CHAPTER: 2

UMAGA na nang magising ako, and..

"What the!" Agad akong napabalikwas ng bangon nang mapansin ang oras

5 am!

5 am na!

Ang number rule ko pa naman sa sarili ay 'wag mag stay at matulog ng sabay sa kliyente.

Agad akong kumilos at dinampot ang mga suot ko sa sahig, dali-dali na rin akong nabihis at umalis ng hotel.

bakit nga ba natulog ako dito?

hindi naman ako lasing kagabi pero bakit tila naman ako nalasing?

Nang makauwi ay naka abang na naman siya sa'kin para sa perang natanggap ko.

"Bakit inumaga ka ng uwi? 'wag mong sabihin na nagpaka enjoy ka lang? mabuti sana kung milyon ang nakuha mo dyan sa nakasama mo e! Magkano ba nakuha mo? bilisan mo na, akin na at may lakad pa ako."

Alam kong mangyayari 'to kaya nag withdraw na rin ako bago ako umuwi

Totoo nga ang sinasabi ng lalaking iyon kagabi, isang milyon nga ang laman nito, pero 300k lang winithdraw ko para ibigay kay nanay

Nanlaki pa ang mata nito nang makita ang isang makapal na pera

"T-teka, magkano 'to? "

"300k po."

"300k?!"

"Opo."

"Ang laki nito!" Parang bigla nalang na nagbago ang mood niya. Kanina lang ay naiinis pa siya sa'kin

Masayang hawak niya ang pera at inamoy-amoy

Hindi ko pwedenb sabihin sakanya na hindi lang yan ang nakuha ko. Sigurado akong kukunin niya lahat sakin iyon. Ayoko na dito, gusto ko nang umalis at tumigil sa ginagawa

"Sinabi ko na kasi sa'yo, bilyonaryo iyon. Ang swerte mo talaga!" masayang sabi niya

"Alam mo, bakit hindi mo akitin ng akitin iyon? Paniguradong babalik at babalik na sa bar iyon. Ang ibig kong sabihin e, kunin mo narin yung loob niya hanggang sa mahulog iyon sa'yo? Hindi naman malabong mangyari yon dahil maganda ka naman kahit p****k."

Tama ba ang narinig ko?

Maganda naman ako kahit p****k?

Hindi ba't siya naman ang dahilan kung bakit ako napunta sa sitwasyon na ito?

"Sige na, aalis na ako. Mamaya na tayo mag-usap." Nang umalis siya ay pumasok na rin ako sa loob at naupo na muna sa sofa.

Kung tutuusin ay pwede na akong umalis ngayon, o tumakas sa lugar na 'to, gusto ko nang tapusin lahat ng pagtitiis at pag hihirap ko

"Selene!"

Agad kong pinahid ang luha na dumaloy sa aking pisngi at tumayo

"Oh? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko kay Elara. Kasama ko rin siya sa bar, isa rin siya sa mga babaeng kinailangan nang isakrispisyo ang lahat para lang may makain sa pang araw-araw, pero mabait siyang babae kahit ganon, mukha nga lang maldita, ayon ang sinasabi nila, pero ang totoo ay hindi

"Wala naman, Naiinip na ako sa bahay." Sagot niya saka naupo sa sofa

"Ang init naman, may kape kaba dyan?"

Kunot noo akong napatingin sakanya nang sabihin niya iyon

"Elara, naiinitan kana nga't lahat lahat kape parin hinahanap mo?"

"Syempre, coffee is life!"

"Ikaw na talaga." Umiiling iling na sabi ko.

"Balita ko nakatanggap ka raw ng malaki don bilyonaryong naka sex mo ah."

Chismosa nga talaga ang babaeng 'to

"Oo." Tanging sagot ko

"Sino ba yan? pogi ba? Masarap ba?" Sunod-sunod niyang tanong na puro kalokohan

"Wag mo nang alamin, saka di na rin naman mauulit 'yon, sa tingin ko nga e baguhan siya sa bar" Wika ko

"Baka nga, kagabi ko lang nakita e."

"Pero magkano ba talaga ang binayad sa'yo?" Tanong niya, ready nang makinig ulit

Suminghap ako, alam kong mapagkakatiwalaan ko si Elara, matagal ko na ring kaibigan 'to. " Isang milyon. "

"Isang- tangina! Isang milyon?!"

"Wag kang maingay Elara." Sabi ko at naupo sa tabi niya

"Hindi alam ni nanay 'to, Gusto ko nang makaalis dito, Elara."

"Sa bagay, kahit ako e. Wala naman akong choice dahil kailangan ko rin." Bakas ang lungkot sa boses nito

"Pano kaya kung sumama kana lang sa'kin? Maghanap tayo ng matinong trabaho." Sabi ko ngunit umiling lang ito

"Mahirap mag hanap ng trabaho Selene, lalo na't hindi tayo nakapag tapos, kung meron man tayong mahanap na trabaho, ano lang yan sa kinikita natin ngayon sa bar?"

Napa singhap na lamang ako.

"Sigurado kana ba dyan sa desisyon mo?" Tanong niya

Tumango naman ako. Malaki na rin ang pera iyon para lumayo dito at magbagong buhay.

"Ayoko na dito, Elara."

"Sige, kailan mo ba balak umalis?"

"Mamaya sana."

"Hindi ba't sinasabay ka niya papunta sa bar?"

"Mag rarason akong sumasakit yung tyan ko."

"Oh sige, basta mag-ingat ka ah, kilala kona rin yang si Ma'am Janel, maraming kayang gawin yan kaya mag-ingat ka Selene."

Tipid akong ngumiti at tumango

"Salamat Elara, promise, babalikan kita pag nagkatrabaho ako."

"Ano kaba, hindi na kailangan. Nakatali na ako sa trabahong ito"

"Basta, babalikan kita."

Sumapit ang alas singko ng hapon at nagsimula na akong ayusin ang mga gamit ko pagkatapos non ay tinago ang bagahe sa ilalim ng kama upang di niya makita

Huminga ako ng malalim nang marinig ang katok ni nanay sa pinto ng aking kwarto.

"Tara na."

"Nay, parang nagka diarrhea yata ako, pero susunod po ako, bibili lang ng gamot." Pagsisnungaling ko habang hinihimas himas ang aking tyan

"Ano? Bilisan mo Selene ah! Hindi pwedeng wala ka don, alam mo namang ikaw ang madalas balik-balikan ng mga customer don."

Tumango ako, "opo."

"Pag wala ka parin roon sa oras ng syete ipapasundo na kita dito kay Orion."

"Opo."

"Sige na, aalis na ako." Paalam nito't tumalikod na ngunit muling humarap sa'kin

"At 'wag mong susubukang tumakas, Selene. Hindi kana makakatakas dito, ito na ang kapalaran mo kaya tanggapin mo nalang. Maging masaya kana lang din sa mga perang nakukuha mo."

Bigla akong nakaramdam ng kaba ng sabihin iyon

"Alam mo ang kaya kong gawin sa oras na tumakas ka." Nahihimigan kona sa tono ng pananalita nito pagbabanta

Tumango na lamang ako. Hindi na magbabago ang isip ko sa gagawin ko mamaya, desidido na akong makatakas dito

"Sige na." Tuluyan na itong umalis. Nang silipin ko naman siya sa labas ng bintana ay nakaalis na rin siya dito

Dali-dali kong kinuha yung bagahe ko sa ilalim ng kama. Bago ako umalis ay muli ko munang inalala kung meron paba akong hindi naidala

"Ang card." Sabi nang maalala ang card ko na itinago ko sa ilalim ng unan ko. Agad kong kinapa yon sa ilalim ng unan, nang wala akong mahawakan na card ay inalis ko nalang yung unan pero wala ito dito.

Alam ko ay dito ko lang tinago iyon. Hindi naman kasi mahilig na mag-ayos ng kwarto ko si nanay kaya sigurado akong hindi niya makikita iyon dito, at isa pa, buong araw akong nasa bahay at hindi ko naman siya nakita na pumasok dito

Hindi kaya na misplace ko lang?

Sinubukan kong haluglugin sa buong kwarto ko pero hindi ko parin nakita

"Nasaan na iyon?" Tanong ko sa sarili habang hinihilot ang sintido. Kailangan ko nang magmadali at baka sundan na ako ni nanay dito sa bahay

"Ito ba ang hinahanap mo?"

Tila nanigas ang aking katawan nang marinig ang boses na iyon. Dahan-dahan akong humarap sakanya

"B-bakit po nasa iyo yan?"

"Akala mo ba hindi nahahalata na parang may tinatago ka sa'kin?"

"Nay..."

Lumapit ito sa'kin at agad na hinila ang aking buhok, "Sinabi ko na sa'yo, Selene. 'wag na 'wag mong susubukang tumakas."

Halos maiyak ako sa sobrang sakit nito

"Ayoko na po, please gusto ko nang umalis!"

"Walang aalis!"

Tinulak ako nito dahilan upang mauntog ako sa table na narito sa kwarto ko.

"Pasalamat ka at yan lang nangyari. At pasalamat ka din dahil kailangan pa kita ngayon. Magbihis ka dahil hinahanap at kailangan ka ulit ni Mr. Montenegro."

"Nay, ayoko na po." Nagmamakaawang sabi ko, pero isang malakas na sampal lamang ang natanggap ko

"Umayos ka." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay naglabas siya ng baril

"Nay..." Natatakot na sambit ko

"Lumabas kana, hindi natin pwedeng pag hintayin ang VIP."

Wala akong nagawa kundi ang sumunod.

Siguro nga ay ito na talaga ang nakatadhana para sa'kin. Gustuhin ko mang tumakas ay hindi ko magawa dahil pakiramdam ko ay pilit parin akong binabalik sa buhay na 'to

"Hinihintay kana niya sa kotse, pumasok kana don." Wika ni nanay. Walang gana na naglakad naman ako patungo sa sasakyan na sinasabi nito. Basta nalang akong pumasok at umupo, diretso lamang ang tingin at hindi na nag abala pang tignan kung sino ang lalaking naka upo sa driver's seat.

"Sinaktan ka niya, again?"

Agad ko siyang tinignan nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon

"Ikaw si Mr. Montenegro?..."