Natigilan si Greig. Nakita niya ang pagdaan ng kakaibang emosyon sa mga mata nito bago ngumiti. Ngiting may halong sakit at lungkot. “Then I'd still be willing to pursue you. Hanggang sa magustuhan mo na ulit ako. Hanggang sa maisipan mong gusto mo na ulit akong pakasalan.” Sagot ng lalaki. Muli ay marahan na napakurap si Ysabela at napaisip sa sinabi ng lalaki. Sa ngayon, hindi niya pa mahanap ang pananabik na angkinin muli si Greig. Ngayon niya napagtanto na tuluyan niyang naibaling ang buo niyang pagmamahal sa kaniyang mga anak. Hindi na siya gaanong sabik na mahalin si Greig at ibigay ang mundo sa lalaking ito. Naiisip na niya ngayon kung ikakabuti ba ni Athalia at ni Niccolò kung magkakabalikan silang dalawa. “We can co-parent.” Naisatinig niya. Pwede naman iyon, ‘di ba? Magkasama nilang palalakihan ang mga bata. Pareho nilang gagampanan ang mga responsabilidad bilang mga magulang nang hindi na kailangan na magkabalikan pa. Para hindi maging magulo ang setup. Nagtaas ng kil
“Is that the best kiss you could give, Greig Rain Ramos?” Ulit ni Ysabela, may paghahamon sa kaniyang boses.Kumunot ang noo ni Greig. Dumagundong ang kaniyang dibdib. May kakaibang sakit sa kaniyang puso na hindi niya maipaliwanag.He leaned closer to her. Hindi pa man naglalapat ang kanilang labi ay pumikit na si Ysabela. Doon niya napagtanto na hindi ito panaginip o kathang-isip.Ysabela wants his kisses.Umangat ang sulok ng kaniyang mga labi bago pa iyon lumapat sa labi ng babae. Kinagat niya ang ibabang labi nito na naging dahilan para kumawala ang malalim na buntong-hininga.Hinawakan niya ang likod ni Ysabela at humakbang, sinisigurado na hindi ito matatalisod habang dinadala niya sa kama ang babae. Wala naman reklamo si Ysabela, bawat halik niya’y tinutugon ng babae hanggang sa pakiramdam niya’y hindi na lamang sapat ang mga halik.Tumama ang likod ng paa ni Ysabela sa katre. Tumigil sila sa paghahalikan.Lumayo siya saglit para bigyan ito ng pagkakataon na makahinga ng maayo
Luckily, she shaved last night. Hinawakan ni Greig ang kaniyang tuhod at mas maiging pinagparte ang kaniyang mga hita. He licked and sucked her sensitive part leisurely. Hindi alam ni Ysabela kung saan niya ibabaling ang ulo. Kumapit siya sa bedsheet at kinagat ang ibabang labi, ngunit hindi niya mapigilan ang kumakawalang ungol. “Ughh… Greig. Please.” Pagsusumamo niya. Hindi niya alam kung gusto niyang patigilin si Greig, o gusto niyang pagbutihin pa nito ang ginagawa. His tongue swirls around her cl*t*r*s. Umikot naman ang kaniyang mga mata dahil sa sarap. Sh*t. Ngayon ay gusto niyang magsumamo na tigilan na ni Greig ang kaniyang pagkababae dahil namumuo na ang tensyon sa kaniyang puson. Binuksan niya ng dahan-dahan ang mga mata at napalunok nang makitang sarap na sarap ito sa pagdila sa kaniyang kaselanan. Goodness. Kahit sa ganoong pwesto ay napakaguwapo pa rin ni Greig. Nakaluhod ito sa sahig habang nakasubsob ang kalati ng mukha sa kaniyang pagkababae. Wala sa sariling m
