2 จุดเริ่มของความสัมพันธ์

2

จุดเริ่มของความสัมพันธ์

         พนักงานกินเงินเดือนที่แม้จะทำงานมาเกือบสามปีแล้ว แต่ยังได้เงินเดือนเพียงแค่สองหมื่นบาท กับนักธุรกิจหล่อรวยมีเงินหลักหมื่นล้าน ดูเป็นไม่ได้เลยที่จะมีโอกาสได้มาเจอกัน

         ปวิชญาเองก็ไม่คิดว่าตัวเธอจะได้กลายเป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนกับเขา

         เริ่มแรกความสัมพันธ์ของพวกเธอก็เป็นเพียงเพื่อนร่วมเรียนนี่แหละ

         เนื่องจากเรียนจบป.ตรีมาสักพักแล้ว แต่ยังหางานประจำทำไม่ได้ ต้องทำงานพาร์ทไทม์หาเงินกินข้าวและส่งแม่ไปวันๆ ปวิชญาจึงตัดสินใจเข้าร่วมการอบรมหลักสูตรระยะสั้นด้านเทคโนโลยีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ด้วยหวังว่าเกียรติบัตรที่ได้รับ จะช่วยปูทางให้เธอหางานได้ง่ายยิ่งขึ้น

         ด้วยความที่หลักสูตรนี้เปิดให้กับบุคคลทั่วไปได้ลงเรียน จึงมีผู้คนมากหน้าหลายตา ตั้งแต่นักศึกษาจบใหม่ไปยันพวกเจ้าของธุรกิจที่อยากจะอัพเดทความรู้สมัยใหม่

         เพราะเป็นหลักสูตรที่ได้มาตรฐานและมีชื่อเสียง จึงมีงานกลุ่มที่ค่อนข้างโหดหินให้พวกเธอได้จับกลุ่มทำกัน และธเนศเองก็ได้มาเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมกลุ่มของเธอ

         เป็นธรรมดาที่หนุ่มหล่อสาวสวยมักจะมีแรงดึงดูดซึ่งกันและกัน

         ถึงแม้จะมีฐานะไม่ดี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าปวิชญานั้นเป็นคนสวยทีเดียว ทั้งสวยทั้งมีรูปร่างที่แสดงความเป็นผู้หญิงอย่างเต็มเปี่ยม แม้จะสวมใส่เสื้อผ้ามิดชิด ก็ไม่อาจปกปิดความอวบอิ่มของหน้าอกและสะโพกไว้ได้

         ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุยกันถูกคอหรือเปล่า แต่รู้ตัวอีกที เธอกับเขาก็จบกันที่บนเตียงเรียบร้อย

         เพราะความเข้ากันได้ในเรื่องบนเตียง แบบที่ชายหนุ่มไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน และการลงเอยที่โรงแรมหลายครั้งต่อหลายครั้ง สุดท้ายพวกเธอก็ตกลงที่จะเป็นเพื่อนร่วมหลับนอนกัน

         ซึ่งมันก็แฟร์กับหญิงสาวมาก เพราะเขาอยากเจอเธอเมื่อไหร่ก็แค่ทักมา ส่วนเธอมีอารมณ์ อยากเจอเขาเมื่อไหร่ ก็ค่อยทักไป เป็นความสัมพันธ์แบบวินวินกันทั้งสองฝ่าย

         แรกๆ ก็เจอกันที่โรงแรมอยู่หรอก แต่พอเขารู้ว่าเธอพักอยู่ในหอพักแคบๆ ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ ก็เลยเสนอให้เธอไปอยู่ที่หนึ่งในคอนโดซึ่งมีอยู่หลายแห่งของเขา

         “บอกไว้ก่อนนะว่าสถานะของพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ และตองก็ไม่ใช่เด็กที่พี่ปูนเลี้ยงไว้ด้วย”

         “ครับ พี่ก็ไม่เคยคิดแบบนั้นเลย”

