Fake to Forever

RIZ

ISANG malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko nang dumating ang aking ama kasunod si Liberty, ang legal na asawa niya. Kasalukuyan akong nag-iisip kung paano sasabihin sa kaniya ang resulta ng checkup ko kahapon pero mukhang mas nauna niyang matuklasan ang sekreto ko.

“You’re pregnant?! Kailan mo balak sabihin sa ’kin ang tungkol dito, ha?!” sigaw niya sa akin. Pulang-pula sa galit ang aking ama.

Sa lakas ng sampal niya sa akin ay natulig ako. Nakaramdam din ako ng hilo. Mabuti na lamang at nakaupo ako sa patio dahil kung nakatayo ako ay baka bumagsak na ako sa tiled flooring. Nang malingunan ko si Liberty ay alam kong may kinalaman siya rito. Noon pa man ay galit na siya sa akin at palaging naghahanap ng ikagagalit ng aking ama sa akin. She doesn’t like me living with them. Kung hindi lang ako itinaboy ng aking ina para makasama si Daddy ay hindi ako titira sa kaniya.

My family is far from perfect. I’m a child out of wedlock. Siguro nga ay hindi nakatakda ang mga magulang ko para sa isa’t isa, and my mother played a big part on it. She cheated on him with another man while he was away, and that was the end of their relationship.

“Dad—”

“Arizona! You are only twenty-one! I expected more from you. Ito ba ang kapalit ng pagpapaaral ko sa ’yo? Hindi ka pa man nagtatrabaho ay buntis ka na. Sino ang ama ng anak mo? Iharap mo siya sa ’kin!” My father was so mad. Hurt and disappointment was written all over his face.

Wala akong ibang masabi at tinanggap na lang ang galit niya. Hindi rin naman siya makikinig sa kahit anong paliwanag ko.

“Sino ang ama ng anak mo? Tinatanong kita, sumagot ka!” Sa bawat segundong lumilipas ay lalo lang lumala ang galit niya sa akin. Halos atakihin siya sa galit.

“Si . . . Paul po.”

“Sinong Paul? Wala kang manliligaw, paanong nabuntis ka ng Paul na ’yon?!” Halos magdikit ang kilay niya at kitang-kita ko ang pagngalit ng bagang niya.

“Paul Gonzales po, Dad. N-Nagkakilala p-po kami sa . . . club noong minsan pong lumabas kami ng mga kaibigan ko.”

“Sa club?!” hiyaw ni Dad.

Umismid si Liberty. “Hon, I told you. Hindi ako nagkulang ng pagsasabi sa ’yo tungkol sa ugali ng anak mo. Ikaw lang naman itong tiwalang-tiwala sa kaniya. Hindi naman ’yan santa; magaling lang magtago ng kalandian niya. Tingnan mo nga’t nabuntis nang wala sa oras. Manang-mana sa ina niya.”

Naikuyom ko ang kamao ko pero hindi na ako sumagot dahil lalo lamang lalala ang sitwasyon. Hindi ito ang unang beses na ininsulto niya ako at sa tuwina ay hindi ako lumalaban. Para sa akin, legal siyang asawa at nagpapasalamat ako na tinanggap niya ako sa pamamahay niya. Kung nanatili ako sa poder ng aking ina, hindi ako magkakaroon ng pagkakataon na makapag-aral. Isa iyon sa kondisyon ng aking ama: pag-aaralin lamang niya ako kung titira ako sa kaniya.

Noong una ay nag-alinlangan ako dahil hindi ko alam ang ugali ng asawa niya lalo at wala silang anak, ’tapos ay doon ako titira kasama nila. It’s either she takes it as an insult or accept me with open arms.

“Lib, stay out of this,” saway ng aking ama sa kaniya.

She immediately shut up. Sanay na sanay siya sa mga patutsada pero kapag nasabihan ng aking ama ay wala rin naman siyang magawa. Carlos Consigna can be ruthless. Bagaman hindi mayaman ang pamilyang pinagmulan niya ay likas naman na matalino at masipag siya kaya mabilis siyang yumaman. He met Liberty during one of his trips and married her instantly. But over the years of their marriage, hindi sila biniyayaan ng anak. Itanggi man nang paulit-ulit pero ang alam ko ay nagkasakit siya kaya nawalan siya ng kakayahan na magkaanak.

And when my father learned that my mother married her boyfriend, nag-usap sila at kinuha niya ako. I was already six at the time. I saw him handing an envelope to my mother na kung hindi ako nagkakamali ay pera ang laman. After that, itinaboy ako ng aking ina at sinabing gusto akong makasama ng aking ama. Doon na raw ako titira. She didn’t even ask if I wanted to live with my father. Katulad noon, basta may desisyon silang dalawa ay palagi akong naiiwan sa gitna. Sunod-sunuran ako sa kung ano’ng naisin nila.

“Pack your things and see the father of your child. Tatanggapin lang kita sa bahay na ’to—sa buhay ko—kung pakakasalan ka niya at pananagutan niya ang ipinagbubuntis mo. If he doesn’t, then you are on your own. I don’t care kung bumalik ka sa poder ni Donnabelle o kung ano’ng gawin mo sa buhay mo. Hindi ako nagkulang sa ’yo. Ibinigay ko lahat, Arizona. Pero kung ito ang isusukli mo sa lahat ng kabutihan namin sa ’yo, makakaalis ka na.”

My father turned his back and left me by the pool area. Bago sumunod si Liberty ay binigyan niya ako ng isang makahulugang ngiti. Ngiting tagumpay. Isang ngiti na nagsasabing sa wakas ay mawawala na ako sa paningin niya. Sa wakas ay nagtagumpay siya sa mga plano niya.

Noong nag-aaral pa ako ay palagi niyang sinasabotahe ang mga project ko. Kapag natatapos ko ay palagi iyong nasisira o nawawala. After a couple of incidents, natuto akong gumawa ng backup dahil narinig ko siyang kausap ang isang amiga niya at ikinukuwento ang mga ginawa niya. She doesn’t want me here, simply because I remind her of what she is not capable of—to bear a child.

Gusto kong sabihin sa aking ama na hindi nga siya nagkulang sa materyal na bagay, pero ang atensiyon at oras niya para sa akin ay kulang na kulang. Tuwing may plano kaming lakad ay hinaharang ng kaniyang asawa. Naroong sumakit ang tiyan nito at mapipilitang mag-cancel si Dad, o kaya naman kapag may set na date kami ni Dad ay bigla siyang magpaplano ng isang out of town nila na hindi na puwedeng ma-refund.

Sa lahat ng pagkakataon, palagi siyang pinipili ni Dad. Palaging ako ang nag-a-adjust. Ganoon siguro kapag anak sa una at legal na asawa ang pagpipilian. Sa bagay, ganoon din naman kay Mama. Iyong asawa niya lang at anak nila ang mahalaga sa kaniya. At ako? Palaging hindi pinipili. Palaging itinataboy.

Walang halaga.