Chapter 37This isn't easy. Ang daling sabihin pero ang hirap-hirap ngayong nakikita ko na. Why? Why am I hurting?I was in love with him!"Are you done crying?" malamig na sambit ni Kuya habang diretso ang tingin niya sa daan. The car I brought was picked up by our driver so here I am with him right now. Pinipigilan ko na huwag nang umiyak pa.Huminga ako ng malalim saka umayos ng upo. I didn't answer him. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Alam ko na alam na niya. Baka mas alam pa niya ang nararamdaman ko kaysa sa akin.What's happening?Didn't I move on?Umuwi ako dito sa pag-aakalang wala na sa akin ang lahat pero ngayon iniiyakan ko ulit. This is crazy."I told you that he's into someone now!" Tumaas ang boses niya kaya napasinghap ako at napailing."I am not hoping for him to….I am fine," mahinang sambit ko pero mahina lang na napamura si Kuya.I've moved on. I know, I did."Stop lying Samantha Beatriz. You won't cry if you're really fine," malamig na sabi niya na hindi k
Chapter 38I want to count my remaining days here in Masvedo. Gusto ko nang bumalik ng Ohio. I can't think straight anymore. Lalo na nang maramdaman ko na tila binabantayan ulit ako ni Kuya.I am fine.I am truly fine.Sa sumunod na araw ay muli akong sumama sa pangangampanya. Malapit na ang eleksyon at habang mas lumalapit ay mas nagiging abala na ang lahat sa pangangampanya. Kita ko rin ang mga sobreng galing sa mansyon na pinamimigay. Naglabas si Daddy ng milyon-milyon na pera para dito."I said stay in the car," mariin na sambit ni Kuya nang tumulong ako sa pamimigay sa mga tao ng free snacks para sa ngayong araw na kampanya.Wala na siyang nagawa dahil gusto ko ring tumulong."Sir Greg! Picture po!" biglang sabi ng isa sa tauhan ni Daddy na may hawak na malaking camera.Mommy went to Dad and Kuya went closer to them too. Wala sa sarili akong napatingin sa kanila at hindi ko alam ang gagawin ko. I was torn on staying where I was or not. "Sam," sabay na tawag ni Daddy at Kuya sa
Chapter 39I need to rest. The Doctor said that I need to rest and I believe him. I am physically and emotionally tired. I indeed need a rest.I stayed inside my room to rest the next day. I am not expecting someone to check on me since I know that everybody's busy in the campaign. Pero nang unti-unting bumukas ang pinto ng kwarto ko ay dahan-dahan akong bumangon ng bahagya.It's already three in the afternoon. Medyo maayos na ang pakiramdam ko pero ayaw ko pa ring lumabas. Nang makita ko si Daddy ay napalunok ako. Umuwi na sila?"How are you feeling?" mahinang tanong niya saka dahan-dahan na pumasok."I'm fine," mahinang sagot ko at tiningnan ko siya hanggang sa tuluyan siyang makalapit sa akin. Ito ang unang pag-uusap namin ni Daddy ng pormal simula nang umuwi ako.This feels so awkward but I can not tell him to leave."Kumain ka na? What do you want to eat?" Nanuyo ang lalamunan ko ng marahan niyang hawakan ang leeg ko para maramdaman kung may lagnat pa ba ako o wala na.Marahan
Chapter 40Nang makarating kami sa resort sa kabilang bayan kung nasaan sina Mommy at Daddy ay dahan-dahan kong hinubad ang kwintas kong suot. This resort is kinda expensive and I just discovered this. Ang ganda ng ambiance ng lugar at anniversary daw nito ngayon at imbitado kami.I can't believe that Dad still has a time for this. The election is fast approaching but here we are.Wala sa sarili akong napangiti.Kung ikukumpara ang trato sa akin ni Daddy noon at ngayon ay masasabi ko na malaki ang pinagkaiba. He's so strict to me, before. Para akong isang empleyado na gustong-gusto niyang kontrolin. Pero ngayon, ibang-iba na. Am I happy?Of course I am.We might not talk a lot everyday but I could feel how careful he is. Pareho kaming takot na buksan ang nangyari noon.Masakit sa parte ko na kahit pamilya ko hindi alam kung sino ang tunay kong ama. Pero nalampasan ko iyon. Hindi ko alam kung ano ang iniisip o ang naisip ni Daddy nang malaman niya ang result ng DNA test noon.Not that
