Athengstersxx의 작품

Ayaw man pero itinaas ni Celestine ang kanyang ulo upang tingnan ang matandang lalaki.Ngumiti ito, “Kahit sabihin ko sa’yo kung sino siya, baka hindi mo rin siya kilala.”Kinagat ni Celestine ang kanyang labi, “Sabihin mo na lang kung sino. Wala naman akong pakialam kung kakilala ko siya o hindi, e.”“Ang boss.”Nagulat si Celestine pero hindi niya iyon pinahalata roon sa matandang lalaki.Tiningnan pa ni Celestine kung may sasabihin pa sa kanya ang lalaki.“Narinig mo na ba kung sino siya?” Matalim ang pagkakitid ng mga mata ng lalaki kay Celestine.Hindi na nagsalita si Celestine noong mga oras na iyon. Pinabayaan na lang niya ang lalaki.“Heh, babae ka, paano mo naman malalaman kung sino siya? Sure ako, hindi mo rin siya kilala. Kalimutan mo na ang usapang ito. Ayoko na lang makipag-usap sa’yo.” Tumalikod ang lalaki, mabigat ang tono, parang labis na nadismaya sa kanya.“Narinig ko naman ang sinabi mo. Ang boss ang gusto mong makilala at sa kanya ka lang susunod.” Mahinang sabi ni

Alas-dos na ng umaga noon, unti-unti nang tumahimik ang buong lungsod.Sa katahimikan, maririnig ang mahinang tunog ng mga butiki sa di kalayuan.Matagal nang nakatali si Celestine at naninigas na ang kanyang buong katawan, habang ang matandang lalaki sa tabi niya ay inaantok na.Ang mga nakakabatang lalaki sa di kalayuan ay gising pa at naglalaro ng baraha. May yosi pa ito sa bibig na hindi pa bukas.Hindi na matiis ni Celestine ang kanyang nararamdaman, kaya't iginalaw niya ang kanyang katawan. Napatingin ang ilang lalaki ss kanya, “Anong ginagawa mo?!”Nagising din ang matandang lalaki. Idinilat niya ang kanyang mga mata, tumingin muna sa oras at saka kay Celestine.Nakunot ang noo ni Celestine at itinuro ang kanyang bibig na tila sinasabing tanggalin ang tape na naroon sa bibig niya.Nainis ang matandang lalaki kay Celestine, “Ayoko talaga ng nang-kikidnap ng babae, ang daming abala! Hay, naku!” Ang dami raw kasing kailangan asikasuhin.Pero kahit ganun, tinanggal pa rin niya ang

"Mr. Peters, ayos ka lang ba?" mahinang tanong ng isang pulis sa tabi ni Benjamin .Umiling si Benjamin at lumapit sa pinto ng conference room. Narinig niya ang police director na nagsabi, "Maraming hindi pa tapos na building sa paligid. Magsisimula tayong maghanap sa mga building na iyon, baka doon siya dinala.""Ang mga cellphone ninyong lahat ay kailangang nakabukas. Huwag ninyong hayaang mawalan ng battery at connection ang mga iyan. Kung hindi, hindi rin tayo makakahanap ng mga kidnapper."Mahinang bumulong si Benjamin, "Mga building na hindi pa tapos.."Maraming ganoong building sa paligid ng Nueva Ecija. Sinasabing taon-taon may mga pinapatay sa mga ganung area. Madalas itong puntahan ng mga kidnapper dahil siguradong walang makakakita sa mga katawan ng biktima kung sakaling doon nga nila patayin ang mga iyon.Tinawagan ni Benjamin si Veronica, lumabas ng police station at umalis sakay ng kotse.Hindi rin makakatulong sina Wendell Yllana at Nancy sa police station, kaya pinayuh

Lumabas si Benjamin mula sa conference room. Tinawagan niya agad si Diana.Agad sinagot ni Diana ang tawag at nagsimulang umiyak."Benj… sa wakas tumawag ka. Akala ko… akala ko hindi mo na ako kakausapin ulit. Kamusta ka na?”Ibinaba ni Benjamin ang tingin, hinaplos ang buhok gamit ang isang kamay at may bahid ng komplikadong emosyon sa kanyang mukha.Hindi nga niya tinangkang tawagan si Diana simula noong hindi siya pumayag sa proposal nito sa kanya. Gusto niyang pareho silang magpalamig pati na rin si Zsa Zsa."Diana, may itatanong ako sa’yo, at gusto kong sagutin mo ito nang totoo. Huwag na huwag kang magsisinungaling sa akin," seryosong sabi ni Benjamin.Agad namang sumagot si Diana sa kanya, labis ang pagtataka,"Sige, Benj, itanong mo na kung ano ang gusto mong itanong. Sasagutin ko iyan ng may buong katotohanan."Napakunot-noo si Benjamin at ibinaba ang kanyang tinig,"Ikaw ba ang nagpagkidnap kay Celestine? She was kidnapped this morning.."Napamaang si Diana sa narinig. Hindi

Si Benjamin ay napakunot-noo at may bakas ng hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. Dinukot si Celestine? Nino?Sa maliwanag na araw? Ganito kakapal ang mukha ng kidnapper? Seryoso ba?“Saang istasyon ng pulis sila na roon? Sabihin mo sa akin at pupuntahan ko,” sabi ni Benjamin.“Sa General Tinio,” sagot ni Dr. Feliciano.Nagpasalamat si Benjamin sa kanya, ibinaba ang tawag at saka bumukas ang pinto ng elevator. Pumasok siya roon.Mabilis siyang lumabas ng building kasunod si Veronica, “Mr. Peters, sasamahan ko po kayo sa pulis.”Tumingin si Benjamin kay Veronica at tila may sisi ang tono nito, “Bakit hindi mo dinala ang cellphone mo? E di sana, nalaman ko agad na may nangyari kay Celestine.”Puno ng pagsisisi si Veronica nang marinig iyon, “Mr. Peters, naubos po kasi ang baterya ng cellphone ko, kaya hindi ko nalaman agad na may nangyaring masama na pala kay Miss Celestine…”Hindi na nagsalita si Benjamin, agad siyang sumakay sa sasakyan, at umalis ito nang mabilis.Naiwan si Veron

Noong una ay kalmado si Celestine, ngunit nang marinig niya ang sinabi ng kidnapper, siya ay nataranta. Halatang ayaw niyang malaman ni Benjamin kung ano ang nangyayari sa kanya. Ikinilos niya ang kanyang katawan. Sabi ng lalaki sa kanya, “Hoy, hoy, hoy, Miss Celestine, mag-ingat ka. Huwag kang gagalaw nang ganyan!” Gusto sanang magsalita ni Celestine pero siya ay nakatakip pa rin ang bibig. Napansin ito ng lalaki. Agad niyang tinanong si Celestine. “Gusto mo bang hanapin ko si Benjamin ngayong gabi?” Mabilis na umiling si Celestine. Ayaw niya talaga. “Ayaw mong ipaalam kay Benjamin Peters na dinukot ka? Hmm.. Asawa ka pa rin naman niya dahil on-process pa lang ang divorce papers niyo. Hindi ba?” Tumango si Celestine. Lalong nagulat ang lalaki. “Bakit? Hindi ba’t totoo naman ang sinabi ko? Mag-asawa pa rin kayo.” Gusto sanang sabihin ni Celestine na mahirap ipaliwanag ang kanilang sitwasyon pero alam niyang mas mahirap ang sitwasyon niya ngayon kasama ang kidnappers. Dagd

Bahagyang nanginig ang kamay ni Clark habang hawak ang kutsarang gagamitin para kumain sana ng lugaw. Hindi pa rin siya nakikipag-usap kay Gilbert, ngunit biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso, na para bang ang lihim na itinago niya ng maraming taon ay malapit nang mabunyag."Hindi mo pa rin maiwan ang apartment na tinirhan n'yo ni Alyanna noon?" Matalim ang tingin ni Gilbert habang sinusuri si Clark, na para bang nababasa niya ang kaluluwa nito. "Limang taon na ang lumipas, pero ayaw mong bitawan ang apartment na iyon. May lakas ka pa bang sabihin sa akin na wala na si Alyanna dyan sa puso mo?"Parang walang narinig si Clark noon. Iba ang sagot niya sa tanong ni Gilbert."Busog na ako, kumain ka na lang d'yan mag-isa kung gusto mo." Walang emosyon sa mukha ni Clark nang tumayo siya, saka lumakad palayo. Kumpara sa pagkakatuklas ng kanyang matagal nang lihim, mas ikinahihiya at ikinailang niya ang deretsahang pagkakabunyag nito ni Gilbert.Tinitigan ni Gilbert ang papalayong lik

Bandang alas-dos y medya ng madaling araw, biglang bumuhos ang malakas na ulan.Isang kulay gray na Lamborghini na limited edition super sports car ang rumaragasa sa malawak na kalsada na parang mailap na kabayo.Si Clark, na nakaupo sa driver seat noon at mahigpit na nakahawak sa manibela ay may malamig at matalim na mga tampok sa ilalim ng malamig na ilaw ng kalye. Ang lamig na nanggagaling sa kanyang katawan ay sapat na para gawing yelo ang lahat ng bagay sa mundo.Noon, kapag nalaman niyang may ibang nobyo si Alyanna ay gagawin niya ang lahat ng paraan para mapalayo ang lalaking iyon sa kanya.Pero ngayon, gusto na lang niyang patayin si Alyanna. Lagi niyang tanong sa isip. Bakit siya nagsimulang maghanap ng saya kasama ang ibang lalaki habang siya ay nasa impiyerno pa?Sa pag-iisip nito, lalong dumilim ang mukha ni Clark. Bigla niyang binilisan ang takbo ng kotse hanggang sa pinakamabilis nitong kaya at nakipagkarera sa bagyo.Makalipas ang halos isang oras, nakarating siya sa

"Trisha, anong kalokohan ang sinasabi mo?" Itinaas ni Alyanna ang kamay niya para punasan ang mga luha sa mukha ng kanyang kapatid, galit na galit ang kanyang ekspresyon."Pinaghirapan ko ng maraming taon ang lahat ng ito para lang magamot ang sakit mo at mabuhay ka ng maayos, hindi para magmadali kang sumunod sa kabilang buhay kasama si Mama. Huwag kang magsalita ng ganyan, ha?"Habang pinapagalitan niya ito, hindi na niya mapigilan ang mga luhang dumadaloy mula sa kanyang mga mata. "At kung mamatay ka, paano naman ako? Kaya mo ba akong iwanang mag-isa? Trisha, hindi ko kaya. Wala na akong kakampi sa mundong ito."Matapos mawalan ng proteksyon mula kay Clark, naging impiyerno na ang bawat araw ng kanyang buhay. Kung wala lang siyang kapatid na may sakit na kailangang alagaan, baka bumigay na siya noon pa.Nang makita ni Trisha na unti-unti nang nawawala sa kontrol si Alyanna sa kanyang mga salita, agad siyang yumakap habang humihikbi. "Ate, sorry. Mali ako. Hindi ko na uulitin ang mg

Habang naghihintay ng green light sa isang interseksyon, tumunog ang cellphone ni Clark. Tumingin siya sa screen at nakita niyang si Gilbert ang tumatawag. Agad niyang pinindot ang bluetooth headset answer button at marahang nagsalita, "Hello?""Siraulo ka rin e ‘no, ako na ang nagtubos kay Alyanna para sa'yo. Isang milyong piso ‘yon. Pakilipat na lang sa account ko mamaya ang bayad." Malinaw na si Gilbert ay tumatawag upang maningil ng utang.Nakatitig si Clark sa taxi ni Alyanna at saglit na walang gana ang sagot, "Alam ko namang tinubos mo na siya.""Siraulo, alam mo ba na ginamit ng ama ni Alyanna ang isang milyong piso para bayaran ang utang niya sa sugal at muling umutang sa mga loan shark para magsugal ulit? Kung hindi mo bubunutin ang ugat, tutubo ulit 'yan sa simoy ng hangin sa tagsibol. Kung gusto mo talagang tulungan si Alyanna, mas mabuting tulungan mo ang tatay niyang tumigil sa pagsusugal o hanapan mo ng paraan na kusang tapusin ng ama niya ang relasyon nila bilang mag-a

Gusto nang umalis ni Alyanna, pero hindi siya basta-basta makakaalis. Gumapang siya palapit at hinawakan ang laylayan ng pantalon ni Clark, "Clark, pakiusap, tulungan mo ulit ako. Ilabas mo ko rito. Please.”Sa ngayon, bukod kay Clark, wala na siyang ibang alam na pwedeng hingan ng tulong para mailigtas siya mula sa impyernong pinagdadaanan niya sa nightclub.Tiningnan siya ni Clark nang malamig, yumuko at hinawakan ang kanyang baba, ang boses niyang maganda ay mababa at may halina, "Kung ililigtas kita, anong kapalit n’yan para sa akin? Sabihin mo nga. Baka magbago pa ang isip ko."Narinig niya ang pang-uuyam at panunuya sa tono nito, at sa sandaling iyon, nakaramdam siya ng matinding kahihiyan at namula ang kanyang mukha.Oo nga naman, anong benepisyo ang maibibigay niya kay Celestine? Mayaman at makapangyarihan si Clark, walang kulang sa buhay niya na kahit ano, samantalang siya ay isang mahina at isang babae na paulit-ulit na ibinenta ng sariling ama para pambayad sa utang sa suga

Yumuko siya at hinarang ang kanyang mga labi at may matapang na amoy ng alak sa pagitan ng kanyang bibig at ilong. Pagkatapos ay tinakpan ng malaking kamay ang kanyang...Nagulat si Alyanna at sinikap na itulak siya palayo nang malakas, mahigpit na pinoprotektahan niya ang kanyang dibdib at pinigilan ang sariling matakot, "Clark, huwag kang mapaglaro! Huwag kang ganyan! Hindi nakakatuwa!”"Mapaglaro?" Pinisil ni Clark ang kanyang pisngi na may malamig na mukha at pinilit ang kanyang mukha upang tumingin sa kanya, "Hindi ba’t ito naman ang gusto mo? Hindi ka ba pumasok sa lugar na tulad nito para aliwin at laruin ang mga tulad kong lalaki? Ito, o. Binibigay ko na sa’yo. Bakit ngayon, umaayaw ka na?”"Clark, nagkakamali ka..." Bago niya natapos ang paliwanag, ang kanyang bibig ay biglang tinakpan niya muli. Kasabay nito, may narinig na tunog ng tela na napunit sa hangin at biglang nilamig ang kanyang dibdib. Mabilis niyang itinaas ang kanyang kamay upang takpan ito.Sa kasamaang palad,

Pagkatapos ibigay ng tindera ang sunflower ay nakangiting pumasok sa loob ng kanyang kotse si Hannah. 'Buti pa 'yong tindera, naa-appreciate ako,' sabi niya sa sarili. Nag-drive na si Hannah papunta sa sementeryo. Iniwan niya muna sa shotgun seat ang sunflower na bigay sa kanya ng tindera at kinuha niya 'yong flowers na ilalagay niya sa puntod ng kanyang ama at ina. Nagulat si Hannah pagkarating niya sa puntod, may flowers na nakalagay sa puntod ng kanyang mga magulang. Sa hula niya, dalawang linggo na ang nakakalipas simula noong may naglagay noon doon. Agad na nag-isip si Hannah kung sino ang dumalaw sa puntod ng kanyang mga magulang, walang iba kasi ang gagawa noon kung hindi si Mr. and Mrs. Falcon. Pero, labis ang pagtataka niya dahil wala namang nabanggit si Mrs. Falcon noong nagkita sila at nag-usap. Ang inisip na lang niya ay baka nakalimutan nitong sabihin sa kanya ang pagdalaw nito dahil sa sobrang busy at marami rin namang iniisip na bagay ang ginang. Agad niya

Nanlaki ang mga mata ni Hannah at napabitaw sa pagkakahawak ni Simon sa kanya. Hindi niya maisip na gustong totohanin ni Simon ang relasyon na para sa kanya ay laro lang. "Pwede mo akong maging totoong boyfriend. Try natin. Kung hindi mo magugustuhan ang ugali ko, pwede naman tayong mag-break. Basta, totoong relationship ang gusto ko. Mas okay na sa akin iyon kaysa 'yong laro lang. Alam mo naman na hindi dapat laruin ang feelings ng isang tao, 'di ba?" Dahil sa sinabi ni Simon ay natigilan si Hannah. Napatingin siya nang matagal sa binata. Mataas ang respeto niya sa taong nasa harap niya at mataas din ang tingin ng ibang tao kay Simon kaya hindi niya pwedeng gawin 'yong gusto nito. "Simon, nilinaw ko naman ang lahat, 'di ba? Anong sabi ko sa'yo, laro lang ang gusto ko. Hindi totoo. Kung hindi mo kaya 'yong gusto ko, kalimutan mo na lang. Isipin mo na hindi tayo nag-usap kahit kailan," sagot ni Hannah. Aalis na sana ang dalaga pero pinigilan na naman siya ni Simon. "Pero, kai

Nang makapunta na sa amusement park ay agad na nakita ni Hannah si Simon. Binaba niya ang window ng kotse niya kaya nanlaki ang mga mata ni Simon. Natawa pa si Hannah sa kanyang sarili dahil nakita pa niyang nahirapang lumunok si Simon nang makita siya. 'Ngayon lang ba niya ako nakita na ganito kaganda? Grabe siya kung makatingin sa akin, ah?' sabi ni Hannah sa kanyang sarili. Ang buong akala ni Hannah ay hindi magagandahan si Simon sa kanya. Palagi kasi itong seryoso kapag magkasama sila. Sa isip-isip niya, siguro ay totoo nga na mabilis magandahan ang lalaki sa outer appearance ng mga babae. Dahil alam niyang nagandahan na si Simon sa kanya ay nilugay pa niya ang kanyang buhok. Doon na napatingin ng masama si Simon sa kanya. "O, nagbago na ba ang isip mo? Tinatanggap mo na ba ang offer ko?" tanong ni Hannah pero mukhang hindi agad naintindihan ni Simon iyon. "Ha? Anong sinasabi mo?" tanong pabalik ni Simon kaya lalong nainis si Hannah pero napansin niyang umiiwas ng ting

Pagbaba ng tawag ni Hannah ay inis na inis siya. Hindi niya alam na aabot sa ganoon ang pagkabaliw sa kanya ni Jared. Nang isipin niya muli na magpo-propose ito sa kanya ay napailing siya. Paano nakakaya ni Jared na gawin iyon kahit alam naman niyang wala na sila ni Hannah?Dahil sa inis ay naalala niyang ka-text niya pala noong gabi si Simon kaya minabuti niyang i-text ulit ito. Titingnan niya kung nagbago na ba ito ng isip sa ino-offer niya.HANNAH: Ano? Nagbago na ba ang isip mo? You know, para maging fake boyfriend ko?Ilang minuto pa lang ang nakakalipas ay todo tingin na si Hannah sa kanyang cellphone pero wala pa ring reply si Simon sa kanya.Iniisip niya na busy lang ito sa amusement park kaya hindi ito nagrereply sa kanya. Dahil sobrang gusto na niyang malaman ang sagot nito ay hindi na siya nakatiis, tinawagan niya na ito. Nainis pa siya dahil noong unang beses siyang tumawag ay hindi ito sinagot ni Simon. Nangulit pa siya kaya inis ang tono ng binata ng sagutin nito ang taw

Nagising si Hannah na masakit ang ulo dahil sa labis na kalasingan. Hindi na nga niya napansin na wala na pala si Liane sa bahay nito, marahil ay nasa trabaho na. Bigla namang nag-ring ang cellphone ni Hannah kaya kahit hindi pa niya nababasa kung sino ang tumatawag ay sinagot niya na iyon. "Hello," antok na antok pa ang kanyang boses. "Miss Hannah, ready na po ba kayo?" tanong ni Secretary Martinez. Kumunot naman ang noo ni Hannah habang iniisip kung tungkol saan ang sinasabi ni Secretary Martinez. Kahit ayaw pa niyang magising ay nagising na ang diwa niya. "Secretary Martinez? Tungkol saan na naman ito? Bakit ka tumatawag sa akin?" naguguluhang tanong ni Hannah. "Miss Hannah, hindi nga po talaga pwedeng hindi kayo pumunta rito sa amusement park. Sige na po, pumunta na po kayo, please?" pagmamakaawa ni Secretary Martinez kaya lalong nainis si Hannah. "Secretary Martinez, sige nga. Tatanungin kita. Bakit ba gustong-gusto mo akong papuntahin dyan? Anong meron?" tanong ni

"At ano, pagkatapos ng kasal natin, itatago mo siya sa isang mansion na siya lang mag-isa dahil kabit mo siya? Oh, pkease, Jared. Alam ko na ang mga ganyang galawan mo, hindi mo na ako maloloko pa."Dahil inis na rin si Jared ay hindi na niya napigilan ang kanyang sarili. Nasabi na niya ang kanina pang nasa isip."Hannah, ano ba? 'Di ba, sinabi ko na sa iyo noon pa na buntis siya at kailangan ng isang taong mag-aalaga sa kanya? Alam mo rin na nakakaawa siya, pero bakit hindi mo man lang magawang maawa kahit konti? Intindihin mo ang kalagayan niya dahil wala na si Lyndon!" Sa sobrang lakas ng boses ni Jared ay nilayo na ni Hannah ang kanyang cellphone sa tenga. Pero kahit nilayo na niya ang kanyang cellphone ay rinig na rinig pa rin niya ang boses ni Jared, kung anu-ano ang sinasabi. "Hannah, babae ka rin. Dapat ay naiintindihan mo ang sitwasyon niya. Isa pa, noong ikaw naman ang inampon ng pamilya ko ay minahal at tinanggap ka lang nila? Binigay nila ang lahat sa iyo at inintindi ka