilay.Mahina ko siyang hinampas sa braso ng librong hawak ko. “Loko-loko! Hindi ka papasa na maging bodyguard ko. Sa payat mong ’yan,” pang-aasar ko pa sa kanya.Nalukot naman ang kanyang mukha bago itinaas ang kanyang kanang braso at tinapik-tapik ito.“Mukha lang akong payat sa paningin mo. Pero ang totoo niyan ay may mga nakatago akong bakal sa katawan ko,” pagyayabang pa niya.Napairap na lang ako sa kanya. “Oo na!”Akmang magsasalita pa siya nang biglang tumunog ang notification tone ng kanyang cellphone. Kunot noong kinuha niya ito mula sa bulsa at binasa ang dumating na mensahe.“Nandiyan na raw si Papa sa labas.” Tumayo na siya bago inilahad ang kanang palad niya sa ’kin para alalayan ako.“Ihahatid na kita sa gate. I-chat mo ako kapag nakarating ka na roon, hah,” paalala ko sa kanya nang magsimula na kaming maglakad.“Okay. Anong gusto mong pasalubong?” Masuyo niya akong inakbayan.Napanguso ako. “Hindi ka pa nga nakakaalis ay pasalubong agad ang tinatanong mo.”Malakas naman siyang natawa. “Siyempre. Para mahanap ko agad pagkarating ko sa States.”Napaisip naman ako. Sa totoo lang ay wala naman akong ibang mahihiling sa kanya sa ngayon.“Basta umuwi ka lang dito ng ligtas ay ayos na sa ’kin,” wala sa loob kong tugon.Marahan niyang pinisil ang balikat ko. “That’s for sure.”Hindi na ako umimik pa hanggang sa makarating kami sa gate na awtomatikong bumukas. Agad ko namang nakita ang nakahintong kotse ni Tito Seb sa tapat habang nag-aabang siya sa labas ng sasakyan.“Baka parating na rin po si Papa. Hindi n’yo na po ba siya mahihintay?” tanong ko nang makalapit. Kahit papaano kasi ay naging malapit din ang mga ama namin ni Adrian nang dahil sa negosyo.Bumaba ang tingin niya sa suot na relo bago muling nag-angat ng tingin sa ’kin.“Hindi na, hija. Baka mahuli pa kami sa flight namin. Pakikumusta na lang ako sa kanya.” Malawak siyang napangiti.Pareho kami ni Adrian na wala ng ina. Bata pa lang daw si Adrian nang mamatay ang mama niya nang dahil sa isang aksidente habang si Mama naman ay sa isang insidente na may kinalaman sa gulo ng underground society. Marahil ay dala rin ng halos pagkakapareho ng sitwasyon namin sa buhay kaya kami nagkasundo agad na dalawa.“Sige po. Mag-iingat po kayo.” Nilingon ko si Adrian na tila biglang nawalan ng imik sa tabi ko at nagbago ang ekspresyon ng mukha. “See you soon,” nakangiti kong sambit sa kanya.“We’ll go ahead now,” paaalam niya bago tuluyang tumalikod sa ’kin.Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong nakaramdam ng kaba. Para bang may nag-uudyok sa ’kin na pigilan ko siyang umalis.Pasakay na sila sa loob ng kotse nang biglang mapuno ng malakas na tunog ng alarma ang buong lugar. Agad na naalerto ang lahat ng tauhan namin sa paligid at mabilis na lumapit sa ’kin.“What’s happening?” natataranta kong tanong sa kanila. Maging sina Adrian at Tito Seb ay natigilan at nagpalinga-linga sa paligid.“An intruder has entered the area, Young Miss. We need to secure your safety,” imporma ng isa sa mga tauhan namin.Akmang hahawakan nila ako sa braso pero mabilis akong lumabas at lumapit kina Adrian.“How about them?” naniniguro kong tanong sa mga tauhan namin habang nakaturo sa mag-ama.“Ang ilan po sa mga kasamahan na namin ang bahala sa kanila. Sa ngayon ay kailangan po namin masiguro ang kaligtasan n’yo.”