Lalong humina ang mga hikbi ni Zoey, bawat salita ay puno ng pagdalamhati.“Alec, hindi na kita istorbohin. Pakiusap, hayaan mo akong ituloy ang pagbubuntis. Aalis na ako, ipinapangako ko! Ilalayo ko ang bata at maglalaho na sa buhay niyo magpakailanman. Hindi niya malalaman kung sino ang ama niya—pakiusap, humihingi ako ng tawad…”“Ano, nasaan ka?” mabilis na tanong ni Alec, ang tinig niya matalim sa pagmamadali.Sa likod niya, ang grupo ng mga executives na nag-aabang sa meeting ay nakatingin sa kanya na puno ng kalituhan. Nang maramdaman ang tensyon, agad na lumapit si Greg.“Dismissed!” utos ni Greg. Nagpalitan ng mga tingin ang mga executives ngunit matalino nilang iniwan ang silid nang walang pagtutol.Paglingon ni Greg kay Alec, nakaukit sa kanyang mukha ang alalahanin. “Young Master, anong nangyayari?”Hindi pinansin ni Alec si Greg. Nanatili siyang malamig at hindi mabasa ang ekspresyon, ang buong atensyon niya ay nakatutok sa nanginginig na boses sa kabilang linya.“Huwag, A
"T-totoo ba ang sinasabi mo?" tanong ni Zoey, ang kanyang mukha na puno ng luha ay nakataas para tumanaw kay Alec."Totoo," sagot ni Alec, ang boses niya ay matatag at buo.Ibinangon ni Zoey ang ulo, bagong luha na bumagsak. "Pero hindi mo ako mahal. Si Irina ang mahal mo. Hindi ko gustong pilitin ka, at hindi ko gustong gawing banta ang bata. Ang gusto ko lang... hindi ko kayang ipalaglag ang anak ko.. Hindi ako babalik sa'yo—tatakas ako."Lumambot ang ekspresyon ni Alec sa isang saglit, ngunit agad ding tumigas ng may matinding determinasyon."Sinabi ko na sa'yo, pakakasalan kita. Ikaw ang magiging asawa ko—ang tanging asawa ko—at ang batang dinadala mo ang magiging tagapagmana ng pamilya Beaufort."Bago pa makasagot si Zoey, niyakap siya ni Alec at dinala sa kanyang mga bisig. Napahinto siya sa paghinga sa gulat habang mabilis na naglakad si Alec patungo sa examination room.Tahimik lang si Zoey, ang mga luha ay dahan-dahang natutuyo. Nakayakap sa dibdib ni Alec, nagbigay siya ng i
"Understood." Maikli ang sagot ni Alec, ang boses niya mababa, bago niya ibaba ang telepono. Nang tumingin siya kay Zoey, ang kanyang malamig at matalim na mga mata ay bahagyang lumambot. Ang tono niya ay naging mas banayad nang magsalita."You’re carrying my child. How could I ever let you return to live alone?""Hindi," sagot ni Zoey nang matatag, kinakabig ang ulo. "Hindi pa tayo kasal, Alec, at hindi ako ang asawa mo. Pero ngayon na malalaman ko na magiging ina ako, kailangan kong maging magandang halimbawa sa anak ko. Hindi ko pwedeng patagilid na magka-relasyon sa ibang lalaki. Kailangan kong maging matatag at may prinsipyo. Kaya hanggang hindi tayo kasal, hindi kita sasamahan sa bahay mo. Pero sana ay magtiwala ka na aalagaan ko nang mabuti ang anak natin. Nangangako ako."Ang mga salita niya ay matatag at walang pag-aalinlangan, kaya sandali ring naramdaman ni Alec na parang ibang tao na siya—mas determinado, mas may prinsipyo.Huminto saglit si Alec upang mag-isip sa mga sina
