"Ara! anak!"
I was about to get inside of my car when I heard my father's voice. Napatingin ako sa oras sa relong pambisig ko at 40 minutes na lang ang natitira sa akin. Baka magtraffic pa pero lumapit pa rin ako kay Dad despite the thought that I might get late. "Nakalimutan mo," sabi niya. He pointed his face. I know, I forgot. Ngumiti ako ng tipid sa kaniya. "Aalis na po ako," paalam ko at humalik sa kaniyang pisngi. After all that's happening in our life, kadikit ko pa rin ang aking ama. Hindi pa rin naman nawawala iyong respeto at pagmamahal ko para sa kaniya dahil nakita ko kung paano rin naman siya magsisi noon sa mga babaeng dinala niya sa bahay. He was devastated when my mother died and even after those years he still couldn't move on. Pero iyon nga. Ikinagalit naman ni Kuya Ariston ng sobra. "Mag-iingat, Ara. At kung magbo-boyfriend ka na--" "Dad..." ungol ko. The same line for four years! "Kung magbo-boyfriend ay iharap mo muna sa akin, ha? hindi ko naman ikaw pagbabawalan. Gusto ko lang masiguro na maayos at hindi gagong lalake." Takot siya na baka mangyari sa akin na ako ang masaktan at makakuha ng karma niya at ni kuya dahil sa paglalaro nila sa mga babae. "Magsasabi po ako." Pagkatango niya ay saka na ako tumalikod at pumasok sa aking sasakyan. "Okay, Arazella Fhatima. You are in a hurry, so fckng drive in full speed." I'm in my last year of college at Calzter University, taking up a Business Management course. Simula pa noong first year, hindi pa ako nahuli kahit kailan sa klase. At hindi ako maaaring mahuli ngayon dahil may recitation kami ngayong umaga, at ang professor ko pa naman ay laging mas maaga ng limang minuto kung dumating. "Oh jeez," I groaned when the traffic light hits red. Naabutan pa nga! tumingin ako sa relo ko. I still have 20 minutes. I don't think I can make it on time dahil wala pa ako sa daan na palaging tina-traffic. "Gosh, rush hour pa!" Napahampas ako sa manibela. Inip na inip sa pagbaba ng segundo para makatakbo na. Nakatitig lang ako doon at nang mag green na ang light ay mabilis kong pinatakbo muli ang aking sasakyan. I was holding the steering wheel so tight. Pero nang papaliko na ako sana ay napasinghap ako nang biglang may sasakyan na dumiretso na ikinahinto ko ng biglaan. "Holy sht! gago ba 'yon?" I was so pissed off! Muntik na mahagip ang kotse ko! Naningkit ang aking mga mata nang tingnan ang sasakyan. It was a fckng red sportscar. Sa bilis at layo na ay hindi ko nakita pa ang plate number non. "Asshole!" sigaw ko na lang sa galit. Inis na inis nang magmaneho ako ulit. Luckily, I came at the University parking lot at exactly 8:30. Sa bilis ng pagmamaneho ko at sa walang trapiko ay maaga pa ako ng ten minutes! "But you still need to hurry, Arazella. Sa dulo pa ang silid mo." Nagmamadali ako na kinuha ang aking mga libro at bag. Nang mailock ko na ang aking sasakyan ay napahinto rin kaagad ako nang may mahagip ang aking mga mata. A car that was parked not far from where I was standing caught my attention. Naningkit ang aking mga mata. "Ang demonyong pulang sportscar na iyon na muntik na akong set-an ng meet up kay San pedro." "Hey, Montes! nasa room na silang lahat! Professor Gomez was there already!" I heard a man shouted. Paglingon ko ay iyong kaklase ko pala sa accounting, palayo na rin siya at nagmamadali. Sa narinig ko ay dali-dali akong naglakad papunta sa room namin. Ang taas pa naman at sa dulo! "Bwisit kasing sasakyan 'yon!" Lakad takbo ang ginawa ko. Hinihingal rin ako nang makaakyat na sa huling hagdan. My feet were shaking, my breathing was heavy at habol-habol ko na talaga ang aking hininga. When I finally reached our room I opened the door right away. Pero ganoon na lang ang pagkunot ng noo ko dahil sobrang dilim at halos wala akong makita. Wait, I was in the right room-- "I've been waiting here for a while." My eyes widened when I heard that baritone voice. And before I asked who it was, I was pulled in my left arm. Nahulog ang mga libro na hawak ko at napasinghap ako nang may kalakasan ang pagsandal sa akin sa pader. "Who the fck---hmpp!" but my words and shouting stopped when something pressed on my lips. Something soft, sweet and... w-wet. Nang mapagtanto ko kung ano ang basa at malambot na bagay na kumikilos