MistakesNgumiti ako ng bahagya at tumango lang ako bilang tugon rito at sa iba pang bumati sa akin bago pa man ako makalabas ng tuloyan sa elevator."Excuse me, Mrs. Chavez. Papasok na ho ako sa loob," paalam ko dito ng nasa harap na kami ng table nito."Ma'am, wait," tawag nito sa akin.Lumingon ulit ako dito. "Yes?""Um—kasi may kausap pa si Sir sa ngayon," nagaatubili niyang saad sa akin.I smile at her. "It's okay, Mrs. Chavez. I know my husband and I'm sure hindi siya magagalit," nginitian ko ito at saka nagpatuloy na sa paglakad patungong pinto ng opisina ni Alex.I slowly opened the door, but I immediately frowned when I didn't see my husband in his swivel chair area. As I remember, Mrs. Chavez said that he was here in his office.'Nasaan si Alex?' I thought to myself.Kahit nagtataka ay tumuloy pa din ako, baka kasi nasa banyo lang nito si Alex."Oh, baby... I miss you so much..." Natigilan ako sa narinig ko na mahihinang tinig at ungol. "Alex, baby. I've been longing for you
Pain And Loneliness Napalunok ako sa klase ng pagtitig nito sa akin ng mga oras na iyon. I am not even sure if it's her, ngayon ko lang kasi nakita ang ginang na iyon sa personal. But as far as I remember— that face, siya talaga 'yon.Napasinghap ako at lumakas ang pintig ng puso ko nang tumayo na ito sa kanyang kinauupuan. Nakataas ang isang kilay nito habang sinusiri niya ako mula ulo hanggang paa. Gusto ko sanang magsalita upang basagin ang katahimikan sa pagitan namin ng ginang na iyon, ngunit parang wala namang lakas na lalabas na salita sa aking bibig.Umikot ito sa kinatatayuan ko na siyang ipinagtataka ko."You must be Martelle Gomez, right?" napasinghap ako nang magsalita ito sa likurang bahagi ko."U-um... S-sino ho ba kayo—""Do not answer me with some question, stupid! Just answer my question!" may diin nitong wika sa akin.Napakurap ako at nabigla sa kagaspangan nitong magsalita. Namumula at nahihiya ko itong hinarap."Y-yes... I am, M-Ma'am." nauutal kong sagot dito."T
Hold On"How dare you speak to me like this, and raise me your voice! Wala kang kwentang babae! Bakit sa lahat lahat ng babae sa mundo ito ay ikaw pa ang tanging pinakasalan ng anak kong si Alex?" namumula sa galit nitong hiyaw sa akin. "At bakit ako ang pinagbibintangan mo sa pagkamatay ng walang kwenta mong mga magulang? Pwede kitang kasuhan sa mga pambibintang mo sa akin, Hija. Hampasalupa ka! Wala ka ngang pinagkaiba sa ina mo. Mga walang modo kayong klase ng tao!""And how dare you insult me and my parents, huh? Ikaw ang walang modong tao! Mas masahol ka pa sa walang pinag-aralan!" malakas ko ring sigaw rito na may galit at poot sa tinig ko."You leave my son alone, you gold digger opportunist! Alam ko namang pera lang talaga ang habol mo sa anak ko. So, now, I can give you what you want, just name me your prize and leave my son alone!" hiyaw nito sa akin.Napakuyom ko ng mariin ang aking kamao kasabay nang paghaplos ko sa kumikirot ko pa ring sinapupunan."Tell me how much you n
Ms. GomezIsang napakaputing kapaligiran ang aking unang nagisnan. Nasisilaw ako kaya napapikit muli ako saka ko muling ibinuka nang paunti-unti ang mga mata ko. Napahawak ako sa aking ulo dahil sa biglang sumigid ang sakit niyon. Naramdaman ko rin ang pamamanhid ng aking kamay. Nagtaka pa ako dahil may nakasabit pa lang dextrose sa kaliwang kamay ko. Naibuka ko kaagad ng malaki ang aking mga mata at tumingin sa puti na kisame.Nalaman ko kaagad na nasa hospital ako ng mga oras na iyon. Uupo at gagalaw na sana ako ngunit bigla akong napadaing dahil sa sumigid ang kirot sa aking kaibuturan."Honey, please don't move." May isang kamay ang bahagyang pumigil sa aking paggalaw.Napabuntonghininga ako nang malalim at inalala ko ang huling kaganapan bago pa ako nawalan ng malay.Lumingon ako sa nagsalita, and I see my husband. Kitang-kita ko sa hitsura nito ang kanyang pag-alala sa akin.Napalunok ako at napapikit ng maalala ko na ang nangyari. Yung dugo na umaagos sa pagitan ng aking hita a
NoWhen the doctor finally finished examining my condition she instructed the nurse to list down all the medication I needed for my surgeries. Nang matapos ito ay lumabas na agad ang mga ito at naiwan kaming tatlong magkakaibigan sa loob."M-Mart," Julia immediately went near me with Cristel."D-dahil sa kapabayaan ko at dahil sa kanya, n-nawalan ako ng anak..." I started to sob. "I... I lost my baby. How I hate myself so much! How I hate Alex so much..." My tears fall down my cheeks.Agad akong dinaluhan nilang dalawa. They comfort me and they convince me that it was an accident and no one to be blamed.I don't speak and look at them. Patuloy lang ako sa pagluha ko sa pagkawala ng anak ko. Hindi ko sila kinakausap hanggang sa napagod ako at nakatulog na lang sa aking pagdadalamhati.Sa aking paggising ay napapaluha na naman ako. I just can't move on from what happened in just one day. Mabuti at hindi pa rin ako iniiwan ng aking kaibigan, lalo na si Cristel.Alex tried to talk to me,
Like BeforeMaaga akong bumangon sa araw ng Lunes na iyon at nakahanda na rin ako sa aking pagbabalik sa trabaho ko. One month is enough to mourn for my unborn child. Hindi na rin ako nagpaalam pa kay Alex dahil sa wala pa rin naman kasi kaming kibuan hanggang sa ngayon.He doesn't try to talk to me again after that night. I want us to be free from each other, but he doesn't want my idea. Hindi niya ako pinapansin sa tuwing kinakausap ko siya tungkol sa bagay na iyon.He was completely avoiding me.Gusto ko nang makipaghiwalay dahil sa wala na talaga 'yong dating kami ng asawa ko. Naguguluhan na rin ako sa sitwasyon naming dalawa. Minsan, naiisip ko kung tama pa bang magpatuloy kami, dahil ganito pa rin naman ang nararamdaman ko. I am guilty and yet I am angry because of all that happened.I admit that sometimes, Alex is still there. He still affects me when he's around and near me. Ngunit ayoko nang mas lalo pang umusbong ang nararamdaman ko sa kanya. Nagloko siya at nagsinungaling n
[ ALEX P.O.V. ]Pagkalabas na pagkalabas ni Martelle ay agad kong nilabas ang aking pinipigilang hininga.God! She's still so very hot. If I didn't stop myself, baka ikinulong ko na lang ito sa mga bisig ko at hindi ko na bibitawan pa.Nagpipigil lang talaga ako kanina sa aking sarili ng makita itong naka-roba lang at nakalantad pa ng kaunti ang kanyang dibdib. Hindi ako halos makagalaw sa aking kinatatayuan kanina. Titig na titig lang ako dito, lalo na noong dumaan ito sa aking harapan palabas ng dressing room.Kung hindi lang agad ako pumasok ng banyo, tiyak na makakabig ko talaga ito palapit sa aking katawan.I find myself speechless when I came out of the shower room. She is so lovely in front of the mirror. And again, nag-init na naman ang aking pakiramdam na nawala na sana sa pagbababad ko sa cold shower. Sa totoo lang, sabik na sabik na akong kausapin siya at yakapin sa tuwing gabi hanggang sa aming pagtulog.I want to go near her and pull her head against mine. But I have no s
Isn't WorkingNatutulala pa rin ako habang nagtatrabaho sa mga oras na iyon. Hindi ko pa kasi makalimutan ang paggawad ng halik ni Alex sa akin. Kung hindi pa ako kinalabit ni Cristel kanina sa may parking area sa labas ng building ay hindi pa ako matitinag sa aking kinatatayuan habang tinatanaw ang papalayong kotse ng asawa ko.Gusto ko man ikaila sa sarili ko, pero hindi e. And yeah, may naramdaman akong pagnanais na yakapin siya.Naiiling na lang ako habang nagtrabaho. Sinubukan kong mag-focus sa aking mga ginagawa dahil sa daming nakatambak agad na trabaho sa aking pagbabalik opisina. Medyo naninibago ako ngunit pinilit ko pa rin na makatapos kahit ilang paperwork lang.Ayaw ko muna sanang pansinin ang tumutunog na cellphone dahil sa abala ako. Ngunit sadyang makulit talaga itong tumatawag sa akin. Kumunot ang aking noo nang isang hindi pamilyar sa akin ang numero ang tumatawag. Nagtataka man ay inabot ko pa rin iyon at sinagot"Hello, sino ho sila?"["Well, guess who this is, Mar