Chapter Eight

"Hey, baby. You sleepy?" Tanong ni Bryan at pumasok sa kwarto niya.

Kanina pa niya natapos ang binabasang pocketbook. Hindi lang siya dalawin ng antok. Ewan ba niya. 'Yan yata ang epekto ng romantic dinner with her boyfriend. Nakasandal lang siya sa headboard. Nag-iisip tungkol sa mga katangiang nagustuhan niya dito at tungkol sa pag-uusap nila ni Mac.

Mac didn't know how much he made her happy for accepting their relationship.

"Hindi pa naman. Ikaw?"

"Same."

Lumapit ito at umakyat sa kama niya. Umisod naman siya para tumabi ito sa pagkakasandal niya. Inakbayan siya nito and his other hand held her hand. As if he's afraid to lose her.

What a sweet gesture.

"Ano'ng pinag-usapan ninyo ni Mac?"

She looked at him and smiled. "Hindi naman pala siya nagalit. Nabigla lang daw siya. Well, can't blame him," aniya at humagikgik.

Naalala na naman niya ang hitsura ni Mac nang makita sila nito. Parang shunga lang.

"Mabuti naman," he held her hand tighter and whispered in her ear. "I love you, I love you, I love you."

His breath tickled all her senses. Giving her satisfaction.

She looked at him with all the love she had for him. "I love you, too."

She can't believe she was loved by this guy. Bryan told her everything about his past relationships. And she's glad he did. She even celebrated after his confessions. Why? That only prove he trusts her that much even if they just started their relationship.

He moved his face to her and looked at her eyes as if she was the only beautiful girl he had ever seen. He was about to kiss her when Mac interrupted them.

"Hoy! Kayong dalawa!" Anito na parang nahuli ang anak na gumagawa ng milagro kasama ang isang lalaki.

"Can't you knock?" Inis na tanong ni Bryan. Disappointment was written all over his face.

"Ano'ng kailangan mo?" Tanong din niya at pinasadahan ito ng naiinis na tingin. Wrong timing talaga ang kumag.

"Ano'ng ginagawa n'yo?" Kunot-noong tanong nito.

"Isn't it obvious? We're about to kiss," Bryan answered. Even in his voice, you could feel the disappointment.

"Hoy, huwag muna kayong gumawa ng baby. Ayoko pang maging Tito," sabi nito at tumawa.

Kinuha ni Bryan ang isang unan at inihagis kay Mac pero useless lang kasi sumibad na ito palabas ng kwarto.

Napailing siya.

"Epal talaga," ani Bry.

"Hayaan mo na. Bigo, eh," tumawa siya. Di nagtagal ay humikab siya. What can she do? Eh, queen of sleep siya? Kinusot niya ang mga mata at humikab ulit.

Napansin naman siya ni Bryan. "Sleep now, babe. You're tired. I know."

Namumungay ang mga matang tumingin siya dito at ngumiti. "Tulog ka na rin ah?" Aniya at humiga.

Ngumiti ito. "Opo." Kinumutan siya nito. "You want me to sing you a lullaby?" He said in a casual voice. Parang 'di big deal dito ang sinabi. Eh, halos ang ibang lalaking kilala niya ay kulang na lang magtago sa ilalim ng puno para di lang makakanta ng lullaby.

Well, dagdag love points sa kanya 'yun.

"Sige," sabi niya at dahan-dahang ipinikit ang mga mata.

Tumikhim muna ito bago kumanta. Hinaplos-haplos din nito ang buhok niya habang ang isang kamay ay nakakapit sa kamay niya. Possessive talaga.

BRYAN stared at the lovely and innocent face in front of him. His recent days were happy knowing that his girlfriend is also his cousin. So? He doesn't care. As long as she loves him, he'll adore, love and fight for her. Whatever it takes. Even if it takes his happiness. He know what's happening between them was so fast. So fast that he didn't noticed he was already falling in love with her. God knows he tried his very best not to fall in love with her but cupid shot his heart.

Pag-ibig nga naman.

Hinalikan niya ito sa noo at tumayo. Pinatay ang ilaw at lumabas na ng silid nito.

LUMIPAS ang mga araw na gano'n ang eksena nila. Hinahatid at sinusundo siya ni Bryan sa eskwelahan. Minsan ay may mga pakulo pa ito sa kanya tulad ng paggising niya sa umaga ay una niyang makikita ang isang red rose na may kasama pang note saying how beautiful she is in the morning. Minsan naman ay bigla na lang niya mararamdaman ang mga braso nitong nakapulupot sa beywang niya sabay sabing," I love you, baby." She never imagined her life could be this happy. Ilang beses na silang nasabihan ni Mac na, "Ang corny n'yo," pero parang ang katumbas no'n sa pandinig nila ay, "ang sweet n'yo." Wala, eh. Ganyan nila kamahal ang isa't isa. Nagtataka naman si Tita Nancy sa kanilang dalawa ni Bry kung bakit ganoon na lang sila ka-close. Tinanong pala nito si Mac. Narinig ni Bryan na nag-uusap sina Tita Nancy at Mac nung isang araw.

"Mac, bakit parang may iba kina Claire at Bryan?" Nagulat naman si Mac sa tanong nito at sandaling nawalan ng sasabihin. "Mac?"

"Tita naman. Parang hindi mo alam kung gaano ka-friendly si Claire."

Tinitigan siya ni Tita Nancy nang mataman.

"Tita, walang iba kina Claire at Bryan, okay? Ngayon lang naging close ang dalawa pero binibigyan mo na ng malisya."