sa aking mga labi at ang katawan na dumiriin sa akin ay nanlaki ang mga mata ko. O-Oh my gosh! W-What... someone is fckng kissing me! at hindi basta halik lang dahil sa lalim at pusok ng pagkilos non sa ibabaw ng mga labi ko! "Hmm! l-let me--" I tried to struggle but the man was holding my arms so tight using his one hand on top of my head. Ang isang kamay naman niya ay mahigpit na hawak ang aking baywang. Hinahapit pa ako palapit. My face heated--no, my whole body. "Fck. You have the sweetest lips, woman." Tumaas ang aking mga balahibo sa narinig ko nang bitiwan nito ang aking mga labi. At nang pagkakataon ko na sana iyon para magsalita at sigawan ang paglapastangan ng lalakeng ito sa mga labi ko ay nakulong na naman iyon muli sa isang mas malalim na halik. "Hmmm..." Nanlalaki ang mga mata ko sa kadiliman ng paligid nang maramdaman ko ang kaniyang dila na pumasok sa aking bibig. His tongue explored my mouth. Napaungol ako dahil doon. Sht. N-Ngayon lamang ako n*******n ng lalake. At hindi ganito ang unang halik na nais ko. Masyado itong marahas, mabilis at mapang-angkin. "A-Ano ba--hmm!" he didn't let go of my lips kahit ramdam na ramdam ko na ang pangangatal non. Kinagat niya pa ang pang-ibabang labi ko at sinipsip ang aking dila. My whole body felt the sensation. Ang aking mga balahibo ay nagtaasan at sa hindi ko inaasang reaksyon mula sa akin ay naikilos ko ang aking mga labi sa paraan na ginagawa niya. W-What the... no, Ara! a stranger is kissing you! "That's right, baby girl. Kiss me back--hard and deep." At kahit na hindi ko nakikita ang mga mata nito at tanging boses lang ang naririnig ko ay para akong nahipnotismo non. Gumanti ako sa kaniyang mga halik, kumapit ako sa kaniyang batok at nakipaghalikan ng naaayon sa gusto niya. "Hmm... open your mouth, baby." And I did. Our tongue started a battle. His teeth pulled my lower lip. This is not a passionate kiss that I read in the novels. This is also beyond my imagination about my first kiss. Nakakalunod at hindi ako makasunod pero hindi ko ikakaila na masarap... ang sarap humalik ng lalakeng ito. "Uhh... hmm," he moaned when I kissed him hard, too. Pero sa gitna ng mainit namin na halikan ay biglang bumukas ang pinto at ilaw. Napadilat ako at ganoon rin ang lalake na lumayo pa ng kaunti sa akin. My lips parted as we were both looking at each other surprised while panting because of an intense kiss. H-He... oh my God. He's handsome. He has perfect shape brows, hindi kakapalan pero ayos na ayos. He has hazel brown eyes, dark and long curly eyelashes na bigla kong ikinainggit. Pointed nose and wet kissable lips that were playing with mine earlier. "What the fck, Leonariz?! akala ko ba ay hihintayin mo ako pero bakit may ibang babae ka nang hinahalikan?" Then a woman who was so mad shouted and then left. Doon ako natauhan at biglang lumayo sa lalakeng kahalikan ko ng malala ilang segundo pa lang ang nakalilipas. Oh gosh! ang init ng aking mukha, ang pagkapula non hanggang mga tainga ay nasisiguro ko. What have you done, Ara? humalik ka pa! gumanti! Dali-dali kong pinulot ang mga libro ko na nalaglag at pati na ang bag ko. Gaga ka, Arazella! nakipaghalikan ka ng tongue to tongue sa isang stranger! Sobrang gwapong stranger. W-Wait, but no! this is not the kind of my first kiss memory I would want to write in my diary! Sa mabilis na pagdampot ko ng aking mga gamit ay wala na akong balak lumingon dahil sa hiya. Wala na rin akong balak pang kilalanin ang lalakeng 'yon kaya naman humakbang na ako at lalabas na sana kaso lang mabilis na hapit sa aking baywang ang nagpabalik sa akin. "A-Ahh! ano bang--" my eyes widened. "What's your name, baby?" malalim at matigas ang bawat salita. But when I looked at him my lips parted when I saw his face... He's fckng smiling at me like he wanted to taste my lips again.Chapter 146. "Okay na 'tong pang 100 kids na toys, 'no? Saka, nagpadagdag ako ng 50pcs chicken and spag kasi alam ninyo na mas mabuting sumobra kaysa kulangin.""Yes. Yes."7:00 AM ay nasa University na ako at ngayon ay ito at kaharap ko ang mga kaklase ko para pag-usapan ulit ang tungkol sa outreach. Inaantok ako kaya hindi ako makasabay ng usapan sa kanila, pero yung ido-donate ko na slippers ay ayos naman na at naorder ko na. Mamaya bago umuwi ay ipipick-up ko 'yon."Okay na pala, eh. Tapos sa isang araw na ano? Wala naman na tayong hihintayin since, pirmado na ni dean at ng president itong letter natin. Tapos okay na rin ang lahat ng waiver."Si Trina at Crissa ang kasama ko ngayon, nakatayo kami sa harapan ng mga kaklase namin at ipinapaliwanag ang mga napag-usapan sa outreach, si Via at De Vera ay malapit pa lang daw. "We need to make sure na lang kung okay na ang mga donations–I mean, the toys, clothes, pero ang food goods na. Also..." Crissa flipped the other page of the fol
Hindi na ako nakapagsalita pa ulit dahil sa hiya. Bumalik na lang ako at naupo sa pwesto ko. I breathed deeply while trying to calm myself. Ang bilis pa rin ng tibok ng puso ko, at ramdam ko pa rin ang pamumula ng mukha ko.I didn't expect Kuya Ariston to be this talkative—to actually tell Leonariz about that. Nakakainis. Akala ko ba hindi siya pabor kay Leonariz? Pero he just exposed me and all my drama like it was nothing!"Are you okay, Ara? Hayaan mo, mamaya, paggagalitan ko 'tong kuya mo dahil sa kadaldalan niya," si Reizzan na ang nagsalita.She had been quiet the whole time, but it was obvious she was also enjoying kuya's sudden talkativeness. Nakita ko pa nga na hinihila-hila niya si kuya para patigilin. She clearly didn't expect him to bring that up either ahh, lalo na kasi at pareho naming alam na my brother wasn't exactly in favor of Leonariz being my boyfriend.Pero ngayon ay ibang-iba na ang simoy ng hangin."I'm fine..." sagot ko kay Reiz kahit medyo natagalan. I felt Le
"Sorry, Ara, Leo, hindi kami agad nakababa para tumulong sa pag-prepare ng mga pagkain," Reizzan said as he and kuya entered the dining room, holding hands.I simply smiled when I heard her. They walked in together, nakangiti naman siya, hindi rin namamaga ang mga mata o namumula na mukhang kagagaling sa pag-iyak. Mukhang hindi naman niya sinabi sa kuya ang tungkol sa sakit niya. Ine-expect ko na rin kasi na hindi rin talaga muna.She would wait for the second opinion, iyon rin kasi ang napag-usapan namin."No, it's okay. Huwag mong isipin 'yon, Reiz," sagot ko habang nakangiti.Sa gilid ng mga mata ko ay nakatayo naman si Leonariz, hindi malayo sa akin ang pwesto niya, actually nang makita ko kanina sa glass door na papunta na dito sila kuya ay itinulak ko talaga siya dahil ayaw niyang lumayo sa akin, ayaw rin bitawan ang kamay ko. Pwersahan ko lang siyang inalis at sinamahan pa ng kaunting pananakot.Kinukulit rin niya kasi ako at gusto niya talagang sumama sa outreach eh hindi tala
Teka nga! Hindi ko na nasabi ang gusto kong sabihin!“Basta, hindi ka pwedeng sumama bukas sa outreach. Balik tayo sa sinasabi ko,” pagtukoy ko sa birthday ni Lander, bago ako magsalita ulit ay napigilan ko pa na mapangiti ako dahil inilayo sandali ni Leonariz ang tingin, kumibot ang mga labi niya dahil sa pag-ayaw ko sa kagustuhan niya na sumama.“Let’s talk to your brother after his celebration. Please? Ayokong masira ang magiging masayang araw niya.”And he was fast to look back at me, parang hindi pa makapaniwala sa narinig, ‘yon ang nakikita kong reaksyon sa mukha niya.“You… are still thinking about his happiness…” he said, and it was obvious he sounded so jealous! His reaction said it all!“Leonariz.”Huminga ako ng malalim at napahimas pa ako sa noo ko.“When Lander and I talked earlier, all he asked for was for me to attend his birthday. At nagdesisyon ako na pumunta. I wanted to give him that for the last time, and yes, I’m still thinking about his happiness. Kapatid mo pa r
Leonariz and I both apologize for what happened. Hindi na rin naman namin maibabalik pa ang dati. Sa ngayon, ang kailangan talaga namin ay harapin ang mga taong nasaktan namin. Thinking about Lander, I know this will hurt him even more, so I’m preparing myself for the moment when we face him together. And as for his birthday celebration a few days ago… I plan to attend–for the last time, I will give him what he wants. Hindi ko rin kasi siya nabati sa mismong kaarawan niya, which he didn’t mention when we talked. My mind was messed up pero ‘yon rin kasi ang mga araw na iniiwasan ko na siyang kausapin pa. Pero sasandali lang ako sa birthday niya, pagkatapos ay uuwi na rin agad. Saka palilipasin ko muna ang selebrasyon bago namin siya kausapin ni Leonariz. “What are you thinking?” I stepped away from Leonariz a little. Then, I tapped his shoulder and looked down. I guess he understood what I wanted, because he placed his hands on my waist and carefully put me down. When my feet