"Matagal na simula nung huling family dinner natin. Dapat nakapagdesisyon ka na, hindi ba? Anong babae ang gusto mo?" tanong ni Don Hugo, ang mukha niyang seryoso habang tinitingnan ang kanyang apo.Sa edad na tatlumpu’t dalawa, si Alec ay lampas na sa edad na sa isang karaniwang pamilya, may mga anak na sa elementarya. Hindi maiwasang makaramdam si Don Hugo ng kaunting pagkainis sa katahimikan ng kanyang apo.Nanatiling kalmado si Alec, hindi sumasagot. Nainis si Don Hugo, ngunit hindi niya ito ipinakita nang buo. Sa halip, malalim na nagbuntung-hininga at nagsalita nang diretso."Wala nang maraming pamilya na makakatapat sa atin ngayon. Yung nag iisang babaeng anak ng Altamirano Group, kapatid ni Zeus—dalawampu’t dalawang taon at madalas nakikipaglaro kay Layla. Mayroon din sa mga Vallejo, pero ang pinaka-interesado ako ay yung galing sa mga Allegre..."Kahit na mahaba ang pagpapaliwanag ng lolo, hindi kumibo si Alec.Ngunit napansin ni Don Hugo ang hindi pagkakaroon ng reaksyon ni
Ngumiti si Irina ng mahiyain nang magtagpo ang mga mata nila ni Alec. Ang ngiti niya ay tapat at puno ng init, at sa sandaling iyon, parang ang buong kwarto ay nagliwanag.Maganda ang naging araw ni Irina. Simula nang ibigay ni Alec sa kanya ang bagong laptop, tumaas nang malaki ang kanyang efficiency sa trabaho. Ang mga design na isinubmit niya sa mga designer sa opisina ay tinanggap nang may paghanga. Noong una, inakalang mga tao na siya lang ay isang helper at baka hindi pa marunong gumamit ng computer. Ngunit nang makita nila ang kalidad ng kanyang mga design, kasama ang mga detalyadong notes na isinama niya, natulala sila. Ang mga design ay sobrang professional kaya’t walang makapagsabi ng kahit ano, at wala ni isa mang designer ang naglakas-loob na magtanggol laban sa kanya.Matapos niyang tapusin ang trabaho, maaga siyang pumunta sa ward ni Amalia. Magkasama silang nag-usap tungkol sa mga bagay tungkol sa pamilya, at sa gitna ng kanilang pag-uusap, sinabi ni Irina na ang kabait
Hindi kailanman nagsusuot si Greg ng guwantes, kahit sa pinakamalamig na panahon. Hindi naman siya tutol dito; ang totoo, walang nag-isip na maghanda ng simpleng pampatanggal lamig para sa kanya, para maibsan ang ginaw.Ngunit sa pagkakataong iyon, ang galanteng alok ng babae—ang pag-aalok ng init—ay may kakaibang epekto sa kanya.Isang tanong ang bumasag sa isip niya: Paano kaya nagkaganoon ang babaeng ito, na nagdadalang-tao habang nakakulong? Anong hirap ang tinamo niya?Tahimik na nagpatibay ang kanyang desisyon. Nangako siya sa sarili na aalamin agad kung sino ang may kagagawan ng ganitong malupit na kapalaran para sa kanya.Walang alinlangan, binuksan niya ang pinto ng sasakyan at, sa isang magalang ngunit matibay na tono, tinawag si Alec at Irina."Sir, Madam, sakay na po."Pumula ang mga pisngi ni Irina sa kanyang sinabi, ngunit mabilis din itong nakabawi at ngumiti nang maayos."Salamat."Habang nagmamaneho, napansin ni Irina na abala si Alec sa kanyang trabaho, abala sa pag-
Malayo at malamig ang tinig ni Irina nang tanungin, "Kailan? Anong oras?"Zoey responded, "Four o'clock in the afternoon.""Okay, pupunta ako, pero may kondisyon ako," sabi ni Irina nang matatag. "Huwag mong istorbohin si Auntie Amalia, kung hindi, hindi ako magdadalawang-isip na saktan ka."Humalakhak nang malakas si Zoey sa kabilang linya."Irina, para bang si Auntie Amalia talaga ang nanay mo. Huwag mong kalimutan, ikaw ang pekeng asawa, ako ang tunay. Ina ni Alec si Auntie Amalia—paano ko siya sasaktan? Baka ikaw lang ang nag-iisip ng masama."Hindi apektado ang tono ni Irina. "Mabuti naman at alam mong siya ang nanay ng asawa mo. Nandiyan ako ng eksaktong apat."Tinapos ni Irina ang tawag ng walang pag-aalinlangan.Habang papasok siya sa opisina upang ayusin ang mga gamit at maghanap ng tindahan ng meryenda para sa tanghalian, tumunog muli ang telepono ni Irina. Akala niya, si Zoey na naman ang tumatawag, kaya’t tumaas ang inis sa kanyang dibdib. Pero nang tingnan niya ang numero
Tumingin si Irina sa limang putahe na nasa harap niya, at ang kanyang ngiti ay lalong lumawak habang pinapaliguan siya ng hindi makapaniwalang saya."Grabe, ang bongga naman ng pagkain na 'to... paano ko mauubos lahat ito?" naisip niya, ngunit ang puso niya ay puno ng init.Ang malasakit sa likod ng pagkain ay nagbigay sa kanya ng pakiramdam na siya ay pinahahalagahan sa isang paraang hindi niya inaasahan.Habang bitbit ang takeout, hindi mapigilan ni Irina ang mapangiti habang papunta siya sa staff restaurant. Pagdating sa pinto, aksidenteng nabangga siya kay Duke at sa hindi kailanman nawawala niyang kasama, si Zeus."Aha! May bago ka na bang mayamang manliligaw, Irina?" pabirong tanong ni Duke, sabay akbay sa balikat ni Irina.Tumingin si Irina kay Duke at sumulyap sa kanya ng isang maliwanag na ngiti. Ang ngiti niyang iyon ay kasing liwanag ng araw, puno ng init, at nagbigay ng sorpresa kay Duke.Ito na ang pangalawang pagkakataon na nasilayan ni Duke ang ngiting iyon ni Irina. An
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas
Sa kabilang linya, hindi na pinilit pa ni Cassandra na itago ang kanyang pagkabigo."Lahat ng kasalanan ni Irina! Kung hindi dahil sa kanya, hindi kami mag-aaway ng iyong ama ng ganito!"Napblink si Zoey."Wait… talagang nagbuno kayo?""Oo!" sagot ni Cassandra nang walang pag-aalinlangan.Pumait ang mukha ni Zoey, at tumaas ang tono ng kanyang boses."Si Irina! Ang kasuklam-suklam na babaeng iyon!"Ibinaba niya ang telepono nang walang salitang sinabi, ang kanyang mga kamao ay nakakumpol ng husto, ang mga daliri ay namumuti.Kung si Irina ay nasa harap niya noon, malamang na talagang susubukan niyang sirain ito.Walang pag-aalinlangan, tinawagan niya ang numero ni Irina.Samantala, sa isang ganap na ibang mundo...Mahimbing pa ring natutulog si Irina, mahigpit na niyayakap ni Alec.Ang emosyonal na bigat ng mga nakaraang araw ay sa wakas ay nagsimulang magpakita ng epekto. Kagabi, siya ay umiyak, ngumiti, bumagsak, at niyakap ng mahigpit ng lalaking minamahal niya.At ngayon, sa kauna
Nang gabing iyon, habang mahimbing na natutulog si Irina sa mga braso ni Alec—wala ni isang panaginip, tanging katahimikan—si Zoey, malayo sa Kyoto, ay umiiyak hanggang madaling araw.Pagdapo ng umaga, magaspang na ang kanyang boses, namumugto ang mga mata, at ang mga itim na bilog sa ilalim ng kanyang maputlang mukha ay nagbigay-diin sa kanyang pagod na hitsura. Nang dumating ang mga doktor sa ospital para sa kanilang mga routine check-up kay Don Pablo, nagulat sila sa nakita nilang hitsura ni Zoey.Isa sa mga batang babae na intern ay halos mapaiyak sa nakakatakot na itsura ni Zoey.Nakatayo si Zoey doon, ang mga mata'y malabo at walang buhay, parang ang liwanag sa kanya ay naubos na.Matapos magtapos ang pagsusuri ng mga doktor kay Don Pablo at kumpirmahin na wala nang seryosong kondisyon, tahimik nilang iniwan ang silid. Ang hangin sa loob ng ward ay naging mabigat at tahimik.Pagkatapos, nilapitan ni Zoey ang kama ng matanda at tumayo sa tabi nito.“Lolo…” mahina niyang sambit. A
