Via"AHHHHHHHH!!!""Iyak mo pa nang mamaga ang mata mo bukas sa klase." Panakot sa akin ni Gail habang may binabasa itong libro.Mula sa pagkakadapa ay bumangon akong umiiyak parin. Ang sakit sa dibdib na hindi ko mailabas sa harap niya ang galit at inis ko."Nasa labas pa siya. Baka gusto mong harapin. Kawawa naman at hindi pa umaalis mula kanina." pakonsensiya sa akin ni Gail."Via?" tawag ni mama sa akin. "Papasukin ko na si Kian diyan at makapag-usap kayo." paalam ni mama at nakita kong bumukas ang pinto na agad kong kinuha ang kumot at pinangtakip sa katawan hanggang ulo."Mauna na ako ha?" paalam ni Gail sa akin. "Kian, usap lang ha?" bilin naman niya dito na parang may iba pang gagawin. Baliw talaga.Nang makalabas si Gail ay sumunod naman ang paglubog ng gilid ng kama. Maya maya ay naramdaman kong may tumabi sa akin."Love." Endearment sa akin kapag nanunuyo. First name naman kapag sa public at kompletong pangalan kapag galit.Hindi ako umimik. Hindi ko rin sinasagot. Kapag gan
Kian"Where are they?" tanong ko kay Dale. Halos napuntahan na namin lahat ng bar o mga kainang may inuman pero hindi namin sila mahanap.Nasa loob na kami ng sasakyan niya at kanina pa ako nag-aalala.Hindi sana ako tumagal kung hindi ako kinausap ng isang prof kong bakla. He endorse me to some other teachers na kasama niya. Wala akong masyadong naintindihan sa mga sinasabi niya tungkol sa akin pero alam kong tungkol yun sa performance ko. Hawak ko parin ang isang water bottle ng mineral para ibigay kay Via. Nang hindi na ako makatiis ay nag-excuse na ako at sinabi kong nag-aantay ang girlfriend ko. Noong una ay hindi agad ito nakapagsalita na para bang nabigla at hindi agad naniwala sa sinabi ko at nakatingin lang sa akin."You may go Kian." Aniya ng isang kasama nila."Thank you maam." Sagot ko at nag-excuse na sakanila.I'm in a hurry when Trisha blocked my way."Hi Kian." bati niya pero hindi ko na yun inabalang sagutin at iniwasan siya.Mas maganda na yung iwasan ko siya para h
ViaBiglang kumirot ang ulo ko nang magising ako. Napahawak ako dito at inantay hanggang sa mawala. Minulat ko ang mata ko. Noong una ay medyo malabo ang tingin ko sa paligid. Dahan dahan akong tumayo. Napansin kong may suot na akong malaking tshirt na haba hanggang taas ng tuhod ko.Dahil sa masakit pa ang ulo ko ay dahan dahan akong lumakad at lumabas ng kwarto. Nang makita ko ang ref ay agad ko itong binuksan at naghanap ng tubig. Nakita ko ang pitsel at kinuha ito. Nilagay sa mesa at kumuha ng baso at uminom. Medyo naginhawaan ako at naibsan ng kaunti ang sakit ng ulo ko.Nang imulat ko ng mas maayos ang mata ko ay para akong nabuhusan naman ng malamig na tubig. Kaharap ko lang naman si tita Lianee at sir Ken na takang takang pinapanood ako ngayon.Napalunok ako ng sarili kong laway. Parang tumaas ang init sa mukha ko at ang hiya ko ay nagparamdam sa akin.Bumukas ang pintuan at nilingon ko agad iyon. Si Kian na kakarating at natigilan din ng madatnan akong nasa kusina. Tiningnan n
ViaHindi na kami pumasok maghapon at dinamayan nalang namin si Andrea. Iyak ito ng iyak. Hindi niya tanggap. Inaamin niyang lasing siya noong araw na iyon at halos hindi niya maalala ang nangyari. Paggising niya nalang ay magkatabi na sila ni Dale sa mismong kwarto nito at parehas silang h***d.Halos humagulgol ito sa pagkwekwento sa nangyari sakanila. Ano pa nga ba magagawa namin. Nangyari ang nangyari na. Hindi na maibabalik pa sa dati."Anong balak mo ngayon? Sasabihin mo ba sakanya?" tanong ko. Umiling ito."Hindi pwede. Magagalit ang mama niya. Hindi ito ang gusto niyang mangyari. Malaki na ang naibigay nilang tulong sa akin para ito ang ibalik ko sakanila." Umiyak muli siya.Niyakap ko siya at inalo."Pero malalaman parin nila kasi hindi mo naman maitatago ang paglaki ng tiyan mo." sagot ko na kinabitaw sa akin. Bahagya akong nagulat sa ginawa niya."Hindi nila malalaman Via. Hindi." paninigurado niya."Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhan kong tanong.Hindi ito umimik at na na
