"Lahat ng ito dahil sa tita ko...""Anong kinalaman ng tita mo dito?! Ang babaeng 'yan, mukha lang siyang kaunti kay tita mo! Sinabi mo na kamukha ni Irina ang tita mo, tapos ngayon, sinasabi mo na si Zoey, ang kasintahan ni Alec, ay kamukha rin niya?" Ang lolo ay sobrang galit, halos gusto na niyang sipain ang apo."Sino?" Tanong ni Eduardo sa kanyang ama, magulo ang isip.Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Don Pablo bago ipaliwanag, "Alam niyo naman na si Alec ay isang walang-kasalanang tao—matigas at hindi tumatanggap ng pagkatalo sa lahat ng aspeto ng buhay. Nang umangat siya sa posisyon, malaki ang naging bahagi ng mga Jin sa pagtulong sa kanya. Lalo na ang anak ni Nicholas, si Zoey. Hindi lang siya tumulong kay Alec—ibinigay niya ang sarili niya. Nang malagay sa panganib si Alec, isinakripisyo ni Zoey ang katawan niya, kaya siya nagdalang-tao. Bagamat matigas ang puso ni Alec, may malasakit siya. Hindi niya hahayaan na magdusa ang anak niya—o ang ina ng anak niya—ng pa
"P—pero hindi ko in-expect na gagawin niya sakin yon..." bulong ni Irina, ang kanyang boses ay nanginginig."Alam ko," mahinang sagot ni Zeus. "Naiintindihan ko." Bumangon ang isang mahina ngunit taos-pusong ngiti sa kanyang labi. "Hindi mo gusto si Duke, at alam ko na hindi mo rin ako mamahalin."Ibinaling ni Irina ang tingin, hindi kayang tutulan ang sinabi niya."Pero hindi 'yan mahalaga," pagpapatuloy ni Zeus. "Hindi ko inaasahan na mamahalin mo ako pabalik. Sadyang humahanga lang ako sa'yo, at gusto kong gawin ang lahat ng makakaya ko para sa'yo." Pumigil siya sandali, ngunit matatag ang boses niya kahit naubos na ang lakas."Hindi mo kailangang mag-alala. Hindi kita sasaktan o pipilitin sa kahit anong bagay na hindi mo gusto.Hindi ngayon, hindi kailanman."Napuno ng luha ang mga mata ni Irina. "Salamat, Zeus," mahina niyang sambit. "Pangako ko, aalagaan kita."Tapat sa kanyang pangako, nanatili si Irina sa tabi ni Zeus sa buong dalawang linggo ng kanyang pamamalagi sa ospital, h
Five Years LaterAng araw ng hapon ay nagbigay ng gintong liwanag sa payat na katawan ni Irina, binabalot siya ng banayad na init nito.Naka-helmet at suot ang pangtrabahong damit, tumayo siya nang may kumpiyansa sa site ng konstruksiyon, tinutok ang mga manggagawa nang may eksaktong pagtuon at pokus.“Engineer Montecarlos, your design plan has been a game-changer,” wika ng contractor na si Sir Hendrix, puno ng pasasalamat.“Mas mababa ang naging budget para sa yugtong ito kumpara sa huling isa, pero mas mataas ang kalidad ng mga materyales. Matibay na matibay ang estruktura—tunay na itinayo nang may integridad. Narinig ko na karamihan sa mga bahay ay naibenta na, at marami sa mga mamimili ay nahikayat dahil sa mga disenyo at pagpili mo ng mga materyales.”Ngumiti si Irina ng malumanay. “Wala pong anuman, Sir Hendrix. Hindi ko po opisyal na hawak ang titulo ng engineer. Irina na lang po ang itawag niyo sa akin.”“Wala iyan!” tumawa si Sir Hendrix. “Baka wala kang titulo, pero ang mga k
Ang matabang lalaki ay biglang humarap at matalim na tumingin kay Irina."Bruha! Humingi ka ng tawad! Lumuhod ka at humingi ng tawad!"Nanatiling kalmado si Irina. "Mister, ganyan ba talaga kayo makipag-usap sa ibang tao?"Napairap ang babaeng nasa tabi nito. "At ano naman ang mali sa sinabi ng asawa ko, ha?" madiin niyang saad. "Hindi ka ba isang single mother? At hindi lang basta single mother—isang babaeng iniwan nang hindi man lang pinakasalan! Ang mga tulad mo, isinilang para maging mahirap at kawawa! At yang anak mong walang modo, sinaktan ang anak ko? Wala kang alam sa tamang asal!"Suot ng babae ang isang itim-at-puting mink coat, halatang pilit niyang ipinapakita ang pagiging sosyal. Ngunit kabaligtaran ang sinasabi ng kanyang mukha—dahil sa kapal ng pulbos, tuwing sumisigaw siya, may mga mumunting piraso ng makeup na natatanggal.Walang dudang sila ang halimbawa ng mga taong may pera pero walang breeding.Hindi natinag si Irina sa matatalim na tingin ng mag-asawa."Kung hind
