Kabanata 6

Kabanata 6: Jacket

Nanginginig ang katawan ko, hindi dahil sa takot. It was because of rage, fear, and disbelief swirling inside me like a storm I couldn’t control.

Lahat ng pag-aari ko, lahat ng pinaghirapan ko, nawala sa isang iglap.

Paanong nauwi sa ganito ang araw ko?

Oo, totoong halos lahat ng mayroon ako ay galing sa pera ng mga naging boyfriend ko, pero hindi ibig sabihin no'n ay hindi ko na pinaghirapan ang mga iyon.

I gave my time, my effort, and yes, even my pride just to get everything I had.

Amoy na amoy ko pa rin sa balat ko ang bakas ng usok, na humalo sa cologne ng kaniyang sasakyan.

Gusto kong sumigaw. Gusto kong kalmutin ang mukha ng lalaking may kagagawan kung bakit napunta ako sa sitwasyong ito. Kung kaya ko lang din tumalon palabas ng kotse kahit mamatay pa ako sa gitna ng kalsada, gagawin ko.

Ang kaso wala na akong lakas. Naubos na kanina. Nagsilbi akong estatwa sa kinauupuan katabi ang hayop na lalaki. Hindi ko na alam kung ano ang una kong iisipin dahil pakiramdam ko'y nagkabuhol-buhol na ang utak ko.

Bumalik sa isip ko ang imahe ng nasusunog kong condo, at parang tinuhog ng kutsilyo ang dibdib ko.

Paanong nawala na lang ang lahat sa isang iglap?

"May jacket ako sa likod. Suotin mo para hindi ka nilalamig."

Nagtagis ang bagang ko nang marinig ko ang boses niya matapos ang ilang minutong katahimikan mula nang kargahin niya ako papasok rito.

Nilingon ko siya na may panlilisik na mga mata.

“Sira ulo ka,” mariin kong sabi, puno ng poot ang boses ko.

Hindi siya umimik. Lalong sumiklab ang galit ko nang makita ko ang kalmado niyang postura, ang mga kamay niyang relaks sa manibela na para bang wala lang nang sunugin niya ang lahat ng pag-aari ko.

"Pumayag na ako maging kabet mo, 'di ba? Bakit mo pa rin sinunog ang condo ko?!" hindi ko na napigilang hindi sumigaw.

Pinigilan ko ang sarili na hindi talaga siya kalmutin sa mukha nang makita ko ang bahagyang pag-angat ng sulok ng labi niya.

He actually thinks there is something funny about this. Bastardo!

“You’re welcome,” he said casually, like he just did me a favor.

That snapped something inside me.

"Tingin mo, papayag pa ako sa offer mo pagkatapos ng ginawa mo?" tiim-bagang kong tanong. "You just burned my everything, you freaking asshole!"

Bahagyang gumuhit na naman ang panibagong ngisi sa labi niya, animo'y mas lalo niya ikinatuwa ang asik ko.

“I told you I’d give you everything," malamig niyang sabi habang unti-unting pinihit ang manibela at ipinarada sa gilid ang kotse. Pagkatapos ay nilingon niya ako, diretso sa mata ko. "But first, I had to take away what you think you can live with.”

Hindi ako makapaniwalang nakatingin lang sa kaniya.

Nasisiraan na talaga siya ng bait!

"Ano bang pakialam mo sa buhay ko, ha?! Tingin mo palalagpasin ko 'to? Sino ka ba sa akala mo?! Bakit mo sinunog ang condo ko?!"

Halos pumutok ang ugat ko sa leeg sa lakas ng sigaw ko. Napabuntong hininga siya na akala mo ay siya pa ang naagrabyado.

Lumapit na ako sa kaniya at handang handa nang kalbuhin ang buhok niya, ngunit agad niyang nahuli ang kamay ko. Inis ko namang binawi sa kaniya ang kamay.

