Sa parehong oras, sa kmpanya pamilya Ferrer.Nakatayo si Len sa harap ni Lera Gale na may masamang mukha."Ms. Ferrer, hindi ko alam kung sino ang nasa abroad na sadyang humahadlang sa amin para imbestigahan ang mga bagay tungkol kay Avigail, lalo na ang tungkol sa dalawang bata, kaya..."Bago pa man siya makapagtapos ng pagsasalita, ininterrupt siya ni Lera Gale ng malamig na boses na medyo pasigaw."Kaya't wala pa kayong nahanap!"Tahimik si Len.Isang saglit, naging malamig ang atmosphere sa opisina.Tinitigan siya ni Lera Gale ng matagal, saka nagsalita ng galit na galit ang boses. "Ang haba ng oras mo para maghanap pero hanggang ngayon hindi mo pa rin nahanap ang simpleng bagay na ito, anong silbi mo!"Bago pa makapagsalita si Len, sumigaw si Lera Gale nang malakas, "Lumayas ka dito ngayon na!"Mabilis na tumalikod si Len at umalis.Habang pinapanood ang pintuan ng opisina na magsara, labis na inis si Lera Gale.Ilang araw na mula nang sabihin ni Dominic na nais niyang kanselahi
Pagkababa ng telepono, isang malupit na ekspresyon ang lumitaw sa mukha ni Lera Gale. Tumawag siya muli at nagbigay ng ilang utos sa kabilang linya.Sumapit ang weekend, maaga pa lang ay nagmaneho na si Lera Gale papunta sa bahay ng mga VillafuerteHabang kumakain ng agahan si Luisa, ngumiti siya nang makita si Lera Gale. "Bakit ang aga? Nakapag-agahan ka na ba? Gusto mong maupo muna at kumain ng konti?"Iniling ni Lera Gale ang ulo, "Hindi na po, dumaan lang po ako rito para sunduin ka."Nang marinig ito, hindi na pinilit ni Luisa. Habang kumakain, nakipagkwentuhan siya kay Lera Gale.Pagkatapos mag-agahan, dinala ni Lera Gale si Luisa sa ayala malls kung saan sila mamimili ng mga branded clothes, bags and shoes."Tita, kamusta na si Skylei?" tanong ni Lera Gale habang naglalakad. "Nag-aalala ako sa kanya, pero hindi ko pa siya nakita mula nang mangyari iyon."Nang mabanggit ang pangalan ni Skylei, medyo lumungkot ang mukha ni Luisa. "Natakot si Skylei sa pagkawala. Kamakailan, nagi
Dahan-dahan na huminto ang sasakyan sa parking lot ng mall.Mahigpit na hinawakan ni Lera Gale ang braso ni Luisa at magkasabay silang naglakad palabas ng parking lot.Habang naglalakad papasok sa mall, hindi na binanggit ni Lera Gale ang tungkol kay Dominic, na para bang talagang iniiwasan na niya ang kasal na iyon.Pagdating ng tanghali, parehong lumabas ng mall ang dalawa, may mga bag sa kanilang mga kamay."Nag-book na po ako ng restaurant. Nakita ko sa mga review online na maganda doon, at naisip ko na baka magustuhan mo." suhestiyon ni Lera Gale na may kasamang ngiti.Sumang-ayon si Luisa nang walang kumento.Ang restaurant na ipinag-book ni Lera Gale ay hindi located sa ayala malls, kaya’t kailangan nilang magmaneho patungo roon. Pumunta sila sa paradahan dala kanilang mga bags na pinamili.Habang papalapit na sila sa pasukan ng paradahan, biglang may isang sasakyan na mabilis na umalis mula roon.Napahinto sandali ang dalawa at mabilis silang umatras sa gilid.Akala nila, norm
Habang papunta sa ospital, agad na tinawagan ni Luisa si Dominic.Agad itong sumagot. "Mom, anong nangyari? May problema ba?""Paki-contak na ang ospital. Kakaunti na lang parating na kami. Nagkaroon ng aksidente sa parking lot kanina. Nasaktan si Lera sa braso para iligtas ako."Dahil dito, agad na tumugon si Dominic.Pagkatapos ng tawag, tinawagan ulit ni Luisa sina Alliana at ang asawa nito para ipaalam ang pagkakasugat ni Lera Gale sa kamay.Nang marinig nilang nasaktan ang kanilang anak, labis silang nag-alala. Inalam nila kung saang ospital sila pupunta at agad nilang pupuntahan ito.Magaling si Dominic. Nang dumating si Luisa at si Lera Gale sa ospital, may doktor na naghihintay sa pinto."Mrs. Villafuerte, Miss Ferrer, paki-dala sila dito." Utos ng doctor sa mga nurse at inalalayan ang mga ito. Sinuri ng doktor ang sugat ni Lera Gale at inihatid sila papunta sa isang departmento.Hinihimas ni Lera Gale ang kanyang braso habang pinapa-check up, at tila wala ng dugo sa mukha.S
Pagkapasok na pagkapasok sa kwarto, nakita ni Luisa si Lera Gale na kalahating nakalantad ang balikat at nakabalot ng bandage.Nakatayo si Allianna at Luisa sa gilid ni Lera Gale, at sabik na tinatanong ang doktor, "Dok, kumusta ang sugat sa braso ni Lera? Malala ba?"Tumingin ang doktor kay Dominic na nakatayo sa pinto, bago siya tumingin muli kay Allianna at Luisa at nagbigay ng paliwanag, "Hindi naman malala ang pinsala ni Miss Ferrer, nabalian lang ang braso niya, kailangan lang niyang magpahinga ng ilang araw. Ang isa naman ay nagasgasan sa kanyang balikat. Malaki ang sugat at may mga parte na medyo malalim, kaya’t malaki ang posibilidad na mag-iwan ito ng peklat."Pagkatapos niyang magsalita, lahat ay napatigil.Si Allianna ang unang kumilos. Tumingin siya sa bandage na nakabalot sa balikat ng anak at punong-puno ng hindi makapaniwalang ekspresyon, "Gano'n kalaki?"Tumango ang doktor.Naka-upo si Lera Gale sa upuan na may kalmadong ekspresyon. Hindi niya ipakita ang sama ng loob
Narinig ito ni Lera Gale at napatigil, pagkatapos ay tiningnan ang pinto at napansin na naroroon si Dominic. Nang makita ito, agad niyang binalik-tanaw ang mga sinabi at ginawa niya kanina, at nakaramdam ng ginhawa dahil sa hindi naman siya nahulog sa mga maling galaw. Dahan-dahan niyang itinaas ang mata at tumingin kay Luisa sa tabi niya, sabay sabi ng malumanay."Tita, huwag na po. Ito po ang nararapat kong gawin. Hindi naman po kailangang magpasalamat pa, wala po kayong utang na loob sa akin."Tumaas ang kilay ni Luisa, "Bata ka, sinadya mong sabihin iyan para ma-guilty ako, hindi ba?"Tahimik lang na tumango si Lera Gale.Bumaling si Luisa at muling tiningnan si Dominic, "Kung hindi dahil kay Lera, baka hindi ako nakatayo dito ngayon. Ang utang na loob na ito ay sa pamilya Villafuerte na. Natakot ako at wala na akong lakas para alagaan siya, kaya si Lera na ang ipagkakatiwala ko sa'yo. Kailangan mong alagaan siya ng mabuti para sa akin."Sandaling tumahimik ang lahat at nakatingin
Nang matapos ang lahat ng kailangan gawin, bumalik si Dominic sa silid ng ospital.Pagkarating pa lang niya sa pinto ng silid, tumunog ang kanyang telepono. Si Henry ang tumatawag.Huminto si Dominic at sinagot ito nang may kunot sa noo. "Ano na? Natagpuan na ba ang driver?"Sa kabilang linya, seryoso ang boses ni Henry. "Sir, sinuri na ng mga tauhan natin ang lahat ng surveillance camera sa lugar, pero maingat na nagtago ang driver. Hindi malinaw ang mukha niya. May ilang pinaghihinalaan, pero hindi pa tayo sigurado."Pagkarinig nito, bahagyang sumeryoso ang mukha ni Dominic. "Paano naman ang pulis?"Ayon sa kanyang ina, nangyari ito sa pampublikong lugar. Paano hindi mahahanap ang tao?May bigat din ang sagot ni Henry. "Ganoon din ang resulta ng pulis. May ilang hinuli para imbestigahan, pero tingin ko hindi sila ang may kasalanan.""Sige," sagot ni Dominic nang seryoso. "Ipagpatuloy niyo ang imbestigasyon.Mabilis na sumang-ayon si Henry bago ibaba ang tawag.Nang matapos ang tawag
Nagtagal si Luisa at ang kanyang grupo sa loob ng ward kasama si Lera Gale.Bagamat mukhang maayos ang pakikitungo ni Lera Gale, labis siyang naiinis sa presensya nila. Wala siyang ibang layunin kundi magamit si Luisa upang mapalapit kay Dominic. Ngayong naroon na si Dominic, ngunit ayaw pang umalis ng mga matatanda, unti-unti nang nawawala ang pasensya niya. Sa kabila nito, nananatili siyang mukhang mabait at mahinahon."Lera, grabe ang natamo mong pinsala. Kailangang magpahinga ka sa kama sa loob ng dalawang araw. Hayaan mo na si Dominic na mag-asikaso ng lahat," ani Luisa habang nakaupo sa gilid ng kama. Maingat niyang hinaplos ang naka-plaster na braso ni Lera, bakas ang awa sa kanyang mukha.Bahagyang nakahiga si Lera Gale, nakikinig ngunit halatang hindi na interesado. Sa kabila nito, ngumiti siya nang may bahid ng pagkukunwari."Alam ko po, salamat sa inyong pag-aalala, Tita. Magiging maingat ako, pero...Habang nagsasalita, tila sinadya niyang lingunin si Dominic na nakatayo m
Gabi na nang bumalik si Dianne mula sa paglabas. Pagkababa pa lang niya ng sasakyan at bago pa man siya makapasok sa main building, narinig na agad niya ang masayang tawanan mula sa loob.May isang mahinahong boses, at isa pang medyo paos na parang may halong bata at pilyang tono.Si Tanya iyon.Mula nang operahan siya, nawalan ito ng alaala at bumaba rin ang kanyang kakayahang mag-isip. Hindi lang siya naging ibang-iba kumpara dati—pati boses niya ay nag-iba na rin.Hindi na siya ang dating istrikto, matapang, at seryosong Mrs. Chavez. Mistulang bata na siya ngayon.Mahilig maglaro, mahilig tumawa, mahilig kumain, at mahilig magpa-cute. Gusto niyang laging minamahal at binibigyang pansin—parang isang anim o pitong taong gulang na bata ang kilos niya.Pagpasok ni Dianne, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa carpet sa living room, kalaro sina Darian at Danica. May mga bagong laruan sa harapan nila—mukhang binili ni Alejandro para sa dalawa.“Mommy!” “Mom, mom! Nandiyan ka na!”Pagk
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip