CHAPTER 42

“Bakit ba ayaw mong tumigil?" her tears persist to flow. Ayaw tumigil panay ang agos sa kanyang mata habang dumadaloy sa kanyang mukha. Babagsak sa kanyang hita. Kahit pigilan niya. She said stop, many times she pleaded with her tears to stop. To herself. But her tears won't stop. It rejected her and didn't stop.

Naiinis na siya sa sarili niya kung bakit ayaw tumigil sa pag-iyak. “Tama na, please. Tama na!" punas ng dalawa niyang kamay ang mata habang pinipigilan niya ang bumagsak ang luha niya. Mapanglaw ang mata niya habang masamang-masama ang loob niya.

She's grudging to Carlos from what his doing to her. Parang hindi na niya kakayanin. Pero, yung nararamdaman niya. Kontra sa naiisip niya. May bahagi sa kanyang katawan, sa utak niya ang nagsasabi na tiisin niya lang magbabago din ito tulad ng madalas sabihin sa kanya ni Imy.

Patience! Ang madalas din mabanggit ni Imy.

Endure the pain. Dahil sa huli. Baka sakali lahat ng sakit maaari mapalitan ng masasayang ngiti. Pero, hanggang