ViaDeleted social media. Cannot be reach. Wala narin ang mga gamit niya at tanging sulat lang ang iniwan nito para sa mama ni Dale."Sabihin na kaya natin kay Dale." pangungumbinsi ni Gail sa akin.Kung tutuusin ay kailangan niya ring malaman dahil may karapatan naman talaga siya. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang number ni Dale pero hindi niya ito sinasagot. Nakailang tawag ako pero hindi niya ito sinasagot.Sinunod kong tinawagan si Kian at baka kasama niya at agad naman niya sinagot."Napatawag ka love." bungad niya."Kasama mo ba si Dale? Hindi kasi namin siya matawagan." saad ko."Hindi siya pumasok. Bakit? May problema ba?" duda niya.Tiningnan ko si Gail bago ko sinagot ang tanong ni Kian."Umalis kasi Andrea at hinahanap kanina ni Dale." Kwento ko."Umalis? Bakit? May nangyari ba?" Tanong niya."Mahirap ipaliwanag sa phone eh. Tapos na ba klase mo?" "Kian, can you check this one?" kumunot ang noo ko. Boses yun ni Trisha ah."Magkasama kayo?" bigla lumakas ang dagundong
ViaMaganda ang gising ko kinaumagahan. Bumungad din ang text sa akin ni Kian na hindi na niya ako masusundo at magrereport na daw sila ngayong araw. Hindi na ako nagtanong po kundi sinuportahan ko siya agad na kaya niya iyon.Siguro ay pagkakataon narin para makabili ng bike niya. Hindi ko kasi nadaanan kahapon iyong shop at baka magka-idea siya.Pagkalabas ko ng kwarto ay kaaalis din ni papa. Hindi ko na tinanong kung saan pupunta at siguradong sa trabaho siguro niya. Kay mama na ako nagpaalam.Pagkalabas ko ng bahay ay sakto rin ang labas ni Gail. Sinalubongan ko siya ng malawak na ngiti.Nagsalubong naman ang kilay niya ng makita ako."Ngiting painggit?" sabay irap sa akin."Hindi ah. Sadyang maganda lang ang gising." saka inipit ang ilang hibla ng buhok ko sa tenga ko."Weh. Ano naman ginawa niyo kahapon?" tanong niya.Biglang sumulpot sa isipan ko ang nangyari sa park. Biglang lumawak ulit ang ngiti ko."So ganyanan na pala tayo ngayon. Ngitian nalang." medyo naasar nitong rekl
ViaGusto kong magalit. Gusto ko siyang sigawan. Gusto kong ilabas lahat ng sama ng loob ko. Pero agad nawala lahat ng makita ko siya. Agad nabura nang yakapin at umiyak ako sa harap niya, na para bang nakahanap ako ng taong nakakaintindi sa akin kahit hindi ko pa nasasabi ang lahat sakanya.Hinayaan niya lang akong ilabas lahat ng damdamin ko sa harapan niya. He didn't say anything. He just listened. He just waited until I calm down.Nang gumaan ang pakiramdam ko ay sinabi ko sakanyang ayaw ko munang pumasok. Hindi naman niya ako sinermonan o pinagalitan. Sinamahan pa niya ako. He let me divert everything until I can see myself smiling now."Maglalakad lang ba tayo?" tanong ko ng mapansing iyon lang ang ginagawa namin sa buong oras na nasa mall kami ngayon.Hanggang window shopping lang at tamang tingin sa presyo kapag may napusuan then sabay balik din kapag mabigat sa bulsa. Halos malibot na namin ang buong mall pero hindi parin namin alam kung saan kami tutungo."Saan mo ba gustong
ViaNanatili ako sa loob ng store at nagbabakasakaling babalik siya dito. Nilagay ko sa carrier ang cake at letter ko sakanya.Tinext ko siya sa dating number niya. Siguro naman ay binalik na sakanya ang cellphone niya. Sinubukan ko ring tawagan pero cannot be reach. Naabutan na ako ng gabi kakaantay kay Kian dito. Tiningnan ko ang bike na regalo ko sana ngayon para sakanya. Makikita pa kaya niya? Magagamit pa kaya niya?Pinikit ko ang mata ko at mukha niya agad ang nakita ko. Tumulo ang luha ko ng makita ko ang mga ngiti niya. Maya maya ay humikbi na ako at tinakip ang mga palad sa mukha. Ayaw kong mag-isip na iniwan niya akong walang pasabi. Hindi niya gawain iyon. Nagsasabi siya kung may mga pupuntahan o ano.Kaya ba ibang iba siya ngayong nagdaang araw? Yung tipong kung niyayakap ako ay parang mawawalay siya nang napakatagal? Yung titig na para bang sinusulit ang bawat oras na nakikita ako? Ang sakit. Hindi ko kaya."Kian, bumalik ka please." hagulgol ko.Sa patuloy na pag-iyak ko