“Sabby, ano? Tara na?” Tawag ni Yvonne sa kaniya habang buhat-buhat nito ang mga libro at nagmamadaling bumaba sa hagdan.Pagod siyang humugot ng malalim na hininga.“Pwede ba na bukas nalang, Von?” Tanong niya sa kaibigan.Medyo masakit pa ang kaniyang katawan sa ginawang routine dahil sa cheerdance na kailangan e-present sa sunod na Linggo.Parang walang kapaguran si Yvonne, hindi man lang naisip na baka mahimatay siya sa sobrang pagod kung tutuloy pa sila sa kanilang lakad.“Ililibre naman kita, kahit anong gusto mo.” Sabi nito, bumalik para hawakan ang braso niya at hilahin.Sumimangot siya, hindi makapaniwala na ipagpipilitan rin nito ang gusto.Ilang araw na silang bumabalik sa cafe para magreview para sa midterm exam. Sabi ni Yvonne, hirap na hirap ito sa statics kaya gusto nitong magreview kami, pero hindi lang nito maamin na kaya sila bumabalik sa cafe ay dahil may binabantayan itong lalaki.Pagkalabas nila ng paaralan, nakita niya agad ang nakaparadang SUV. Mayaman naman si
“What happened to you?!” Galit at gulat nitong tanong. "Who did this to you?" Hindi na nito naabutan iyong mga college girls na balak sana siyang awayin. Pagod siyang umiling at nagbaba ng tingin sa suot na PE uniform. Saka niya naalala ang dalawang libo sa kamay. Tiningnan niya iyon at napakagat-labi. Hiyang-hiya siya sa sarili niya ngayon. Bakit ko ba tinanggap ang pera niya? “Sabby?” Tawag ni Yvonne, sobrang nag-aalala. “I’m sorry.” Hinawakan siya ni Yvonne at inayos ang basang buhok. “Uuwi na ako, Von.” Naiiyak niyang sabi. Huminga ito ng malalim, puno ng pagsisisi ang mga mata. Hindi niya naman sinisisi si Yvonne na naiwan siya nito, tyaka wala rin naman itong kasalanan sa nangyari. Nahihiya rin siyang pumasok sa cafe na ganito ang kaniyang hitsura. Kaya sa huli, hinatid siya ni Yvonne sa bahay habang tulala pa rin siya. Pagkatapos ng araw na ito, pagod at kahihiyan lamang ang natanggap niya. Nang sumunod na araw, pagkatapos ng laboratory sa Modern Science, niyaya u
Itinago niya ang paghanga para kay Greig. Kahit kay Yvonne ay hindi niya magawang sabihin ang kaniyang nararamdaman. Kaya nang magkolehiyo na sila, madalas siyang asarin ni Yvonne kay Alhaj. Gusto nitong magboyfriend na siya dahil mahirap na hanggang sa makapagtapos sila ay wala siyang experience sa lalaki. Nang mga panahon na iyon, engaged na si Yvonne kay Archie. Madalas, sinusundo si Yvonne ni Archie sa university nila kaya naging madalang nalang ang pagkakataon na makita niya si Greig. Ngunit nanatili sa kaniyang puso ang pag-ibig na para lamang sa lalaking iyon. “Alam mo, I really have this feeling na gusto ka ni Alhaj.” Siko ni Yvonne kay Ysabela. Umismid naman si Ysabela. “Pwede ba, Yvonne? Nakakahiya ka. Baka mamaya niyan maging awkward na kami ni Alhaj sa ginagawa mo. Tigilan mo na ako, hindi ganoon ‘yon. Mabait lang talaga siya akin. Sa iyo na rin naman a?” Dipensa niya. Humalakhak si Yvonne. "Ang hirap kasi sa'yo, sobrang manhid mo." Ilong nito. “Gusto mo magdouble
“Where’s my good morning?” Tanong ni Greig, namumungay ang mga mata na tumingin sa kaniya.Napalunok si Ysabela. Parang may nagbabara sa kaniyang lalamunan.“G-good morning.” Utal niyang sabi.Unti-unting umangat ang sulok ng labi ni Greig at hinapit ang kaniyang bewang. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang maramdaman ang palad nito na dumikit direkta sa kaniyang balat.Wait, are we still naked?!“How about we sleep again, Ysa?” He drawls.Hindi mapakali si Ysabela, umawang ang kaniyang labi at dahan-dahan na nagbaba ng tingin sa kaniyang dibdib. Gulat ang unang rumihestro sa kaniyang isipan nang makita na wala nga siyang saplot. Kaunting hila nalang ng kumot ay lalantad na ang kaniyang mayayamang dibdib.Hinawakan niya ang kumot at agad na inayos.“Greig.” Saway niya sa lalaki nang yakapin siya nito.“Hmm?” Inaantok nitong sabi.“Why are you here in my room?” Itinulak niya ang dibdib nito, pilit lumalayo.Ngunit marahan na tumawa si Greig.“This is also my room now.” Sagot nito.“No, t
Iyong sa isang tingin palang, makikita mong masyadong inosinte at walang alam sa karahasan na nangyayari sa mundo. Masyado rin pormal at mahinhin kumilos si Ysabela noon, kaya ayaw niya sanang pagtuunan ito ng pansin, ngunit sa tuwing ito ang nagdadala ng mga dukomento at napapasunod siya lagi ng tingin. Sinisigurado niya lamang na hindi siya mahuhuli ni Ysabela. “You didn’t mention this to me before.” Sagot ni Greig pagkatapos ng ilang minutong katahimikan. “Akala ko sa kompanya na tayo nagkakilala. All along, you already knew me as a friend of Archie.” May halong sumbat sa kaniyang boses. Umangat ang sulok ng labi ni Ysabela. “First and foremost, hindi kita nakilala as a friend of Archie. Nakilala kita dahil diyan sa pagiging snobbish mo. Alam mo ba kung ilang beses kong nakita na may babae kang hindi pinansin kahit na nagtatapat na sa’yo ng pag-ibig? Nakakahiya ka. Kahit sa publikong lugar, wala kang patawad.” Umikot ang mga mata ni Ysabela, naalala na hindi isa, dalawa, o tat
Gabi na nang makauwi si Archie mula sa hospital. Hindi man lang siya nakapagpahinga sa paghahanap ng kasagutan sa mga tanong niya. Ngunit ayon sa nakuha niyang impormasyon, lihitimong anak ni Rizzo ang batang naospital. Anak nito si Coleen sa pagkabinata. Sa Pilipinas ipinanganak ang batang babae, ngunit sa ibang bansa pinalaki. Maliban sa mga impormasyong iyon ay wala na siyang nakuhang iba pa. Hindi na rin nakapagbigay ng impormasyon sa kaniya si Patrick dahil iyon lang din ang laman ng database ng ospital. Binuksan niya ang kaniyang computer pagkauwi galing sa ospital. Sa kaniyang opisina siya tumuloy para tingnan ang pinadalang email ng kaniyang assistant sa kaniya. May sarili siyang office sa kaniyang condo unit. Gusto niyang nakabukod lamang ang kaniyang opisina sa kaniyang kuwarto para maging productive pa rin siya kahit na nasa condo lamang siya. Buong araw yata siyang hindi nagpakita sa kompanya. Nasa ospital lamang siya maghapon, naghahanap ng mga bagay na makakatulong s
Nang manganak siya kay Akhil, bumalik si Yvonne sa pagthetheraphy. Hindi na ito umuuwi sa kanila dahil sa takot na baka masaktan nito si Akhil. Naniniwala ito na hindi ligtas ang kaniyang anak kapag mananatili si Yvonne sa kanilang puder. Pakiramdam palagi ni Yvonne ay magdudulot lamang siya ng panganib sa mga paslit. Kaya kahit sa malayo ay hindi nito matingnan si Akhil. Hindi nito kayang pakinggan ang tawa at iyak ng bata. Agad itong inaatake ng anxiety at parang nababalisa agad. Madalas ay nagkukulong ito sa kuwarto ar hindi na sa kanila nagpapakita. Nang hindi na nito makayanan ay nagpa-alam itong aalis muna para humingi ng tulong sa therapist nito. Nitong nakaraang buwan lang bumalik si Yvonne sa kanila. Hindi pa gaanong maayos ang babae kahit pa halos apat na buwan itong nawala para magtheraphy. Alam niyang malalim ang pinangggalingan nitong sakit kaya hindi niya pwedeng hayaan na lang mas lalong maexpose sa mas mahirap na sitwasyon ang kaniyang pinsan. "I know where yo
"You've already met him?" Tanong niya sa babae. Tumibok ng mabilis ang kaniyang puso at nanatiling malamig ang kaniyang palad. Hindi niya nakita si Archie sa labas. Pero dahil sa sinabi nito, mas lalo siyang naging kabado. Natahimik saglit ang babae. Hindi ito sumagot, ngunit ramdam niya na hindi na niya kailangan na marinig mula sa labi nito ang kasagutan sa kaniyang tanong. Nagkita na nga ang dalawa. "You know that this would happen, right?" Marahan niyang tanong. Huminga ng malalim si Anais bago pagod na pumikit. Umangat ang dibdib nito nang humugot ng malalim na hininga. "I know." Sagot nito pagkaraan. "But I couldn't let my fear control me, Agy." Mahina nitong sambit, tila nabibigatan. "For the past five years, I tried my best to overcome everything that once held me back. Ang tagal kong nagtago. Ang tagal kong natakot." Huminga na naman ito ng malalim. "But I was able to face him without showing much of my fear. I was able to fake my reaction when I saw him." Bumalin
Marahan siyang umiling. Alam niyang mabigat na naman ang loob nito. Ayaw niyang maramdaman muli ng babae ang parehong sakit na naramdaman nito noon, kaya hinaplos niya ng magaan ang likod ng palad nito bago maliit na ngumiti."I know how you feel now. Alam kong nag-aalala ka ng husto kay Coleen, but everything's fine now. Maayos na si Coleen, wala ka nang dapat na ipag-alala."Tumitig siya ng mabuti sa mga mata ni Anais. Gusto niyang makita nito ang sensiridad niya.Kung maaari lamang na pawiin ang lungkot at pagsisisi sa puso nito ay gagawin niya. Ngunit alam niya na kahit anong subok niya, hindi niya iyon magagawa, dahil tanging ito lamang ang mag kakayahan na gawin iyon. Si Anais lamang ang may kakayahan na itaboy ang lungkot sa puso nito at gamutin ang mahapding sugat na dala ng pagsisisi."And a failure doesn't define you as a person. It doesn't define you as a mother. Because motherhood is not a perfect thing. Kahit ako, I'm still learning how to take care of Akhil. May mga pagk
Samantalang kabado si Agatha nang makarating sa pasilyo ng private pediatric ward. Sa elevator pa lang ay hindi na siya mapakali kaya nagmamadali niyang tinahak ang pridadong silid ni Coleen .Naabutan niyang nasa labas si Rizzo at may kausap sa telepono.Nakita niyang tensyunado ang lalaki at mukhang hindi komportable sa taong kausap nito. Hinilot ng lalaki ang sintido bago bumuga ng hangin.Hindi man lang nito napansin ang kaniyang presensya."Dad, I know it's an important meeting. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan na lang ang anak ko. Coleen has a severe allergy reaction. She needs me now. I don't care about anything else, I just want to make sure that my daughter is safe."Saglit na natahimik si Rizzo, tila pinapakinggan ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya."It's not her fault, Dad." Matigas na tugon nito pagkaraan."It's not her carelessness or my daughter's recklessness that caused this. Coleen is fond with furred animals, while Anais is unaware about Coleen's allergy w
Nang mawala sa kaniyang paningin si Agatha ay saka lamang siya bumalik sa kasalungat na pasilyo kung saan naghihintay si Archie sa impormasyon na ibibigay niya. Mabagal ang bawat niyang hakbang habang inaalala ang tensyunadong ekspresyon ng mukha ni Agatha.Bakit nga ba magiging tensyunado si Agatha?Wala naman siguro siyang nagawang kasalanan? Bulong niya sa hangin. Muli niyang naabutan si Archie na tulalang nakaupo sa bench. Malayo ang tingin nito at walang partikular na bagay na tinitingnan. Halatang malalim ang iniisip nito. Pagkalapit sa kaibigan ay naupo na siya sa katabing upuan nito. "The patient's name is Malia Coleen." Panimula niya para makuha ang atensyon ni Archie. At kagaya ng kaniyang inaasahan, mula sa pagkatulala, ay napaangat ito ng tingin sa kaniya. Napansin din sa wakas ang kaniyang presensya, at tila ngayon pa lamang naputol ang sumpa nito na matulala sa kawalan. "Malia Coleen Javier Galvez is her fulle name. She's still young. Her biological father is Riz
Pagkatapos na makuha ang impormasyon ng pasyente ay lumabas si Patrick para kausapin muli si Archie. Sigurado siya na hindi aalis ang kaniyang kaibigan hangga't hindi nito nakukuha ang gusto.At alam niya kung gaano kadesperado sa impormasyon ngayon si Archie.Alam niya ang pakiramdam nito ngayon. Dahil kagaya ni Archie, hindi rin siya mapakali noon nang malaman niyang may anak si Suzzane.Alam niyang kung may anak ito ay malaki ang tyansa na kaniya ang batang iyon.Ngunit kahit gaano kadesperado ang kaniyang kaibigan na makilala ang batang pasyente ay hindi niya maaaring hayaan na lamang itong gawin kung ano ang maisipan nitong gawin. Istrikto ang ospital. Malaking bagay ang privacy ng mga pasyente sa ospital na ito.Kaya kung papasok ito sa isang pribadong silid para lamang makita ang pasyente nang walang pahintulot mula sa pasyente o sa pamilya ng pasyenteng ay magdudulot lamang ng malaking gulo.Pabalik na siya sa upuan kung saan naghihintay si Archie, nang bigla siyang matigilan
Napahinga na lamang ng malalim si Patrick, alam niya sa kaniyang sarili kung ano ang tumatakbo sa isip ngayon ni Archie. Hindi nito maituloy ang gustong sabihin dahil magiging sinsitibo lamang ito pagpinag-usapan na ang tungkol sa pagkakaroon ng anak. Kahit hindi sabihin sa kaniya ng kaibigan, alam niyang nagsisisi ito ng husto sa nangyari noon kay Yvonne. Sinisisi pa rin nito ang sarili hanggang ngayon. Lalo pa at hindi lamang isang tao ang nawala sa buhay nito nang mangyari ang insidente noon. Nagdadalang-tao si Yvonne. Sabay na nawala sa kaniya ang kaniyang mag-ina. Dahil sa kagagawan niya. Kaya siguro ganito na lamang si Archie kung umakto. Maybe he’s thinking that he could also experience Greig’s luck. Maybe he's considering the idea that Yvonne is alive and the child also was able to survive. Sa kanilang tatlo, si Greig ang pinakamaswerte sa lahat. Kung kailan akala nila ay wala na talagang pag-asa na maging maayos pa ang buhay nito ay saka naman aksidenteng natagpu
“What’s wrong with you?” Ibinaba ni Patrick ang dala-dalang chart at tinitigan ng matiim si Archie. Hindi nito napansin na nakalapit na siya dahil sa sobrang lalim ng iniisip. Sa malayo pa lang ay natanaw na niya si Archie. Sa laki ng katawan nito ay agad na mapapansin ang lalaki, lalo pa't mag-isa lamang ito sa mahabang upuan at nakatulala sa kawalan. Kung hindi niya kilala ang lalaki ay baka naisip na niyang wala na ito sa katinuan. Nang marinig nito ang kaniyang boses ay agad na tumayo si Archie at hinarap siya. Umawang ang bibig nito, ngunit halatang hindi alam ang sasabihin sa kaniya, kaya nagsalubong naman ang kaniyang kilay. He looks confused and f*ck*d. What happened? Bulong ng kaniyang isip habang pinagmamasdan ang reaksyon ng kaniyang kaibigan. “Hindi ka pa ba aalis? Kanina ka pa ah?” Sita niya sa kaibigan. Itinikom ni Archie ang bibig dahil sa kaniyang sinabi. Mahigit tatlong oras na ito sa may bench, naghihintay na mapadaan siya sa koridor para makapag-usap sila.