"Miss Avianna Stusick?"
"Yes?" I lazily lifted my head to see the professor in front.
"May you introduce yourself?"
Tumayo na ako saka pumunta sa unahan. Nilibot ko ang aking paningin sa buong classroom saka ngumiti.
The boys whistled because of what I did.
"Hi. I'm Avianna Stusick, 18 years old. Im here so probably I'm taking Tourism Management. So yeah, that's it."
Bumalik na ako sa pagkakaupo at naabutan ang katabi kong babae na nakataas ang kilay sa akin. I also raised my right eyebrow at her.
"Mandy Alberts?"
Tumayo ang babaeng katabi ko saka pumuwesto sa unahan. She plastered a smile.
"Good morning! I'm Mandy Alberts, 18 years old. I hope that all of us can get along. But I also think that I can't get along with all of you..." Tumingin siya sa akin kaya napahalukipkip
"Hmm?" Utas ko nang sagutin ang tawag ni Riggs.["Bebe, alam mo ba kung nasaan si Nero?"]Napairap ako at saka napabalikwas mula sa pagkakahiga sa kama."Riggs, I'm not a lost and found section," I sarcastically said.["Nagtatanong lang eh. Baka alam mo?"]"Tsk, I don't know. I saw him hours ago but I don't know where he is now. Please, ayaw ko na marinig ang pangalan niya."["Nagbabagong buhay ka ba?"]I heard him chuckled."Nye nye."["Kung kailan ka na may pag-asa eh..."]May kinuha ako sa ilalim ng kama kung kaya't hindi ko masyadong narinig ang sinabi niya."Ano 'yon, Riggs?"["Wala! Kapag nakasalubong mo si Nero, tawagan mo ako ah!"]"Sayang ang load sa'yo."["Afford mo naman kaya o
"I thought you are missing."I looked at my side and frown. Nero is leaning against the door of his unit. Isa pa 'to eh. Sakit din sa ulo."Talk to the wall." Irritated, I went to the door of my unit and get the key out from my shoulder bag. Pumasok ako sa loob at didiretso na sana sa couch nang may humawak sa braso ko. As if a self-defense, pinilipit ko ang kamay ng humawak sa akin."Damn it!"Napatili ako at nabitawan ang kamay ni Nero. Nakahawak ang kaliwang kamay niya sa kaniyang kanang braso habang napapadaing sa akit."The heck! What are you doing in here? 'Yan tuloy!" Paninisi ko sa kaniya.After several deep breathings, he started to calm down and the pain is decreasing."The door is open. You didn't lock it."I arched a brow. "But that doesn't mean that I want you here inside!"
" Mommy... Mommy, wake up..." mahinang bulong ng isang maliit na tinig sa tabi ko. Napakislot ako at minulat na ang mga mata.I looked at my 5 year old son who's sitting beside me. Nakatingala siya sa akin habang nakangiti. I looked at his eyes that always reminded of someone that I've been with years ago, but not anymore.Hinaplos ko ang pisngi ng aking anak at nginitian din siya."I'm sorry I fell asleep," sabi ko sabay haplos sa buhok ng aking anak."It's okay, mommy," tugon niya. "Is the airplane going to land now?" tanong niya habang nililibot ang tingin."I don't know... I'll ask, okay?""Okay,mommy," he said then chuckled.I pressed the button to call for an FA a
I am here sitting on a seat inside an airplane. Getting ready to fly to another place.Oh gosh! I hate flying for Pete's sake!Ayaw na ayaw kong sumakay sa eroplano dahil isa lang ang ibig sabihin nito, another business thing that my family will be attending and that sucks!Mas gugustuhin kong mabulok sa bahay kaysa sumakay sa eroplano para lang pumunta sa ibang bansa at makipagplastikan sa business partners ng parents ko.I'm not into business. I'm just 17 and graduating in Senior high. Pero wala akong balak kumuha ng marketing, even though that's what my parents want me to take in college. I will never do that! Manigas sila diyan. Halos mahimatay nga ako last year ng sabihin nila sa akin na ipapakasal nila ako sa anak ng business partner nila. Para nila akong binebenta. I was just 16 that time at nakabasag pa ako ng sampung vase ng dahil sa sinabi nilang yun. Mga antique pa
"Hi!" I greeted them with full of enthusiasm.Napatingin silang lahat sa akin. All of them are on each side of a long table and Nero was at the end, beside a vacant seat. Walang umimik sa kanila kaya mas ngumiti ako."Pwede makiupo?" I asked with full smile on my lips."Oh, Pilipino pala! Akala ko American eh! Upo ka, bebe."Nag-iba ang ekspresyon ng mukha ko dahil sa tinawag niya sa aking 'bebe'. Umupo pa rin ako sa silya na katabi ni Nero. I placed my plate with cheesecake and my coffee on the table. I can feel his gaze on me pero hindi ko pa siya tinitingnan. Pito lang sila na nandito. Five girls and two boys."Hindi ba pasahero ka kanina? Bro, siya iyon, hindi ba?" tanong ng lalaki kay Nero.
"Es un gusto conocerte, Avianna."*It's nice meeting you, Avianna.*Napalingon ako sa kanan at bumungad sa akin ang todo ngiting mukha ng anak ng business partner ng mga magulang ko.I faked a smile and then turned my face into a serious one."No estoy contento de conocerte, sir," sabi ko habang walang pinapakitang ekspresiyon sa mukha.*I'm not pleased to meet you, sir.*His face shouts amusement after hearing what I said. "Oh, hablas español. Frio."*Oh, you speak Spanish. Cool.*I rolled my eyes. "Obviamente," paismid kong sinabi.*Obviousl
"Bakla! Pasalubong ko?"Inirapan ko si Ors dahil sa sinabi niya. Hindi pa naman maganda ang timpla ko ngayon dahil pagkatapos ng gabi na nagkasama kami ni Nero roon sa veranda ng hotel, kinaumagahan ay bumalik na sila sa Pilipinas. Puro sermon ni Daddy ang naririnig ko araw-araw na nasa Spain ako kaya hindi ako nakapaglibot."Fuck you, Ors," I uttered then raised my middle finger at him. Tinawanan lang ako ni bakla.Naglalakad kami sa hallway papunta sa room namin nang makita namin ni Miya na kaaakyat lamang sa kabilang hagdan."Oh, Avi! You're here!" sigaw niya saka tumakbo papunta sa amin ni Ors. Tumalon papunta sa akin si Miya saka ako niyakap ng mahigpit."Teka lang, bakla! Para kang ahas kung makapulupot kay Avi ah. Hands off," sabi ni O
"Miya, hindi ka ba talaga puwede ngayon?" I asked over the phone.[Avi, I'm sorry. Daddy is here and I can't takas. You know naman na he doesn't allow me to gala during this hour.]"It's only 10 in the evening, Miya," sabi ko sabay irap kahit hindi niya nakikita.[Exactly, Avi! It's 10 pm na! Gabi na so you should go home na.]"May bibilhin lang naman akong art materials."[Why didn't you call, Ors?]"May kabebe time. Iiyak na naman 'yon next week," sabi ko sabay iling. Tumawa naman si Miya dahil sa sinabi ko. "Bye na," paalam ko.[Bye! Ingat!]Nilagay ko na ang phone ko sa bulsa ng maong shorts ko at nagpatuloy na sa paglalakad sa loob ng mall.Pumasok ako sa National Bookstore at nakitang marami-rami pa ang mga tao. Papunta na sana ako sa gawi ng mga art materials nang may mamataan ako.&