“You two broke up already… that time?”Tumango ako, pinalis rin niya ang luha na nahulog sa magkabilang pisngi ko. Nang hindi siya nakuntento ay hinalikan niya pa ang mga ‘yon.“Hindi niya agad-agad tinanggap ang pakikipaghiwalay ko. Sumunod rin siya non sa La Union kahit na may usapan na kaming mag-uusap ulit pagbalik ko. And, when he arrived, I didn’t have the courage to correct him in front of you that we’re no longer together because in my mind, I caused him pain. I should let him take his time, or d-do what he wants. Sinisisi ko palagi ang sarili ko na nasaktan ko siya. Ayoko rin noon na mapahiya pa si Lander and if ever we could keep the broke up a secret, ‘yon ang mas ginusto ko non.”“I-I was so mad at myself back then, I rushed things too much, and ended up hurting someone. So even though I wanted to tell you at that time that Lander and I were done, I didn’t. B-Because I also wanted to forget about you, sabi ko sa sarili ko na tama na, na lalayuan ko kayong dalawa kahit m-ma
Leonariz was just staring at me, as if he couldn’t process what I had just told him. I knew he understood, especially with how many times I caught him swallowing hard, his eyes unblinking as he stared at me. Nababasa ko ngayon sa mukha niya na parang hindi siya makapaniwala sa mga sinabi ko, ganoon ang nakikita ko lalo pa at imbis na lumuwag ay mas humigpit ang kapit niya sa akin, mas dumiin.“You… are… saying yes to m-me?”Ikinangiti ko ang bagal ng pagsasalita niya tapos talagang nautal pa siya sa dulo!Nang tumango ako ay nailayo niya ang tingin at napapikit siya ng mariin, pero hindi lang ‘yon, mariin na mariin ang pagkagat niya sa pang-ibabang labi.“Fck. Really? B-But, I haven’t even started yet courting you.”“Ayaw mo?” mabilis kong sagot, pero ganoon rin ang bilis ng pag-iling niya, as if he was afraid, I might change my mind.Katulad ng sinabi ko kanina, wala na rin namang saysay ang gusto ko sanang panliligaw niya dahil pareho na rin naman kami ng nararamdaman. It's funny ho
Nang mailagay na namin sa dining area ang mga pagkain na dinala niya ay bumalik kaming pareho sa kusina dahil naisipan ko na magtimpla ng juice. Sabi ko nga ay ako na lang pero para siyang buntot ko talaga. Cute pa rin! Pagkahalo ko ng juice sa isang baso ay inilagay ko na ‘yon sa pitcher. Nagsalin rin ako ng kaunti sa isa pang baso para malaman ko kung okay na ba ang lasa. When I tasted it, I nodded because of the right blend. Okay na ‘yong tamis at asim. “Okay na ‘to,” sabi ko sabay balin kay Leonariz, pero nang maisipan ko rin na ipatikim ay iniumang ko sa kaniya ang baso. Kinuha naman niya ‘yon at ininom rin. “How was it?” I asked after he placed the glass beside him. He even licked his lips. “A bit bland,” he looked at the glass, his eyes even narrowed to it. Huh? Napakunot tuloy ang noo ko at nagsalin ulit ako sa baso para tikman. “Sa akin, okay naman?” sagot ko, medyo nagtataka. I took another sip. “Hmm... Oh, it’s good.” Nang inilapat ni Leonariz ang kamay sa lamesa ay
Napapailing na lang ako habang nasa loob ako ng kwarto ko. Sinabihan ko muna si Leonariz na aakyat ako para kumuha ng damit na maisusuot niya, dahil nga itinapon niya sa basurahan ‘yong suot niya.Naisip ko sanang manghiram kay Kuya Ariston, pero baka nag-uusap sila ni Reiz ngayon, kaya nagdesisyon na lang ako na damit ko na mismo ang ipahiram.“Ang lakas rin talaga ng tama niya, eh.”Just because I told him I liked his natural scent more, he went and removed his shirt. Kinabahan talaga ako—what if mahuli kami nila Kuya o ni Reizzan tapos nakahubad siya? Syempre, ano na lang ang iisipin nila? Gosh! At dito pa sa bahay namin nila kami makikita, tapos nasa ganong sitwasyon kami ni Leonariz.Baka rin kung ano ang gawin ng kuya kay Leonariz at isipin na nagte-take advantage ito sa binigyan kong chance.“Buti na lang rin at may mga oversized shirt ako dito. Siguradong kasyang-kasya lang sa kaniya.”Pagkakuha ko sa kulay maroon na shirt ay dali-dali rin akong lumabas ng silid ko. I even sme