Kabanata 5

"Hindi. Okay lang na magpakasal na kayo kahit hindi pa natin nakikita ang bangkay ni Lia. We shouldn't delay our partnership Mr. Ashton. Kailangang-kailangan na nating maumpisahan ang mga nakalatag na mga proyekto. Lia’s not around anymore so Kia will handle everything.” Pinunasan ni Liam ang kaniyang mga luha. Hindi niya maintindihan kung bakit tuloy pa rin sa pagpatak ang mga luha niya. Marahil ay tama nga si Kiana. Nakakaramdam lang siya ng pagsisisi at pangungulila sa kaniyang anak. ‘Lia, patawarin mo si daddy. Patawarin mo ako kung hindi kita napalaki ng maayos at kung hindi kita natulungan. Hindi ko pa alam ang mga detalye kung bakit ka namatay pero sana naman, hindi mo kinuha ang sarili mong buhay. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nalaman kong nag suicidé ka. Nais pa sana kitang kausapin kung bakit palagi mo na lang sinasaktan at pinagsasalitaan ng masasakit na salita si Kiana. She's been good to you. Marahil ay nagseselos ka na sa kaniya dahil pinapaburan ko siya madalas. Lia, I just want you to think about doing and saying the right thing. Mali na kampihan kita dahil dugo at laman kita lalo na at ikaw naman ang may kasalanan. Hay, anak. Sobrang durog na durog ang puso ngayon kaya siguro patuloy ang pagpatak ng aking mga luha.’

“Daddy, stop crying." Suminghot si Kiana at nagkunwaring nagpunas ng luha. “Kahit palagi akong inaaway ni Lia, namimiss ko pa rin siya. Handa naman akong magparaya sa kaniya, daddy. Handa akong masaktan kung iyon ang ikagagaan ng loob niya. Handa akong saluhin lahat ng galit niya. Hindi ko alam kung bakit galit na galit siya sa akin, daddy. Ginawa ko naman ang lahat para maging kaaya-aya sa paningin niya, para maging isang mabuting kapatid. Ganunpaman, sobra pa rin pala akong nasasaktan sa pagkawala niya. Mas nangingibabaw pa rin sa akin ang pagmamahal kaysa sa galit.” Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa kaniyang ama-amahan. “Daddy, kailangan nating makita ang bangkay ni Lia. Mahal ko pa rin siya bilang kapatid. Kahit masama ang pakikitungo niya sa akin, hindi ko pa rin siya kayang kasuklaman. Nagsisisi ako na nawala si Lia na hindi kami in good terms, daddy."

“Tahan na, Kia. Wala kang pagkukulang. Wala kang kasalanan. Si Lia ang may problema, hindi ikaw. Hayaan mo at tutulungan tayo ni Owen sa paghahanap sa kapatid mo. Tulad ng sabi mo kanina, tayo na lang ang natitirang magkapamilya. Ayokong umiiyak ang anak ko,” kalmadong sambit ni Liam.

"Daddy…I…I am sorry," ani Kiana sa nakakaawang tono.

“For what, Kia? May nagawa ka bang ikagagalit ko?" nagtatakang tanong ni Liam.

“Naniniwala na ako sa'yo, daddy. Naniniwala na ako na hindi ikaw ang gumahàsa sa akin ng gabing iyon. Patawarin mo ako kung pinagbintangan kit—-”

Niyakap ni Liam si Kiana na ngayon ay umaarteng umiiyak.

"It's okay, anak. I understand you. Sshh. Stop crying,” awang-awang sambit ni Liam.

Tuwang-tuwa si Owen sa kaniyang nasasaksihan. Napakagaling talagang mag manipula ni Kiana. Wala na siyang masabi sa galing nitong umarte!

“Lia, sigurado ka bang nais mong iligtas ang daddy mo sa kamay ng kinakapatid mo? Mukhang hindi naman siya nagluluksa sa pagkawala mo," mahinang sambit ni Leon habang nakasandal sa pader.

Pinahid ni Lia ang kaniyang mga luha. Hindi niya mahanap ang tamang salita para sagutin ang katanungan ni Leon. Nanghihina siya pero unti-unti rin niyang naihakbang ang kaniyang mga paa. “Tara na sa city hall,” aniya.

Tumaas ang dalawang kilay ni Leon. Inilagay niya ang kaniyang dalawang kamay sa bulsa ng kaniyang pantalon at saka tahimik na sinundan na si Lia palabas ng mansyon ng mga Reed.

‘I had enough. Starting tomorrow, I am no longer a Reed. Isa na akong Ashton. Patay na si Lia…’ sigaw ng isip ni Lia habang naglalakad palabas sa naging tahanan niya sa loob ng dalawang dekada at walong taon.