Christine Zarry Monte, a family-oriented, loving and kind woman. She never dream to get involved with Daniel De Villa, a young CEO and the person who she’s in love with. Ngunit, sa isang gabing nangyari sa kanilang dalawa, malalaman niyang nabuntis siya nito. Nang malamang may fiancee na si Daniel, napagpasyahan ni Christine na ilihim na lamang ang kanyang pagbubuntis. Sa kasamaang palad, pinagtagpo ulit sila, si Christine ay naging sekretarya ni Daniel. Dahil dito, mas nakilala nila ang isa’t-isa, nalaman ang mga tinatago at katotohanang nilihim. Maraming humadlang sa pag-iibigan nila at higit sa lahat may mga pagsubok na kanilang dapat lampasan. Will destiny help them face the barriers along the way? Will their ending can live happily ever after or fade away?
View More“Please Dan, tumigil ka na. Lasing ka lang.” Pagpupumiglas ni Christine sa bawat h***k na binibigay ni Daniel sa kanya.
Iniiwas niya ang kanyang ulo upang hindi siya m*******n nito sa labi pero mas malakas si Daniel kaya wala siyang magawa kundi ang hayaan na lamang ito.
“Paki-usap, tama na.” Pagmamakaawa niya. Nawawalan na siya ng pag-asang patigilin pa si Daniel. Gusto niyang maiyak dahil siya’y naguguluhan sa kanyang nararamdaman.
Naglalaban ang kanyang isip at puso. Iniisip niyang mali ang nangyayari sa kanilang dalawa ngayon ngunit ginugusto naman ng kanyang puso ang mga pangyayari.
Hindi niya alam kung anong pinagdadaanan ni Daniel. Bilang isang babae na nagmamahal, tinulungan niya ito. Pero mukhang siya pa ang mapapahamak. Hindi siya kilala ng lalaki pero kilalang-kilala niya ito. Kolehiyo pa lang sila, gusto na niya ang ito.
Pero ngayon, nagsisisi siya na tinulungan pa niya ang lalaki. Nasa condominium sila at siya’y ginagalaw na ni Daniel.
Narinig niya ang pagkapunit ng bestida niya. Napasinghap siya dahil kita na ngayon ang panloob niya. Napatigil si Daniel, tinitign niya ang kaabuuhan ni Christine. Napangiti si Daniel sa kanyang nakikita. Nahiya si Christine kaya tinakpan niya ang katawan niya pero inalis nito ang saplot na punit na ngayon.
Bumalik na sa pagh***k si Daniel sa katawan niya. Bumaba ang h***k papunta sa mapuputi niyang hinaharap. Ramdam niya ang lambot ng labi na tumatama sa kanyang balat.
Hindi siya makahinga ng maayos. Hindi niya makontrol ang nangyayari sa katawan niya. Hanggang sa umabot sa pusod ang mga h***k nito. Naramdaman niyang lumamig sa kanyang ibaba. Hindi man lang niya namalayan na nahubad na pala ang pang-ibaba niyang saplot.
Napaarko ang kanyang katawan ng maramdaman niyang hinaplos nito ang kanyang puson. Gusto niyang magpumigls pero pinipigilan siya ng init ng katawan. Natatalo ng puso niya ang utak niya hanggang sa bumigay na siya.
Isipin man niyang isa itong panggagahasa ngunit alam niya rin sa sarili niya gusto niya ang bawat haplos at galaw ni Daniel sa kanyang ibabaw. Pinagpapawisan na siya. Naramdaman niya ang pag-unhook ng kanyang bra. Ngayon ay kita na ni Daniel ang malulusog na hinaharap ni Christine. Wala nang naramdamang hiya si Christine sa sitwasyong iyon.
“I love you.” Habol-hiningang bulong ni Daniel.
Mas lalong bumigay si Christine dahil sa sinabi ni Daniel. Hinalikan siyang muli nito sa labi at sumasabay narin ang kanyang labi sa bawat malalalim na h***k ni Daniel sa kanya. Hindi siya marunong h*****k pero parang ginagabayan ni Daniel ang labi nito.
“Are you ready?” Nakangising sabi nito kay Christine.
Tumango lang si Christine at naghihintay na pumasok si Daniel. Niyakap niya ng mahigpit si Daniel ng maramdaman niyang unti-unti nang sinasakop ang kaloob-looban niya. May kunting luha ang tumakas sa kanyang mata pero hindi alintana iyon. Nakalmot niya ang likod ng lalaki pero parang wala itong paki.
“I love you Roxanne.” Ang sambit ni Daniel habang marahang gumagalaw sa ibabaw ni Christine.
Ang tumakas na luha ay naging gripo. Akala niya, siya na ang sinabihan nito pero ang babaeng nang iwan pala sa kanya. Napamura nalang siya sa sarili ng maalala niya na hindi pala siya kilala ng lalaki kaya paano ito magsasabi ng ‘mahal kita’ kung hindi naman siya nito kilala.
Kinabukasan. Maaga siyang gumising upang umalis sa condo. Tiningnan niya ang lalaki at mahimbing itong natutulog. Kinuha niya ang panloob niya at ang long sleeves ni Daniel. Kumuha na rin siya ng boxer. Kinuha niya ang sling bag sa sofa at lumabas na.
Nagmamadali siyang pumara ng taxi para makauwi na sa kaniyang bahay.
Nang makasakay ay napahinga siya ng maluwag. Napasandal siya sa upuan at inalala ang nangyari kagabi. Biglang tumulo ang luha niya pero tumingala siya upang hindi ito lumala. Bumuga siya ng hangin para hindi na tumulo pa ang luha niya.
"A-ang sabi ko po, Danzi Chris po, sir De Villa." Ngumiti pa siya ng pilit at umiiwas sa mga mata ni Daniel dahil natatakot siyang mabasa ito ng lalaki.Narinig niyang bumuntong-hininga si Daniel at ilang beses tumango. Mukhang naniwala naman si Daniel sa sinabi niyang palusot."Is that so?" ang nasabi lamang ni Daniel. "Your child is beautiful, Ms. Monte. She looks like you," pag-iiba ng topic ni Daniel.Napapikit si Christine. Akala niya hindi na ito magsasalita pa. Umaasa siyang hindi na ibubuka ni Daniel ang bibig niya dahil ganoong klaseng tao naman si Daniel. Hindi niya pag-uusapan ang mga walang kwentang bagay."Mas nakikita ko po 'yong mukha ng papa niya kaysa sa akin. There are some features na nakuha niya sa akin but I think mas marami siyang nakuha sa papa niya," nakangiting sagot ni Christine.Habang sinasabi ang mga pangungusap na iyon, nakatingin lang si Christine sa pilikmata, matangos na
“Good morning, Christine!” bungad ni Adrian ng lumabas si Christine sa elevator.Nagulat si Christine sa bating iyon ni Adrian pero agad din namang napatawa. Naglakad na si Christine habang nakasunod naman si Adrian sa kanya.“Sabay ulit tayong mag-lunch mamaya.” Napailing si Christine at binigyan ng malungkot na ekspresyon si Adrian.“I’m sorry to tell you but Ms. Monte will be coming with me this lunch.”Napalingin si Adrian sa kanyang likod habang napaangat naman ang ulo ni Christine. Nasa harap nila ngayon si Daniel na nanlilisik ang dalawang mata na nakatingin kay Adrian.“Good morning, sir.” Tumayo si Christine at agad na yumuko.“Daniel, ma’boy!” sigaw ni Adrian at inakbayan si Daniel.Tiningnan ni Daniel ang kamay ni Adrian na nakasampa sa kanyang balikat. Tinaasan niya ito ng kilay at humakbang paharap upang maalis ang pagkakaakbay nito sa kanya.
Bumuntong-hininga siya. Inayos ang sarili upang hindi mahalata ng daddy niya na lasing siya. Inilagay niya sa kanyang tenga ang cellphone at bumati. “Yes, dad?” malumanay na tanong niya. “Sophia, ‘wag kang bumisita dito sa ospital hangga’t alam kong may binabalak kang masama sa akin at sa kompanya!”sigaw ng kanyang daddy. Nailayo ni Sophia ang cellphone dahil sa lakas na sigaw ng kanyang daddy. Hindi niya namalayan na umaagos na pala ang kanyang luha. “Dad, I’m not plotting anything to you or the company,” Pagmamatigas niya habang ingat na hindi marinig ng daddy ang kanyang mga hikbi. “Don’t play innocent, Sophia! I know all of your terror actions inside the company. You are not capable of succeeding my company. Samuel is way better than you.” Napahinto siya sa paglalakad at eksaktong nasa isang bench siya. Umupo siya doon.
“Hindi ko papayagan na makuha ng isang taong katulad mo ang kompanyang ‘to,” matigas na saad ni Sophia. “At mas lalong hindi ko hahayaang bilogon mo ng husto si daddy,” dagdag pa niya.Michael Limbayo, ang kaibigan at nagtatrabaho sa kompanya ng daddy niya. Tatlumpong taon na itong nagtatrabaho sa kompanya. Kilala nito ang ina ni Sophia at Samuel dahil magkaibigan ito noon.“Tanggapin mo na lamang hija na kahit anong talino at determinasyon ang mayroon ka, hindi ka magiging tagapagmana ng kompanya.” Sabay ngisi ng malademonyo.Kinalma niya ang sarili nang maramdamang sasabog na siya sa galit. Pinikit niya ang mata habang nakayuko at ang nakakuyom na mga kamay ay tinigil na niya.“Don’t forget this, Tito. Kapag nalaman ni daddy ang ginawa mo kay mommy…” Hinto niya sabay taas ng kilay a tingin sa mga mata ng lalaking kaharap. “Mag
Sumisikat na ang araw nang marinig niya ang malakas na ingay ng alarm clock sa kanyang kwarto. Pinatay niya ito at agad na bumangon.Pagod siya galing sa trabaho lalo na’t siya ang nagpapatakbo nito habang nasa ospital ang kanyang daddy. Habang nakapikit ang mata, napahikab siya.Kung tutuusin gusto niya pang humiga at matulog nalang sa tanang buhay ngunit hindi niya pwedeng gawin iyon lalo na’t nasa krisis ang kompanya ng pamilya nila.Tumayo na siya. Naligo at nagsuot ng kanyang formal attire. Pagdating niya sa hapag-kainan. Nakita niya ang nakababata niyang kapatid.Samuel Lax Dizon. Ang kapatid niya ay isang batang may ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder). 4 years old ito ng malaman ng pamilya na may sakit ito. Iniluwal siyang premature at ito ang pinaniniwalaang dahilan kung bakit ito nagkaroon ng ADHD.“Good morning Sam,” bati niya sa kapa
Isang linggo na ang nakalipas matapos ang pagkakasaksak ni Chien. Balik sa normal ang lahat. Papasok at uuwi siya sa kanilang bahay ngunit hinahatid siya ni Daniel tuwing na gagabihan sila sa kompanya.Tanghali na at palabas na si Christine ng kompanya upang kumain sa isang pinakamalapit na karenderya. Alas dose na ng tanghali, kanina pa kumakalam ang kanyang sikmura. Galing sa isang meeting si Daniel kaya hindi pa siya nakakakain. Paglabas ng kompanya ay nakita niya ang pamilyar na kotseng nakaabang sa harap niya.Ibinaba nito ang bintana ng kotse at masayang kinaway ang kamay kay Christine. Napangiti si Christine at naglakad palapit sa kotse ni Adrian.“Lunch?” kaswal na tanong nito habang tinataas-baba ang kanyang kilay.Napatawa naman ng mahina si Christine at tumango. Tiningnan niya si Adrian at naghihintay na yayain siya nitona sumabay silang kumain.Mas n
Nang mahanap at makuha ni Daniel ang selpon ni Chien ay agad niyang hinanap ang pangalan ni Christine. Hindi niya mahanap ang Christine o anumang mauugnaay sa pangalan ni Christine maliban nalang sa “Tintenenen”. Napailing na lamang siya at tinawagan ito.Mabuti’t namukhaan ni Daniel si Chien. Pina-background check niya ang buong pamilya ni Christine dahil lamang sa pag-iisip na si Christine ang babaeng nakatalik niya noon. Dahil dito, nakilala agad niya si Chien.Ang pakay sana ni Daniel ay ibalik ang naiwang file folder sa inuupuan ni Christine kanina. Hindi niya inaasahang makita niya si Chien na nasaksak. Kahit ayaw man niya itong tulungan, wala siyang magagawa nang sumakay ito sa kotse..“Chien nasaan kana? Ang gatas ni Danzi at gamot ni mama?”Ang bungad agad ni Christine pagkatapos sagutin ang tawag. Marami pa itong sinabi sa kabilang linya. Napapamura pa it
“Dito nalang po, sir,” saad ni Christine. Huminto si Daniel sa isang eskinita. Tiningnan niya si Christine na inaayos ang kanyang mga gamit. Sinilip ni Daniel at pilit na hinahanap kung saan nakatira si Christine. “Is this really your place?” tanong ni Daniel bago binaling kay Christine ang tingin. Napahinto si Christine sa kanyang ginagawa at agad itinuro ang kanyang bahay. Isa itong bahay na gawa sa kahoy, hindi kalakihan pero kasya naman silang apat. Nang mapagtanto ni Christine ang ginawa niyang pagturo ay agad siyang napapikit. Hindi dapat niya itinuro ang direksiyon ng bahay nila. “Thank you po sa paghatid, sir.” Ngumiti siya at binuksan ang pinto. Hindi pa siya nakakababa ay narinig ang napakalakas na iyak ni Danzi. Tiningnan ni Christine si Daniel at malimit na ngumiti. Kinakabahan ito, baka maghinala si Daniel. Napayuko siya at nagdadasal
Biglang pumasok si Adrian na ayos na ayos. Napataas ang kilay ni Daniel nang makita ang postura ng kaibigan.“Dan, can you let Christine roam around the company?”“And why should I do that?”“Since it’s her first day. Let her not work for today.” Ngumiti ito ng pagkalaki-laki.“No,” prenteng sagot ni Daniel at tumingin sa kanyang laptop.“Come on, bro! I like her.”Umiling lang si Daniel at binalewala ang sinabi ni Adrian.“Remember when I told you that I had a one night stand with someone.” Umayos ito ng upo at tiningnan si Adrian na umayos din ng upo.Tumango si Adrian. Na-ikwento kasi ni Daniel kay Adrian ang tungkol sa gabing iyon. Si Adrian din ay curious kung sino nga ba ang babaeng ayaw magpakita kay Daniel. Ang iniisip kasi ni Adrian
Comments