Chapter 7

Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng kotse.

"Hoy, Eldreed, ako ang fiancée mo! Papasukin mo na ako, nakakahiya 'to!" sigaw ni Shayne habang pilit na lumalapit sa Rolls-Royce.

Habang papalapit na ang mga reporter sa kanya, biglang bumukas ang pinto sa likod ng kotse. Isang maputing kamay ang lumabas mula sa loob. Saglit na natigilan si Shayne bago agad na hinawakan ang kamay at sumakay sa kotse.

Pero hindi nagpahuli ang mga reporter. Habang bukas pa ang pinto, mabilis nilang nakuhanan ng larawan ang tagiliran ni Eldreed. Isang babaeng reporter mula sa Capital TV ang biglang humawak sa kabilang braso ni Shayne para pigilan siya.

Nagpumiglas si Shayne pero malakas ang kapit ng reporter. Sa gigil ng babae, napunit ang dalawang butones ng puting blusa ni Shayne, kaya’t lumitaw ang makinis niyang leeg at balikat. Kitang-kita rin ang mapulang marka sa kanyang balat.

“Kiss marks?!” sigaw ng reporter. "May mga marka si Miss Shayne sa leeg niya! Galing kaya ‘to kay Mr. Eldreed o sa lalaking kasama niya kanina?!” tuloy-tuloy ang camera flashes.

Lalong uminit ang dugo ni Shayne. Napakabastos ng mga tanong ng reporter—lahat ay haka-haka lang para lang may scoop. Wala nang respeto sa nararamdaman ng tao.

Hindi siya nagdalawang-isip—malakas niyang pinalo ang kamay ng reporter, dahilan para mapakawalan siya. Agad siyang sumakay sa loob ng sasakyan. Biglang inakbayan siya ni Eldreed at isinara ang pinto.

Pagkasara ng pinto, agad pinaandar ng driver ang sasakyan. Naiwang naghahabol ang mga reporter pero huli na, at si Michael naman ay naipasok na nina Erick at Andeline sa billiard hall.

Kahit hindi nila nahabol ang lahat ng sangkot, sapat na raw ang nakuha nila: Fiancée ni Eldreed, may kiss mark; may lalaking lumuhod sa harap niya; at si Eldreed mismo ang sumundo. Mainit na balita ito.

Sa loob ng sasakyan, tahimik si Shayne habang ibinabalik ang mga butones ng kanyang damit. Nakasandal siya at hawak ang noo sa inis. Samantala, si Eldreed ay kalmado lang, tahimik na nagbabasa ng documents sa kanyang laptop.

What now? What should I do? Naiinis si Shayne sa sitwasyon. Alam niyang anumang oras, lalabas na ang balita sa news at entertainment channel. Paano kung makita iyon ng ama’t lolo niya? Baka paluin siya nang walang tanong-tanong.

Lalo na’t kakatanggap lang niya ng alok na kasal mula sa pamilyang Sandronal, tapos biglang luluhod sa harap niya si Michael para mag-propose. Kahit inosente siya, sino ang maniniwala?

“Mr. Sandronal,” sabay tingin kay Eldreed, “I believe with your influence, you can make all of this disappear, right?” Malamig ang tono niya—hindi nakiusap, diretso lang.

“Not difficult,” sagot ni Eldreed habang isinasara ang laptop. “But to be honest, this actually helps me. I was looking for the right time to make our engagement public. You and Michael just gave me the perfect excuse.”

Napakuyom ng palad si Shayne. "At naisip mo rin ba na habang pinapublic mo 'to, napapahiya naman ang pamilya ko, ang Conrad, pati na rin ang Sandronal?"

“I don’t care,” mahinang sagot ni Eldreed, may ngiting mapanukso sa labi. “Aren’t you supposed to be the obedient Miss Morsel? But now, you’re caught in two love scandals—one night, two men. What will people think when your true colors are exposed?”

Humigpit ang paghinga ni Shayne. Ang bawat salita nito ay parang kutsilyong tumatama sa dibdib niya.

Huminga siya nang malalim. “Eldreed, it's just one night. I slept with you by accident—do you really have to go this far? Ginamit mo lang ako sa media para pagtakpan ang sarili mo. At ngayon, ginagawa mo pa akong dahilan para ipakita ang power mo?”

Hindi rin niya maintindihan kung bakit, sa dami ng tao, siya pa ang babaeng nagising sa tabi ni Eldreed nang gabing iyon. Lahat ay tila aksidente. Pero para kay Eldreed—wala yatang aksidente. Lahat, kalkulado.

“Sabihin mo sa’kin—bakit mo ako niloko? At kung makukumbinsi mo ako, tutulong akong makuha mo ang gusto mo.”

Bulong ni Eldreed sa tenga ni Shayne, malambing at parang hangin na dumarampi sa balat. May ngiti sa labi, at ang mga mata niyang tila inosente ay naglalaman ng kakaibang alindog.

Sa sandaling iyon, muntik nang mapilitang magsalita si Shayne. Gusto niyang sabihin ang lahat.

Pero hindi siya nagpadaig.

“Eldreed, wala ka na bang hiya? Hindi ka na nga tumupad sa usapan, pinipilit mo pa ako ngayon?”

Ang tinutukoy ni Shayne ay ang pananakot ni Eldreed pagkatapos niyang makuha ang kasunduan sa loob ng kahon.

Ngumiti si Eldreed, tila ba naaaliw.

“Shayne, may nagsabi na ba sa’yo na napakatigas ng ulo mo?”

Alam niyang may tinatago ang babae—may dahilan kung bakit ayaw nitong magsalita. Pero kahit anong pilit niya, hindi siya pinapansin ni Shayne.

Ramdam ni Shayne ang pangungutya at bahagyang pagkadismaya sa boses ni Eldreed. Napakagat siya ng labi habang pinipigilan ang luha. Namumula ang mata niya, at ang maputlang mukha ay nagmistulang walang lakas.

Kung siya lang ang masusunod, kailanman ay hindi siya papayag na masangkot kay Eldreed. Lahat ay nangyari nang hindi inaasahan, at napilitan lang siya.

Noong gabing iyon—ang gabi ng hindi niya makalimutang alaala—takot na takot siya. Nagpupumiglas siya noon habang si Eldreed ay tila wala sa sarili, mapula ang mga mata at hinuhubad ang damit niya habang umiiyak siyang nagmamakaawa, paulit-ulit na sinasabing wala siyang kasalanan.

Ang alaala ng gabing iyon, mahigit kalahating buwan na ang nakaraan, ay bumalik sa isipan ni Shayne, at tuluyang bumagsak ang kanyang emosyon. Hindi na niya napigilang umiyak—sunod-sunod na pumatak ang kanyang luha.

Nakita iyon ni Eldreed.

Habang pinagmamasdan ang luha sa mukha ni Shayne, may biglang pumasok na imahe sa kanyang isipan—isang babae na umiiyak at nagmamakaawa sa kanya. Dahan-dahan, ang imaheng iyon ay nagkahugis, at ang mukha ng babaeng iyon… si Shayne.

Napakapit si Eldreed sa sentido niya. Masakit.

Hindi ito gaya ng inakala niya.

Bigla niyang hinawakan si Shayne sa batok, pinaharap ito sa kanya. Tinitigan niya ang maliit at maputlang mukha nito—tapos, sa hindi inaasahang galaw, ibinaon niya ang mukha sa leeg ni Shayne.

Hinugot niya ang mabangong amoy mula sa katawan nito. Habang ginagawa iyon, nagsasalimbayan ang pira-pirasong alaala sa utak niya—pero hindi niya pa rin makuha ang buong larawan.

“Ano ba ‘yan! Eldreed, bitawan mo ako!”

Pilit siyang tinutulak ni Shayne pero hindi niya magawang makatakas.

“You don’t smell like you did that night…”

mahinang sabi ni Eldreed habang nananatiling nakayakap sa kanya. Halos nakadikit ang buong katawan niya sa babae.

Pagkarinig nito, biglang nanigas ang katawan ni Shayne. Nanginginig ang mga kamay niya, at saglit siyang napatingin sa mga matang tila ba tumatagos sa kaluluwa niya.

Napakagat siya ng labi.

Dapat ba niyang sabihin ang totoo?

Ang katotohanang kahit siya—hindi pa rin niya lubusang matanggap?