“But—”Tila biglang bumagal ang mga kaganapan sa paligid nang makarinig ako ng sunod-sunod na putok ng baril. Sa isang iglap ay duguan na bumagsak sa lupa ang katawan ng ilan sa mga tauhan namin.“Shit! Kylie! Let’s go!”Wala na akong nagawa nang bigla akong hinila nina Adrian at Tito Seb sa magkabila kong braso patungo sa nakabukas nilang sasakyan.Everything happened so fast. Mula sa kung saan ay may isang lalaking nakasuot ng maskara ang bigla na lang humila sa ’kin pabalik.Nahigit ko ang hininga kasabay ng panlalaki ng mga mata ko. Mayroon siyang hawak na baril at halos kumawala ang puso ko mula sa kinalalagyan nito nang itutok niya ang bagay na ’yon sa kaibigan ko.“No!”Itinaas naman ng mag-ama ang kanilang magkabilang kamay. Pero mababakas pa rin ang magkahalong takot at galit sa mga mata ni Adrian habang pinaglilipat-lipat niya ang tingin sa ’kin at sa lalaking nakasuot ng maskara.“Please, don’t! Alam kong ako ang kailangan n’yo! Kaya pakawalan n’yo na sila!” pagmamakaawa ko pa. Namalayan ko na lang na basa na pala ng luha ang aking pisngi.Ganito rin ba ang sinapit ni Mama noon habang pilit na pinoprotektahan niya ako sa mga umatake rin sa ’min dati?Ngunit tila hindi niya narinig ang pakiusap ko.Pakiramdam ko ay bigla akong nabingi nang kalabitin niya ang gatilyo ng hawak na baril ng dalawang beses. Tulalang napatitig na lang ako sa bumagsak na katawan nina Adrian at Tito Seb.“You’re the daughter of a mafia boss. With that fact alone, you should be aware that anyone who becomes close to you will eventually die.”Tanging ang mamula-mula niyang mga mata lang ang nakikita ko. Ngunit sa hindi ko maipaliwanag na kadahilanan ay tila ba pamilyar ito maging ang kanyang malamig na boses.Bago pa ako makaimik ay naramdaman kong may tumama na kung ano sa batok ko dahilan para unti-unti akong makaramdam ng hilo at bumagsak sa lupa. Narinig ko pa ang magkakasunod na putok ng mga baril sa paligid at ang boses ni Papa na tumatawag sa pangalan ko bago ako tuluyang nawalan ng malay.KylieNatigilan ako sa paglilinis ng hawak kong baril nang marinig ko ang biglang paghinto ng makina ng isang sasakyan. Mula sa pagkakaharap ko sa salamin ay tinungo ko ang bintana at bahagyang hinawi ang puting kurtina upang sumilip sa labas.Mariin kong ipinagdikit ang mga labi nang makita si Papa na bumaba mula sa isang kulay itim na Rolls-Royce. Ngayon lang siya nakauwi magmula nang umalis siya kagabi. Kahit hindi siya magsalita ay paniguradong may kinalaman na naman ang pinuntahan niya sa underground society.Napailing ako at muling isinara ang puting kurtina bago bumalik sa harap ng tukador. Itinago ko ang hawak na baril sa pinakaibabang drawer bago nagsimulang magbihis. Nang matapos ay namili naman ako ng susuotin kong relo. Napangiti ako nang makita ang paborito kong kulay itim na smartwatch. Mayroon itong built-in GPS tracker, camera at microphone. Agad ko itong sinuot bago ko kinuha ang backpack sa ibabaw ng kama at lumabas na ng kuwarto.Sa pagbaba ko ng hagdan ay agad akong
Kylie“Ano ba talaga ang totoong nangyari, Miss Aragon? Paano ka nasangkot sa away nitong dalawa?”Hindi ako umimik. Nanatili lang akong nakahalumbaba sa ibabaw ng mesa habang nakatingin sa kawalan.“Miss Aragon, please speak up. We need your cooperation on this issue. Or else, you’ll be punished too.”Malakas silang napasinghap nang bigla akong humikab. Mas lalo lang akong nakararamdam ng antok nang dahil sa ginagawa nilang pagtatanong. Nagsasayang lang sila ng laway at oras.“I hate explaining myself. That’s why you can do anything as you please,” I answered just to finally end the discussion.Biglang napahilot sa kanyang sentido ang may edad ng Disciplinary Committee President nang dahil sa naging sagot ko.Nilingon ko naman ang dalawang lalaki na kaharap ko. Tinaasan ko sila ng kilay dahilan para mapaiwas sila ng tingin.“Then you leave us with no choice. You’ll be suspended as—”“Wala po siyang kasalanan. Ang totoo niyan ay umawat lang po siya sa ’ming dalawa ni Jay.”Nagulat ang
KylieNaalimpungatan ako nang dahil sa init ng sinag ng araw na tumatama sa ’king mukha. Kaya naman ay bahagya muna akong tumagilid ng higa bago dahan-dahang binuksan ang aking mga mata.Ngunit bigla akong napabalikwas ng bangon nang mapansin na nandito na ako sa loob ng kuwarto ko ngayon. Nasapo ko naman ang ulo ko nang bigla itong kumirot.Nakangiwing hinilot ko ang sentido at pilit na inalala ang mga nangyari kahapon. Pero bukod sa ginawang pagtatraydor nina Arc at Vien ay may isang bagay pa na mas nangingibabaw at gumugulo sa isipan ko ngayon.Sino ang lalaking nagligtas sa ’kin? Saka paano niya ako nagawang maiuwi rito sa isang iglap lang?In the first place, how did he even know where I live?Nilingon ko ang maliit at bilugan kong orasan na nakapatong sa ibabaw ng bedside table. Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto na alas-diyes na pala ng umaga.Dali-dali akong bumaba sa kama at lumabas ng kuwarto. Ni hindi ko na alintana kung ano ba ang hitsura ko at maging ang ayos ng buhok
Kylie“Ibinalita sa ’kin ni Caleb ang nangyari kahapon. Ngayon ka lang ata nagtangkang tumakas nang dahil sa isang bodyguard. Why is that? Can’t you at least give him a chance?”Natigilan ako sa akmang pagsubo bago sinamaan ng tingin si Caleb na kasalukuyang nakatayo sa dulo ng hapag kainan. As usual, his face was void of any emotion. He looks like a robot that’s being controlled, or whatever.“Ngayon lang din po ako nakakita ng bodyguard na sumbungero,” sarkastiko kong sagot.Pinunasan ni Papa ang tabi ng kanyang labi bago uminom at tumayo.“Ayoko ng mauulit pa ’yon. Naiintindihan mo ba? If that’s your way of getting rid of him, then you’re just wasting your time,” he said in a warning tone.Aapela pa sana ako pero mabilis na niya akong tinalikuran. Agad namang sumunod sa kanya ang ilan sa mga tauhan namin.Napakuyom ako ng kamao nang muli akong mapabaling sa direksyon ni Caleb. Pero dahil wala namang epekto ang kahit na anong himutok ko sa kanya ay naiinis na nagpatuloy na lang ako s
CalebKanina pa kami paikot-ikot dito sa loob ng mall. Ilang boutique na rin ang napasukan namin at hindi puwedeng lumabas si Kylie sa mga ito na walang pinamili. Kaya naman ay halos hindi ko na mabilang ang mga hawak kong paper bag sa magkabila kong kamay. Kulang na nga lang ay sabitan niya pati ang leeg ko.Pero kung iniisip ni Kylie na magagawa niya akong mapasuko nang dahil sa ginagawa niyang pagpapahirap sa ’kin ngayon ay nagkakamali siya.Carrying these paper bags is just a piece of cake for me. I can even carry a car if she wants to.“Boss, sigurado ka bang ayos ka lang? Ako ang nahihirapan sa lagay mo, eh. Kapag nakita ka pa ng ibang mga kaibigan natin sa ganyang sitwasyon ay paniguradong pagtatawanan ka ng mga ’yon.”Pinigilan ko ang sarili na mapangiti nang dahil sa sinabi ng kanang kamay at matalik kong kaibigan na si Brent, mula sa earpiece na suot ko.“No worries. Dahil sisiguraduhin ko na sa pagitan naming dalawa ay siya ang unang susuko at mapapagod,” paniniguro ko sa ka
CalebMalalim na ang gabi nang maisipan kong maglibot muna sa labas ng mansyon. Tinanguan ko lang ang mga nagkalat na tauhan sa paligid habang masuring nagmamatyag.May kanya-kanya silang oras ng pagbabantay upang masiguro na walang makakapuslit na kalaban sa loob ng mansyon, o hindi naman kaya ay maagapan agad ang anumang klase ng karahasan na maaaring maganap. Kahit ang security room ay hindi puwedeng mabakante. Kailangan na palaging mayroong naka-monitor sa CCTV cameras buong araw.Nang masiguro kong maayos naman ang ginagawa nilang pagbabantay at wala namang kakaiba sa mga ikinikilos nila ay bumalik na ako sa loob ng mansyon at umakyat ng hagdan. Tinatahak ko ngayon ang daan patungo sa kuwarto ni Kylie nang biglang tumunog ang phone ko.Tumigil muna ako sa balkonahe bago kinuha ang phone ko mula sa bulsa. Agad ko itong sinagot nang makita na si Brent ang tumatawag.“What is it?” Napasandal ako sa pader at tumanaw sa labas.“I forgot to tell you that she was still investigating the
KyliePagkatapos ng nangyari kanina ay nagkulong na lang ako sa loob ng kuwarto ko. Magkahalong inis at hiya kasi ang nararamdaman ko ngayon. Paniguradong pinagtatawanan na ako ng magaling kong bodyguard dahil isang ipis lang pala ang magpapasindak sa ’kin.What can I do? I really hate those flying and crawling insects. Siguro naman kahit gaano pa katapang at kalakas ang isang tao ay mayroon pa rin silang mga bagay na kinatatakutan.After all, we’re just humans.Mula sa pagkakahiga at pagkakatitig ko sa kisame ay kinapa ko ang phone ko sa ibabaw ng bedside table. I decided to check my social media accounts. Hindi na kasi ako masyadong updated sa mga kaganapan sa paligid ko.Pero agad na bumungad sa ’kin ang isang post na tungkol na naman sa isang babae na natagpuang patay at tila inatake ng mabangis na hayop nang dahil sa kagat nito sa bandang leeg. Muling nangyari ang krimen dito lang sa lugar namin.Not that I want the killer to do his killing spree somewhere else. But what’s with ou
KylieNaalimpungatan ako nang dahil sa dalawang pamilyar na boses na naririnig kong nag-uusap at nagtatalo base na rin sa tono ng kanilang pananalita. Dahil dito ay dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at inilibot ang tingin sa paligid. Nagsalubong ang kilay ko nang mapansin na nandito ako sa loob ng kuwarto ko.What the hell happened?Hanggang sa tumuon ang mga mata ko sa nakabukas na balkonahe ng kuwarto ko. Doon ay namataan ko si Papa na kausap si Caleb. Parehong seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha na mayroon ding bahid ng pag-aalala.“Pa...” mahinang tawag ko kay Papa. Halos pabulong lang ’yon kaya alam kong hindi niya maririnig. Tila hinang-hina kasi ako sa hindi ko malaman na kadahilanan.Ngunit sa pagtataka ko ay marahas na lumingon si Caleb sa direksyon ko dahilan para malipat din sa ’kin ang atensyon ni Papa. Dali-dali naman nila akong nilapitan.“Kumusta na ang pakiramdam mo, anak?” nag-aalalang tanong ni Papa bago mahigpit na hinawakan ang kamay ko.Napaiwas