Chapter 41Naglakad-lakad ako sa dalampasigan hanggang sa kumalma ang katawan at ang utak ko. Dahil doon ay nagpasya na ako na tuluyang bumalik sa kwarto. Bumalik ako sa mini hotel na bitbit ang sandals kong puno ng buhangin. Papasok na ako sa elevator nang makita ko si Kuya na papasok habang kunot ang noo."Where have you been? Kanina pa kita hinahanap," galit na tanong niya."Sa dalampasigan," mahinang sabi ko. Inis siyang huminga ng malalim saka tumango na lang na tila kinokontrol niya ang sarili niya na huwag akong pagalitan ngayon."Next time bring your phone. Palagi mong dalhin dahil kanina pa ako tawag nang tawag," he said calmly and I nodded.Ngayon ko lang rin naalala na sadya kong iniwan sa loob ng kwarto ang cellphone ko."Next time," I answered and that's when the elevator opened.Naunang lumabas si Kuya."I'll just change. Magpapahatid ako ng snacks mamaya sa room ko. Let's watch a movie," sabi niya na siyang walang gana ko ring tinanguan.I'm so down. I don't know what
Chapter 42I drove my way back. Mabilis ang pagpapatakbo ko ng kotse at tutok na tutok ako sa daan. Gustong-gusto ko nang makabalik kung nasaan sila Daddy at umuwi rin kaagad. After what happened earlier, I badly want to collect my thoughts and throw it after if I only can.Bigla akong bumagal nang may nakita akong kumosyon sa harap. May nasiraan yata kaya iilang sasakyan ang huminto at gumawa iyon ng maliit na traffic. Napakunot ang noo ko saka ako bumusina ng malakas.But I stopped that when I suddenly saw a Wrangler before me."No, ang daming Wrangler dito," sabi ko saka naalala ko si Kira kanina sa grocery store. Nauna akong umalis at hindi ko napansin na sinunda siya ni Jace.Napalunok ako.This Wrangler is not owned by Jace.Bigla akong napatingin sa salamin at muli akong napasinghap nang makita na may nakasunod sa aking Wrangler. It looks like Wrangler invaded Masvedo! I will not allow Kuya to drive a Wrangler."Sh*t," mura ko ng bigla akong makaramdam ng pagkataranta. I imme
Chapter 43Alam kong wala ako sa sarili dahil sa nangyari pero kinabukasan ay sumama pa rin ako sa pangangampanya. Pero akk na rin ang nahirapan kaya nagpahatid ako pauwi. I feel so tired. Not just my body. Everything in me feels so tired.Nang makauwi ako ay kaagad akong nanatili sa garden. I hope this fresh air of Masvedo could really help me feel a little bit fine. Habang dinadama ang ihip ng hangin ay marahan akong napapikit.Instead of feeling the chill I suddenly became more anxious when I saw Jace's face inside my head. Those cold eyes that I don't want to look at."People do really change," I murmured before holding the pendant of my necklace.I tried to take this off. Pero hindi ako sanay nang hindi 'to suot. Isa lang yata ang paraan para hindi ko na 'to suotin. Returning this to Jace or throwing it away.Sa gitna ng marami kong iniisip ay natagpuan ko na lang ang sarili ko sakay ng isang golf cart. I am not allowed to drive any car but this golf cart can do. Mag-iikot ako
Chapter 44Basang-basa ako nang makauwi sa mansyon. At nakatulong na hindi pa dumarating sila Kuya kaya tanging mga maid ay nakakita sa akin. I rushed towards my room. At dahil basang-basa ako ng ulan ay siguradong walang nakapansin na umiiyak ako.Nang makapasok ako sa kwarto ko ay nanghihina akong napaupo sa sahig habang sapo-sapo ang mukha ko na puno ng luha. Humagulgol ako ng malakas para palabasin na lahat ng tinatago kong sakit.Ito ba ang hinihintay ko para tuluyang makalimot? I already heard his side. I already heard from his mouth how he hope for me not to comeback. Hindi ako bumalik para sa kanya pero ang sakit-sakit na marinig ang mga katagang iyon. Ang sakit na marinig na hindi talaga ayon ang tadhana sa amin. It's hard to accept that he's now in a peaceful relationship with someone! The peace he doesn't felt with me, back then.We were toxic.I was like a poison.Pakiramdam ko tuluyan ng naging pino ang puso ko. Hindi ko alam kung mabubuo pa ito.I want to stop crying bec