Naniwala naman agad si Tita Nancy sa pahayag ni Mac kasi talaga namang palakaibigan siya.

"Sa'n ka ba nagpupupunta, Tita?" Usisa ni Mac. Usisero talaga ang mokong.

"Ospital."

"Sino ba'ng na-ospital? Lalaki o babae?"

"Lalaki. Kaibigan ko."

"Hmm. Crush mo siguro siya, ano?" Tukso pa ni Mac.

Hinampas ito ni Tita ng sling bag at pinanlakihan ng mga mata. Tumawa lang si Mac.

Hindi sinabi ni Mac ang pag-uusap nilang iyon sa kanila ni Bryan. Siguro para di na rin sila mag-alala. Pero hindi alam ni Mac na narinig pala sila ni Bryan.

"HEY, CLAIRE! How're ya?" Anne asked. Kung makatanong naman ito ay parang ilang taon silang di nagkita eh, dismissal time na.

Naghihintay sila ng kanya-kanyang sundo. Umalis na sina Michelle at Shaina. May bibilhin pa daw sa National Book Store.

"Humihinga pa," aniya.

Ang epic talaga nitong magtanong.

Nagulat si Claire nang may umakbay sa kanyang balikat. Tumingin siya sa may-ari ng braso na iyon. Sino pa? Eh, di ang long time suitor niya. Inis na inalis niya ang braso nito. Anytime ay darating si Bryan, baka makita sila nito.

"Ano ba, Gabriel?"

Ewan niya pero biglang sumakit ang mga mata niya pagkakita dito. Ilang beses na niyang binasted ito pero walang effect dito ang mga ginagawa niya. Malakas yata talaga ang apog nito.

"Uuwi ka na ba, sweetie? Ihahatid na kita," alok nito at ngumiti. 

Bah, asa naman 'to.

"No, thanks."

"Ako na lang ang ihatid mo, Gab," sabat naman ni Anne at ngumisi.

Napatingin dito si Gabriel at ngumiwi. "Ikaw? Ihahatid ko? Huwag na lang," anito at umalis.

Sakto namang tumawag si Bryan. "Hi," bungad niya at ngumiti. Nawala agad ang inis niya.

"I can't pick you up. May gagawin pa 'ko sa school," sabi nito sa malamig na tono.

Napawi ang ngiti niya sa tono nito at sa pagpatay agad nito ng tawag. Ano'ng problema?

"Sino 'yun?" ani Anne.

"Bryan. 'Di daw niya ako masusundo," matamlay niyang sagot. Matamlay siya 'di dahil sa hindi siya nito masusundo kundi sa tonong ginamit nito.

"Problema ba yun? Tara, commute!" Hinila siya nito sa braso at sumakay sa jeep na huminto sa tapat nila.

"SHIT!" Bryan cursed.

Maaga siyang umalis sa eskwelahan niya para masundo ang pinakamamahal niyang girlfriend pero iba pa ang nakita niya. Nasa di-kalayuan lang ang sasakyan niya kaya kitang-kita niya ang pag-akbay ng kung sinong Poncio Pilato kay Claire. His jaw clenched. He never thought Claire could do this to him. Nakakatawa. Nagpakatanga din siya dito. Inisip talaga niyang siya lang talaga ang lalaki sa buhay nito. Which isn't true. Hayun nga at nagpapaakbay ito. Parang gusto niyang suntukin ang mukha ng lalaking yun. 

Akala ba niya ay in-announce na nito sa buong kaklase nito na may boyfriend na ito? Ano ba naman ang malay niya sa pinaggagagawa nito? Tinawagan niya ito at sinabing hindi niya ito masusundo. Tinapos niya ang tawag at umalis na sa lugar na yon. Hindi para umuwi kundi para ilabas ang nararamdamang sakit.

NAG-AALALA na siya. Gabi na pero di pa rin umuuwi si Bryan. Alas onse y media na, to be exact. Alas sais na natatapos ang last subject nito sa eskwelahan. Alam niya kasi sinabi sa kanya ni Bryan. Ilang beses na niya itong na-text pero hindi ito nagre-reply. Nakailang tawag na din siya pero ring lang nang ring ang cellphone nito. Palakad-lakad siya sa sala. Nakatulog na si Mac sa kwarto nito. Nagprisinta pa nga ito na samahan siya pero tumanggi siya. She was about to call him again nang marinig niya ang sasakyan nito. Dali-dali siyang lumabas at binuksan ang pinto. Bahagya itong nagulat nang mabungaran siya pero saglit lang iyong at napalitan agad ng lamig ang mga titig nito.

Sinugod niya ito ng yakap. "Bry, sa'n ka ba nanggaling?" He smelled alcohol. "Uminom ka?"

Mabuti na lang at hindi ito napano sa daan. Hindi naman umiinom si Bryan sa labas. Baka nagkayayaan ito at mga barkada nito.

"Ba't ka nagmaneho nang nakainom?"

"Don't act as if you're my wife," sikmat nito at nilagpasan siya.

Nasaktan siya sa sinabi nito. Nanlalatang napaupo na lang siya sa sofa. Hindi siya makapaniwalang nasabi nito ang mga salitang 'yun sa kanya. Oo nga't hindi siya nito asawa but she is his girlfriend for Pete's sake! Napahikbi siya. 

Baka mainit lang ang ulo niya. Bukas ko na lang siya kakausapin.

Umakyat siya sa kwarto niya at pinilit ang sarili na matulog.