"I told you to sleep with me tonight, pero nilayasan mo 'ko. Ngayon na wala ng lahat sa'yo, wala ka ng pagpipilian kun'di sumama sa'kin."

I stared at him, disbelief twisting my gut.

"Siraulo ka ba?!" asik ko ulit sa mas malakas na boses. "Umalis ako dahil ikaw ang unang nilayasan ako! Ang tagal kong naghintay sa opisina mo pero hindi ka bumalik! Tapos kasalanan ko pa na umuwi ako?!"

Hindi na niya nahuli ang kamay ko nang higitin ko bigla ang buhok niya. Kinuyog-kuyog ko ang ulo niya at sinubukan ibangga ito sa manibela, pero mabilis niyang naitabig ang kamay ko.

"Hindi ko alam na may pagkasadista ka," naiiling niyang sabi matapos ilayo sa'kin ang ulo.

Huminga ako ng sobrang lalim at sinandal ang likod sa inuupuan.

Wala na. Wala na talaga akong magagawa. Masama akong damo, pero hindi ko naman siya pwedeng patayin ngayon.

Maybe I could file a case against him...

Or maybe not. Saan ako kukuha ng pera para do'n?

Ni piso nga, wala na ako ngayon.

I shot him another glare instead, sharp enough to cut through his smugness.

“Pagsisisihan mo ang ginawa mo sa'kin,” madiin kong sabi bago iniwas ang tingin.

Wala rin naman akong pupuntahan at dahil 'yon sa kaniya. Sa ngayon, titiisin ko na lang muna ang nakakasuka niyang presensya.

Pero sisiguraduhin kong maghihirap siya dahil sa akin. Katulad ng ginawa niya sa akin, may sarili din akong pamamaraan para ubusin lahat ng meron siya.

Bukod sa may kasalanan na siya sa akin noon, dinagdagan pa niya ngayon.

"Siguraduhin mo lang na sobrang yaman mong tao," matalim kong sabi. “Tingnan na lang natin kung makakaya mo ang kaartehan ko sa buhay.”

Nang hindi siya kumibo ay ipinikit ko na lang ang mga mata para itaboy ang nangingibabaw pa rin sa akin na galit. Siguro dala na rin ng pagod at bigat ng nangyari, hindi ko namalayang nakatulog na ako.

Nagising lang ako nang maramdaman ang marahang pagtapik niya sa pisngi

Akala ko ay panaginip lang ang lahat ngunit nang makita ko siya sa harap ko ay napagtanto kong totoo nga lahat ng nangyari.

“We’re here,” he said calmly, as if everything was normal.

Agad ko siyang inikutan ng mata. Lumabas na siya ng kotse habang ako ay hinahanap pa ang ulirat. Bumaba ang tingin ko sa katawan ko nang makitang may jacket nang nakapatong sa'kin.

And judging by the size and smell, it was definitely his. Kaya naman nandidiri ko ito tinanggal sa katawan at basta na lang itinapon sa gilid.

Pero agad ko rin 'yon dinampot nang makitang naka-towel lang pala ako. Napipilitan man ay sinuot ko pa rin. Kaysa naman manatili akong ganoon ang itsura, pagtitiisan ko na ang dapat pagtiisan.

Ipinagwalang bahala ko na rin ang bango ng jacket. Isa pa, ang naaamoy ko ay isang pabango ng isang demonyo. Iyon 'yon.

Pagkalabas ko ay nadatnan ko siyang naghihintay sa gilid mismo ng kotse. Tinaasan ko siya ng kilay nang mapansin ko ang pagsuyod ng mata niya sa katawan ko.

What now, asshole?

“It suits you,” he said with a faint smile.

I rolled my eyes so hard I thought they might stick. “Wala lang akong choice kaya sinuot ko. Infairness, ang baho ng cologne mo!” sabay irap ko, hoping it would sting his ego.

Pero imbes na ma-offend, kinibitan niya lang ako ng balikat. Pagkatapos ay tahimik na nauna nang maglakad sa akin.