Hi, it's a very late update. Pagod ngayon si author dahil sa mga ganap, pero nakahabol pa rin naman. Sa mga nagtatanong kung ano na si Greig, brace yourself. Baka married na? Baka may anak na rin? Who knows?
Bago itulak ang pinto ng sasakyan ay binalingan niya ng tingin si Alhaj. Seryoso pa rin ang ekspresyon ng mukha nito.“Baka ma-late ako sa pag-uwi, but I will send you a message kapag pauwi na ako.” Saad niya.Dahan-dahan na bumaling sa kaniya ang lalaki at tumango.Galing sila kay Dr. Greco, maayos naman ang check up niya at maliban sa ilang painkiller na reseta ay wala nang ibang binigay sa kanila ang doktor, pero kanina niya pa napapansin ang pagiging tahimik ni Alhaj.“Tell Athy and Nics to sleep early. Huwag na nila akong hintayin.”Tumango ang lalaki at lumapit para halikan ang kaniyang pisngi.“Just say hi to Keith for me.” Mahina nitong sabi, tila walang gana at lakas.Hindi niya gustong kwestyunin ang lalaki dahil hahaba lamang ang kanilang usapan, mas lalo lamang siyang mahuhuli sa usapan nila ni Keith kaya pilit niyang binaliwala ang pagtataka sa pananamlay nito.Itinulak niya ang pinto saka lumabas. Hindi na niya muling nilingon ang sasakyan dahil tuloy-tuloy siyang pumaso
Natawa ng marahan si Keith.“Of course, if that’s what you want.”Naglakad ang tatlo palapit sa kanila. Ihinanda naman niya ang sarili, puminta na sa kaniyang labi ang magandang ngiti.Natigilan ang lalaki. Nakita niya ang pagkunot ng noo nito nang mapatingin sa kaniya. Nakalapit na si Keith at Cadmus ay nanatili pa rin ang lalaki kung saan ito tumigil.Lumingon si Keith, nagtataka na naiwan si Archie.“Archie?” Tawag ni Cadmus sa kaibigan.Napakurap ang lalaki, pagkaraan ay humakbang ito ng dahan-dahan at sumunod na kayna Keith. Tumigil sa kanilang tapat ang lalaki, ngunit hindi maalis ang tingin nito sa kaniya.“Good evening, Mr. Garcia.” Bati ni Dior.“Good evening, Mr. Garcia.” Sabay nilang bati ni Martha.“By the way, these are my top designers. This is Dior Basquez, Bella Jimenez and Martha Branciforte.” Pakilala ni Keith sa kanila.“This is Archimedes Garcia.” Pakilala naman nito sa lalaki. Naglahad agad ng kamay si Dior para sa lalaki, tinanggap iyon ni Mr. Garcia ngunit sumu
Sandali lamang ang kasiyahan na naganap. Kasabay ng pagdiriwang sa kaniyang birthday, ay ang pagdiriwang na rin dahil sa pagiging investor ni Mr. Garcia.Saglit na inuman, kwentuhan, at group photo na rin, pagkatapos ay nagpaalam na siya kay Keith.“Baka hinihintay pa ako ni Athalia at Niccolò.” Sabi niya.“You already have kids?” Nakakunot-noong tanong ni Mr. Garcia nang marinig ang pagpapaalam niya.“Ah, y-yes, Mr. Garcia.” Sagot niya.Medyo nahihilo na rin siya sa dami ng nainom. Ayaw niyang umuwi na lasing.“Sino ang maghahatid sa iyo? May susundo ba?”“Ah,” nilingon niya si Dior. Kay Dior sana siya sasabay pauwi.“Sasabay ako kay Dior.” Sagot niya.“Let me take you home, instead.” Alok ng lalaki.Kumunot ang kaniyang noo. Nahihiya siyang ngumiti at umiling.“Hindi, hindi na, Mr. Garcia. Thank you for the offer, pero kay Dior nalang ako sasabay.”“Mag-ingat kayo ni Dior.” Ani Keith.Ngumiti siya at agad na lumapit kay Dior na ngayon ay abala sa pagkain ng dessert. Hinawakan niya i
Nagi-guilty din naman siya sa tuwing tinatanggihan niya si Alhaj. Alam niyang may pangangailangan ang lalaki at hindi niya iyon kayang punan dahil sa kaniyang pagdududa sa sarili. Hindi pa siya handa sa bagay na iyon. Hindi niya pa kayang ibigay ang sarili. May tiwala siya kay Alhaj, sa tagal ng pagsasama nila, walang masamang ginawa sa kaniya ang lalaki. Purong kabutihan lamang ang pinakita ni Alhaj. Lately, sinusubukan ng lalaki na halikan siya, pumapayag naman siya, pero kapag nararamdaman niyang patungo na sila sa p********k, lumalayo na siya agad. “I’m sorry.” Mahina niyang sabi bago talikuran ang lalaki. Mabuting tao ang kaniyang asawa, pero bakit ganoon? Kahit anong gawin niya, hindi niya maibigay ng buo ang kaniyang sarili kay Alhaj. Maraming taon nang nagtitiis si Alhaj dahil sa kalagayan niya. Mahaba na ang apat na taon para maghintay na maging handa siya. Kaya mauunawaan niya kung magtatampo sa kaniya ang lalaki. Pagkatapos niyang maligo, nasa kama na si Alhaj. Kagaya
Hindi mapakali si Greig habang tinitingnan ang power point presentation ng kaniyang mga empleyado.Kahit anong pilit niya na makapagpokus, hindi niya magawa. Palagi pa rin sumasagi sa kaniyang isip ang litrato na kaniyang nakita.T*ng*n*ng Archie ‘yan! Sa oras pa talaga ng trabaho sa kaniya ipinadala ang l*nt*k na litrato.Hinilot niya ang kaniyang sintido. Nagtagis ang kaniyang bagang at saglit na pumikit. Tensyunado na ang mga empleyado dahil sa nakikita nilang reaksyon mula sa kaniya.Ang nagre-report sa harap ay pinagpapawisan na ng malamig.Ang lahat ng mga empleyado ay takot na takot kay Greig dahil napakabilis nitong magalit. Isang pagkakamali lang, sinisisante agad ng lalaki ang mga pumapalpak.Parang naging halimaw si Greig sa paningin ng kaniyang mga empleyado. Wala itong puso, walang awa, at lalong walang malasakit sa iba.Huling slide ng power point ay nagbukas ng mga mata si Greig. Ibinalik niya ang atensyon sa nagsasalita.Mamaya na niya iisipin si Ysabela.Nang matapos
“N-no, it’s okay.” Sagot nito. Inalis niya ang kaniyang sapatos at inilagay sa gilid ng hagdan ng silid. Saka siya pumasok at hindi na pinansin si Natasha. May sinabi ito sa manager bago sumunod sa kaniya. Naupo siya sa sahig at tiningnan ang nakahandang mga putahe sa mababang mesa. Lahat iyon Japanese food na siyang paboritong kainin ngayon ni Natasha. “How’s your day?” Maingat nitong tanong bago maupo sa kaniyang kanan. Sinulyapan niya saglit ang babae bago kumuha ang chopstick. “Fine. Yours?” “Ah, maayos naman.” Marahan nitong sagot. Nagsimula na siyang kumain, ngunit matabang ang lasa ng mga pagkain. Hindi niya gusto. O sadyang wala na siyang panlasa? Nabalot ng matinding katahimikan ang buong silid pagkatapos ng simpleng pag-uusap nila. Hindi maitatanggi ang awkward na atmospera. Paminsan-minsan ay sumusulyap sa kaniya si Natasha, ngunit hindi nito maisatinig ang gustong sabihin. Ilang minuto lang ay bumukas muli ang pinto, pumasok ang manager dala ang isang mamahaling
Tanging pag-iyak na lamang ang nagawa ni Natasha nang lumabas ng silid si Greig. Wala na siyang lakas para habulin pa ito at pigilang umalis. Hindi na kaya ng kaniyang puso na maging manhid nalang sa sakit na ipinaparamdam sa kaniya ni Greig.Magtatatlong taon na silang kasal, pero hindi siya kailanman itinuring bilang kabiyak ng lalaki. Mas madalas pa ito sa opisina kaysa sa kanilang bahay. Mas marami pa ang oras nito sa trabaho kaysa sa kaniya.Ilang beses niyang sinubukan na intindihin ang lalaki, pero nasasaktan pa rin siya sa huli sa tuwing nakikita niya ang pambabaliwala sa kaniya ni Greig.Kaya nang minsan na magrebelde siya, akala niya’y masasaktan niya si Greig. Iyon pala, nandiri lamang lalo sa kaniya ang lalaki.Stupid of me to believe that he would get jealous. Kastigo niya sa sarili.Ngayon ay iyon pa ang naging dahilan ni Greig para iwasan siya, para mas lalong lumayo sa kaniya.Akala niya nagtagumpay na siya na alisin sa landas nila si Ysabela, iyon pala, magiging anino
“Bella!” Sigaw ni Keith nang makita siyang pababa ng hagdan.Tiningnan niya ang babae at saka ngumiti.“May mga bagong machinery sa taas?” Tanong niya sa babae nang maglakad siya palapit.Sinalubong naman siya nito.“Well, yes. Pero hindi pa iyon naaayos kaya baka sa sunod na linggo na ‘yon magagamit ng mga workers.”Madalas ay umaakyat siya para tingnan ang mga natapos nang produkto nang makita niya kung maayos ang pagkakagawa. Dalawang klase ng mga muwebles ang ginagawa ng kanilang kompanya. Una, ay ‘yong mga gawa sa matigas at dekalidad na kahoy. Pangalawa, iyong gawa sa plastic na para naman sa masa.Nakapokus ang kaniyang mga desinyo sa woodworks, kaya kailangan na bisitahin madalas ang produkto para matingnan kung nasunod ng maayos ang kaniyang mga desinyo.“But that’s good. Kung may mga bagong machinery, ibigsabihin magdadagdag tayo ng workers, hindi ba?”Ngumiti sa kaniya si Keith.“Definitely. Nakapagpost na ang office ng job hiring, kaya baka sa sunod na linggo magsimula na
Nang manganak siya kay Akhil, bumalik si Yvonne sa pagthetheraphy. Hindi na ito umuuwi sa kanila dahil sa takot na baka masaktan nito si Akhil. Naniniwala ito na hindi ligtas ang kaniyang anak kapag mananatili si Yvonne sa kanilang puder. Pakiramdam palagi ni Yvonne ay magdudulot lamang siya ng panganib sa mga paslit. Kaya kahit sa malayo ay hindi nito matingnan si Akhil. Hindi nito kayang pakinggan ang tawa at iyak ng bata. Agad itong inaatake ng anxiety at parang nababalisa agad. Madalas ay nagkukulong ito sa kuwarto ar hindi na sa kanila nagpapakita. Nang hindi na nito makayanan ay nagpa-alam itong aalis muna para humingi ng tulong sa therapist nito. Nitong nakaraang buwan lang bumalik si Yvonne sa kanila. Hindi pa gaanong maayos ang babae kahit pa halos apat na buwan itong nawala para magtheraphy. Alam niyang malalim ang pinangggalingan nitong sakit kaya hindi niya pwedeng hayaan na lang mas lalong maexpose sa mas mahirap na sitwasyon ang kaniyang pinsan. "I know where yo
"You've already met him?" Tanong niya sa babae. Tumibok ng mabilis ang kaniyang puso at nanatiling malamig ang kaniyang palad. Hindi niya nakita si Archie sa labas. Pero dahil sa sinabi nito, mas lalo siyang naging kabado. Natahimik saglit ang babae. Hindi ito sumagot, ngunit ramdam niya na hindi na niya kailangan na marinig mula sa labi nito ang kasagutan sa kaniyang tanong. Nagkita na nga ang dalawa. "You know that this would happen, right?" Marahan niyang tanong. Huminga ng malalim si Anais bago pagod na pumikit. Umangat ang dibdib nito nang humugot ng malalim na hininga. "I know." Sagot nito pagkaraan. "But I couldn't let my fear control me, Agy." Mahina nitong sambit, tila nabibigatan. "For the past five years, I tried my best to overcome everything that once held me back. Ang tagal kong nagtago. Ang tagal kong natakot." Huminga na naman ito ng malalim. "But I was able to face him without showing much of my fear. I was able to fake my reaction when I saw him." Bumalin
Marahan siyang umiling. Alam niyang mabigat na naman ang loob nito. Ayaw niyang maramdaman muli ng babae ang parehong sakit na naramdaman nito noon, kaya hinaplos niya ng magaan ang likod ng palad nito bago maliit na ngumiti."I know how you feel now. Alam kong nag-aalala ka ng husto kay Coleen, but everything's fine now. Maayos na si Coleen, wala ka nang dapat na ipag-alala."Tumitig siya ng mabuti sa mga mata ni Anais. Gusto niyang makita nito ang sensiridad niya.Kung maaari lamang na pawiin ang lungkot at pagsisisi sa puso nito ay gagawin niya. Ngunit alam niya na kahit anong subok niya, hindi niya iyon magagawa, dahil tanging ito lamang ang mag kakayahan na gawin iyon. Si Anais lamang ang may kakayahan na itaboy ang lungkot sa puso nito at gamutin ang mahapding sugat na dala ng pagsisisi."And a failure doesn't define you as a person. It doesn't define you as a mother. Because motherhood is not a perfect thing. Kahit ako, I'm still learning how to take care of Akhil. May mga pagk
Samantalang kabado si Agatha nang makarating sa pasilyo ng private pediatric ward. Sa elevator pa lang ay hindi na siya mapakali kaya nagmamadali niyang tinahak ang pridadong silid ni Coleen .Naabutan niyang nasa labas si Rizzo at may kausap sa telepono.Nakita niyang tensyunado ang lalaki at mukhang hindi komportable sa taong kausap nito. Hinilot ng lalaki ang sintido bago bumuga ng hangin.Hindi man lang nito napansin ang kaniyang presensya."Dad, I know it's an important meeting. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan na lang ang anak ko. Coleen has a severe allergy reaction. She needs me now. I don't care about anything else, I just want to make sure that my daughter is safe."Saglit na natahimik si Rizzo, tila pinapakinggan ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya."It's not her fault, Dad." Matigas na tugon nito pagkaraan."It's not her carelessness or my daughter's recklessness that caused this. Coleen is fond with furred animals, while Anais is unaware about Coleen's allergy w
Nang mawala sa kaniyang paningin si Agatha ay saka lamang siya bumalik sa kasalungat na pasilyo kung saan naghihintay si Archie sa impormasyon na ibibigay niya. Mabagal ang bawat niyang hakbang habang inaalala ang tensyunadong ekspresyon ng mukha ni Agatha.Bakit nga ba magiging tensyunado si Agatha?Wala naman siguro siyang nagawang kasalanan? Bulong niya sa hangin. Muli niyang naabutan si Archie na tulalang nakaupo sa bench. Malayo ang tingin nito at walang partikular na bagay na tinitingnan. Halatang malalim ang iniisip nito. Pagkalapit sa kaibigan ay naupo na siya sa katabing upuan nito. "The patient's name is Malia Coleen." Panimula niya para makuha ang atensyon ni Archie. At kagaya ng kaniyang inaasahan, mula sa pagkatulala, ay napaangat ito ng tingin sa kaniya. Napansin din sa wakas ang kaniyang presensya, at tila ngayon pa lamang naputol ang sumpa nito na matulala sa kawalan. "Malia Coleen Javier Galvez is her fulle name. She's still young. Her biological father is Riz
Pagkatapos na makuha ang impormasyon ng pasyente ay lumabas si Patrick para kausapin muli si Archie. Sigurado siya na hindi aalis ang kaniyang kaibigan hangga't hindi nito nakukuha ang gusto.At alam niya kung gaano kadesperado sa impormasyon ngayon si Archie.Alam niya ang pakiramdam nito ngayon. Dahil kagaya ni Archie, hindi rin siya mapakali noon nang malaman niyang may anak si Suzzane.Alam niyang kung may anak ito ay malaki ang tyansa na kaniya ang batang iyon.Ngunit kahit gaano kadesperado ang kaniyang kaibigan na makilala ang batang pasyente ay hindi niya maaaring hayaan na lamang itong gawin kung ano ang maisipan nitong gawin. Istrikto ang ospital. Malaking bagay ang privacy ng mga pasyente sa ospital na ito.Kaya kung papasok ito sa isang pribadong silid para lamang makita ang pasyente nang walang pahintulot mula sa pasyente o sa pamilya ng pasyenteng ay magdudulot lamang ng malaking gulo.Pabalik na siya sa upuan kung saan naghihintay si Archie, nang bigla siyang matigilan
Napahinga na lamang ng malalim si Patrick, alam niya sa kaniyang sarili kung ano ang tumatakbo sa isip ngayon ni Archie. Hindi nito maituloy ang gustong sabihin dahil magiging sinsitibo lamang ito pagpinag-usapan na ang tungkol sa pagkakaroon ng anak. Kahit hindi sabihin sa kaniya ng kaibigan, alam niyang nagsisisi ito ng husto sa nangyari noon kay Yvonne. Sinisisi pa rin nito ang sarili hanggang ngayon. Lalo pa at hindi lamang isang tao ang nawala sa buhay nito nang mangyari ang insidente noon. Nagdadalang-tao si Yvonne. Sabay na nawala sa kaniya ang kaniyang mag-ina. Dahil sa kagagawan niya. Kaya siguro ganito na lamang si Archie kung umakto. Maybe he’s thinking that he could also experience Greig’s luck. Maybe he's considering the idea that Yvonne is alive and the child also was able to survive. Sa kanilang tatlo, si Greig ang pinakamaswerte sa lahat. Kung kailan akala nila ay wala na talagang pag-asa na maging maayos pa ang buhay nito ay saka naman aksidenteng natagpuan ni
“What’s wrong with you?” Ibinaba ni Patrick ang dala-dalang chart at tinitigan ng matiim si Archie. Hindi nito napansin na nakalapit na siya dahil sa sobrang lalim ng iniisip. Sa malayo pa lang ay natanaw na niya si Archie. Sa laki ng katawan nito ay agad na mapapansin ang lalaki, lalo pa't mag-isa lamang ito sa mahabang upuan at nakatulala sa kawalan. Kung hindi niya kilala ang lalaki ay baka naisip na niyang wala na ito sa katinuan. Nang marinig nito ang kaniyang boses ay agad na tumayo si Archie at hinarap siya. Umawang ang bibig nito, ngunit halatang hindi alam ang sasabihin sa kaniya, kaya nagsalubong naman ang kaniyang kilay. He looks confused and f*ck*d. What happened? Bulong ng kaniyang isip habang pinagmamasdan ang reaksyon ng kaniyang kaibigan. “Hindi ka pa ba aalis? Kanina ka pa ah?” Sita niya sa kaibigan. Itinikom ni Archie ang bibig dahil sa kaniyang sinabi. Mahigit tatlong oras na ito sa may bench, naghihintay na mapadaan siya sa koridor para makapag-usap sila.
"I don't want to cause trouble—" "Then, don't do this." Putol agad sa kaniya ng babae. Nakita niyang nagtagis ang bagang nito bago matalim siyang tiningnan. "Don't trouble us. And if it's not too much, please, don't make a scene. I don't know you, and I don't even know why you want to take me when obviously I don't know you! May batang naghihintay sa amin. Kaya kung ayaw mo naman pala ng mangugulo, then let us go." Lumingon ito kay Rizzo at humawak sa braso. Hinila nito ang lalaki at tuluyan na naglakad. Walang siyang nagawa nang lagpasan na lamang siya ng babae at ni Rizzo pagkatapos niyang matulala dahil sa mga sinabi nito. Nanigas ang kaniyang katawan sa gulat at pagtataka. Hindi niya inaasahan na ganoon siya kakausapin ng babae. Oo at kamukhang-kamukha ng babae iyon si Yvonne, ngunit sa pananalita at kilos ay ibang-iba ito. This woman is fearless. She's cold and straight forward. She isn't afraid of anything. She's not afraid of me. Isip niya. Kung si Yvonne, alam niya