Halos makalimutan niya na si Lera pa rin ang fiancée ni Dominic at maaaring maging ina ni Sky sa hinaharap.Kung tuluyang pakakasalan ni Dominic si Lera, wala siyang magagawa kundi harapin ang katotohanang hindi maiiwasan ni Sky ang presensya ng babaeng iyon.Habang tumatagos sa pandinig ni Dominic ang mga sinabi ni Avigail, lalong bumigat ang kanyang aura, tila isang malamig na bagyong paparating.Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng saglit na katahimikan ni Avigail bago niya itinuloy ang kanyang sinabi.Hindi pa rin siya pinaniniwalaan ng babaeng ito.“Nagseselos ka ba?” tanong ni Dominic.Para namang nabingi si Avigail sa tanong na ito, at bahagyang nag-isip. ‘nagseselos nga ba ako?’ bumuntong hininga siya. Magsasalita sana siya nang maunang magsalita si Dominic.“Miss Avigail! Tinatanong kita! Nagseselos ka ba kay Lera, dahil lumipat siya sa mansion?” malinaw na tanong ni Dominic. Hindi alam ni Avigail pero may bahagyang ngiti sa mata ng lalaki, matapos netong magtanong.“Ano ban
Hindi nakasagot si Avigail sa sinagot ni Dominic. Kaya naman hindi na niya ito pinilit, at nagpasya na lang iuwi sa Villafuerte mansion.Nang makaalis ang mag-ama, natulala na lang si Avigail. Naiisip niya na tama naman si Dominic, pero hindi pa nila napag-uusapan ni Ricky Hermosa ang tungkol dito. Palagay niya ay kabastusan ito sa pangalan ni Ricky. Hindi sa inisip niya ang nararamdaman ng lalaki kundi, iniisip niya na baga mabahiran ang magandang relasyon nilang dalawa. At baka dumating ang ang sitwasyon na mahirapan silang makitungo sa isa’t isa.Kaya kaysa mag-isip ay sinubukan niyang tawagan si Ricky Hermosa. Nakadalawang ring pa lang ay agad na niya itong sinagot.“Magandang Araw Dr. Suarez. Anong problema? Bakit ka napatawag?” tanong nito mula sa kabilang linya.“Hmmm.. Nakakaabala ba ako sa iyo Mr. Hermosa? Kung may ginagawa ka, pwede namang sa ibang oras na lang ako tumawag.” Nag-aalangang sagot ni Avigail sa kaniyang kausap.“Hindi naman. Pinag-aaralan ko lang ang mga opinion
Nanggagalaiti si Lera habang pinagmamasdan si Dominic na paakyat sa kanyang kwarto sa pangalawang palapag ng Villafuerte mansion. Humigpit ang hawak niya sa cellphone, halos mabali ito sa tindi ng kanyang galit. Hindi niya napigilan ang sarili at napasigaw nang marinig ang biglaang pag-ring ng telepono.Pagtingin niya sa screen, lumitaw ang pangalan ng kanyang ina."Anong kailangan niyo?" malamig niyang sagot, hindi man lang nag-abala na bumati. Kilala na siya ng kanyang ina kaya agad nitong nahulaan na may problema siya sa pananatili sa bahay ni Dominic."Ano na naman ang ginawa ni Dominic?""Peste iyang si Avigail Suarez na 'yan! Dumagdag pa ang pesteng batang iyon! Gustong-gusto ang pangit na babaeng iyon!""Ganoon siguro talaga ang lukso ng dugo," tugon ng kanyang ina, may bahid ng panunuya.Lalong nag-init ang ulo ni Lera. "Sino bang kakampi mo dito, Mom? Kung tumawag ka lang para dagdagan ang inis ko, huwag mo na lang akong tawagan!"Walang paalam niyang ibinaba ang tawag at mabi
Pagkalabas ng nurse mula sa emergency room, bakas sa mukha nito ang pag-aalala at pagod. Hawak-hawak ang clipboard, huminga siya nang malalim bago nagsalita, tila iniiwasang masyadong magpakita ng emosyon, pero hindi niya maitago ang bigat ng sitwasyon."Mr. Viillafuerte?" tanong niya, hinahanap ang mga kaanak.Agad na lumapit si Dominic at Luisa, kasunod si Avigail na nanginginig pa rin sa kaba."Kumusta na po siya, nurse? Ano po ang lagay ng anak?" garalgal ang boses ni Dominic, halos hindi na makapag-isip nang maayos.Tumikhim ang nurse, pilit na hinahanda ang mga sarili ng pamilya. "Nasa critical condition po siya. Matindi po ang impact ng pagkahulog niya—may internal bleeding at malalang head trauma. Ginagawa na po ng mga doktor ang lahat ng makakaya nila, pero… kailangan po ninyong maghanda sa anumang maaaring mangyari. Isa pa po, medyo kukulangin po siya ng dugo, kailangan po namin agad ng pangsalin.""Diyos ko!" Napaluhod si Luisa habang hinahawakan ang dibdib niya, para bang
Matagal ang naging operasyon. Tahimik at emosyonal na naghihintay sina Dominic at Avigail sa labas ng emergency room, kasama ang kambal na mahigpit na nakakapit sa kanila. Ang bawat segundo ay tila isang siglo, at ang bigat ng pangamba ay dumadagundong sa kanilang dibdib.Si Luisa naman ay nagmamadaling umalis kanina upang humanap ng mga doktor. Bago siya lumisan, iniwan niya kay Dominic ang mahigpit na bilin: "Huwag mong iiwan si Sky. Ako na ang bahala." Nakapagtataka para kay Avigail na hindi siya ginirian ni Luisa. Subalit kahit sino naman, sa harap ng ganitong trahedya, isasantabi ang sariling hinanakit para sa kapakanan ng mahal sa buhay.Hindi mapakali si Avigail. Paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang tanong na hindi niya matanggap.“Ano ba talagang nangyari? Paano nahulog si Sky at saan?”Tumingin si Dale kay Dominic, bakas sa mukha ng bata ang matinding pag-aalala. "Oo nga po, Tito! Hindi naman po tumatakbo si Sky kapag mag-isa lang siya."“Maingat na bata si Sky! Sobr
“Find Lera now!! Dalhin niyo agad siya sa presinto!!” sigaw ni Dominic sa kaniyang telepono, halos sumabog ang boses niya sa tindi ng galit at takot. Maging ang kambal ay napatigil at nagkatinginan, gulat sa biglang pagsabog ng emosyon ng ama ni Sky.Halos hindi makahinga si Dominic sa kaba. Hindi niya matanggap ang ideya, pero kumakain sa isip niya ang posibilidad na si Lera ang may kagagawan ng lahat. Tumakas na ba ito? Naglayas? Lumipad na papalayo? Pero bumabalik sa alaala niya—wala siya roon noong mahulog si Sky. Hindi niya nakita ang pigura ni Lera sa CCTV. Wala. Pero sino pa ba? Sino ang may dahilan? Sino ang may galit?“Anong nangyayari?” tanong ni Avigail habang mabilis na lumapit sa kaniya. “Pinagbibintangan mo ba si Lera?”Hindi agad sumagot si Dominic. Mahigpit ang hawak niya sa cellphone habang pilit pinapakalma ang sarili. Ngunit muling sumiklab ang galit sa tono ng boses niya.“Huwag mo nang ipamukha sa akin na maling pinatuloy ko siya sa pamamahay ko,” aniya, mariing na
"Hindi kita naiintindihan, Dominic. Anong sinasabi mo? P-Paanong nagkaanak ako ng hindi ko alam?" naguguluhang tanong ni Avigail habang nanlalaki ang mga mata.Paano niya magagawang kamuhian ang sarili niya? Paano niya magagawang talikuran ang isang inosenteng bata... e hindi nga siya binigyan ng pagkakataong makasama ang nag-iisa niyang anak na babae. Dahil sa ospital pa lang—hindi na raw ito kinayang mabuhay pa.Bago pa man makasagot si Dominic, dumating si Mrs. Luisa Villafuerte kasama ang hanay ng mga doktor at nurse, bitbit ang mga kahong hindi mawari ang laman. Napakunot-noo ang lahat, maging ang kambal ay hindi alam kung ano ang kanilang nasasaksihan."Too much doctor for Sky!" bulong ni Dale."That means, mahal na mahal ng lola niya si Sky," sagot ni Dane, habang nanlalaki ang mata."Lola din natin siya, ‘di ba?" tanong ni Dane sa kanyang kuya ng pabulong. Pinandilatan naman siya ni Dale kaya agad siyang natahimik at nag-observe na lamang nang tahimik."Kinuha ko ang lahat ng p
Nang maipasok sa ICU si Sky at mailagay si Mrs. Luisa Villafuerte sa pribadong kwarto, lumabas si Dominic mula sa hospital room. Medyo kalmado na siya, ngunit hindi pa rin maitatago ang matinding pag-aalala na sumasalamin sa kanyang mukha."Pasensya ka na kay Mom," aniya kay Avigail. "Mas maganda siguro kung umuwi ka muna, at iuwi na lang ang mga bata. Pasensya na din kung absent sila dahil sa akin.""Okay lang," sagot ni Avigail, pilit na pinapalakas ang loob ni Dominic. "Hindi rin mapapakali ang dalawa kung hindi nila makikita si Sky. Alam mo naman kung gaano sila kalapit sa isa't isa." Tumango ang kambal sa likod ni Avigail, tahimik na nakatayo at nakikinig sa mga nangyayari sa paligid. Halata sa kanilang mga mata ang mga tanong at kalituhan sa mga pangyayari, lalo na't sila'y nagtatanong kung paano nga ba nagkaroon ng ganitong komplikasyon sa pagitan ng kanilang ina at si Sky. Hindi nila maipaliwanag kung paano ang mommy nila, na halos magkasing-edad lang ni Sky, ay siya ring tuna
Gabi na nang bumalik si Dianne mula sa paglabas. Pagkababa pa lang niya ng sasakyan at bago pa man siya makapasok sa main building, narinig na agad niya ang masayang tawanan mula sa loob.May isang mahinahong boses, at isa pang medyo paos na parang may halong bata at pilyang tono.Si Tanya iyon.Mula nang operahan siya, nawalan ito ng alaala at bumaba rin ang kanyang kakayahang mag-isip. Hindi lang siya naging ibang-iba kumpara dati—pati boses niya ay nag-iba na rin.Hindi na siya ang dating istrikto, matapang, at seryosong Mrs. Chavez. Mistulang bata na siya ngayon.Mahilig maglaro, mahilig tumawa, mahilig kumain, at mahilig magpa-cute. Gusto niyang laging minamahal at binibigyang pansin—parang isang anim o pitong taong gulang na bata ang kilos niya.Pagpasok ni Dianne, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa carpet sa living room, kalaro sina Darian at Danica. May mga bagong laruan sa harapan nila—mukhang binili ni Alejandro para sa dalawa.“Mommy!” “Mom, mom! Nandiyan ka na!”Pagk
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip