Tahimik na pinagmasdan ni Irina ang anak niyang abala sa ginagawa nito. Buong puso itong nagtatrabaho, sinusundan ang bawat hakbang nang hindi man lang namamalayan.Ang ningning ng tagumpay sa mukha ng bata ay nagbigay ng init sa kanyang puso. Hindi lang ito nakakapagpagaan ng loob ni Irina—lalo rin nitong hinikayat si Anri.Nang sa wakas ay matapos ng batang babae ang kanyang unang robot, matapos tiisin ang lahat ng pagsubok nang mag-isa, napuno siya ng pananabik. Walang pag-aalinlangan, kinuha niya agad ang pangalawang kit, sabik na buuin ang susunod.Nakatayo sa tabi niya si Alec, bahagyang tinaas ang kilay bago nagbabala, “Mas mahirap ‘yang susunod kaysa sa nauna.”Hindi naman talaga niya inasahan na magtagumpay ang bata. Sa isip niya, isa pa rin itong musmos. Ang pagkatuto ay may proseso—kailangan munang sanayin sa mga pundasyon bago lumipat sa mas mahihirap na gawain.Pero hindi gano’n si Anri. Hindi siya madaling umatras sa hamon. Inangat niya ang kilay, may matigas na kislap s
Kinabukasan, napakaganda ng panahon.Ang banayad na sinag ng umaga ay sumisilip sa pagitan ng mga kurtina, nag-iiwan ng malambot at ginintuang liwanag sa buong silid.Dahan-dahang nagising si Irina mula sa kanyang panaginip, ngunit agad niyang napansin na wala na ang lalaking katabi niya. Siyempre. Palagi itong maaga kung gumising.Pero siya?Siya ay latang-lata.Ang gabing iyon ay tuluyang sumaid sa kanyang lakas—isang pagod na hindi lang nakakapanghina, kundi… hindi rin niya malilimutan.Nang sa wakas ay bumangon siya, agad niyang naramdaman ang epekto ng kanilang tinatawag na ‘pagkakasundo.’Nanlalambot ang kanyang mga binti, halos hindi niya kayang tumayo nang matagal.Sa unang dalawang hakbang pa lang, napayuko siya nang bahagya, pilit na inaabot ang dingding upang hindi matumba.Pagkalabas niya ng banyo, agad na napansin ni Alec ang kakaibang paraan ng kanyang paglakad.Kumunot ang noo nito. "Anong nangyari sa’yo?"Mabilis na namula ang mukha ni Irina.Napangiwi siya, saka nagkr
Duda talaga si Irina sa sense of fashion ni Alec.Pero sa huli, nagpalit pa rin siya ng damit. Wala siyang gana makipagtalo sa isang bagay na hindi naman ganoon kaimportante.Si Anri, gayunpaman, ay hindi ganoon kadaling kumbinsihin. Napasimangot ito at malakas na tumutol, “Hindi maganda ‘yan!”Tumingin si Alec sa bata nang may kasiguruhan at sinabing, “Walang bisa ang reklamo mo. Aprubado ko ‘yung suot ng mama mo, at pumayag naman siya. Majority wins, kaya talo ka.”Nakasimangot niyang tinitigan si Alec, halatang naiinis. “Tingnan mo na lang mamaya! Mag-i-install ako ng robot ngayong gabi, at tatalunin kita! Hmph!”Napatawa si Irina. “Pfft…”Agad siyang binigyan ni Alec ng matalim na tingin, kaya mabilis siyang nanahimik, kunwari walang nangyari.Tahimik lang ang tatlo sa buong umaga hanggang sa dumating si Greg para sunduin sila.Pagkaupo pa lang nila sa sasakyan, agad na napansin ni Greg ang kakaibang vibe.Hindi nagsasalita ang tatlo, pero hindi rin naman tensyonado ang hangin sa
Walang pakundangang magsalita ang mga bata.Biglang namula nang husto ang mukha ni Irina, waring isang nagbabagang bakal. Agad siyang lumingon kay Alec, tahimik na umaasang matulungan siya.Matigas ang boses ni Alec. “Itigil ang sasakyan.”Nanginig ang mga kamay ni Greg. “Young Master…”Hindi pa nga ako nagiging reporter, wala pa akong inilalabas na balita! Balak mo ba akong patayin dito mismo? At kung sakali man, hindi ba dapat ang munting prinsesa ang mauna?Di ba’t pantay dapat ang batas para sa maharlika at karaniwang tao?May kirot sa ekspresyon ni Greg nang tumingin siya sa kanyang asawa, umaasang magmamakaawa ito para sa kanya.Mukha man itong malamig at walang pakialam, alam niyang malambot ang puso nito.At tama nga siya—kahit namumula pa rin, sa wakas ay nagsalita si Irina. “Ayos lang, Assistant Greg. Nakarating na tayo sa kindergarten ni Anri. Pwede mong itigil dito. Ilang metro na lang ang layo—ako na mismo ang pupunta at susunduin siya.”Pinahiran ni Greg ang pawis sa noo
"Hindi kwalipikado ay hindi kwalipikado! Akala mo ba, basta mo lang bihisan ng mamahaling damit ang anak mo, bigla na lang kayong magiging bahagi ng alta sociedad? Napaka-katawa-tawa!"Ngayon ay malinaw na ang lahat—ang panlalait ng babaeng ito kagabi tungkol sa kanyang simpleng pananamit ay wala palang ibang dahilan kundi ang pagyayabang at pagpapakita ng kanyang pagiging nakatataas.Pero ngayon? Ngayon, hindi niya matanggap na mas maganda at mas elegante ang dating ni Anri kaysa sa sariling anak niya.Kinakain siya ng selos nang buo.Magsasalita na sana si Irina nang biglang may isang braso na lumukob sa kanyang balikat, mahigpit siyang niyakap palapit.Nagulat siya at agad lumingon.Si Alec.Hawak siya nito nang mahigpit habang sa tabi nila, isang mamahaling off-road na sasakyan na nagkakahalaga ng sampu-sampung milyon ang dahan-dahang huminto.Sa malamig at matalim na tinig, nagsalita si Alec, walang bahid ng emosyon."Magkakilala ba kayo?"Biglang nanigas ang ina ni Susan, pansam
Hindi man lang nilingon ni Irina si Queenie. Diretso siyang naglakad patungo sa lobby, patungo sa elevator.Hindi ba’t sinabi ni Alec na huwag siyang magpapatalo? Na lumaban siya nang may tapang at hindi patagong umatras?Pero hindi naman siya ang tipo ng taong mahilig sa walang saysay na kumpetisyon—lalo na sa trabaho. Si Queenie ay isa lang babaeng may pribilehiyo na ginamit ang koneksyon ng pamilya upang makapasok sa kumpanya. Wala siyang tunay na talento, wala siyang responsibilidad—puro kayabangan lang.Hindi siya sulit pag-aksayahan ng oras.Kalmahan niyang pinindot ang mga pindutan ng parehong elevator.Sa sandaling bumukas ang isa, nagmamadaling sumunod si Queenie sa kanya."Irina! Sino ka ba sa tingin mo?" nginisian siya ni Queenie. "Dahil lang ba napatingin sa’yo si Juancho ng dalawang beses kahapon, akala mo mas mataas ka na sa akin? Ha! Sa totoo lang, ni hindi ka man lang kagalang-galang na parang isang babaeng kinukupkop ng mayaman!"Ni hindi nagpatinag si Irina. Sa halip
“Ikaw… hintayin mo lang!”Sa sobrang galit, hindi na makahinga nang maayos si Queenie. Namutla ang kanyang mga labi habang mahigpit na hinawakan ang dibdib, pilit pinapakalma ang sarili. Ngunit sa huli, umiwas na lang siya ng tingin at lumabas ng design department, paika-ika ang paglakad.Mula sa likuran, napangisi si Linda. “Impresibo,” aniya nang may pangungutya. “Talagang ipinakita mo kung ano ka talaga.”Hindi sumagot si Irina.Pinili niyang balewalain si Linda—hindi dahil sa takot, kundi dahil habang nagpo-proofread siya kanina, ilang mali na agad ang napansin niya sa mga disenyo nito.Hindi maitatangging kapansin-pansin ang istilo ni Linda. Ang kanyang mga disenyo ay matapang, detalyado, at agad na nakakahatak ng tingin. Ngunit hindi ito fashion design—hindi sapat ang ganda lang.Kung maganda lang ang isang istruktura ngunit walang tibay, isa itong trahedya na naghihintay lang mangyari.Dapat alam na ito ng isang senior designer tulad ni Linda.Tahimik na itinaas ni Irina ang ka
Naroon lang si Irina at walang imik na sinulyapan si Linda bago niya pinulot ang isang bungkos ng mga dokumentong na-proofread na. Lumapit siya sa mesa nito at diretso niyang sinabi, "Linda, tapos ko nang i-proofread ang mga ito. Heto na."Kinuha ni Linda ang mga papeles, walang ekspresyon ang mukha habang nakatitig kay Irina.Walang pagbabago sa tono nito nang muling magsalita si Irina. "Lalabas muna ako para magtanghalian. Pagbalik ko, rerepasuhin ko ulit ang lahat. Mas mabuti nang maaga akong kumain—mas tahimik sa cafeteria, mas kaunti ang matang nakatitig."Matalim ang ngisi ni Linda. "Aba, Irina. Mukhang natututo ka na talaga."Bahagyang ngumiti si Irina. "Kailangan mong matutong umangkop sa trabaho. Sige, alis na ako."Hindi na siya naghintay ng sagot at diretsong lumabas ng design department.Pagkaalis niya, nagsimulang magbulungan ang mga empleyado."Mukhang mabibigo na naman ang plano ni Miss Queenie.""Wag kang excited. Hindi pa alam ni Irina ang totoong nangyayari. Maaga la
Nagulat si Queenie at napatigil sa takot.Sabayan nilang lumingon ni Irina at Mari at nakita nila ang isang babae sa edad na limampu, na galit na galit at mabilis na papalapit sa kanila, may mga kamay sa balakang at ang mukha’y pulang-pula sa galit.Agad na sumiksik si Queenie sa likod ni Mari, ang boses niya ay nanginginig at puno ng luha.“Mom, anong ginagawa mo dito? Dalawang araw na! Hindi ka pa ba galit? Halos magutom ako nitong mga nakaraang araw…”Pinigilan niya ang hikbi at ipinutok ang kanyang boses. “Si Mari ang nag-alaga sa’kin, at binigyan ako ulit ng HR ng pagkakataon. Nabalik na ako sa trabaho. Alam kong nagkamali ako, okay? Hindi ba’t oras na para patawarin na ako?”Biglang sumabog ang babae. “Walang kahihiyang bata ka!” Puno ng masakit na mga salitang naglalabas ng galit.Nakatayo si Queenie, hindi makagalaw, hindi makapaniwala sa mga binitiwan na salita ng kanyang ina. “Mom… bakit mo ako sinisigawan ng ganito?”“Boba, nakakahiya ka! Akala mo hindi kita nakikita? Ibiga
"Keep investigating!" Alec's voice turned suddenly cold and ruthless on the other end of the line."Opo, Young Master!" agad na tugon ni Greg.Dagdag pa ni Alec, "Gawin mong pangunahing prioridad ito. Kalimutan mo na muna ang iba.""Nauunawaan ko, Young Master," walang pag-aalinlangang sagot ni Greg.Matapos ang tawag, sandaling napatigil si Alec sa itaas bago bumaba.Sa ibaba, gising na si Irina.Maaga siyang nagising at naglaan ng oras sa kanyang skincare routine. Halos wala nang bakas ng mga pasa sa kanyang mukha na iniwan ni Linda ilang araw na ang nakalipas—yung sapatos na siyang ginamit sa pananakit sa kanya. Gumamit siya ng kaunting langis na bigay ni Queenie, at napakahusay ng epekto nito—walang masangsang na amoy.Nagtapos siya sa isang manipis na patong ng foundation. Ang resulta: mas preskong itsura, mas matingkad ang kanyang natural na ganda.Pagkalabas niya ng banyo, nasalubong niya si Alec na naka-bathrobe.Kahit banayad lang ang kanyang makeup—halos hindi halata—agad it
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na