Narinig ni Avigail ang paulit-ulit na pagbanggit ni Dominic sa salitang "date," kaya't nanlamig ang ekspresyon niya."Kung hindi ka naman pala makakapaglaan ng oras, sana sinabi mo na lang kanina para ako na lang ang nagdala ng pagkain nila Sky," sabi ni Dominic.Dahil sa tono ng boses ng ama, agad na naramdaman ni Skylei na galit ang tatay niya, kaya't hindi maiwasang mag-alala, "Daddy!"Tiningnan ni Dominic ang anak na babae, at napansin niyang tila medyo malamig ang tono niya. Alam niyang galit siya dahil sa mga bulaklak na hawak ng maliit na babae, ngunit sa mata ng maliit na babae, marahil wala siyang dahilan para magalit."Sky, pasensya na at hindi kita naasikaso kanina," sabi ni Avigail, hindi na pinansin ang lalaki sa sala at tumingin sa maliit na batang babae, ang mukha ay puno ng paghingi ng tawad.Nang marinig ni Skylei ang paghingi ng tawad ng kanyang tita, dali-dali siyang tumango, "Okay lang po, at least andyan na si Tita, at masarap po yung fried chicken legs! Gusto ko
"Makikiraan lang po Mr. Villafuerte.” Nag-ayos si Avigail ng coffee table at tumayo upang itapon ang basura, ngunit tinanggihan siya ni Dominic sa pintuan.Pagkarinig ng boses ni Avigail, kumunot ang noo ni Dominic at umusog upang magbigay daan.Habang tinitingnan ang likod ng maliit na babae, hindi maiwasang silipin ni Dominic ang bouquet ng mga bulaklak na pansamantalang inilagay niya sa sofa, at galit na galit ang mga mata niya."Hindi ba't sinabi mong ituturing mo ako tulad nila?"Bumalik si Avigail pagkatapos magtapon ng basura at narinig ang mababang tanong ng lalaki.Pagkarinig nito, tumigil ang mga hakbang ni Avigail, at nagtanong siya ng malabo sa mga mata ni Dominic.Kumunot ang noo ni Dominic. "Bakit lahat ng mga bulaklak na ipinadala ko ay ibinalik, pero ang mga bulaklak na ipinadala nila ay dinala mo pa dito?"Wala pang oras si Avigail na makapag-react, at narinig niyang tanungin siya ng lalaki ulit, "Sino ba ang nagpadala ng mga bulaklak? Si Daven? O si Ricky Hermosa?"
Sa ibaba, napansin din ni Dominic ang mga bata na pababa ng hagdan.Nang mga bata ay magbabalak pang magsalita, nakita nila si Dominic na biglang tumingin kay Skylei at nagsalita ng walang emosyon: "Sky, bumaba ka na, kailangan na nating umuwi." Nang marinig ito, nagulat ang mga bata.Binuksan ni Skylei ang kanyang mga mata, naguguluhan, "Daddy..."Matapos niyang sabihin sa kaniyang Tita na mananatili siya para kumain ng pagkain na lulutuin ng kaniyang Tita, ano ibig sabihin ng kaniyang Daddy ng ganito?Kahit pa nag-away sila ng kaniyang Tita, hindi naman dapat siyang iuwi agad ng kaniyang Daddy.Pati nga ang kaniyang Daddy ang nagsabi na gusto niyang tulungan siya na pakalmahin ang kaniyang Tita.Kung siya pa ang gustong umalis agad, paano pa kaya nila masusuyo ang kanilang Tita?Hindi kumilos si Dominic, "May ibang kailangan gawin si Tita, at hindi natin alam kung may ibang bisita na darating mamaya, kaya huwag na nating guluhin si Tita."Habang nagsasalita siya, naglakad si Dominic
Muling iniabot ni Dale ang bulaklak, "Marami po ang mga lily sa bouquet ni Mommy kaya't nangahas akong kumuha ng isa."Pagkarinig ng mga salitang iyon mula sa bata, nagkunot ang noo ni Dominic at sa wakas ay naintindihan niya ang ibig sabihin ng bata.Ang bouquet ng mga bulaklak na dinala ni Avigail ay malinaw na ibinigay ng iba bilang pasasalamat.Muling nagkamali si Dominic sa pag-unawa sa sitwasyon.Hindi nakapagtataka kung bakit galit na galit si Avigail.Dahil dito, ang mukha ni Dominic ay nagbago at humupa ang galit. Tumingin siya sa direksyon ng maliit na babae na abala pa rin sa kusina, saka kinuha ang mga lily na iniabot ni Dale, "Pasensya na, nai-stress lang si Tito, maghihintay si Tito at si Sky ay kakain kasabay niyo."Nang matapos niyang sabihin ito, iniwasan ni Dominic si Skylei at binaba siya mula sa kanyang mga braso.Pagkababa ng maliit na bata, agad niyang tinitigan ang kanyang daddy nang galit at tumakbo patungo sa kusina para hanapin si Avigail.Sa sala, hawak ni D
Naroroon mula sa pinto ng kusina ang sala.Tumingala ang batang babae at nakita ang kanyang daddy na nakakunot ang noo, mukhang medyo inis.Halata na nagsisisi siya sa inasta nito kanina sa kaniya at sa kaniyang tita.“Humph!” puffed up ang mga pisngi ng batang babae at naisip nang galit, "Karma lang niya 'yan, sino ba ang nagalit sa amin na walang kaalam-alam!"Anuman ang kanyang iniisip, pagkatapos magreklamo sa puso, naalala pa rin ng batang babae na gusto niyang ang kaniyang Tita ang maging mommy niya.Kaya, kung tutulungan niya ang daddy, tinutulungan din niya ang sarili niya.Sa pag-iisip nito, iniwasan ng batang babae ang kanyang galit at pinili na tulungan na ang daddy."Tita, laro tayo..." mahinang hinila ng batang babae ang damit ni Avigail at nagsalita ng malambing na boses.Magaling umarte ang batang babae. Nang magsalita siya, puno ng lungkot ang kanyang mukha, na parang hindi pa siya nakakabawi sa kalungkutan ng pagkuha sa kanya ni Dominic kanina.Nakita ni Avigail ang m