Namilipit sa galit ang mukha ng matabang lalaki habang nakaupo pa rin sa sahig, hindi pa rin makabangon. Nangusap ang kanyang tinig na puno ng lason at pagbabanta."Putang ina mo! Kapag lumabas ka sa eskwelahang 'to, sisiguraduhin kong magbabayad ka! Ikaw at ang anak mo—magtitiis kayong mabuhay sa lansangan hanggang sa mamatay!"Sa tindi ng lupit sa kanyang boses, nanginig si Anri. Kumapit siya nang mas mahigpit sa kamay ng kanyang ina, ang munting katawan niya'y natigilan sa takot.Napansin agad ni Irina ang panginginig ng anak. Masakit iyon para sa kanya. Kaya't bahagya siyang yumuko, hinigpitan ang hawak kay Anri, at marahang bumulong, puno ng katiyakan."Huwag kang matakot, Anri. Alam ni Mama kung paano hawakan ang mga katulad nila."Napatingin si Anri sa ina at dahan-dahang tumango, kumukuha ng lakas mula sa di-matitinag na kumpiyansa nito.Muli namang tumuwid ng tayo si Irina at hinarap ang nagngangalit na pamilya. Kalma ang kanyang tinig, ngunit ang kanyang mga mata’y matalim a
Lalo na ang tatlong buwang iyon.Si Irina ay dating bahagi ng mga elite sa syudad, ngunit naging laruan lamang siya ng mga batang mayaman na naglaro ng kanyang buhay. Muntik na siyang hindi makaligtas.Dahil dito, pinangako niya sa sarili na hindi na siya muling maniniwala sa pag-ibig. Wala siyang pakialam sa mga mayayamang lalaki—hinding-hindi. Ang tanging nais niya ay ang tahimik at matahimik na buhay sa maliit na bayan na ito, kasama ang pagpapalaki sa kanyang anak at pagbabayad ng utang-loob sa kabutihang ipinakita sa kanya ni Zeus.Wala na siyang ibang ambisyon.Nag-atubili si Irina sandali bago sumagot, "Mr. Laxamana, may kailangan akong asikasuhin. Pasensya na, hindi kita matutulungan. Bye."Hindi na siya naghintay ng sagot, pinatay ang tawag, at saka sumakay sa kanyang electric bike kasama si Anri, patungo sa kanilang bahay.Pagdating nila, agad na tumalon si Anri mula sa bike at tumakbo papasok ng bahay, habang masiglang tinatawag, "Tito! Tito!"Nagmamadaling lumabas si Zeus
Pagkatapos ng hapunan, nagstay up ng late si Irina para suriin ang mga plano, habang si Zeus naman ay binabasahan si Anri ng mga kwento para matulog. Masaya ang mag-uncle at pamangkin, puno ng tawanan ang buong kwarto. Paminsan-minsan, tumitingin si Irina sa kanila, at ramdam ang isang malalim na kasiyahan.Kinabukasan, pagkatapos ng almusal, umupo si Irina kasama si Zeus para pag-usapan ang kanilang mga plano."Pupunta ako sa kindergarten ni Anri ngayon para ayusin ang kanyang transfer papers," sabi ni Irina. "Tapos hahanapan ko siya ng bagong paaralan. Mula ngayon, iiwas tayo sa mga taong tulad ni Rafael Cruz. May pera at kapangyarihan sila—kung hindi man natin kayang labanan sila, sana naman maiwasan natin sila."Tumango si Zeus. "Sige."Habang papalabas na si Irina, napansin niyang may dalawang lalaki na nakatayo sa labas ng bakod, mukhang magbabang doorbell. Nakasuot sila ng mga pormal na suit, bawat isa ay may dalang briefcase."Ano po ang kailangan ninyo?" tanong ni Irina haban
Ang tinig ni Irina ay halos hindi marinig, napakababa na tanging siya lamang ang makakarinig. Sa totoo lang, mas matamis na tunog ito na sumabit sa kanyang lalamunan.Pagtingin niya sa lalaking nakatayo sa harap niya, ang buong katawan niya ay tila naging matigas, isang reaksyon na hindi niya napigilan. Anim na taon na ang lumipas, ngunit ang kanyang presensya ay mas malakas pa ngayon—ang kanyang aura mas malakas, at ang kanyang dominance mas mabigat at matatag kaysa dati.Hindi nagsalita si Alec, ngunit ang kanyang presensya ay sapat na upang ipatigil ang buong kwarto. May dala siyang awtoridad na hindi kailangan ng galit o salita upang maakit ang atensyon ng lahat.Ang kapal ng kayabangan na nagpapalabas kay Rafael Cruz at sa kanyang asawa ay agad na naglaho. Ang kanilang mga mukha ay tumigas, at sa isang kisap-mata, mula sa pagiging mayabang ay naging nagsusumamo na sila."M-Mr. Beaufort… Hindi ko inasahan na ikaw pa ang darating," paos na sabi ni Rafael Cruz, pilit na ngumingiti.
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas