Chapter 17

Raven's POV

PARANG gusto ko ng tumakbo ng biglang tumunog ang elevator at iniluwa doon ang isang matangkad na lalaking halatang galit ang itsura.

Napalunok naman ako ng dumako ang tingin nito sa akin at mas lalong bumakas ang galit nito na pakiramdam ko ay matutusta na ako alin man sandali.

Shit. Galit nga si Bree.

"Bebe girl?!" Parang naghahamon ng away na tawag nito sa akin.

"B-bree." Nauutal na saad ko at parang papanawan na ako ng ulirat ng biglang sumugod ito.

"Walang hiya kang babae ka! Porke maganda ka, iniwan mo na lang kami ng ganoon lang! Hihilain ko talaga yan magandang buhok mo!" Pero lahat ng iyon ay hindi niya ginawa kundi ay sinugod niya ako ng yakap at biglang umiyak si Bree! "Bebe girl, namiss kita ng sobra pero ang sama mo sa akin. Friendship goals tayo di ba? Pero bakit nang-iwan ka sa ere?"

"I'm sorry Bree..." tanging naisagot ko sa kanya. Ano pa ba ang maipapaliwanag ko kung kasalanan ko naman talaga?

"Pero masaya ako dahil sa wakas nakita ka na rin namin. Ang hir