"Karapat-dapat siya sa kung anuman ang nangyayari sa kanya!" singhal ni Nancy.Bagama’t sumang-ayon si Wendell sa sinabi ni Nancy, pinagsabihan pa rin niya ito, “Alam mo naman sa sarili mo na totoo iyan, bakit kailangan mo pang sabihin? Hayaan mo na ang mga iyan.”Agad namang nag-ingay pa lalo si Nancy. Kung anu-ano na ang sinasabi.Umubo si Manuel sa di kalayuan at agad siyang nilapitan ni Nancy."Pa, may masama ba sa pakiramdam mo? Sige, sabihin mo lang sa akin," tanong niya.Ilang araw pa lang ang nakararaan ay may sakit na ang matanda.Mukhang kailangan na talaga siyang iuwi sa madaling panahon. Hindi siya pwedeng magtagal dito dahil mukhang delikado na siya."Pa, umuwi ka muna. Nandito naman si Celestine at si Wendell. Ako na ang bahala rito," pag-aalo ni Nancy kay Manuel.Umiling si Manuel, ngunit inubo ulit nang tuluyan. Hindi na niya iyon mapigilan.Lubos itong ikinadurog ng puso ni Nancy. Naaawa na siyang lubos sa mag-asawa, grabe na ang kanilang pinagdaanan.Magmula’t sapul,
Hindi na nakapagsalita si Samuel.Dalawang taong litong-lito ang nakatingin sa isa’t isa.“Andito si Boss? Kanina lang nakita ko pa ‘yung record niya. Hahanapin ko siya–” tatakbo sana si Samuel.Pero sabay na hinila nina Vernard at Berna ang mga braso niya pakaliwa’t pakanan, at literal na kinaladkad siya palayo.“Hoy, hoy, hoy! Ano ‘to?! Ano bang problema niyo? Hinahanap ko lang naman si boss, e!” reklamo ni Samuel, lutang na lutang.Samantala, hawak ni Celestine ang phone niya habang binabasa ang balita tungkol sa aksidente.Sa paligid, siya lang yata ang pinakanasaktan sa nangyari.Kahit si Mr. Macabuhay na kasama sa sasakyan, gasgas at piraso lang ng salamin ang tumama sa braso.Pero si Lola Celia… siya ang pinakatinamaan.Nagpahayag ng pagkabahala ang mga netizen online dahil sa aksidenteng nangyari.“Sana wala nang mangyari Dr. Celia Yllana! Ang ganda ng project na ginagawa niya. Kung magtagumpay iyon, magiging inspirasyon siya sa buong bansa! Sana maging okay na siya agad!”“Ka
Muling bumuhos ang ulan pagsapit ng gabi.Alas-otso y media ng umaga nang lumabas si Celestine mula sa operating room. Gutom, antok at pagod na siya pero hindi niya ininda iyon dahil sa sobrang pagmamahal sa kanyang Lola Celia.Wala na nga rin siyang pakialam sa kanyang itsura at sa mga taong nakapaligid sa kanya.Pagkalabas niya, hindi siya dumiretso sa pintuan ng ER.Natakot siyang makita ang mga mukha ng pamilya niya.Natakot siyang makita ang mga mata ng mga ito na puno ng pagkadismaya dahil sa nangyari sa kanyang Lola Celia.Wala siyang mapuntahan, kaya nagtago siya sa base. Kahit malayo pa iyon sa ospital, ayos lang. Ang importante sa kanya ay makalayo muna siya sa lahat dahil sa mga nangyayari.Sa totoo lang, gusto na niyang umiyak noon pero wala siyang magawa. Gusto niyang ipakita sa lahat, lalo sa pamilya niya na malakas siya kahit ano pa ang mangyari sa kanila.“Boss, kamusta si Lola Celia ?” agad na tanong ni Vernard, halatang balisa nang makita siyang dumating sa base.Tum
Mabigat pa ang bisig ni Mr. Macabuhay, puno pa ng mga piraso ng bubog mula sa nabasag na bintana ng sasakyan. Wala pa siyang oras na gamutin ang sariling sugat.Nakita iyon ni Celestine, kaya agad niyang inurong ang kamay na nakahawak dito. Napatingin siya nang hindi makapaniwala. Paano nangyari ang lahat ng ito?“Miss Celestine… hindi ba’t aalis ka patungong abroad?” gulat na gulat si Mr. Macabuhay nang makita siya roon.Napakagat-labi si Celestine, nangingilid ang mga luha. “Nasa panganib si Lola Celia, bakit pa ako aalis? Nasaan siya ngayon? Nasaan si Mama at Papa?!”Kumakabog ang dibdib niya, nanginginig ang tinig at bahagyang tumaas ang kanyang boses.Bago pa makasagot si Mr. Macabuhay, may kamay na dumampi sa balikat ni Celestine.“Celestine, sumama ka sa akin.”Lumingon siya at bumungad ang tinig ng kanyang tiyuhin, kapatid ng kanyang ama.“Tito Axl,” gulat na tawag ni Celestine.“Hmm.” Tumitig ito sandali sa kanya at ngumiti ng payak. “Akala ko tuluyan ka nang aalis papuntang
Mabilis na lumingon si Vernard kay Celestine, takot na baka may mangyari pa at pigilan siya sa pag-alis niya sa Pilipinas. Ayawqm niya noon, masasayang kasi ang pinaghirapan nila.Kinuha ni Celestine ang kanyang cellphone, tumatawag ang kanyang ina.Sigurado na siya nang makita ang kanyang cellphone na tatanungin siya ng kanyang ina kung nakalipad na ang eroplano niya o kung nasa paliparan pa siya.Natural lang, dahil nag-aalala ang kanyang ina para sa paglalakbay ng anak, gaya rin ng pag-aalala ng anak para sa ina. Ganun naman dapat lagi iyon.Huminga nang malalim si Celestine, inayos ang kanyang boses at sinagot ang tawag.Idinikit niya ang kanyang cellphone sa tainga at ngumiti, "Ma, aalis na po ang eroplano. Paglapag ko, tatawag ako agad para ipaalam na ligtas akong nakarating sa pupuntahan ko, ha."Sa kabilang linya, una ay narinig niya ang pagtawag ng kanyang ina sa pangalan niya. Ngunit pagkadinig sa sagot niya, biglang natahimik ito.“Ma?” tawag muli ni Celestine.Sumagot si N
Lumapit si Rico sa tabi ni Benjamin. Mariin niyang pinisil ang balikat nito. Hindi niya alam kung maiinis siya o maaawa sa kanyang kaibigan. Walang nakakaalam kung gaano kabigat at kalaki ang eksena ng pagluhod ni Benjamin. Hindi iyon normal para sa isang CEO na katulad niya. Si Benjamin ay isang taong mataas ang tingin sa sarili at lubhang ipinagmamalaki ang kanyang dangal. Bilang isang pampublikong tao, napakahalaga ng kanyang imahe sa harap ng lahat. Siguradong kakalat ang ginawa niya pero ginawa pa rin niya na para bang wala siyang pakialam. Sa paglipas ng mga taon, hindi siya nagkaroon ng lakas ng loob na magpakita ng kahit kaunting kahinaan sa kahit na sino. Sapagkat kung mahuhuli siya ng iba, mawawala ang kanyang authority sa grupo at negosyo at masisira ang kanyang pangalan sa lahat. Ngayon, tunay niyang alam na siya ang nagkamali at handa siyang ipusta ang lahat kapalit lamang ng pananatili ni Celestine sa tabi niya para makabawi. Ngunit.. “Kung sakaling manatili siy