Kinuha ni Manager Santos, ang hepe ng planning department, ang telepono habang nanginginig ang mga kamay at agad na tinawagan si Greg, na noo’y mahimbing pa ang tulog.Pagkarinig ng aligagang paliwanag ni Manager Santos, agad nagising si Greg at nagmulat, tuluyang nawalan ng antok.“Assistant Greg, anong ibig sabihin nito ni Mr. Beaufort? Pinadalhan niya kami ng ganito ka-pribadong mga litrato… Gusto ba niyang gawin naming pampublikong kampanya ito? Ang alam ko, walang-awang tao si Mr. Beaufort pagdating sa mga kalaban niya, pero ito—parang sarili niya ang pinaparusahan niya.”Napatawa si Greg.“Pfft… Hindi mo talaga kilala si Mr. Beaufort. Oo, totoo, malupit siya—pero sa totoo lang, napaka-romantiko rin niya.”“Ano raw?”Hindi makapaniwala si Manager Santos sa narinig. Pinakiramdaman pa niya ang mga tenga niya, iniisip kung barado ba ang mga ito o mali lang talaga ang dinig niya.“Oo,” muling sabi ni Greg. “Romantiko si Mr. Beaufort.”Alam ng lahat sa Beaufort Group—libo-libong emple
His kiss was gentle—so gentle it felt like an apology.But it was that softness, that unbearable tenderness, that made her break.Tears streamed down Irina’s face.She hadn’t cried all day.Pinagkagat niya ang kanyang mga ngipin, itinataas ang ulo, at nilakad ang bawat malupit na sandali nang buo ang kanyang dangal. Malakas siya. Pero ngayon, sa kanyang mga bisig, sa wakas ay nagbigay siya.Walang sinabi ang lalaki. Tahimik lang niyang pinahid ang mga luha mula sa kanyang mga mata, isa-isa, at niyakap siya nang mas mahigpit, parang ang sakit na nararamdaman niya ay kanyang isinusuong.Nang bumaba si Alec mula sa eroplano kaninang araw, bumalik siya ng may galit sa kanyang mga ugat. Bumalik siya sa South City para sa isang layunin: kunin ang pinakabago niyang custom-made na baril at maghiganti.Pero nang pumasok siya sa bahay—nasilayan niya ang liham.Ang liham na iniwan niya. Ang sulat kamay ay eksaktong pareho ng note na isinulat niya anim na taon na ang nakalipas, noong unang magkak
On the other end of the line, Nicholas froze, completely stunned.Matapos ang mahabang katahimikan, nauutal na sinabi ni Nicholas, “Young Master? Hindi ba’t nasa Kyoto ka? Bakit ka—”“Bumalik ako nang maaga,” malamig na sagot ni Alec. “Pinagsamantalahan ang asawa ko.”“Asawa mo?” Napatigil si Nicholas, at unti-unting pumasok sa isip niya ang isang nakakatakot na pag-iisip, ngunit tinanong pa rin niya ito, nang walang lakas, naghahanap ng kumpirmasyon.“Irina,” sagot ni Alec nang walang alinlangan.Nakatayo si Nicholas, hindi makapaniwala.Clatter—Nalaglag ang telepono mula sa kanyang kamay at tumama sa sahig.Si Cassandra, na halos sugatan at bugbog, ay lumapit at nagtanong ng may pag-aalala, “Anong nangyari?”Ang mukha ni Nicholas ay naging puti parang multo. “Si Irina… at si Alec… nagpakasal sila.”“…Ano?” Mabilis na kumurap si Cassandra.At ilang sandali pagkatapos, ang sigaw ni Cassandra ay parang isang kutsilyo na tumagos sa silid. “Ano ang sinabi mo?! Nagpakasal si Young Master