Sa simula ng laro, ang dalawang bata ay nakatayo sa magkabilang gilid, habang si Avigail at Dominic naman ay nasa gitna."123, Mickey.. Mickey… Mouse…”Matapos maglakad ng kaunti, biglang lumingon si Skylei.Agad huminto ang apat.Medyo hindi pa matatag ang dalawang bata at medyo tumagilid sila bago nakatayo ng maayos.Buti na lang, si Skylei ay abala lang sa paglalaro at hindi pinansin iyon, kaya mabilis siyang humarap ulit.Nang magsimula silang maglakad ulit, hindi alam kung ang dalawang bata ay masyadong nagmamadali, kaya palaging nagsisiksikan sa gitna.Tumingin si Avigail kay Dale na nasa tabi niya, na parang hindi makapaghintay.Si Dale ay nakatutok lang kay Skylei na nasa gitna, mukhang determinado.Tila ang layunin ni Dale ay makalapit agad kay Skylei.Dahil dito, si Avigail ay napabuntong-hininga, at tahimik na gumalaw patungo sa gitna para magbigay daan sa bata.Sa kabilang banda, napansin din ni Dominic ang ginagawa ni Dane at parang may kakaiba sa kilos ng bata, pero hind
Narinig ni Avigail ang tinig ng mga maliliit na bata at may kakaibang naramdaman sa kanyang puso, ngunit mabilis din itong napalitan ng isang pagkakasala.Ilang sandali lang ang nakalipas, nagkaroon siya ng hindi magandang pagtatalo sa mga tao sa paligid niya. Ngayon, isang simpleng laro lang ng mga bata, ngunit hindi siya makatatayo ng maayos at nahulog siya sa mga braso ng lalaki.Para sa iba, ang kanyang ginawa ay maaaring magmukhang sinadya, ngunit tanging si Avigail lamang ang nakakaalam na siya ay talagang naging pabaya.Pero kung ipapaliwanag niya ngayon, tiyak na lalala lang ang sitwasyon…Tumayo siya mula sa matigas na mga braso ng lalaki, naguguluhan ang kanyang puso.Sa kabilang banda, abala pa rin si Skylei sa laro, at iniutos pa sa kanila ng seryosong tinig, "Huwag kayong gagalaw!"Kaagad naman sumagot ang dalawang maliliit na bata.Hindi makapaghintay si Skylei na marinig ang sagot ng dalawang matanda, kaya tinitigan niya sila ng matalim."Oo nga po."Narinig ito ni Domi
Nararamdaman ng mga bata na hindi na sila interesado na magpatuloy. Umalis na rin si Avigail, kaya't wala nang dahilan para maglaro pa.Sa gilid, pinagmamasdan ni Dominic ang mga bata na nakaupo sa karpet na parang wala nang gana. Nakangiti siya ng kaunti at tiningnan ang itaas bago nagsimulang umakyat.Kailangan niyang makipag-usap ng maayos sa maliit na babae tungkol sa hindi pagkakaintindihan kanina.Inisip ng mga bata na nabigo na ang kanilang plano, ngunit nang tumingin sila, nakita nilang umakyat si Daddy.Agad nilang naisip na tiyak na pupunta siya kay Avigail!Dahil dito, muling naging interesado ang mga bata.Sa itaas, nakapagtago si Avigail sa kanyang kwarto, naguguluhan ang kanyang nararamdaman.Hindi niya maintindihan ang nangyari sa kanya kanina. Ipinakita ng kanyang galit kay Dominic, ngunit nang maglaro sila, nabulabog siya sa kalambutan ng mga mata ng lalaki.Habang iniisip ang nangyaring iyon, hindi maiwasan ni Avigail na mag-alinlangan sa sarili.Baka kasi dahil hind
Gabi na nang bumalik si Dianne mula sa paglabas. Pagkababa pa lang niya ng sasakyan at bago pa man siya makapasok sa main building, narinig na agad niya ang masayang tawanan mula sa loob.May isang mahinahong boses, at isa pang medyo paos na parang may halong bata at pilyang tono.Si Tanya iyon.Mula nang operahan siya, nawalan ito ng alaala at bumaba rin ang kanyang kakayahang mag-isip. Hindi lang siya naging ibang-iba kumpara dati—pati boses niya ay nag-iba na rin.Hindi na siya ang dating istrikto, matapang, at seryosong Mrs. Chavez. Mistulang bata na siya ngayon.Mahilig maglaro, mahilig tumawa, mahilig kumain, at mahilig magpa-cute. Gusto niyang laging minamahal at binibigyang pansin—parang isang anim o pitong taong gulang na bata ang kilos niya.Pagpasok ni Dianne, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa carpet sa living room, kalaro sina Darian at Danica. May mga bagong laruan sa harapan nila—mukhang binili ni Alejandro para sa dalawa.“Mommy!” “Mom, mom! Nandiyan ka na!”Pagk
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip