Novels by Athengstersxx

“Si Celestine, parang mas gumanda ang mood niya mula nang makipaghiwalay siya kay Benjamin.”“At least, hindi na siya tulad ng dati na laging balisa at napapabuntong-hininga.”“Buti naman! Pero siya ba ay pupunta sa jewelry exhibition?”“Oo, pupunta siya!” Malakas ang pagtango ni Nancy kay Wendell.Doon lang tuluyang nakahinga nang maluwag si Wendell.Bilang ama, ang tanging hangarin lang niya ay ang pinakamainam para sa kanyang anak.Tungkol sa iba pang bagay, kung masaya man o malungkot sila, wala na iyong kinalaman sa kanya.Nang sinaktan ni Benjamin si Celestine noon, hindi man lang niya inisip ang damdamin nito. Kaya ngayon, wala rin siyang dapat isipin kundi ang kapakanan ng anak.***“Ang kauna-unahang jewelry exhibition ay gaganapin na sa lalong madaling panahon. Umaasa kaming makakakuha ito ng inyong suporta.”Kinabukasan, umere sa TV ang pinakabagong balita.Habang kumakagat ng tinapay, napatitig si Celestine sa mapang-asar na mukha ni Rico sa TV. Napataas ang kanyang kilay

Sa isang bangko.Ipinapaikot-ikot ni Benjamin ang kanyang cellphone sa kamay. Paminsan-minsan ay sumisilip siya kay Wendell na nakaupo sa tabi niya. Tumingin din si Wendell kay Benjamin. Nagtagpo ang kanilang mga mata at agad na ibinaba ni Benjamin ang kanyang tingin. Ngumiti si Wendell. “Hoy, akala ko dati napakataas ng tingin mo sa sarili mi. Kahit naging manugang ka na ng pamilya Yllana, ganyan ka pa rin.” Ngayon lang niya nakita si Benjamin na ganoon kakabado at medyo nakaka-asiwa rin iyon. Kumibot ang labi ni Benjamin, halatang hindi alam kung paano magsisimula. Isa pa, may problema siya, hindi niya alam kung paano tatawagin si Wendell. Noon, tinatawag niya itong biyenan niya. Pero ngayon, hindi na nararapat na iyon pa rin ang tawag niya. Dapat ba akong tumawag ng Tito? O ano ba… “Tito na lang,” nakangiting sabi ni Wendell, “lamang ako kapag tinatawag mo akong Tito.” Totoo, malaking bagay na matawag siyang Tito ni Benjamin. Mahinang nag “hmm” si Benjamin

Mataimtim na tiningnan ni Celestine ang dalawa nang may pagkainis, saka sila iniwasan at dumiretso sa waiting shed ng bus. Kung dati iyon, hindi siya magdadalawang-isip na sumama kay Benjamin. O kaya naman, para pagselosan siya nito, baka piliin niyang sumama kay Rico. Pero tapos na si Celestine sa mga ganung biro ng panunukso at pagpapahabol kay Benjamin. Wala na talaga siyang maramdaman na kahit ano rito. “Celestine, tumatakas ka ba sa akin?” biglang tanong ni Rico. “Nakalimutan mo na ba ang sinabi mo sa bus kahapon?” Na wala na talagang posibilidad sa pagitan nila ni Benjamin. Pero ngayong pinapapili siya, bakit niya kailangang tumakbo palayo at walang piliin sa kanilang dalawa? “Hindi ako tumatakas, ayoko lang masangkot sa inyong dalawa dahil nakakainis kayo!” mariing sagot ni Celestine habang tinititigan si Rico. Gusto niyang tigilan na siya nito, dahil nakakainis na talaga. Sakto namang dumating na ang bus at agad na sumakay si Celestine. Saglit siyang tumingin sa laba

Paglingon ni Celestine papunta sa waiting shed ng bus, napansin niyang may nakaparadang kotse sa gilid ng kalsada. Nakasandal si Benjamin sa sasakyan, may hawak na sigarilyo. Pag-angat ng kanyang paningin, nagtagpo ang kanilang mga mata. Malamig ang buwan ng Nobyembre, bahagyang nanginig ang mga tuyong sanga sa ihip ng hangin. Umihip din ito ng hangin sa buhok ni Celestine, tumabing sa kanyang pisngi. Bumuga ng usok si Benjamin, saka tumayo, pinatay ang sigarilyo at itinapon sa basurahan. Napakunot ang noo ni Celestine at mahigpit na isinara ang kanyang coat, ipinapakita na ayaw niyang bigyang pansin ang lalaki. Lumapit si Benjamin, may bahagyang amoy ng yosi sa kanyang katawan. Hindi pa naman siya matagal na naninigarilyo, kaya’t hindi ganoon kalakas ang amoy. Pero hindi pa rin iyon nagustuhan ni Celestine. “Tapos ka na ba sa trabaho?” tanong nito, mahinahon. Bahagyang tumango si Celestine at tumingin sa kanya. “Ang sakto naman, Mr. Peters. Pauwi na ako at nandito ka pa rin.

Pagkapasok ni Celestine sa research institute, hindi na niya naramdaman ang mainit na titig mula sa likuran kaya bahagya siyang bumagal sa kanyang paglalakad. Muling lumingon siya, at nang masigurong wala na si Benjamin, saka lang siya huminga nang maluwag. Ngunit bago pa siya makabawi, may narinig siyang boses ng lalaki sa tabi niya. “Iyong ex-husband mo ba ang naghatid sa’yo?” Napalingon si Celestine. Isang lalaki mula sa research institute ang nagsalita. Si Niño Acosta, 35 years old, palabiro at magaan ang kanyang ugali. Mabait at madaling makasundo ng lahat sa institute. Narinig na rin ni Celestine mula sa kanyang lola ang tungkol dito, at ilang araw na rin silang nagkakasalamuha paminsan-minsan. Bahagyang kumibit-balikat si Celestine. “Oo. Siya nga.” Sumagot si Niño sa kanya, “Bakit mukhang senyales na ito ng pagkakabalikan ninyong dalawa?” biro pa niya kay Celestine. Itinaas lang ni Celestine ang kanyang kilay, inilagay ang fingerprint para mag-check in at sinagot siy

May kakaibang tensyon sa loob ng kotse.Nakatitig lang sa bintana si Celestine, walang imik, habang nagmamaneho si Benjamin, iyon ay hindi mabilis, kundi mabagal, sobrang mabagal.Sumulyap si Celestine sa kanya nang pasimple at hindi napigilang mapailing.“Malalate ako kung ganyan ka kabagal mag-drive.”Itinaas ni Benjamin ang tingin, bahagyang binilisan ang takbo. Kaunti lang naman iyon.Nakapamewang si Celestine, nakatingin kay Benjamin nang may pagkainis.“May gusto ka bang sabihin sa akin?”Tumango ito. “Oo.”Nakunot ang noo ni Celestine, naghihintay sa kasunod na salita.Kung may sasabihin si Benjamin sa kanya, sabihin na lang nang diretso.“Ako…” nanginginig na bulong ni Benjamin, pero walang masabi.Unang beses na nakita ni Celestine na ganoon siya ka-frustrated at parang walang laban sa kanya.Mahirap ipaliwanag ang pakiramdam ni Benjamin.Marahil, ito ang ibig sabihin ng isang diyos na bumabagsak mula sa langit.Sa kaibuturan ng kanyang, ayaw pa ring mamatay ni Celestine ang

Sinipsip ni Alyanna ang mga labi ng asawa na para bang candy, walang tigil ang malikot niyang dila. Galit na galit, bumaon ang kanyang matatalim na ngipin at kinagat ito nang mariin. Agad kumalat sa hangin ang amoy ng dugo.Sa kapilyahan ng munting babae sa bibig niya, biglang sumiklab ang dugo ni Clark. Malalim siyang huminga, hinawakan ang ulo ni Alyanna at mabilis na yumuko upang ipulupot ang kanyang dila sa dila nito.Ang kanyang halik ay walang bahid ng lambing, mabangis, mapusok, parang unos na walang tigil, iniwang walang laban si Alyanna.Pinabayaan na lang niyang halikan siya nito, blangko na ang kanyang isip noong mga oras na iyon.Nang halos maubos ang hangin sa kanyang bibig, namula ang kanyang mukha sa hirap ng paghinga. Bahagya niyang inangat ang kamao at marahang tinapik ang dibdib ng asawa.Napilitan si Clark na alisin ang labi mula sa kanya, kahit may pag-aatubili. Kinagat-kagat pa nito ang kanyang mapupulang labi bago nagsalita, malamig at mababa ang boses.“Hindi mo

Sumagot si Jenny sa seryosong tono, “Ako ang magiging confidant mo at tutulungan kitang maging isang makapangyarihang tao.”Natigilan si Alyanna at bahagyang naantig. Matagal na niyang pinapangarap na magkaroon ng isang taong sa kanya lang lubos na nakatutok.“Ano’ng kapalit ang gusto mo?”“Protektahan mo ako habang-buhay,” casual na sabi ni Jenny. Hindi naman siya humiling ng sobra; ang nais niya lamang ngayon ay makalaya sa gapos at gulo ng pamilya ni Quinn.“Sige.” Tumango si Alyanna.Napatingala si Jenny sa kanya, tila nagulat. “Pumayag ka na agad-agad sa gusto ko?”“Oo.”“Hindi mo man lang ba iisipin muna ang tungkol dito? Alam mo na, baka nagugulat ka lang.”Ngumiti si Alyanna na may halong biro. “Kung handa kang ipagsapalaran ang buhay mo para sa akin, bakit pa ako magdadalawang-isip, hind ba?”Hindi pa rin makapaniwala si Jenny noong mga oras na iyon. “Alam mo ba kung ano ang ibig sabihin nito?”Napangiwi si Alyanna. “Magiging kaaway lang naman natin ang pamilya ni Quinn. Eh m

“Talagang matalino ka, Alyanna. Agad mong nakita ang lungkot sa aking mga mata. Alam mo agad na may pinagdadaanan ako.” Ngumiti si Jenny kay Alyanna at magalang na nagsalita. “Kailangan mo ba ng tulong ko? Kahit ano, gagawin ko dahil lagi mo na lang akong nililigtas.” “Oo.” Dahil marami nang nasabi si Alyanna, hindi na nagpaligoy-ligoy si Jenny sa pakay niya at diretsahang nagsabi, “Alyanna, sa totoo lang, dahil sa nangyari noong iniligtas kita at nasaktan si Quinn, pinalayas nila ako mula sa pamilya namin.” Bahagyang tumaas ang kilay ni Alyanna. “Hindi nga? Parang sobra naman ‘yon. Dapat ba talaga ay gawin pa nila iyon sa’yo?” Wala lang naman kundi ang pagsira sa masamang balak ni Quinn kay Alyanna at pinalayas agad siya ng pamilya nila? Para yatang OA naman iyon. Alam ni Jenny na hindi sapat ang mga sinabi niya, kaya agad niyang sinabi ang totoong dahilan. “Sa katunayan, hindi ako tunay na kapatid ni Quinn kaya ganun ang nangyari. Ampon lang nila ako. Inampon nila ako dahil

Isang makapal at masculine na amoy ang tila pumasok sa kanyang pandinig, mainit, nakakakiliti at wari’y nanunukso.Napakunot ang noo ni Alyanna at mabilis na umatras ng isang hakbang.“Tungkol sa kasal ko kay Clark,” diretsong tanong niya habang nakatitig sa mga mata nito, “paano mo nalaman ang tungkol doon?”“Miss Suarez, wala namang lihim na hindi nabubunyag,” sagot ni Ralph, dahan-dahang lumalapit.Agad na nag-ingat si Alyanna, umatras at binalaan siya.“Mr. Ralph Sy, wala pang balak ang asawa ko na ipahayag ang aming kasal. Masama ang ugali niya, kaya ipinapayo ko na huwag mong ipalabas ang bagay na ito. Kung hindi, hindi lang ikaw ang hindi niya patatawarin, pati ang buong pamilya mo ay madadamay.”“Ha…” Napangisi nang mapanlait si Ralph habang palapit nang palapit. Sa ilang hakbang lang, naitulak na niya si Alyanna sa pader at naipit doon.“Akala mo ba natatakot ang pamilya ko sa kanya? Bakit? Sino ba siya?”Mariing itinulak ni Alyanna ang lalaki.“Hindi ko alam kung natatakot

Hindi inakala ni Alyanna na babalik siya sa dati niyang trabaho bilang isang entertainment reporter at lalong hindi niya naisip na ang una niyang assignment mula sa kanyang boss ay ang makapanayam ang isang artista na si Kim Lee.Sikat na sikat si Kim Lee sa mundo ng showbiz. Katulad ng biglaang pagsikat ni Lou, siya rin ay sumabog ang kasikatan nang magdamag at agad nagkaroon ng napakaraming tagahanga. Kilala rin siya bilang mayabang, mahilig magpasikat, at palaban sa mga bashers niya.Maraming reporter na nakapanayam siya ang umamin na mas gugustuhin pa nilang mamatay kaysa ma-interview siya ulit. Ganito kahirap pakisamahan si Kim Lee.Ang ideya na ito ng kanyang unang assignment ay nagbigay ng matinding sakit ng ulo kay Alyanna.“Miss Suarez, andito na tayo,” tawag ng cameraman habang binubuksan ang pinto ng sasakyan at bumaba.Dahil abala pa si Kim Lee sa paggawa ng bagong drama, sa mismong set gagawin ang interview nila. Si Kira, na sumama kay Alyanna, ay may hiwalay na iniinterv

Walang isa man sa opisina ang naglakas-loob na magsalita. Kita ng lahat na galit na galit ang direktor, at kung sino man ang unang magsasalita, siguradong madadamay sa gulo. Sa sandaling iyon, biglang pumasok si Alyanna sa opisina ng News Department. "Pasensya na, nalate po ako," hingal niyang sabi habang nakatayo sa may pintuan, magulo ang buhok at pawis na pawis. "Director, siya po ang bagong reporter na kinuha kahapon ng HR department, si Alyanna," sabi ng isa, sadyang malakas ang boses para marinig ng lahat. Kumunot ang noo ni Alyanna at agad na tumingin sa pinanggalingan ng boses. At ayun nga, si Kira, ang mortal niyang kaaway. Talagang kapag minamalas ka, kahit saan ka lumiko, andiyan ang mga taong ayaw mong makita. Tumingin ang director kay Alyanna na may halatang pagkainis. "Bawasan ng sampung puntos ang performance score ng babaeng iyan. Huwag ka nang malelate ulit." Huminga nang malalim si Alyanna at napangiti ng bahagya. Mabuti na lang at hindi siya natanggal. Nap

Pagkatapos ibigay ng tindera ang sunflower ay nakangiting pumasok sa loob ng kanyang kotse si Hannah. 'Buti pa 'yong tindera, naa-appreciate ako,' sabi niya sa sarili. Nag-drive na si Hannah papunta sa sementeryo. Iniwan niya muna sa shotgun seat ang sunflower na bigay sa kanya ng tindera at kinuha niya 'yong flowers na ilalagay niya sa puntod ng kanyang ama at ina. Nagulat si Hannah pagkarating niya sa puntod, may flowers na nakalagay sa puntod ng kanyang mga magulang. Sa hula niya, dalawang linggo na ang nakakalipas simula noong may naglagay noon doon. Agad na nag-isip si Hannah kung sino ang dumalaw sa puntod ng kanyang mga magulang, walang iba kasi ang gagawa noon kung hindi si Mr. and Mrs. Falcon. Pero, labis ang pagtataka niya dahil wala namang nabanggit si Mrs. Falcon noong nagkita sila at nag-usap. Ang inisip na lang niya ay baka nakalimutan nitong sabihin sa kanya ang pagdalaw nito dahil sa sobrang busy at marami rin namang iniisip na bagay ang ginang. Agad niya

Nanlaki ang mga mata ni Hannah at napabitaw sa pagkakahawak ni Simon sa kanya. Hindi niya maisip na gustong totohanin ni Simon ang relasyon na para sa kanya ay laro lang. "Pwede mo akong maging totoong boyfriend. Try natin. Kung hindi mo magugustuhan ang ugali ko, pwede naman tayong mag-break. Basta, totoong relationship ang gusto ko. Mas okay na sa akin iyon kaysa 'yong laro lang. Alam mo naman na hindi dapat laruin ang feelings ng isang tao, 'di ba?" Dahil sa sinabi ni Simon ay natigilan si Hannah. Napatingin siya nang matagal sa binata. Mataas ang respeto niya sa taong nasa harap niya at mataas din ang tingin ng ibang tao kay Simon kaya hindi niya pwedeng gawin 'yong gusto nito. "Simon, nilinaw ko naman ang lahat, 'di ba? Anong sabi ko sa'yo, laro lang ang gusto ko. Hindi totoo. Kung hindi mo kaya 'yong gusto ko, kalimutan mo na lang. Isipin mo na hindi tayo nag-usap kahit kailan," sagot ni Hannah. Aalis na sana ang dalaga pero pinigilan na naman siya ni Simon. "Pero, kai

Nang makapunta na sa amusement park ay agad na nakita ni Hannah si Simon. Binaba niya ang window ng kotse niya kaya nanlaki ang mga mata ni Simon. Natawa pa si Hannah sa kanyang sarili dahil nakita pa niyang nahirapang lumunok si Simon nang makita siya. 'Ngayon lang ba niya ako nakita na ganito kaganda? Grabe siya kung makatingin sa akin, ah?' sabi ni Hannah sa kanyang sarili. Ang buong akala ni Hannah ay hindi magagandahan si Simon sa kanya. Palagi kasi itong seryoso kapag magkasama sila. Sa isip-isip niya, siguro ay totoo nga na mabilis magandahan ang lalaki sa outer appearance ng mga babae. Dahil alam niyang nagandahan na si Simon sa kanya ay nilugay pa niya ang kanyang buhok. Doon na napatingin ng masama si Simon sa kanya. "O, nagbago na ba ang isip mo? Tinatanggap mo na ba ang offer ko?" tanong ni Hannah pero mukhang hindi agad naintindihan ni Simon iyon. "Ha? Anong sinasabi mo?" tanong pabalik ni Simon kaya lalong nainis si Hannah pero napansin niyang umiiwas ng ting

Pagbaba ng tawag ni Hannah ay inis na inis siya. Hindi niya alam na aabot sa ganoon ang pagkabaliw sa kanya ni Jared. Nang isipin niya muli na magpo-propose ito sa kanya ay napailing siya. Paano nakakaya ni Jared na gawin iyon kahit alam naman niyang wala na sila ni Hannah?Dahil sa inis ay naalala niyang ka-text niya pala noong gabi si Simon kaya minabuti niyang i-text ulit ito. Titingnan niya kung nagbago na ba ito ng isip sa ino-offer niya.HANNAH: Ano? Nagbago na ba ang isip mo? You know, para maging fake boyfriend ko?Ilang minuto pa lang ang nakakalipas ay todo tingin na si Hannah sa kanyang cellphone pero wala pa ring reply si Simon sa kanya.Iniisip niya na busy lang ito sa amusement park kaya hindi ito nagrereply sa kanya. Dahil sobrang gusto na niyang malaman ang sagot nito ay hindi na siya nakatiis, tinawagan niya na ito. Nainis pa siya dahil noong unang beses siyang tumawag ay hindi ito sinagot ni Simon. Nangulit pa siya kaya inis ang tono ng binata ng sagutin nito ang taw

Nagising si Hannah na masakit ang ulo dahil sa labis na kalasingan. Hindi na nga niya napansin na wala na pala si Liane sa bahay nito, marahil ay nasa trabaho na. Bigla namang nag-ring ang cellphone ni Hannah kaya kahit hindi pa niya nababasa kung sino ang tumatawag ay sinagot niya na iyon. "Hello," antok na antok pa ang kanyang boses. "Miss Hannah, ready na po ba kayo?" tanong ni Secretary Martinez. Kumunot naman ang noo ni Hannah habang iniisip kung tungkol saan ang sinasabi ni Secretary Martinez. Kahit ayaw pa niyang magising ay nagising na ang diwa niya. "Secretary Martinez? Tungkol saan na naman ito? Bakit ka tumatawag sa akin?" naguguluhang tanong ni Hannah. "Miss Hannah, hindi nga po talaga pwedeng hindi kayo pumunta rito sa amusement park. Sige na po, pumunta na po kayo, please?" pagmamakaawa ni Secretary Martinez kaya lalong nainis si Hannah. "Secretary Martinez, sige nga. Tatanungin kita. Bakit ba gustong-gusto mo akong papuntahin dyan? Anong meron?" tanong ni

"At ano, pagkatapos ng kasal natin, itatago mo siya sa isang mansion na siya lang mag-isa dahil kabit mo siya? Oh, pkease, Jared. Alam ko na ang mga ganyang galawan mo, hindi mo na ako maloloko pa."Dahil inis na rin si Jared ay hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. Nasabi na niya ang kanina pang nasa isip."Hannah, ano ba? 'Di ba, sinabi ko na sa iyo noon pa na buntis siya at kailangan ng isang taong mag-aalaga sa kanya? Alam mo rin na nakakaawa siya, pero bakit hindi mo man lang magawang maawa kahit konti? Intindihin mo ang kalagayan niya dahil wala na si Lyndon!" Sa sobrang lakas ng boses ni Jared ay nilayo na ni Hannah ang kanyang cellphone sa tenga. Pero kahit nilayo na niya ang kanyang cellphone ay rinig na rinig pa rin niya ang boses ni Jared, kung anu-ano ang sinasabi. "Hannah, babae ka rin. Dapat ay naiintindihan mo ang sitwasyon niya. Isa pa, noong ikaw naman ang inampon ng pamilya ko ay minahal at tinanggap ka lang nila? Binigay nila ang lahat sa iyo at inintindi ka