         “ตองไม่ได้อยากจะเป็นเด็กเสี่ย และไม่ได้อยากได้เงินหรือของอะไรจากพี่ปูน เราแค่มีความสุขกับการมีเซ็กซ์กันเฉยๆ”

         “เพราะตองให้ความสุขพี่ในด้านนี้ได้ไง พี่ถึงอยากจะช่วยอะไรตองบ้าง คิดซะว่าเป็นการอำนวยความสะดวก ช่วยประหยัดค่าโรงแรมให้พี่ก็แล้วกัน”

         เนื่องจากได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย ปวิชญาจึงสะดวกใจที่จะอาศัยอยู่ในคอนโดของธเนศ โดยไม่ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าส่วนกลาง และอีกฝ่ายก็ไม่เคยคิดจะให้ของมีค่าอะไรเธออีก มีเพียงให้ของขวัญกันเล็กๆ น้อยๆ เนื่องในโอกาสพิเศษอย่างวันเกิด ที่คนเป็นเพื่อนมักจะทำให้กันได้

         พวกเธอดำเนินชีวิตแบบต่างคนต่างอยู่ คุยกันแต่เรื่องดินฟ้าอากาศ ข่าวสารบ้านเมือง ไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกัน หาความสุขกายใส่ตัวมาเป็นระยะเวลาได้สองปีกว่า สุดท้ายก็มาถึงจุดที่ทำให้ปวิชญารู้ตัวว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

         “เปตอง งานที่พี่ฝากให้แก้ ได้หรือยัง” เสียงเรียกของเพื่อนร่วมงาน ปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์

         “ขอโทษค่ะ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง เสร็จแน่นอนค่ะ”

         “อย่ามัวแต่เหม่ออีกล่ะ ถ้าคิดงานก็อย่าคิดนาน มือน่ะขยับด้วย ไม่ใช่นั่งนิ่งๆ เดี๋ยวคนเขานึกว่าหลับในหมด”

         คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ ไปให้ เพราะว่าเธอเหม่อลอยจริงๆ นั่นแหละ

         ไม่รู้ว่าทำไม ยิ่งไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยกับธเนศนานวันเข้า เธอยิ่งเอาแต่คิดถึงเขา เริ่มเฝ้ามองโทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่อีกฝ่ายจะเป็นคนติดต่อมา ทั้งที่ปกติแล้ว ถ้าอยากเจอ เธอก็แค่นัดให้เขามาที่คอนโด ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมาก

         แต่วันก่อนๆ เธอถึงขั้นเริ่มเสิร์ทหาข่าวของเขาทางอินเทอร์เน็ต และก็ย้อนอ่านทุกข่าวที่มีเรื่องของเขา ทั้งที่ปกติแล้ว เวลาเธอเห็นข่าวเขา ก็จะมองเพียงผ่านๆ เท่านั้น

         ...เพราะโลกของเขาและโลกของเธอนั้น ไม่มีทางมาบรรจบกันได้

         พอคิดถึงเขาบ่อยๆ เข้า อยากใช้เวลาร่วมกับเขามากกว่าเรื่องบนเตียง อยากรู้เรื่องของเขามากขึ้น ปวิชญาก็เลยรู้ตัวว่า... เธอตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้ว

         นี่จึงเป็นที่มาของการที่เธอโทรไปขอตัดสัมพันธ์กับเขาเมื่อวานนี้

         และเป็นเหตุให้ธเนศบุกมาหาเธอถึงออฟฟิศในวันนี้ ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยไปหาเธอมาก่อน

         “ซู้ดดด ยังอร่อยเหมือนเดิม เก่งมากยัยตอง”

         เจ้าของทรวดทรงในฝันที่สาวๆ หลายคนต้องการ เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับชามยำวุ้นเส้นสุดแซ่บที่เธอเพิ่งทำเสร็จ

         มื้อเย็นของเธอส่วนใหญ่มักจะเป็นอาหารง่ายๆ ประเภทตำยำ และที่สำคัญคือต้องเผ็ดแซ่บ เครื่องต้องถึง

