Novels by Athengstersxx

Sa biyahe niya papunta sa Civil Affairs Bureau, pinatugtog ni Celestine ang isang partikular na upbeat na kanta.Hinipan ng malamig na hangin ang kanyang mukha, na para bang pinapaalalahanan siyang manatiling malinaw ang isip sa mga bagay-bagay.Habang papalapit sila sa Civil Affairs Bureau, lalong nagiging kalmado ang puso ni Celestine. Sa wakas ay magiging malaya na siya sa lahat ng sakit na ito sa kanyang puso.Hanggang sa makita niya ang isang lalaki, si Benjamin, na nakasandal sa gilid ng kotse at nagyoyosi. Doon, bahagyang kumirot ang damdamin ni Celestine.Hindi pa rin pala siya ganap na kalmado. At alam niyang siya ang may problema roon.Nakasandal si Benjamin sa gilid ng sasakyan, at kahit may suot na makapal na damit, halatang tinatamaan siya ng lamig ng umaga.Bahagyang itinaas ni Benjamin ang paningin niya, eksaktong nagtama ang mga mata nila ni Celestine.Tahimik siyang tinitigan ni Celestine, at unti-unti niyang kinuyom ang manibela. Bahagyang kumunot ang kanyang noo.Ti

Umiling si Benjamin, binuksan ang pinto ng sasakyan, at sinenyasan si Celestine na maunang sumakay. Hindi na nagsayang ng oras si Celestine noon, wala siyang sinabi, basta't tahimik siyang sumakay sa loob ng kotse. Ilang minuto pa ay pumasok na rin si Benjamin sa kanyang kotse. Mabilis pa rin magpatakbo si Benjamin, gaya ng Hindi na iyon bago kay Celestine. Pagdating sa tapat ng bahay ng mga Yllana, bumaba na si Celestine. Yumuko siya nang bahagya, pero hindi bumaba si Benjamin. Tinitigan ni Benjamin si Celestine, parang may hinihintay na mangyari. Alam niyang may gustong sabihin si Celestine sa kanya. Bahagyang binuka ni Celestine ang bibig. Totoo, may gusto siyang sabihin, pero nag-alinlangan siya kung sasabihin pa niya ito. Sa huli, ang nasabi lang niya ay, "Kung sobrang busy ka, pwede natin ilipat sa makalawa ang date ng pagpunta natin doon." Kita ang pagkunot ng noo ni Benjamin. Akala niya, may mahalagang sasabihin si Celestine sa kanya, iyon pala ay tungkol pa rin sa div

May narinig si Celestine na tunog ng lighter malapit sa kanyang tainga.Itinaas niya ang kanyang paningin, nakayuko si Benjamin habang sinisindihan ang sigarilyo niya.Dahan-dahan siyang bumuga ng usok, saka inalis ang sigarilyo sa bibig, kita ang pagod sa kanyang mga mata.May kakaibang tensyon sa paligid nilang dalawa.Kumunot ang noo ni Celestine. Gusto sana niyang magsalita, pero nag-alinlangan siya kung dapat pa ba siyang magsalita.Wala siyang nagawa kundi ibaba ang ulo at tumingin na lamang sa ibang direksyon.May bahagyang kirot sa dibdib ni Benjamin noong mga oras na iyon. Dati, sa tuwing sisindihan niya ang sigarilyo, agad siyang pinapatayan ni Celestine dahil ayaw nito ng amoy na iyon.Ngayon, kunot lang ang noo nito, walang kahit anong sinabi sa kanya.Ilang minuto pa, hindi na siya nakatiis. Siya na mismo ang nagtanong dito."Wala kang sasabihin sa akin?" biglang tanong ni Benjamin.Itinaas ni Celestine ang kanyang mga mata. Kumurap ang kanyang mga mata, "Ano bang dapat k

Papasok na sana si Celestine sa parking lot upang kunin ang kanyang sasakyan nang biglang huminto sa harapan niya ang isang itim na Maybach.Napababa ang tingin ni Celestine. Bumaba ang bintana ng kotse, at si Benjamin ang nasa loob noon.Pinagdiinan nito ang mga labi, malamig ang ekspresyon, ngunit mainit ang tono ng boses."Sumakay ka sa kotse ko, Celestine."Umiling si Celestine at sinabi, "Gusto ko nang umuwi. Wala kong oras para sa’yo."Ihahatid sana siya nito pauwi, pero paano na si Diana? Kung malaman ni Diana, hindi ba’t magwawala na naman ito sa kanya at baka mag-away din sila?"Sumakay ka. Sinasabi ko sa’yo, sumakay ka," mas seryoso na ang tono ngayon ni Benjamin ngayon kaysa sa kanina.Kumunot ang noo ni Celestine."Ayos ka lang ba? Bakit mo ba ko pinapasakay sa kotse mo? Anong kailangan mo sa akin, huh?""Hindi ba’t dati, kahit wala akong ginagawa, hinahanap mo ako? Ngayon, bawal nang sumakay ka rito sa sasakyan ko ng walang dahilan?"Unti-unting nawawalan ng pasensya si B

Lumingon si Benjamin, ngunit sinalubong siya ng matalim na tingin ni Celestine. Tila may nais pa itong sabihin, pero sa huli ay wala na siyang nagawa kundi habulin si Diana.Tahimik lang si Celestine noon.Makaraan ang ilang sandali, napangiti na lang siya nang may halong panghihinayang.Anong nangyayari?Pag-angat muli ng kanyang ulo, nakita niyang nakatayo pa rin sa harapan niya si Lance.Nahihiyang kinamot ng binata ang kanyang ulo, tila walang magawa sa sitwasyon kung nasaan sila ngayon.Lumapit si Celestine sa kanya at sinabi,"Tapusin na lang natin ang pagkain. Sayang naman kung hindi, ‘di ba? Nandito naman na tayo, e."“Miss Yllana, sigurado ka po ba sa sinasabi niyo? Okay lang po talaga sa inyo na sumabay ako sa pagkain?”Ngumiti si Celestine pagkatapos ay sumagot kay Lance. “Oo naman, sigurado ako. Isa pa, hindi ko naman lalagayan ng lason o kung ano man ang pagkain na ibibigay ko sa’yo.”“Ah, hindi naman ganoon ang iniisip ko. Alam ko naman na hindi mo iyon gagawin sa akin,”

"Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano dyan." Medyo malamig ang boses ni Benjamin nang sabihin niya iyon, may halong pakiramdam ng pag-iwas sa anumang hinala ni Diana sa kanya.Nakatayo lang si Celestine, tulala, at hindi sinasadyang nagtagpo ang tingin nila ni Benjamin, sa malalim nitong maitim na mga mata.Kumunot ang noo ni Benjamin at ganoon din si Celestine. Nagkatinginan sila, at ni isa sa kanila ay walang umiwas ng tingin.Si Diana ang unang lumingon at siyang nakaagaw ng atensyon ni Celestine.Ang mga kamay ni Celestine na nakalaylay sa kanyang tagiliran ay hindi niya namalayang napakuyom, saka mahinahong nagtanong,"Ang halamang binili ko, ang cypress grass, kay Benjamin ba talaga iyon?”Akmang magsasalita na si Benjamin para sagutin si Celestine.Ngunit malamig na sumingit si Diana sa usapan nila,"Kung hindi sa kanya, kanino mo sa tingin galing ang cypress grass na nakuha mo, ha? Mag-isip ka nga! Nag iisa lang ‘yon sa buong mundo."Hindi pinansin ni Celestine si Diana, sa hal

Pagkatapos ibigay ng tindera ang sunflower ay nakangiting pumasok sa loob ng kanyang kotse si Hannah. 'Buti pa 'yong tindera, naa-appreciate ako,' sabi niya sa sarili. Nag-drive na si Hannah papunta sa sementeryo. Iniwan niya muna sa shotgun seat ang sunflower na bigay sa kanya ng tindera at kinuha niya 'yong flowers na ilalagay niya sa puntod ng kanyang ama at ina. Nagulat si Hannah pagkarating niya sa puntod, may flowers na nakalagay sa puntod ng kanyang mga magulang. Sa hula niya, dalawang linggo na ang nakakalipas simula noong may naglagay noon doon. Agad na nag-isip si Hannah kung sino ang dumalaw sa puntod ng kanyang mga magulang, walang iba kasi ang gagawa noon kung hindi si Mr. and Mrs. Falcon. Pero, labis ang pagtataka niya dahil wala namang nabanggit si Mrs. Falcon noong nagkita sila at nag-usap. Ang inisip na lang niya ay baka nakalimutan nitong sabihin sa kanya ang pagdalaw nito dahil sa sobrang busy at marami rin namang iniisip na bagay ang ginang. Agad niya

Nanlaki ang mga mata ni Hannah at napabitaw sa pagkakahawak ni Simon sa kanya. Hindi niya maisip na gustong totohanin ni Simon ang relasyon na para sa kanya ay laro lang. "Pwede mo akong maging totoong boyfriend. Try natin. Kung hindi mo magugustuhan ang ugali ko, pwede naman tayong mag-break. Basta, totoong relationship ang gusto ko. Mas okay na sa akin iyon kaysa 'yong laro lang. Alam mo naman na hindi dapat laruin ang feelings ng isang tao, 'di ba?" Dahil sa sinabi ni Simon ay natigilan si Hannah. Napatingin siya nang matagal sa binata. Mataas ang respeto niya sa taong nasa harap niya at mataas din ang tingin ng ibang tao kay Simon kaya hindi niya pwedeng gawin 'yong gusto nito. "Simon, nilinaw ko naman ang lahat, 'di ba? Anong sabi ko sa'yo, laro lang ang gusto ko. Hindi totoo. Kung hindi mo kaya 'yong gusto ko, kalimutan mo na lang. Isipin mo na hindi tayo nag-usap kahit kailan," sagot ni Hannah. Aalis na sana ang dalaga pero pinigilan na naman siya ni Simon. "Pero, kai

Nang makapunta na sa amusement park ay agad na nakita ni Hannah si Simon. Binaba niya ang window ng kotse niya kaya nanlaki ang mga mata ni Simon. Natawa pa si Hannah sa kanyang sarili dahil nakita pa niyang nahirapang lumunok si Simon nang makita siya. 'Ngayon lang ba niya ako nakita na ganito kaganda? Grabe siya kung makatingin sa akin, ah?' sabi ni Hannah sa kanyang sarili. Ang buong akala ni Hannah ay hindi magagandahan si Simon sa kanya. Palagi kasi itong seryoso kapag magkasama sila. Sa isip-isip niya, siguro ay totoo nga na mabilis magandahan ang lalaki sa outer appearance ng mga babae. Dahil alam niyang nagandahan na si Simon sa kanya ay nilugay pa niya ang kanyang buhok. Doon na napatingin ng masama si Simon sa kanya. "O, nagbago na ba ang isip mo? Tinatanggap mo na ba ang offer ko?" tanong ni Hannah pero mukhang hindi agad naintindihan ni Simon iyon. "Ha? Anong sinasabi mo?" tanong pabalik ni Simon kaya lalong nainis si Hannah pero napansin niyang umiiwas ng ting

Pagbaba ng tawag ni Hannah ay inis na inis siya. Hindi niya alam na aabot sa ganoon ang pagkabaliw sa kanya ni Jared. Nang isipin niya muli na magpo-propose ito sa kanya ay napailing siya. Paano nakakaya ni Jared na gawin iyon kahit alam naman niyang wala na sila ni Hannah?Dahil sa inis ay naalala niyang ka-text niya pala noong gabi si Simon kaya minabuti niyang i-text ulit ito. Titingnan niya kung nagbago na ba ito ng isip sa ino-offer niya.HANNAH: Ano? Nagbago na ba ang isip mo? You know, para maging fake boyfriend ko?Ilang minuto pa lang ang nakakalipas ay todo tingin na si Hannah sa kanyang cellphone pero wala pa ring reply si Simon sa kanya.Iniisip niya na busy lang ito sa amusement park kaya hindi ito nagrereply sa kanya. Dahil sobrang gusto na niyang malaman ang sagot nito ay hindi na siya nakatiis, tinawagan niya na ito. Nainis pa siya dahil noong unang beses siyang tumawag ay hindi ito sinagot ni Simon. Nangulit pa siya kaya inis ang tono ng binata ng sagutin nito ang taw

Nagising si Hannah na masakit ang ulo dahil sa labis na kalasingan. Hindi na nga niya napansin na wala na pala si Liane sa bahay nito, marahil ay nasa trabaho na. Bigla namang nag-ring ang cellphone ni Hannah kaya kahit hindi pa niya nababasa kung sino ang tumatawag ay sinagot niya na iyon. "Hello," antok na antok pa ang kanyang boses. "Miss Hannah, ready na po ba kayo?" tanong ni Secretary Martinez. Kumunot naman ang noo ni Hannah habang iniisip kung tungkol saan ang sinasabi ni Secretary Martinez. Kahit ayaw pa niyang magising ay nagising na ang diwa niya. "Secretary Martinez? Tungkol saan na naman ito? Bakit ka tumatawag sa akin?" naguguluhang tanong ni Hannah. "Miss Hannah, hindi nga po talaga pwedeng hindi kayo pumunta rito sa amusement park. Sige na po, pumunta na po kayo, please?" pagmamakaawa ni Secretary Martinez kaya lalong nainis si Hannah. "Secretary Martinez, sige nga. Tatanungin kita. Bakit ba gustong-gusto mo akong papuntahin dyan? Anong meron?" tanong ni

"At ano, pagkatapos ng kasal natin, itatago mo siya sa isang mansion na siya lang mag-isa dahil kabit mo siya? Oh, pkease, Jared. Alam ko na ang mga ganyang galawan mo, hindi mo na ako maloloko pa."Dahil inis na rin si Jared ay hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. Nasabi na niya ang kanina pang nasa isip."Hannah, ano ba? 'Di ba, sinabi ko na sa iyo noon pa na buntis siya at kailangan ng isang taong mag-aalaga sa kanya? Alam mo rin na nakakaawa siya, pero bakit hindi mo man lang magawang maawa kahit konti? Intindihin mo ang kalagayan niya dahil wala na si Lyndon!" Sa sobrang lakas ng boses ni Jared ay nilayo na ni Hannah ang kanyang cellphone sa tenga. Pero kahit nilayo na niya ang kanyang cellphone ay rinig na rinig pa rin niya ang boses ni Jared, kung anu-ano ang sinasabi. "Hannah, babae ka rin. Dapat ay naiintindihan mo ang sitwasyon niya. Isa pa, noong ikaw naman ang inampon ng pamilya ko ay minahal at tinanggap ka lang nila? Binigay nila ang lahat sa iyo at inintindi ka

Nakatulog na ang lahat ng kasambahay at tahimik na ang buong bahay. Pumasok si Clark sa sala, dala ang regalong ibinigay sa kanya ni Alyanna. "Master..." Habang bitbit ang isang lunch box, humabol ang driver mula sa likuran at tinitigan siya na parang may gustong iparating. "Ang pagkain po na bigay ni Miss Alyanna sa inyo..." "Iinit mo ang pagkain na ‘yan," maikling sagot ni Clark. Diretso siyang umakyat sa itaas, pumasok sa kanyang kwarto at ini-lock ang pinto bago sinimulang buksan ang regalo na hawak niya. Walang pagbabago sa kanyang ekspresyon habang binubuksan ang regalo, pero bahagyang nanginginig ang kanyang mga kamay. Mas pinipilit niyang magmukhang kalmado, mas lalo namang nanginginig ang kanyang mga kamay. Nasa loob ng gift box ang isang Gucci na leather belt. Naka-tag ang presyo, nasa sampung libong piso ito. Pinakamurang regalong natanggap niya kailanman. Pero ang saya nitong dala sa kanya, hindi kayang tumbasan ng kahit anong halaga dahil ang nagbigay nito ay si Alyan

Nakatitig si Clark sa mga kumikislap na neon lights sa kalsada sa labas ng bintana ng kotse niya. Ang makukulay na ilaw ay nagbubuo ng mga bilog na repleksyon sa malalim niyang mga mata. Nang magsimulang mag-overlap ang maliliit at malalaking liwanag, tila bumalik siya sa isang alaala, isang gabing maulan noon. Naaksidente ang kanyang kapatid sa isang banggaan at dinala sa ospital. Doon niya unang nakita si Alyanna. Malinaw pa sa isip niya, basa siya mula ulo hanggang paa, ang buhok at pantalon niya'y umuulan ng tubig, pero ang mga mata niya’y tuyo. Ang batang si Trisha noon ay nawalan ng malay sa kakaiyak habang yakap ang katawan ng kanyang ina. Si Fidel, na walang silbi, ay umiiyak at namumula ang mga mata, pero si Alyanna, ni isang luha, walang tumulo sa mga mata niya. Pinagmasdan niya ito, nagtataka sa sarili. Paano nagkakaroon ng isang tao na walang nararamdamang lungkot kahit namatay na ang nanay niya? Bigla na lang siyang tumakbo palabas ng ward. Masyadong mabilis

Nang tamaan si Clark ng unan, bigla siyang tumigil sa paglalakad. Lumingon siya pabalik kay Alyanna at tiningnan ito nang may malalim na kahulugan. "Bakit, sa tingin mo ba, inagrabyado kita sa ginawa ko?" Alam ni Clark kung anong klaseng ugali mayroon si Alyanna ngayon. Kung hindi siya nakararamdam ng pagkakainsulto, hindi siya magpapakita ng tunay niyang tapang at kaprangkahan. “Oo, inagrabyado mo ako. Wala kaming relasyon ni Matteo. Wala kaming relasyon na higit pa sa pagkakaibigan. Bakit ba hirap na hirap kang maniwala sa akin?” Alam ni Alyanna na si Clark ay isang taong makasarili at ayaw na kinokontra siya. Pero ngayong araw na ito, naramdaman niyang wala naman siyang kasalanan. Itinuturing niya si Matteo bilang isang kapatid at matalik na kaibigan. Ang lalaking mahal niya mula simula hanggang ngayon ay ang taong nasa harap niya. Napakunot ang noo ni Clark at baha

Para pasalamatan si Clark sa naging ambag niya sa operasyon ni Trusha, dumiretso si Alyanna sa mall matapos umalis ng ospital at pumili ng sinturon na ireregalo kay Clark bilang pasasalamat. Ginamit niya ang sarili niyang pera at binili ang sinturong mula sa Gucci, isang brand na madalas gamitin ni Clark. Halos umabot sa 10,00 pesos ang halaga nito. Bagamat maliit lang ang halagang ito para kay Clark, isa itong malaking bahagi ng ipon ni Alyanna, kalahati na iyon halos ng lahat ng naipon niya. Sobrang sakit sa loob niyang gastusin ito pero gagawin niya para kay Clark dahil gusto talaga niyang pasalamatan ito. Pag-uwi niya sa bahay, maingat niyang inihanda ang isang masarap at bonggang dinner para kay Clark. Mula nang araw na nakuha nila ang marriage certificate, hindi na bumalik si Clark sa bahay na iyon. Sa tagal ng panahong lumipas, nagsimula na siyang maghinala na baka may problema si Clark sa katawan, tulad ng sinasabi ng iba at hindi nito kayang makipagtalik. Kasi naman, b

Tahimik lang na tinapos ni Trisha ang pagkain niya, hindi na nagtanong pa. Dumating si Clara noon sa ospital para dalawin siya at agad siyang tinanong kung saan galing ang pambayad sa operasyon. Ayaw ni Trisha na malaman ni Clara na boyfriend na ngayon ng kapatid niya si Clark. Natatakot siyang gamitin na naman nina Clara at Fidel ang pangalan ng “future in-laws” nila para makapanlamang at manggulo, gaya ng ginawa nila dati. Kaya sinabi na lang niya na hindi niya alam kung saan galing ang pera. Pero matalino si Clara at hindi maiwasang magduda. “Ate, may mga nurse at caregiver naman dito sa ospital na nag-aalaga sa’kin. Huwag ka na munang madalas pumunta rito. Spend mo na lang ‘yung oras mo kay Kuya Clark.” Ibig niyang sabihin, iwasan ni Alyanna na makasalubong sina Clara at Fidel dahil baka hingan lang siya ng pera ng mga iyon. Naintindihan agad ni Alyanna ang ib

Dahil sa tulong at pera ni Clark, naging maayos ang operasyon ni Trisha. Ayon sa doktor, kung mabilis ang kanyang paggaling, maaari na siyang makabalik sa pag-aaral sa lalong madaling panahon.Pagkarinig ng magandang balita, sobrang natuwa si Alyanna kaya't napaiyak siya sa sobrang saya. Yumuko siya nang ilang beses sa doktor at paulit-ulit na nagpasalamat bago lumabas ng opisina. Sa sobrang kasiyahan ng kanyang mga hakbang, halos tumakbo na siya palabas.Sa loob ng kwarto ng ospital, nanonood ng TV si Trisha. Nang makita siyang pumasok, ngumiti ito at sinabi, “Ate. Bakit sobrang saya mo naman yata? Anong meron?””Lumapit si Alyanna at agad siyang niyakap habang humahagulgol ng iyak.Natakot si Trisha sa hagulgol ng kanyang ate, at agad na namutla ang kanyang mukha na parang papel. Nanlaki ang mga mata niya sa takot, at nanginginig ang mga labi bago siya nagtanong, “A-Ate, anong nangyari sa’yo? Sabi ba ng doktor