Walang pakundangang magsalita ang mga bata.Biglang namula nang husto ang mukha ni Irina, waring isang nagbabagang bakal. Agad siyang lumingon kay Alec, tahimik na umaasang matulungan siya.Matigas ang boses ni Alec. “Itigil ang sasakyan.”Nanginig ang mga kamay ni Greg. “Young Master…”Hindi pa nga ako nagiging reporter, wala pa akong inilalabas na balita! Balak mo ba akong patayin dito mismo? At kung sakali man, hindi ba dapat ang munting prinsesa ang mauna?Di ba’t pantay dapat ang batas para sa maharlika at karaniwang tao?May kirot sa ekspresyon ni Greg nang tumingin siya sa kanyang asawa, umaasang magmamakaawa ito para sa kanya.Mukha man itong malamig at walang pakialam, alam niyang malambot ang puso nito.At tama nga siya—kahit namumula pa rin, sa wakas ay nagsalita si Irina. “Ayos lang, Assistant Greg. Nakarating na tayo sa kindergarten ni Anri. Pwede mong itigil dito. Ilang metro na lang ang layo—ako na mismo ang pupunta at susunduin siya.”Pinahiran ni Greg ang pawis sa noo
"Hindi kwalipikado ay hindi kwalipikado! Akala mo ba, basta mo lang bihisan ng mamahaling damit ang anak mo, bigla na lang kayong magiging bahagi ng alta sociedad? Napaka-katawa-tawa!"Ngayon ay malinaw na ang lahat—ang panlalait ng babaeng ito kagabi tungkol sa kanyang simpleng pananamit ay wala palang ibang dahilan kundi ang pagyayabang at pagpapakita ng kanyang pagiging nakatataas.Pero ngayon? Ngayon, hindi niya matanggap na mas maganda at mas elegante ang dating ni Anri kaysa sa sariling anak niya.Kinakain siya ng selos nang buo.Magsasalita na sana si Irina nang biglang may isang braso na lumukob sa kanyang balikat, mahigpit siyang niyakap palapit.Nagulat siya at agad lumingon.Si Alec.Hawak siya nito nang mahigpit habang sa tabi nila, isang mamahaling off-road na sasakyan na nagkakahalaga ng sampu-sampung milyon ang dahan-dahang huminto.Sa malamig at matalim na tinig, nagsalita si Alec, walang bahid ng emosyon."Magkakilala ba kayo?"Biglang nanigas ang ina ni Susan, pansam
Hindi man lang nilingon ni Irina si Queenie. Diretso siyang naglakad patungo sa lobby, patungo sa elevator.Hindi ba’t sinabi ni Alec na huwag siyang magpapatalo? Na lumaban siya nang may tapang at hindi patagong umatras?Pero hindi naman siya ang tipo ng taong mahilig sa walang saysay na kumpetisyon—lalo na sa trabaho. Si Queenie ay isa lang babaeng may pribilehiyo na ginamit ang koneksyon ng pamilya upang makapasok sa kumpanya. Wala siyang tunay na talento, wala siyang responsibilidad—puro kayabangan lang.Hindi siya sulit pag-aksayahan ng oras.Kalmahan niyang pinindot ang mga pindutan ng parehong elevator.Sa sandaling bumukas ang isa, nagmamadaling sumunod si Queenie sa kanya."Irina! Sino ka ba sa tingin mo?" nginisian siya ni Queenie. "Dahil lang ba napatingin sa’yo si Juancho ng dalawang beses kahapon, akala mo mas mataas ka na sa akin? Ha! Sa totoo lang, ni hindi ka man lang kagalang-galang na parang isang babaeng kinukupkop ng mayaman!"Ni hindi nagpatinag si Irina. Sa halip
“Ikaw… hintayin mo lang!”Sa sobrang galit, hindi na makahinga nang maayos si Queenie. Namutla ang kanyang mga labi habang mahigpit na hinawakan ang dibdib, pilit pinapakalma ang sarili. Ngunit sa huli, umiwas na lang siya ng tingin at lumabas ng design department, paika-ika ang paglakad.Mula sa likuran, napangisi si Linda. “Impresibo,” aniya nang may pangungutya. “Talagang ipinakita mo kung ano ka talaga.”Hindi sumagot si Irina.Pinili niyang balewalain si Linda—hindi dahil sa takot, kundi dahil habang nagpo-proofread siya kanina, ilang mali na agad ang napansin niya sa mga disenyo nito.Hindi maitatangging kapansin-pansin ang istilo ni Linda. Ang kanyang mga disenyo ay matapang, detalyado, at agad na nakakahatak ng tingin. Ngunit hindi ito fashion design—hindi sapat ang ganda lang.Kung maganda lang ang isang istruktura ngunit walang tibay, isa itong trahedya na naghihintay lang mangyari.Dapat alam na ito ng isang senior designer tulad ni Linda.Tahimik na itinaas ni Irina ang ka
Naroon lang si Irina at walang imik na sinulyapan si Linda bago niya pinulot ang isang bungkos ng mga dokumentong na-proofread na. Lumapit siya sa mesa nito at diretso niyang sinabi, "Linda, tapos ko nang i-proofread ang mga ito. Heto na."Kinuha ni Linda ang mga papeles, walang ekspresyon ang mukha habang nakatitig kay Irina.Walang pagbabago sa tono nito nang muling magsalita si Irina. "Lalabas muna ako para magtanghalian. Pagbalik ko, rerepasuhin ko ulit ang lahat. Mas mabuti nang maaga akong kumain—mas tahimik sa cafeteria, mas kaunti ang matang nakatitig."Matalim ang ngisi ni Linda. "Aba, Irina. Mukhang natututo ka na talaga."Bahagyang ngumiti si Irina. "Kailangan mong matutong umangkop sa trabaho. Sige, alis na ako."Hindi na siya naghintay ng sagot at diretsong lumabas ng design department.Pagkaalis niya, nagsimulang magbulungan ang mga empleyado."Mukhang mabibigo na naman ang plano ni Miss Queenie.""Wag kang excited. Hindi pa alam ni Irina ang totoong nangyayari. Maaga la
Naipit si Queenie sa pagitan ng upuan ng swivel chair at ng bearing sa ilalim nito. Tumagilid ang silya, at sa proseso, may matulis na bagay na tumusok sa kanya, dahilan upang dumugo siya.Napakakakatawa ng itsura niya.Nakayuko siya sa isang alanganing posisyon, kalahating nakaupo, kalahating nakatayo, habang ang ibabang bahagi ng katawan niya ay nakasiksik sa silya. Kapit na kapit siya sa lamesa para hindi tuluyang bumagsak, at sa itsura niyang parang asong hirap sa pagdumi—wala nang mas kahiya-hiyang hitsura pa roon.Lalong lumala ang sitwasyon nang lumabas ang kanyang matinis, parang baboy na hiyaw, na mas lalo lang nagpatindi sa katawa-tawang eksena.Sa simula, sumabog sa tawanan ang buong opisina. Pero habang tumatagal, unti-unting natauhan ang lahat—baka hindi na tama ang pagtatawa nila.Maya-maya, may nakapansin sa dugong tumutulo sa likod ni Queenie."Ano ba kayong lahat?! Tatawa-tawa lang kayo diyan? Tumawag kayo ng ambulansya! Tumawag kayo ng pulis! Ipakulong ang kabit na ‘
Laging puno ng gulo ang syudad para kay Irina. Mula nang dumating siya rito sa edad na labindalawa, parang itinakda na ng tadhana ang kapalaran niya. Kaya naman, noong nagsimula siyang magtrabaho sa kumpanya, matagal na niyang natutunang harapin ang bawat pagsubok nang walang pag-aalinlangan.Dahil nakatali na siya sa buhay sa syudad, wala siyang ibang pagpipilian kundi magpakatatag at makibagay. Kung hindi maiiwasan ang gulo, edi harapin niya ito—gaya ng palagi niyang ginagawa.Pero sa ngayon, ang tanging gusto lang niya ay isang maayos at tahimik na trabaho. Wala siyang balak makipag-away o makisali sa anumang alitan.Nang sabihin niya ito, natahimik ang mga tao sa paligid. Walang nangahas na magsalita pa.Nang hapong iyon, nanatili si Irina sa kanyang mesa, abala sa pagrerebisa ng mga draft designs na ibinigay sa kanya ni Linda. Habang nagtatrabaho, sandali siyang nagdalawang-isip bago maingat na nagtanong, “Linda, tungkol sa mga disenyo mo…”Nanigas ang ekspresyon ni Linda. Hindi
"Marunong ka bang magmaneho?" tanong ni Alec mula sa loob ng sasakyan.Sandaling nag-alinlangan si Irina bago sumagot nang tapat, "Hindi."Napakunot-noo si Greg, na nakaupo sa tabi niya. "Madam, halos lahat may lisensya na ngayon. Bakit hindi ka marunong magmaneho?"Kanina lang, nag-aalala si Greg kung tatanggalin siya ng kanyang pang-apat na panginoon. Pero matapos ang buong araw na kasama si Irina, hindi niya namalayang nagiging mas matapang siya. Ni hindi niya napansin kung gaano siya naging walang takot sa presensya nito.Ngunit ang tanong niya ay tila nagpatigil kay Irina.Tahimik siyang naupo, ang tingin niya malayo—may bahid ng lungkot na hindi niya ipinapakita sa iba.Gaya na lang ng nangyari sa opisina nitong nakaraang dalawang araw—kung saan karamihan sa mga baguhan ay matagal nang sumuko—hindi siya umatras.Sanay na siya sa pang-aapi at panlilibak mula pa noong labindalawa siya, mula nang ampunin siya ng mga Jin. Kung hinayaan niyang magpatalo siya sa galit o kawalan ng hus
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas