Chapter 4

RIZ

I FINISHED eating at nagtaka pa ako nang lumipat kami ng kalsada at naglakad patungo sa building na kanina lang ay pinuntahan ko. Hindi ba nga at ang sabi ng receptionist ay walang Paul Gonzales dito? Ano’ng gagawin namin dito?

And then I thought, baka may dadaanan lang si Rowan. I put my mind at ease at hinayaan lang siya. Nilampasan namin ang lobby pero wala roon ang receptionist na kausap ko kanina. Maybe she went to the washroom.

Tuloy-tuloy kami sa elevator at nang pindutin niya ang P ay napakunot ako.

“I forgot to tell you that the penthouse is here. Dito mo na siya hihintayin and later on—”

“I’m sorry to cut you off, Rowan. Dito ba siya nakatira?” maang na tanong ko sa kaniya.

Usually, ang mga may-ari ng company ay may mga penthouse para sa mga mahahabang araw nila at pagod nang magbiyahe pauwi. I am assuming Calderon Holdings are owned by Calderons . . . not Gonzales. Baka naman driver ni Mr. Calderon si Paul!

I hate the fact that I can’t remember much about that night. Kasalanan talaga ng alak iyon. Maagang umuwi si Reysa dahil nagalit ang boyfriend niya kaya naiwan kami ni Matet.

“He lives here.”

Napakatipid naman kasing sumagot ng isang ito. Naghintay ako sa iba pa niyang sasabihin pero wala na. Nahiya na ako uli magtanong. Nang bumukas ang elevator, bumungad sa akin ang isang lobby. May double door sa harap na nagsisilbing privacy para sa penthouse. Rowan pressed the code and open the door for me.

Binalak kong tingnan kung may mga litrato rito sa loob. Sadly, very few pictures were hanging on the wall at puro abstract. It complimented the interior but it’s not what I was looking for. Wala rin picture frame na nakapatong sa mga mesa.

“Have a seat. Would you like some bottled water, coffee, or tea?”

“Water is fine. Thank you.”

Nang makatalikod siya ay hindi ko na napigilan ang paghikab ko. I don’t usually take naps even before my pregnancy dahil marami akong ginagawa. Isa pa, kapag may iniuutos si Madame Liberty sa akin ay kailangan kong sumunod agad. Usually, maliliit lang naman iyon at kaya niyang gawin pero iniuutos pa rin niya sa akin.

Nagpalinga-linga ako at nang makarinig ako ng yabag ay namataan ko ang isang hindi katandaan na babae. Basa ang buhok niya at mukhang kaliligo lamang. Tumayo ako at bumati.

“Magandang hapon po, manang.”

Bahagyang kumunot ang noo niya at saka tumango. “Sino po sila?”

“Ako po si Riz. Bisita po ako ni Paul,” pakilala ko sa kaniya.

Lalong lumalim ang gatla niya sa noo. “Paul? Si—”

“Manang Dolor, ako na po ang bahala rito.” Rowan immediately cut her off at iniabot sa akin ang tubig. “Siya nga po pala, ang sabi ni Sir ay pakiluto ang hapunan bago kayo umalis. Dito raw po siya kakain. Bahala na raw po kayo sa menu.” Ang matanda ay tumango at nagpaalam na.

Hindi pala stay-in ang matanda, umuuwi rin kinahapunan. Siguro ang may-ari ng penthouse na ito ay palaging gustong mag-isa. Sa bagay, after a long day ay gusto mo talaga na walang ingay para makapahinga.

“Siya nga pala, ang—” Naputol ang sasabihin ni Rowan nang mag-ring ang kaniyang cell phone. “Excuse me for a second.” Sinagot niya ang tawag at lumayo sa akin kaya naupo na lang ako uli.

Nang matagalan siya ay sumandal ako sa sofa. Nang hindi ko kayanin ang antok ay inilagay ko ang braso sa arm rest at saka inihimlay ang pisngi ko roon. Saglit lang ito at kapag naka-power nap ako ng five minutes ay okay na uli. But all the things that happened today with my father made me so tired. Kung susukatin siguro ang stress level ko ay abot na iyon hanggang langit. Wala na akong namalayan at nagising na lang ako na nasa isang silid. I am still wearing the same clothes nang silipin ko ang comforter. Ang tanging hindi ko suot ay ang sandals ko. Sa lamig ng air-con at lambot ng beddings ay gusto ko pa sanang matulog pero lumipas na ang antok ko. Iginala ko ang mga mata ko sa kuwarto at katulad ng ayos sa salas, wala rin litrato rito. Takot siguro sa flash ang may-ari.

Bumukas ang pinto at iniluwa ang isang pamilyar na mukha.  Si Paul. Bigla akong napabalikwas ng bangon at inayos ang buhok ko.

“You’re awake. Are you hungry?” walang emosyong tanong niya sa akin.

“Okay lang ako. Kanina ka pa? Pasensiya ka na at nakatulog ako sa couch kanina. Paano nga pala ’ko napunta rito sa silid? Sa ’yo ba ’to? Baka magalit ang boss mo.”

He was wearing a white T-shirt and denims, sira pa ang magkabilang tuhod. The only thing that looks expensive on him was the diver’s watch. I recognized that from the magazines. Siguro ay regalo ng boss niya.

Paul looked amused and stared at me for a quick second then asked, “How did you know where to find me?” Nanatili siyang nakatayo sa gitna ng silid. His commanding aura dominated the room. He is tall and well-built as well kaya nanliit ang kuwartong ito sa kaniya.

In fairness, ang galing niyang mag-English. Mali ang hula ko. Hindi siya driver, baka personal assistant siya.

Napangiwi ako. Moment of truth. “P-Pinakialaman ko ang wallet mo s-sa hotel.” Napakamot ako sa aking leeg. “Pero to be honest, hindi ko maalala kung saan ka nagtatrabaho.”

Kumunot ang noo niya. “Then how did you end up here?”

“Natandaan ko lang iyong logo. Noong i-drawing ko at ipakita sa taxi driver, natandaan niya. May inihatid daw siyang pasahero dito dati.”

Tumango-tango si Paul. “Okay. To be honest, I don’t remember you but something tells me that you need my help.” He extended his hand to me. “I’m Justin Paul Calderon.”

Shock was an understatement. Hindi siya ang hinahanap ko. Tumayo ako bigla at hindi ko pinansin ang pakikipagkamay niya. “I’m sorry. I think there’s a misunderstanding here. I am looking for Paul Gonzales, not you.”

“I am Justin Paul Gonzales Calderon. I was born Justin Paul Gonzales. My mother remarried and my stepfather adopted me. I changed my last name. Is there a problem?”

Calderon ang ama ng anak ko?

“Punyetang mga Calderon ’yan! Palagi na lang sila ang nananalo sa bidding.” Iyon ang narinig ko mula sa study noong minsang kakausapin ko sana si Dad. Halos mag-collapse ang company namin at palaging mainit ang ulo ng aking ama kapag umuuwi. We almost filed for bankruptcy pero may isang senador na biglang nag-invest at nakabawi kami.

I was fourteen then but I never forgot what he told me. “Promise me that no matter what happens, hindi ka magmamahal ng isang Calderon.”

How am I supposed to do that when the father of my child is one? At may dugong Calderon din ang magiging anak ko?