Kabanata Ninety-Four

LUMIPAS ang mga araw at binabagabag pa rin ako ng aking isipan sa kung ano ba ang pinag-usapan nina Joaquin at Teresa nang araw na ‘yon. Hindi ko naman magawang lapitan si Joaquin dahil sa ginawa ko noong huli at saka iniiwasan ko rin siya.

“Ano ba pinag-usapan nila?” tanong ko sa aking sarili sabay napabuntong-hininga at napatingin sa lupa.

“Ang lalim naman ng buntong-hininga mo,” wika ni Teresa dahilan para manumbalik ako sa katinuan at mapatingin sa kanya nang mabilis.

“Teresa!” gulat kong bulalas.

“O, bakit parang mukhang gulat ko? Gano'n ba kalalim ang iyong iniisip para magkagan'yan ka?” tanong ni Teresa na may ngiti sa kanyang labi.

“Hindi naman sa gano'n,” mahina kong sagot.

“May pupuntahan ka ba?” tanong ko nang mapansin ko na nakabisti siya na tila may pupuntahan.

“A, iyon nga ang aking nais ipaalam sa ‘yo kaya gusto kita makausap,” aniya.

“Aalis ka ba?” tanong ko.

“Oo— pero sandali, may kailangan tayong pag-usapan,” an