Chapter Four

I woke up earlier than usual the next morning. I immediately got up to wash up and brush my teeth before I went downstairs. Nagugutom na 'ko kaya dumiretso ako sa kitchen ng bahay nila Jam.

"Gising ka na pala, Zeph." Sambit ni Jam nang makita niya ako. Siya pala ang naghahanda ng agahan namin. Nasa garden siguro si Nana.

"Yeah." I said, yawning. "Obviously."

"It's too early for you to be grumpy." She told me before handing me a glass of hot chocolate. There were mallows, just exactly how I want my morning drink to be.

"Thanks, Jam." I sat down on the chair. Nakatulala lang ako sa kisame habang uniinom ng hot chocolate. Ganito talaga ako kapag bagong gising, tutulala muna bago magising nang tuluyan ang diwa.

"I'll help Nana to clean up the house," I told Jam who was busy scrambling some eggs for breakfast.

She raised her brow at me. "Sure ka?"

Tinaasan ko rin siya ng kilay. "Why? You don't think I can do it?"

She shrugged. "Mayaman kayo, eh. Malay ko bang may alam kang gawaing bahay?"

I rolled my eyes. "I was offended."

Tinawanan lang niya ako. "Pero kung gusto mo naman, sige lang. Tutulong din naman ako. Si Ate Zaf naman, susunduin pa daw ang mga friends niya."

My forehead knotted. "Nandito ang friends ni Ate Zaf?"

Tiningnan ako ni Jam. "Hindi mo ba alam? Nagbakasyon din dito sa Cebu ang mga kaibigan niya."

Umiling ako. "Nope. Wala naman siyang sinabi sa akin."

"Talaga? Nagpaalam pa nga siya kay Mama kagabi kung pwede ba raw bumisita dito ang mga friends niya."

"So? Did Nana agreed?" I asked.

"Syempre, papayag talaga si Mama. Alangan namang hindi? Friends 'yon ni Ate Zaf."

"Well... true naman." Iyon lamang ang sinabi ko at tumayo na. I decided to just the glass I used.

"Gusto mo pa ba ng cereals?" Jam then asked and so, I nodded.

Jam knew that I usually eat cereals mixed with yogurt and fruits so I wasn't that surprised when she handed me the bowl full of it. Kuminang agad ang mga mata ko nang makita ito.

"Malamig na 'yan. Nilagay ko sa fridge kanina. Alam ko kasing ganyan ang kinakain mo palagi." Jam told me. "Kumain ka na dyan, Your Highness."

Nagtawanan kami.

"Thank you, Jammy." I gave her a soft smile. She's the sweetest friend ever. She always looks after me.

"Kalma, Zeph. Ako lang 'to." Sambit niya na may tonong pagkamayabang kaya naman ay natawa ulit kaming dalawa. She's so funny talaga.

"By the way, umalis na ba si Ate Zaf?" Tanong ko sabay tingin sa relo ko. It's still 8 am pa naman.

"Ay, tulog ka pa, nakaalis na siya. Maaga kasi iyong nagising at nagpaalam na mag-jogging daw muna siya sa labas bago gumayak upang sunduin ang mga kaibigan niya. Mamayang tanghali pa rin naman siguro darating ang mga 'yon." Sagot ni Jam while she was frying the eggs.

I pouted. "Sana sumama na lang ako sa kanya."

"Saan?"

"Jogging."

"Ahh, same. Ilang weeks na rin kaya akong hindi nakakapag-exercise."

"Ngayon lang ako hindi nakapag-workout. The gym is so layo kasi dito!" I ranted.

"Sus! Don't worry, hindi naman tayo tataba. Healthy foods din naman ang niluluto ni Mama usually."

"Sabagay... I will just help you out."

Jam was busy with the fried rice and scrambled eggs. Meanwhile, I volunteered to thaw the sausages.

Habang naghahanda kami ng aming breakfast, nagkukuwentuhan lang kami ni Jam about sa studies namin. She talks a lot about her school and her friends. She's smiling while telling me some funny stories about her life as a student here in Cebu. Natatawa rin ako sa mga kwento niya kasi nai-imagine ko talaga na ginagawa niya ang isang kalokohan. She's so kulit and funny!

"Kapag ako nakatapos na sa college at nakapag-work, pupunta talaga ako kaagad sa South Korea." Sabi pa niya. Her eyes sparkled as she utter those words. Parang determined talaga siya na puntahan ang country na 'yon one of these days.

"Wow, dream country mo?" I asked of her.

She nodded enthusiastically. "Yes! Super dream ko talagang makapunta sa South Korea!"

"Hmm, I see. At bakit naman South Korea ang una mong pupuntahan soon?" Tanong ko ulit.

"Kasi gusto kong maranasan ang maglakad-lakad sa daan tuwing winter season! Gusto ko kasi talagang makakita at makahawak ng snow sa personal." Kumikinang pa lalo ang mga mata niya habang nagsasalita siya.

It might be just a simple reason to other people, but for those who were not born in a country with four seasons, malaking bagay na ang makakita at makahawak ng snow kahit once in a lifetime man lang. It is indeed a dream.

Napangiti ako dahil may naalala ako. "Talaga? Fall season no'ng huling punta namin doon, eh. Sobrang ganda talaga doon.

"Maganda nga rin daw doon tuwing fall at spring season pero mas gusto ko talaga kapag winter season. Christmas din kasi 'yon. Kaya super saya talaga, for sure." Sabi pa niya.

Tumango ako. "I feel the same. I want to go ice skiing during winter season. Na-miss ko tuloy 'yong una naming punta sa South Korea. Sakto at winter season noon. We enjoyed ice skiing! It was my first time pero nakakatuwa kapag nasanay ka na." Pagkukuwento ko pa sa kanya.

"Wow. Mas na-excite tuloy ako dahil sa mga kwento mo, Zeph!"

I smiled at her. "Nakakatuwang pumunta sa ibang countries, Jam. You will meet different people with various personalities, cultures and traditions. Maninibago ka sa environment pero you will eventually learn how to adapt to the changes of the temperature and seasons as well as sa culture nila."

"Buti ka pa marami nang napuntahang foreign countries! Ako... hanggang China lang talaga." She pouted.

"Oh, so you went with Nana to China?" I asked her, amused. I didn't know about it!

"Oo. Sa China... town." Humagalpak si Jam ng tawa samantalang napairap na lang ako. Kahit kailan talaga itong si Jam, eh!

"That was such a corny joke." I told her.

Jam laughed at me. "Seryoso kasi ng mukha mo! Wala nga kaming enough na pera ni Mama para mag-travel dito lang sa Pilipinas. Paano pa sa ibang country?"

"True naman."

"Kaya sisipagan ko talaga para makapag-travel na kami ni Mama sa maraming bansa!"

I can't blame her though. South Korea is such a beautiful country. You won't regret it kapag nagpunta ka doon with your family and friends. It's a great place where you can create more fond memories with them.

We had scrambled eggs, sausages and pancakes for breakfast. I am already full dahil nga kumain na ako ng cereals at uminom ng hot chocolate pero gusto ko ring kumain ng pancake kaya walang makakapigil sa 'kin. Food is life. Kahit na feeling ko nananaba na ako dito sa probinsiya.

I volunteered to wash the dishes pagkatapos naming kumain. They don't trust me enough when it comes to washing dishes because I am clumsy and I've broken many kitchen items before already. But I insisted, so they have no choice. Marunong na kaya ako ngayon!

"Huwag mo lang talaga basagin ang mga plato namin, Zephyrine. Ipapakain kita sa leon kapag nakabasag ka!" Pananakot ni Jam sa akin pero tinawanan ko lang siya. I've improved my dishwashing skills na kaya.

Jam and Nana were already cleaning up the house when I finished washing all the dishes. Umalis na rin si Ate Zaf para sunduin ang mga kaibigan niya. Hindi ko alam kung sino sa mga kaibigan niya ang pupunta dito pero kailangan kong mag-ready para maayos akong tingnan mamaya kapag nakaharap ko sila.

"Okay ka lang ba diyan, anak?" Tanong ni Nana sa akin habang nagpupunas ako ng mga bintana sa living room nila. Tapos na ako magwalis sa loob ng bahay kaya ay magpupunas naman ako ng mga bintana.

Ngumiti ako kay Nana. "Yes naman po!" I even showed her a thumbs-up.

Tumango si Nana. "Mabuti naman kung gano'n. Basta mag-ingat ka lang, ah. Hindi ka pa naman sanay sa mgq gawaing-bahay." Bilin pa niya bago ako iniwan sa sala.

Nakatungtong kasi ako sa hagdan para maabot ko ang bintana. Mahirap talaga kapag kinulang tayo sa height, eh. Nahihirapan ako, actually, pero nakakahiya kung nakaupo lang ako habang sina Nana busy sa paglilinis.

I was even humming while wiping the windows. Ang sarap sa pakiramdam kapag pinagpapawisan ka habang naglilinis. It was another form of exercising. Kaya para na ring I was hitting two birds with one stone, right?

"Hi! Nandito na ako!" Narinig ko ang boses ni Ate Zaf mula sa labasan. I was about to go down nang marinig kong bumukas na rin ang front door kasi nag-panic ako, feeling ko ang dugyot ko tingnan. Pero namali ako ng tapak sa hagdan! At sa sahig talaga ang bagsak ko!

Napapikit na lang ako dahil kinakabahan talaga ako. Baka mabagok ang ulo ko at mawalan ng malay. Ito na talaga ang sinasabi ni Jam, eh. Hindi bagay sa akin ang mga ganitong gawain lalo na at careless pa naman ako. Pinagsabihan na akong mag-ingat pero nagtatangahan pa rin!

"Omg, Erin!" I heard my sister's voice but I don't have the guts to open my eyes. I am just so... scared. Tinawag ko na yata ang lahat ng santo upang ipagdasal ako para hindi ako mabalian ng buto o mabagok ang ulo. Baka sa emergency room ang punta ko.

It's been minutes since I've been shutting my eyes off. Pero hindi ako nakaramdam ng sakit sa katawan ko. Parang hindi rin ako bumagsak sa sahig. But I can feel an arm wrapping around me...

"Open your eyes now, lady." An oddly familiar voice made my eyes open wide. A pair of brown and sparkling orbs welcomed mine.

"Y-you?! What are you doing here? How did you even get here? Magnanakaw ka, 'no?" I yelled at the man na buhat ako. "Put me down, you asshole!"

"Erin, bakit mo sinisigawan ang bisita natin?" Tanong ni Ate Zaf.

Inis kong inayos ang buhok at damit ko nang maibaba na ako ng lalaking sumalo sa akin. "Hindi mo ba siya kilala, Ate? And what do you mean bisita natin? He's not my friend so I won't invite him to our house!"

"This isn't your house... right?" Nagsalita pa ang g*go at ngumisi. He's annoying!

"Shut up!" I told him aggressively.

They were all looking at me. Napatingin na rin sa akin ang mga kaibigan ni Ate na parang hinuhusgahan ang buong pagkatao ko.

"Where's your anger coming from, Erin?" My sister raised her brow at me. "He's our visitor. Sinalo ka pa nga niya no'ng muntik ka nang mahulog. You should've thank him!"

"You seriously don't know him, Ate?!"

"Of course, I do! He's my friend's cousin, Erin." Mariing sabi ni Ate sa akin. Napaawang naman ang bibig ko. I can't believe this is happening!