CHAPTER 22

Ikinaiinip ni Lalaine ang pagtitig at paghahantay niya kay Carlos. Gusto na niya umuwi at masyado na malalim ang gabi. Naiisip niya ang mga magulang ni Carlos na tiyak na naghihintay na sa kanilang dalawa.

Hanggang ngayon kasi ay ayaw pa rin nito tumayo. 

Ay, hindi nga pala siya makatayo sa kanyang pagkakasalampak sa sementadong kalsada. 

Pumipikit-pikit na rin ang mga mata nito sa antok.

“Miss, lasing na ata boyfriend mo?" tanong ng isa sa mga dumaan.

Ang swerte naman nila na may nakakita pa sa ginawang pag tantrums ni Carlos. 

Ang malas lang ni Lalaine. Dahil sa napagkamalan pa na boyfriend niya si Carlos.

Hindi nalang niya pinansin.

Hinayaan na lang niya na pansinin sila ng mga ilang napadaan kesa ang pansinin niya ang ginawa ni Carlos.

Huminga si Lalaine habang iniisip ang kanyang gagawin. Okay 'nga sana kung tatayo na ito. Saka niya iiwan.

May isang oras na ata sila andoon. Hindi sigurado