Ramdam ni Avigail ang mabigat na titig ni Dominic sa likod niya. Kahit nakatalikod siya, alam na alam niyang nakatitig ito sa kanya. Dahil sa presensya ni Dominic, bigla siyang nawalan ng gana kumain.“Kayo na lang muna, mga anak. May kailangan lang akong pag-usapan ni tito Dominic niyo,” mahinahong sabi ni Avigail matapos sumubo nang mabilis ng ilang kagat at itinabi ang kubyertos.Hindi na niya matiis ang titig ni Dominic sa kanya kaya gusto na rin niyang malaman kung bakit ito biglang nagpunta sa bahay niya. Hindi na nagtanong pa ang mga bata at sabay silang tumango bilang sagot.Nang makita niyang pumayag ang mga bata, tumayo si Avigail at lumapit kay Dominic. “Sa study room tayo mag-usap,” aniya. Tumango lang ito nang kaswal at sumunod sa kanya papunta roon.“Dominic, ano bang dahilan at naparito ka? May mahalaga ka bang gustong sabihin?” Nakatayo si Avigail sa gitna ng study, nakatingin dito nang may pag-iingat. “Kung tungkol na naman ito sa posisyon bilang technical advisor sa
Gabi na nang dumating si Dominic sa kindergarten para sunduin si Skylie. Dahil huli na siya, si Skylie na lang ang natirang bata roon.“Daddy,” bati ni Skylie na halatang may tampo. Hinaplos niya ang ulo nito na parang humihingi ng tawad. “Sorry, nahuli ako.” Pagkatapos, tumingin siya kay Pippa at bahagyang tumango bilang pasasalamat.Buong oras siyang sinamahan ni Pippa kaya ngayong dumating na si Dominic, nakahinga na rin ito nang maluwag at hinayaan na niyang iuwing kasama ng ama ang bata.Pagkahatid kay Skylie sa loob ng kotse, matagal na nakaupo lang si Dominic at hindi pa pinaandar ang sasakyan. Nagulat ang bata at tinawag siya, “Daddy?”Napabalik siya sa ulirat sa boses nito. Sa rearview mirror, nakita niya ang inosente at litong-litong mukha ni Skylie. “Nakikita mo ba si tita Avigil nitong mga nakaraang araw?” tanong niya. Biglang nalungkot ang bata at umiling nang may panghihinayang.Pero agad ding lumiwanag ang mukha niya. “Sabi nina Dane at Dale makikita ko daw si tita Avig
Napakalam ng lalamunan ni Martin nang wala pa ring reaksyon si Dominic.“Nabalitaan ko na may sunog daw sa research institute ni Dr. Suarez dalawang araw na ang nakalipas.”Pagkarinig noon, agad kumunot ang noo ni Dominic.Nasiyahan si Martin sa naging reaksyon nito. “Bakit? Hindi mo alam?” Tumango lang si Dominic, seryoso ang mukha.Simula pa noong gabing huli silang naghalikan, hindi na niya nakita si Avigail.Kaya wala siyang ideya sa anumang nangyari rito.Kahit si Skylie ay kumukuha lang ng balita mula kina Dane at Dale bago sabihin sa kanya ang nalalaman niya, alam ni Dominic na hindi rin sasabihin ni Avigail sa mga bata kung nalagay man siya sa panganib.Tumahimik si Martin nang makita ang mabigat na ekspresyon ng kaibigan at hinintay na ito na lang ang magsalita. “Grabe ba yung sunog? Nasaktan ba siya?” di napigilang tanungin ni Dominic.Tumaas ang kilay ni Martin. “Hindi ba’t mas mabuting puntahan mo na lang siya para malaman?”Lalong dumilim ang mukha ni Dominic sa sinabi ni
Nang maalala ng assistant kung paano nag-invest si Ricky ng labindalawang bilyon sa Herbscape Group, napatigil siya sa pagsasalita.Kahit anong sabihin, labindalawang bilyon pa rin iyon.Kahit pa parang mainit na patatas ang Herbscape Group, kung hahayaan na lang itong manatili sa kanila, makikita pa rin nila kung saan napupunta ang ganung kalaking halaga.Pero kung bibitawan nila ito, parang itinapon na rin nila sa kanal ang labindalawang bilyon.“Sabihin mo sa akin kung ano’ng plano mo sa sitwasyong ito,” seryosong utos ni Ricky, nakakunot ang noo.Sa boses na iyon natauhan ang assistant at napilitan na lang siyang lakasan ang loob para ituloy ang sinasabi niya.“Kung itutuloy pa rin natin ang Herbscape Group, baka madamay pati pangalan ng Hermosa Group, kaya…”Napataas ng kilay si Ricky.Napilitan tuloy ang assistant na ituloy, “Kaya ang pinakamagandang gawin ay putulin agad ang koneksyon sa Herbscape Group hangga’t maaga.”Mas mabuti pang gawin ito bago pa lumabas sa publiko na na
Saka lang bahagyang nakahinga nang maluwag si Avigail matapos marinig ang sagot ni Jake.“Sige. Ikaw na ang bahala diyan. Kung may kailangan ka, huwag kang mag-atubiling lumapit sa akin,” sabi niya.Tumango si Jake bilang pagsang-ayon.Hindi napigilan ni Avigail na magkomento nang may halong emosyon, “Kung mahanap mo ulit ‘yung mga halamang gamot na ‘yon, malaking ginhawa ‘yon sa akin.” Doon lang medyo sumigla ang pakiramdam ni Jake nang marinig ang tono ni Avigail.Simula nang magsimulang pumasok si Avigail sa research institute, siya na mismo ang laging sumasalo sa lahat ng problema.Kung sakaling humingi man siya ng tulong, kay Jake lang ‘yon sa mga simpleng bagay-bagay.Alam ni Jake na sa kabila ng papuri nito, hindi siya kailanman itinuring ni Avigail na higit pa sa isang karaniwang researcher sa institute.Pagdating sa mga lalaki sa paligid ni Avigail, wala naman siyang panama.Kaya laking gulat niya na ganun lang pala kadali para makuha ang tiwala ni Avigail. Walang makakaakala
Sobrang nagsisisi si Jason sa ginawa niya. Sa totoo lang, nagsisi na siya agad-agad nung araw na ginawa niya ‘yon. Pero huli na — na-lock na ni Jake ang research institute, kaya kahit gustuhin man niyang ayusin ang lahat, wala na siyang magawa.Kaya kinabukasan, pinilit niyang maagang pumunta sa institute para tignan kung may magagawa pa siyang paraan para itama ang sitwasyon.Pero nagkamali siya sa akala niyang maaga na siya. Pagdating pa lang niya sa entrance, nandoon na ang mga bumbero.Hindi napigilan ni Jason ang sarili at napalakas ng sampal sa magkabilang pisngi habang inaalala ang nasunog na storage at ang mga sinabi ni Avigail.“Ako ang may kasalanan dito, Dr. Suarez. Ang tanga-tanga ko!” Halos lamunin siya ng hiya, at agad siyang nakiusap,“Dahil kusa na akong lumapit, p-puwede po bang palampasin niyo na lang ito? Nasa ospital pa rin ang anak ko…”Binaon ni Avigail ang mga kuko sa palad niya para lang mapanatili ang kalma.“Hindi ko na hawak ‘yan, Dr. Coleman.”“Sinisiyasat