         ฝีมือในการทำและปรุงอาหารบ้านๆ บอกเลยว่าเธอไม่เป็นสองรองใคร ก็คนมันทำกินเองมาตั้งแต่สมัยเรียน จะไม่ให้เก่งได้ไงกัน

         เอาชามมาวางไว้บนโต๊ะหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ ก่อนจะนั่งลงบนพื้นพรม เมินเฉยต่อโซฟาเสร็จ หญิงสาวเจ้าของผมสั้นก็กดเปิดทีวีเพื่อดูซีรีส์เรื่องโปรดต่อ

         ใจก็คิดถึงเรื่องชายหนุ่มที่จะแวะมาหาคืนนี้อยู่หรอก แต่เธอก็ควรจะต้องทำตัวแบบเดิม

         อะไรที่ทำให้เธอมีความสุข เธอก็ควรทำ

         ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด... ตี๊ดดด

         นั่งหลังพิงเบาะนั่งของโซฟา ตีพุงหลังกินเสร็จได้สักพัก ก็มีเสียงกดรหัสเข้าห้องของเธอดังขึ้น

         หันไปมองก็เป็นชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวกับเมื่อกลางวัน ผลักประตูเดินเข้ามา

         “ไม่เห็นจะทำเผื่อพี่บ้างเลย”

         ชายหนุ่มถอดรองเท้า วางกุญแจรถและโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะข้างประตูด้วยความเคยชิน ปลดกระดุมแขน ถกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น ก่อนจะเดินมาทางหญิงสาวที่ยังคงนั่งอืดอยู่หน้าทีวี มีชามเปล่าวางอยู่

         “ปกติพี่ปูนก็กินจากข้างนอกมาตลอดนี่คะ”

         ปวิชญายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เพราะรู้ว่าเขาแซวเล่นไปอย่างนั้นแหละ

         เขาเคยคิดจะกินข้าวกับเธอที่ไหนกัน ส่วนใหญ่ก็มักจะกินกับพวกคู่ค้าทางธุรกิจที่ร้านอาหารหรู ไม่ก็ในงานเลี้ยง กว่าจะแวะมาหาเธอก็สามทุ่มขึ้นไปตลอด

         “แต่ครั้งนี้พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย เลิกงานแล้วก็ตรงมาหาตองทันที ทำให้พี่กินหน่อยสิ”

         ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟา มองลงไปยังเสี้ยวหน้างามของหญิงสาวที่ดูจะจดจ่อกับซีรีส์ซะเหลือเกิน

         “ไม่เอาค่ะ ถ้าหิวก็ไปทำกินเองสิคะ วัตถุดิบในตู้เย็นมีเยอะแยะ อยากทำอะไรก็ทำเลย” ปวิชญาปฏิเสธเสียงแข็ง ในเมื่อจะตัดขาดความสัมพันธ์แล้ว เธอก็ไม่ควรจะทำอะไรให้เขาอีก

         “ทำไมวันนี้ตองดื้อจัง”

         “เรามาคุยกันให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่าค่ะ” เธอกดหยุดทีวี ขยับกายขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างชายหนุ่ม โดยเว้นระยะห่างไว้หนึ่งเบาะ

         “พี่ว่าตองควรลองคิดดูดีๆ ก่อนนะ”

         เห็นท่าทางนั่งซะชิดอีกขอบโซฟาเหมือนคนรังเกียจเขาของอีกฝ่าย ธเนศก็เริ่มเข้าใจว่างานนี้ท่าทางจะหินกว่าที่คิด

         “ตองคิดดีแล้วค่ะ ยังไงสักวันเราก็ต้องยุติความสัมพันธ์นี้อยู่ดี มาหยุดกันตอนนี้เถอะค่ะ”

         “หรือว่าตองมีคนอื่น? อยากเริ่มความสัมพันธ์แบบจริงจังกับคนอื่นแล้ว!?”