34 - Marianne

Pilit kong kinontrol ang sariling damdamin at hinarap si Ryan. "Mali ka, Ryan. Wala na ang anak ko at si Crista. Hiwalay na sila." 

"Kung totoo yang sinasabi mo, bakit hindi mo tawagan ngayon si Jack?" paghahamon ni Ryan sa akin. 

Natahimik ako ng ilang sandali bago ko nilabas ang phone ko at mabilis na dinial ang numero ni Jack. Tumigil ang tibok ng puso ko ng walang sumagot sa kabilang linya. 

Nakapatay ang telepono nito. 

"Marianne... Baka nandito pa sila. Gusto mo bang kumpirmahin?" pag-aya ni Ryan sa akin. 

Alam kong hindi magagawa ni Jack ang sinasabi ni Ryan ngayon sa akin. Malabong magsinungaling ang anak ko sa akin. Hindi siya tulad ng tatay niya. 

Pero bakit unti unting nawawalan ako ng pag-asa habang patungo sa sinasabing silid ni Ryan? Hindi ko na alam ang totoo sa hindi. Hindi ko rin alam kung paanong napapayag ako n