Kabanata 4

‘Lia? Pinatay na namin siya ni Owen. Imposibleng makaligtas pa siya sa lalim ng hukay na ‘yon. Isa pa, walang nakakaalam ng lugar na pinaglibingan namin sa kaniya kung hindi kami ni Owen. Hindi kaya…’ Marahang nilingon ni Kiana ang kaniyang kasintahan. Namilog ang kaniyang mga mata. ‘Hindi kaya may inutusan si Owen na magligtas kay Lia dahil mahal pa niya ang babaeng ‘yon?’

Nagsalubong ang mga kilay ni Owen nang makita niya ang ekspresyon ng mukha ni Kiana habang nakatitig sa kaniya. ‘Anong problema ng isang ‘to? Ginawa ko naman nang maayos ang ipinagawa niya sa akin! We kidnappéd and killed Lia. Kung nakaligtas man siya, hindi ko na kasalanan ‘yon. Hindi ko na kasalanan na pinaboran siya ng pagkakataon at ng nasa Taas. Bakit ang sama ng tingin ng isang ‘to sa akin?’

Tila nag-uusap sa pamamagitan ng kanilang mga mata sina Kiana at Owen. Kapwa sila dismayado at kinakabahan sa nangyayari. Huminga sila nang malalim at saka magkasabay na nilingon ang direksyon kung saan nakatingin si Liam.

“L-Lia…”

Napahawak sa kaniyang tiyan si Kiana. Kasunod noon ay ang malakas niyang tawa.

Si Owen naman ay natulala nang makita niya ang imahe ni Lia na nakatayo sa may pintuan. Kinusot niya ang kaniyang mga mata. Wala na siyang makitang Lia pagkatapos. Nakahinga siya nang maluwag. Niluwagan niya ang kaniyang necktie at saka muling umupo sa couch.

“Daddy, kinakain ka na ng konsensya mo. Nakikita mo si Lia kahit ang totoo, patay na naman talaga siya. Sinabi na naman namin ni Owen sa'yo na WALA NA ANG ANAK MO, WALA NA SI LIA. Tanggapin mo na lang na tayong dalawa na lang ang natitira," puno ng kumpiyansang turan ni Kiana.

“Hindi. Sigurado ako. Nakita ko si Lia. Nakita ko siya kanina. Nangingilid pa nga ang mga luha niya eh," giit ni Liam.

Humakbang si Kiana palapit sa kaniyang ama. Hinawakan niya ang balikat nito. “Daddy, hindi kawalan sa atin si Lia. Matigas ang ulo niya hindi katulad ko na masunurin sa bawat utos mo. Ilang beses niya akong sinaktan, daddy, dahil sa inggit at mga walang kwentang dahilan. Naging mabuti ako kay Lia pero nuknukan nga yata ng sama ang anak mong ‘yon. Tama ka, daddy. Masyadong na spoiled ni mommy si Lia. Hindi ka na nga niya iginagalang at inirerespeto, daddy eh. And I'm glad that you chose to protect me against her since she always bullies me. Huwag kang mag-alala, daddy. Aalagaan kita at palalaguin ko ang kompanyang pinagpaguran at pinaghirapan niyo ni mommy.”

“Pa-pasensya ka na kung na offend o nasaktan man kita kanina, Kia. Nagulat lang ako sa dala mong balita. Nakalimutan ko ang lahat ng mga hirap at sakit na dinanas mo kay Lia noon. Hindi dapat kita pagdamutan at pagdudahan dahil minahal mo kami nang higit pa sa tunay mong mga magulang. Tulad ng palagi kong sinasabi, inampon ka namin para maramdaman mong mahalaga ka at may nagmamahal sa'yo. Patawarin mo si daddy. Maraming salamat sa pagmamahal mo sa amin ng mommy mo. Maraming salamat sa pagtitimpi at pagpapatawad mo sa ugali ni Lia. Simula ngayon, dito na lang ako sa bahay. Malaki ang tiwala ko sa'yo. Alam kong hindi mo kami bibiguin ng mommy mo. Pasensya ka na rin kung palaging kinakampihan ng mommy mo si Lia noon. Masyado niya lang mahal ang anak namin kaya nakalimutan na niya ang pinagkaiba ng tama sa mali,” litanya ni Liam.

Niyakap ni Kiana si Liam. Ngumisi siya pagkatapos. ‘Gan’yan nga, daddy. Paniwalaan mo ulit lahat ng sasabihin ko. Kapag hindi ka naging pasaway, baka buhayin pa kita ng matagal-tagal. Hangga't may pakinabang ka, hindi na muna kita ililigpit. Napakatanga mo lang para balewalain ang mga sinasabi sa'yo noon ni Lia. Napakadali mong paikutin. Paniwalang-paniwala ka talaga na sinasaktan ako ng anak mo. B0b0!’

“Mr. Reed, I'm glad that you apologized to Kia. In return, I will spread my people to look for Lia’s remains. After ng libing niya, siguro naman, p'wede na kaming magpakasal ni Kia,” ani Owen habang nilalaro ang hinubad niyang necktie.