LOGINThey say society looks down on divorced women, especially those who are no longer “beautiful” in its eyes but Amara doesn’t care. After ten years of being the perfect wife, enduring whispers about her looks, the cruel jokes about her weight, and the constant reminders from her husband that she’s “not beautiful enough,” she’s done. Her husband not only cheats on her… he moves his pregnant mistress into their marital home and flaunts her like a prize. When Amara asks for a divorce, he vows to destroy her. Promising to make her life so miserable she’ll come crawling back. But he’s wrong because Amara would rather die than return to him. In her search for a way out, she crosses paths with Lucian Rostova. He's dangerous. Ruthless and filthy rich. Lucian offers her a deal: he’ll help her ruin her ex-husband and his mistress if she agrees to marry him for one year. With her back against the wall, Amara says yes. But deals with the devil always come with a price. Will Lucian truly protect her like he promises… or will he crush her and leave her bleeding out in the cold?
View More"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."
Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.
Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.
Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon.
"Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"
Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae palayo, ngunit ang kanyang katawan ay hindi maigalaw at maikilos. Ang mapangahas na babaeng ito ay naglakas-loob na i-set up siya!
"Wala akong hindi kayang gawin para sa iyo, Zack..."
Isang luha ang tumulo mula sa sulok ng mata ni Rhian, ang kanyang halik ay naging mas malalim at mas mapilit, at ang kanyang walang karanasan na maliliit na kamay ay naglakbay sa katawan ng lalaki na ngayon ay walang magawa.
Gusto lang niyang maangkin ang asawa sa una at huling pagkakataon.
Nagalit si Zack.
Gayunpaman, sa kasalukuyang sitwasyon ay wala na sa kanyang kontrol. Pagkaraan ng ilang sandali, ang likas na reaksyon ng katawan bilang lalaki ay nagising, tumataas na ang temperatura ng kanyang katawan, ito ay nag iinit, ang huling katwiran sa kanyang isip ay ganap na tinangay ng hangin.
Kinabukasan ng madaling araw ay nagising si Rhian.
Tiniis niya ang sakit ng katawan, siya ay bumangon mula sa kama at nagbihis. Kinuha niya ang kasunduan sa diborsyo na matagal nang nakahanda mula sa drawer at inilagay sa bedside table. Sa huli, tumingin siya sa kanyang asawa na nakahiga sa kama.
"Zack, papakawalan na kita. Ito naman ang gusto mo, hindi ba?" Kinagat ni Rhian ang labi ng madiin upang pigilan ang sarili na huwag maluha. "Simula ngayon, maghihiwalay na tayo ng landas, kalilimutan na rin kita." Mahina at walang lakas na dagdag pa niya bago binawi ang kanyang tingin at tumalikod na.
Puno ng pait at kalungkutan ang kanyang puso ng lumabas siya ng bahay ng mga Saavedra. Sa kanyang dibdib ay tila may mabigat ba nakadagan... nahihirapan siyang huminga dala ng labis sa sakit na dulot ng kanilang paghihiwalay.
Minahal niya si Zack sa loob ng pitong taon.
Mula noong pagkabata hanggang sa pag-aaral sa kolehiyo, labis siyang nahuhumaling sa lalaki. Ang pinakamalaking hangarin niya ay ang maikasal dito. Gayunpaman, kinasusuklaman siya ni Zack simula ng sila ay ikasal.
Noong panahong iyon, ang pinakamatanda sa pamilyang Saavedra, ang lolo ni Zack, ay may malubhang karamdaman at nagdesisyon na ipakasal ang apo na si Zack.
At siya ang napili nito.
Ang kanyang ama at madrasta, na ang pinapahalagahan lamang ay pera, ay inimpake ang kanyang mga gamit at dinala siya rito nang walang pasabi.
Ngunit imbes na siya ay malungkot sa pasya na ginawa ng mga ito, kabaligtaran iyon ng kanyang naramdaman. Noong panahong iyon, siya ay puno ng tuwa at hindi makapaghintay na dumating ang araw ng kanilang kasal.
Ngunit sa araw mismo ng kanilang kasal sinabi ni Zack sa kanya nang may pagkasuklam, "Rhian, dapat mong malaman na ang babaeng gusto kong pakasalan ay si Marga, at hindi ikaw! Siya lang ang karapat-dapat ko na maging asawa, hindi kita kailanman magagawang mahalin!"
Alam ni Rhian na wala namang obligasyon si Zack na magustuhan at mahalin siya. Ngunit patuloy siyang umaasa at nangarap na balang araw ay mapapalambot niya ang puso ng asawa.
Sa loob ng tatlong taon mula nang ikasal sila, nagsikap siya na maging mabuting asawa.
Siya mismo araw-araw ang nagluluto, para sa pag-uwi nito ay makapag-hain ng mainit at masarap na pagkain. Tuwing gabi ay naghihintay siya dito gaano man katagal upang salubungin ito sa pag uwi. Kapag ito ay nalalasing galing sa mga sosyal na pagtitipon, maingat niya itong aalagaan ng hindi kailanman humihingi ng tulong sa iba. At kapag ito ay nagkakasakit o nagkakaroon ng pinsala sa katawan, mas nag-aalala siya higit kanino man. Tuwing taglamig, sinisiguro niya na hindi ito lalamigin, personal niyang hinahanda ang pampaligo nito, bumangon siya ng mas maaga sa umaga, at hinahanda ang mga personal na pangangailangan nito.
Gayunpaman, kung hindi ka mahal, ay hindi ka mahal.
Hanggang ng sumapit ang kanyang kaarawan noong nakaraang araw ay hindi dumating si Zack, nalaman niya na nasa ospital ito kasama si Marga. Nang sandaling iyon, sa wakas ay natauhan na siya.
Ang pagmamahal na inaasam niya ay hanggang mga pangarap lang niya. Hindi niya kailanman mapapainit at mapapalambot ang puso ni Zack kahit ano pa ang gawin niya. Dahil ang puso nito ay pag-aari ng ibang babae. Natauhan na siya at ganap na susuko na.
...
NANG magising si Zack, alas-diyes na ng umaga. Bumangon siya mula sa kama, ang unang pumasok sa isip niya ay ang saktan si Rhian sa kapangahasan nitong ginawa.
Siya ang presidente ng Saavedra Group, at kilala siya sa kanyang katalinuhan. Walang sinuman ang nakakatalo sa kanya sa mundo ng negosyo, at walang sinuman ang nakakapagplano laban sa kanya at nakakaisa sa kanya. Hindi niya inaasahan na mahuhulog siya sa kamay ng babaeng iyon sa kauna-unahang pagkakataon!
Galit na tumingin siya sa paligid ng silid, ngunit hindi niya nakita ang babae. Nakita niya ang mga dokumento sa bedside table mula sa sulok ng kanyang mata.
"Ano ito?"
Kumunot ang noo ni Zack at kinuha ito para tingnan. Ang malalaking titik na "Kasunduan sa Diborsyo" ay agad na sumalubong sa kanyang mga mata.
Naningkit ang kanyang mga mata at biglang naging madilim ang kanyang ekspresyon.
Una, ginamit ni Rhian ang paraang ito para sumiping sa kanya, at ngayon ay humihingi ito ng diborsyo?! Kasama ba ito sa panlilinlang ng kanyang asawa?!
Hindi naniniwala si Zack na hihiwalayan siya ng babae!
Bigla siyang tumayo, nagbihis at bumaba ng hagdanan nang may galit,nang makita ang katiwala, ay kanya itong tinanong. "Nakita mo ba si Rhian?"
Natigilan ang katiwala na si manong Juan at agad na sumagot: "Sir, ang asawa mo ay lumabas bago mag-umaga, dala-dala ang kanyang mga bagahe."
Kumunot ang noo ni Zack sa kanyang narinig. "Ano?!"
“Amara?” Lucian called when he returned from the call and found that she wasn't in the water anymore.Silence.Lucian panicked and ran straight to his room and found it empty. He then ran to her room and found her cuddled on the bed with the lights very deemed.His pounding heart seemed to slow down the moment he saw that she was alive and safe. However,his brows met in concern when he noticed how she had shut him off. He was about to take a tep forward when she spoke, “I just want to be left alone, please.”“Is there anything else I can do to make you feel better?” He asked softly.“Not right now.” Amara’s voice was clipped and cold. Lucian nodded as he turned and shut the door softly behind him, hoping the following morning would be better, but he couldn’t have been more wrong.The days that followed were worse, and Lucian felt she had started slipping away.It began with small things—Amara’s absent-minded nods, the way her laughter faded into polite smiles, the way her warmth seem
Brandon froze at the sound of the voice, his grip loosening slightly. Slowly, he turned his head to see Lucian standing in the doorway, his face carved in fury, his eyes a storm of rage, and a gun leveled directly at Brandon’s head.“I warned you,” Lucian growled, his voice low and lethal. He stepped forward, his finger itching on the trigger. “You just couldn’t stay away.”Brandon smirked, trying to mask his fear. “Oh, look who finally decided to show up. What’s the matter, Lucian? Scared I’ll tell her the truth about you?”Lucian didn’t answer. Instead, in one swift move, he holstered the gun, lunged forward, and grabbed Brandon by the collar, slamming him against the wall with bone-crushing force. The room shook with the impact, and Brandon’s smirk disappeared as Lucian’s fist connected with his jaw in a brutal punch.“You dare lay a fucking hand on her?” Lucian roared, his voice echoing with the force of his fury. His fists rained down on Brandon, each strike harder and more mercil
“Thought you could run from me?” he mocked, crawling over her as she struggled, his breath hot and vile against her face. His hand moved, fingers cruelly tracing down her jaw, sending chills of repulsion down her spine.She summoned every ounce of strength left in her body, twisting and scratching, her nails catching on his skin, drawing blood. He grunted in pain, momentarily losing his grip, and she used the moment to claw her way out from under him. Her vision was blurry, her lip throbbing, but she refused to let him break her.“Brandon,” she managed, her voice dark and steady as she glared at him from the ground, “You’re nothing but a pathetic coward.You’ll never be an ounce of what Lucian is.” The anger in his eyes flashed, his fists tightening. She knew he’d lost control. But that was what she wanted. Because she was going to use the rage to blind him and then escape.“Maybe you’re right,” he hissed, grabbing her by the hair, yanking her close, his voice low and venomous. “But i
“Brandon?” she whispered, her voice barely more than a strangled gasp. What the hell was he standing in front of her for? “How’d you get out?” She asked, her voice laced with irritation.His eyes were red, and he smelled like alcohol. That made sense because there was no way he would visit her in his right mind after escaping prison unless he had been watching her.Waiting for a moment when she was all alone.“Miss me, baby?” he asked. His once bright brown eyes now dull, and his teeth yellow. He looked completely different from the man she was married to.. He took a step forward, and she backed away instinctively, her heart pounding in her chest. “But why don’t you look happy hmm?”“Brandon, you need to leave. Lucian will be here any minute.” She said, hoping he wouldn’t see through her lie.Brandon paused, “You do care for me don’t you baby? That your little ass boyfriend will find me with you. Hahaha. But you see babe, we have two problems.” He ran his filthy hand across her che
“Hey you?” Amara smiled into the phone. After the crazy day she had, only Lucian’s voice could make it better. Unknown to her, his day wasn’t so great either, so he had called her because her voice always made him feel better. It was like a soothing tonic with a special formula. “How’s my girl?” His deep voice reached her ears, making her lips curve into a shy smile as her face reddened from blushing.“She’s good. How’s her ma..” She stopped herself and bit her bottom lip.Would he get mad if she called him her man? The thoughts raced through her mind, and she hesitated, hoping he hadn’t picked up on her slip. She could almost picture his smirk on the other end of the line, a knowing glint in his eyes or worse, a look of disgust, and that made her heart sink under her feet.. “Go on, finish your sentence,” he teased, his voice carrying a hint of amusement. “How’s her what?”Amara bit her lip, feeling both nervous and thrilled. She’d never said it out loud before, but maybe now was t
“Thank you for meeting us, Miss Ashford.” One of the directors smiled.Amara leaned back in her chair. She knew the men sitting before her were not in the slightest way interested in her well-being. But they were interested in the company because they had dedicated their entire lives to it.“The pleasure is mine, Mr. Wellingtone. I know how much you truly love the company, and I want to assure you that I'll work my hardest so the divorce doesn’t cause us problems.” Amara smiled, but Bob was a long way from showing her smiles.He was all business, all the time.“That’s good, but your divorce and whatever has gone wrong in your life is the least of my concerns. Your mother’s scandal, however, is another issue because it has made us take a hit due to our merged companies. How do you plan on fixing that?” He asked, threading his fingers together as he spoke.Amara leaned back in the chair, her eyes blazing with fire as she responded, “Then we change the management. Brandon has to go, too,






Welcome to GoodNovel world of fiction. If you like this novel, or you are an idealist hoping to explore a perfect world, and also want to become an original novel author online to increase income, you can join our family to read or create various types of books, such as romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel and so on. If you are a reader, high quality novels can be selected here. If you are an author, you can obtain more inspiration from others to create more brilliant works, what's more, your works on our platform will catch more attention and win more admiration from readers.
Comments