Chapter 9 Excuse me?

(Monina POV)

“Thank you, Sir! Come Again!” masigla kong sabi na sa totoo lang hinihintay ko nang matapos ang shift ko. Dahil sobra na akong inaantok. Malapit nang mag-alas dose pero wala parin si Rizza.

Nga naman kailangan ko magtrabaho para makapagtapos. Di lang para sa akin kundi sa pamilya kong binubuhay. Malapit na nga at buwan na lang ang bibilangin. Tapos na ako sa kinukuha kong kurso. Sana naman makakuha kaagad ako ng desenteng mapapasukan na kompanya.

Unti na lang makakamtam ko na ang pangarap ko. Panagarap ng karamihan. Magkaroon ng bachelor’s degree. Tapos hanap ng maayos na trabaho. Sana nga lang talaga. Kakapalan ko na ang mukha ko sa paghahanap ng kompanyang kukopkop sa akin.

Maayos din naman ang trabaho ko dito sa convenient store. Nakaka-antok lang dahil kapag ganitong oras wala naman masyadong customer.

May pumasok na mag-jowa. May kinuha lang sa counter ko. At nadismaya ako sa binili nila. Kala ko