Walang kasing marangya ang hotel.Mula nang pumasok si Irina sa malaking pintuan, agad niyang naramdaman—hindi ito ang klase ng lugar na kayang maabot ng mga karaniwang pamilya na nagtatrabaho lang. At ang tinatawag nilang “maliit na pagtitipon”? Maaaring ang 50,000 na kanilang binayaran ay simula pa lang. Marami pang nakatagong bayarin na maaaring lumitaw.Buti na lang at ibinigay sa kanya ni Alec ang limang milyong yuan bilang kabayaran. Kung may mangyaring gastos, kaya niyang punan ito ng walang pag-aalala.Sa kumpiyansang iyon, hinawakan ni Irina ang kamay ni Anri at maingat na naglakad patungo sa malaking pribadong kwarto na nakareserba para sa pagtitipon ng mga ina.Ang kwarto ay puno ng mga kwento at malalakas na tawa.“Martha, yung handbag mo ba ay limited edition? Ang mahal tignan!” sigaw ni Cristy, sadyang malakas para marinig ng lahat.“Oh, ito?” ngumiti si Martha nang may kunwaring pagpapakumbaba, halatang nasisiyahan sa atensyon.“Wala naman. Binili ito ng asawa ko sa Hon
Napalingon si Irina, bahagyang nanlaki ang mga mata nang makita ang malambot na berdeng bagay na may mga itim na batik sa kamay ni Cristy.Ah. Ahas. Laruang ahas.“KYAAAH!” Isang matinis na sigaw ang pumailanlang sa buong silid habang hinagis ni Cristy ang ahas sa sahig. Bumagsak ito sa paanan niya, nakapulupot na parang totoong gumagapang.“AAAH!” Napaatras siya, nanginginig ang mga tuhod na parang matutumba sa takot.“Hehe, hahaha! Tita, ang talas ng gulat mo!” Tawang-tawa si Anri habang yumuko at dinampot ulit ang ahas na parang walang anuman. Ikinaway-kaway pa niya ito sa ere. “O, tingnan n’yo ako! Wala naman dapat ikatakot!”Sa likod niya, nagtawanan ang mga bata, sabay-sabay ang halakhak.Pati si Casey ay di napigilan. “Mommy! Bakit ikaw pa ang natakot? Wala nga sa amin ang natakot eh! Toy lang naman ’yan! Hahaha! Ang ganda ng mukha mo kanina, Mommy, parang cartoon!”Nanatiling tulala si Cristy, hindi makapagsalita.Tahimik rin ang iba pang ina sa paligid. Namutla, halos nanging
Parang sinadya pa ng lalaki na nandoon siya sa daraanan ni Irina—tila ba hinihintay siyang mabangga. Matipuno ang katawan nito, at sa lakas ng impact, napaatras ng ilang hakbang si Anri. Mabuti na lang at magaan at mabilis si Anri, kaya hindi siya natumba.Si Irina naman, na lampas 1.7 metro ang taas, hindi gano’n kapalad—nawala siya sa balanse at napaupo sa likod."Ma’am, ayos lang po ba kayo?" tanong ng lalaki habang mabilis na lumapit, nakaabang ang mga braso. Nasalo niya si Irina nang maayos at buong sanay na yumuko para buhatin siya.Hindi kalayuan, may isang litratistang patuloy sa pag-click ng kamera, na halos pabulong na nagsasabing may tuwa, "Ang ganda ng kuha ko! Saktong-sakto sa anggulo!"Ngayon na nasa bisig na siya ng estranghero, doon lang tuluyang nasilayan ni Irina ang mukha nito.May malakas na amoy na tila pulbos na halatang pabango—masyadong matapang, parang para sa entablado. Kumirot ang pakiramdam ni Irina sa amoy pa lang. Agad siyang bumangon at itinulak palayo a
Bahagyang naningkit ang mga mata ni Ruby, at ang tono niya’y naging maingat.“Miss Yngrid, paano mo naman nakuha ang mga malaswang larawan ng ina ni Anri?”Mabilis na sumagot si Yngrid, tila ba paulit-ulit na niya itong nasabi noon.“Nagkaroon siya ng relasyon sa boyfriend ko. Doon nagsimula. Pero hindi doon nagtapos—lumalabas na may isa pa siyang lalaki. Nahuli ko siyang aktong-aktong nandaraya. Kaya nakuha ko ang ebidensyang ito laban sa kanya. Simula noon, hindi na siya naglakas-loob na lumapit sa boyfriend ko. Kaya umatras siya at nagsimulang lumapit sa mga babaeng tulad ninyo—yung mas madaling biktimahin.”Nabaling sa galit ang mukha ni Ruby.“Si Irina! Hindi man ganun kayaman ang asawa ko, pero hindi ko hahayaan na siya ang pag-interesan ng babaeng ‘yan. Miss Yngrid, pakiusap—tulungan mo akong paalisin siya!”Yumuko siya ng bahagya, binaba ang boses, ngunit puno ng galit at paninira ang mga salita.“Kapag binigay mo sa akin ang mga larawan na ‘yan, sisiguraduhin kong masisira an
“Nasa bahay ka ba ng mga Yamamoto?” tanong ni Irina sa kalmadong tinig.Hindi niya sinagot ang tanong. Sa halip, si Alec ang nagtanong, “Nasaan si Anri?”“Kakatulog lang niya,” sagot ni Irina.Muling nagsalita si Alec,“Alagaan mo siyang mabuti. Babalik ako agad. Sabihin mo kay Anri—magdadala si Daddy ng trak-trak na laruan para sa kanya!”“Sige,” sagot ni Irina, maikli pero tapat.“Ikaw… may nangyari ba?” muling tanong ni Alec.Gabi na. Kaya siya biglang tumawag?Mas maaga, sinilip ni Alec ang lagay ng mag-ina sa pamamagitan ng home surveillance cameras. Kahit wala siya roon, si Anri ay tahimik at masunurin—minsan ay tinitingnan ang kanyang ina, parang isang munting matanda na may sariling pag-aalaga. Napangiti si Alec habang pinapanood ang eksena.Napakakulit ng pagkakahawig nila ng ugali—nakakagulat.Katatapos lang ni Irina na himbingin si Anri nang patayin ni Alec ang surveillance feed.Hinintay pa niya kung magpapahinga na rin si Irina. Kung magpupuyat na naman ito sa pagguhit, p
Sa kabilang linya, narinig ni Irina ang pamilyar na boses ni Yngrid—palaging mayabang at walang pagmamadali."Irina, kumain ka na ba?"Tumingin si Irina sa kanyang anak na babae sa kabila ng mesa, na katatapos lang mag-inom ng gatas. Maingat niyang tinanong ang anak."Anri, kailangan lang ni Mommy ng tawag. Bakit hindi ka na lang pumunta sa cloakroom at pumili ng damit na gusto mo? Pakita mo kay Mommy kung bagay sa'yo, okay lang, mahal?""Oo! Ako na ang magpapamatch ng lahat, Mommy!"Tuwing wala si Daddy sa bahay, laging mature si Anri—parang isang maliit na matanda na hindi nagbibigay ng problema sa kanyang Mommy.Habang pinapanood ang anak na masayang tumakbo patungo sa cloakroom, binalikan ni Irina ang tawag."Kaya, Yngrid, nakaisip ka na ba ng mas magandang paraan para kontrolin ako?"Tumawa si Yngrid."Alam ko, matalino ka."Nagpatuloy si Irina, ang tono niya matalim."May nararamdaman ka ba kay Alec?""Ano'ng kalokohan 'yan?!" sumagot si Yngrid, naguguluhan at defensive."Hindi
Tumingin si Irina kay Yaya Nelly, na para bang naguguluhan. "Ano'ng nangyari, Yaya Nelly?"Si Yaya Nelly ay namumula ang mukha sa galit. "Mga ganyang tabloid, basura lang! Tignan mo nga 'tong kalokohang ito—binabastos na lang nila ang mga tao!"Habang nag-aalala, kinuha ni Irina ang crumpled na papel mula sa kanyang kamay at binuklat ito.Isang tingin—at natigilan siya.Napahinto siya sa paghinga.Samantala, sa Kyoto, sa isang maliwanag at sterile na silid sa Military District Hospital, ang atmospera ay tensyonado, ngunit mas tahimik kaysa sa kaguluhan ng nakaraang gabi. Si Don Pablo ay na-stabilize na matapos ang isang emergency admission dahil sa biglaang atake sa puso.Bagamat kritikal ang kalagayan niya sa loob ng ilang oras, ang mga makabagong kagamitan at mga espesyalista ay nakapagbalik sa kanya mula sa bingit ng kamatayan. Ngayon, nakaupo siya sa kama, mahina ngunit gising, at umiinom ng maligamgam na tubig habang nakapalibot sa kanya ang pamilya at mga malalapit na koneksyon.
Sa oras na iyon, nakasilent mode ang cellphone ni Irina.Naupo siya sa opisina ng direktor ng Anri Kindergarten, nakikipag-usap nang pribado kay Direktor. Dahil sa tahimik ngunit matalim na presensya ni Irina, nag-atubili ang direktor at hindi naglakas-loob magsalita.Kakalabas lang ng direktor mula sa pagpapadala kay Anri, at sa pagkakataong iyon, nagdesisyon siyang kumbinsihin si Irina na ilabas na agad ang anak mula sa paaralan. Matapos ang viral na video kung saan nakahubad si Irina at niyayakap ng isang lalaking hindi kilala, nagdulot ito ng malaking negatibong epekto.Ngunit bago pa makapagsalita ang direktor, si Irina na ang nagbukas ng usapan. “Direktor, kailangan ko kayong kausapin.”“Oh!” Tumaas ang kilay ng direktor. “Irina, balak mo bang ipatanggal ang anak mo sa paaralan?”“Hindi,” maikli at tahimik na sagot ni Irina.Nagtigil ang direktor, at ang mukha nito’y nanigas.“Wala namang dapat pag-usapan. Irina, ang iyong mga personal na bagay ay hindi namin pakialaman. Kaya,
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas