Chapter 7

Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng kotse.

“Hoy, Eldreed! Papasukin mo na ako, nakakahiya na!” sigaw ni Shayne habang mabilis na lumapit sa Rolls-Royce.

Habang papalapit ang mga reporter, biglang bumukas ang pinto sa likod. Isang maputing kamay ang lumabas. Saglit na natigilan si Shayne pero agad niyang hinawakan ito at sumakay.

Hindi nagpahuli ang mga reporter. Bago pa maisara ang pinto, nakunan nila ang tagiliran ni Eldreed. Isang babaeng reporter ang humawak sa braso ni Shayne, pilit siyang pinipigilan.

“Let go of me!” sigaw ni Shayne.

Pero dahil sa lakas ng kapit ng reporter, napunit ang dalawang butones ng blusa ni Shayne. Lumitaw ang kanyang leeg at balikat, kasama ang mapulang marka sa balat.

“Kiss marks?!” sigaw ng reporter. “Galing ba ’yan kay Mr. Eldreed o sa lalaking lumuhod kanina?!”

Sumiklab ang camera flashes. Lalo pang nairita si Shayne. Ang mga tanong, bastos at puro haka-haka lang.

Hindi na siya nagdalawang-isip, malakas niyang pinalo ang kamay ng reporter at agad sumakay sa kotse. Inakbayan siya ni Eldreed at isinara ang pinto.

“Drive,” malamig na utos ni Eldreed.

Umandar agad ang sasakyan habang naiwan ang mga reporter, humahabol, nag-uusap-usap.

Sa loob ng sasakyan, tahimik si Shayne. Hawak ang noo habang sinusubukang ayusin ang mga butones ng blusa. Si Eldreed naman, kalmadong nagbabasa sa laptop.

What now? What should I do? Naiinis siya sa buong nangyari. Alam niyang ilang minuto lang, lalabas na ang balita. At kapag napanood ‘yon ng lolo’t tatay niya, patay siya.

May lalaking nag-propose, may kiss marks, tapos si Eldreed pa ang sumundo. Kahit wala siyang ginawang masama, sinong maniniwala?

“Mr. Sandronal,” sambit niya, sabay tingin kay Eldreed. “I believe with your influence, you can make all of this disappear, right?”

“Madali lang,” sagot ni Eldreed habang isinasara ang laptop. “But actually, this helps me. I was planning to make our engagement public. You and your boyfriend just gave me a great excuse.”

Napakuyom ng palad si Shayne. “At naisip mo ba kung anong kahihiyan ang ibinabagsak mo sa pamilya ko? Sa Conrad? Sa sarili mong pamilya?”

“I don’t care,” sagot ni Eldreed, may mapanuksong ngiti. “You’re supposed to be the obedient Miss Morsel, right? Now, two scandals, one night, two men. What will people say when your true colors show?”

Bawat salita nito, parang kutsilyo sa dibdib ni Shayne.

Huminga siya nang malalim. “Eldreed, it was one night. I slept with you by accident. Do you really have to go this far? Ginamit mo ako para sa media play mo. At ngayon, ako ang sinisisi mo?”

Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit siya pa ang napunta kay Eldreed sa gabing iyon. Aksidente man ito para sa kanya, alam niyang para kay Eldreed, wala siyang ginagawa nang hindi planado.

“Tell me the truth,” sabi niya. “Bakit mo ako niloko? Kung makumbinsi mo ako, maybe I’ll help you get what you want.” Lumapit si Eldreed at bumulong sa tenga niya, “Because you’re the only one worth lying for.”

Nagulat si Shayne. Halos mapasagot siya, pero pinigilan ang sarili.

“Eldreed, wala ka na bang hiya? Hindi ka na nga tumupad sa usapan, ngayon pinipilit mo pa ako?”

Ang tinutukoy niya ay ang pananakot ni Eldreed matapos niyang makuha ang kasunduan na nasa kahon, ang parehong kontratang pumipilit sa kanya na magpakasal dito.

Ngumiti si Eldreed, tila ba naaaliw. "Shayne, may nagsabi na ba sa’yo na ang tigas ng ulo mo?"

Alam niyang may itinatago ang babae. May dahilan kung bakit ayaw itong magsalita. Pero kahit anong pilit niya, tikom pa rin ang bibig ni Shayne.

Ramdam ni Shayne ang bahagyang pangungutya sa boses ni Eldreed. Napakagat siya ng labi, pinipigilan ang luha. Namumula ang kanyang mga mata, at ang maputlang mukha ay halos wala nang buhay.

Kung siya lang ang masusunod, hindi siya kailanman papayag na maipit sa sitwasyong ito, lalo na kay Eldreed. Lahat ng nangyayari ay hindi niya ginusto. Pinilit lang siya ng mga pangyayari.

At ang gabing ‘yon, ang gabing hindi niya makalimutan, ay muling bumalik sa alaala niya.

Takot na takot siya noon. Hindi niya maintindihan kung ano ang nangyayari. Nagpupumiglas siya habang si Eldreed, tila wala sa sarili, mapula ang mga mata, dahan-dahang hinuhubad ang damit niya. Umiiyak siya, paulit-ulit na nagsasabing wala siyang kasalanan.

Mahigit kalahating buwan na ang nakaraan, pero para kay Shayne, parang kahapon lang. At sa sakit ng alaala, tuluyan nang bumagsak ang kanyang emosyon. Sunod-sunod ang patak ng luha, tahimik pero mabigat.

Napansin iyon ni Eldreed.

Habang pinagmamasdan ang luha ni Shayne, bigla siyang kinabahan. May pumasok na imahe sa kanyang isipan, isang babae, umiiyak, nagmamakaawa. Dahan-dahan, naging malinaw ang itsura ng babae. Si Shayne.

Napakapit si Eldreed sa sentido niya. Masakit ang ulo niya. Parang may kulang. Parang mali.

Bigla niyang hinawakan ang batok ni Shayne at pinaharap ito sa kanya. Tinitigan niya ang maliit at maputlang mukha nito. At sa isang biglaang kilos, inilapit niya ang mukha sa leeg ng babae.

Hinugot niya ang halimuyak nito, malalim, mabagal, parang sinusubukang balikan ang isang nawawalang alaala.

“You don’t smell like you did that night,” bulong niya. Nanatiling nakayakap, halos dikit na ang katawan nila.

“Ano ba ‘yan, Eldreed! Bitawan mo ako!” sigaw ni Shayne, pilit siyang tinutulak, pero hindi siya makawala.

Pagkarinig sa sinabi ni Eldreed, nanigas si Shayne. Nanginginig ang mga kamay niya. Napatingin siya sa lalaking tila ba tumatagos ang mga mata sa kaluluwa niya.

Napakagat siya ng labi.

Should I tell him the truth?

 Yung totoo… na kahit siya, hanggang ngayon, hirap pa ring tanggapin.